METODY WYCENY AKTYWÓW I PASYWÓW STOSOWANE PRZY SPORZĄDZANIU

Rzeczowe aktywa trwałe i wartości niematerialne wyceniane są według cen nabycia lub kosztu wytworzenia pomniejszonych o odpisy umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

Wartości niematerialne o wartości powyżej 3 500 zł są amortyzowane liniowo w okresie odpowiadającym ich ekonomicznej użyteczności, według poniższych okresów:

nabyte prawa majątkowe, licencje i koncesje od 2 do 8 lat,

oprogramowanie komputerów od 2 do 8 lat,

pozostałe wartości niematerialne od 2 do 8 lat.

W przypadku, gdy wartość początkowa wartości niematerialnych jest równa lub niższa niż 3 500 zł odpisy amortyzacyjne dokonywane są jednorazowo – w miesiącu oddania wartości niematerialnych do użytkowania.

Wartości niematerialne nabyte w ramach transakcji przejęcia jednostki gospodarczej są ujmowane w bilansie według wartości godziwej na dzień przejęcia.

Okres użytkowania wartości niematerialnych w zależności od ich rodzaju jest oceniany i uznawany za ograniczony lub nieokreślony.

Z wyjątkiem prac rozwojowych, wartości niematerialne wytworzone przez jednostkę we własnym zakresie nie są ujmowane w aktywach, a nakłady poniesione na ich wytworzenie są ujmowane w kosztach okresu, w którym zostały poniesione.

Okresy użytkowania poszczególnych wartości niematerialnych poddawane są corocznej weryfikacji.

Rzeczowe aktywa trwałe o wartości początkowej powyżej 3 500 zł, z wyjątkiem gruntów, umarzane są według metody liniowej począwszy od miesiąca przyjęcia do eksploatacji w okresie odpowiadającym szacowanemu okresowi ich ekonomicznej użyteczności.

Zastosowane stawki amortyzacyjne są następujące:

budowle i budynki 40 lat,

urządzenia techniczne i maszyny

(z wyłączeniem sprzętu komputerowego) od 4 do 10 lat,

sprzęt komputerowy od 4 do 6 lat,

środki transportu od 2,5 do 5 lat,

inne środki trwałe od 5 do 10 lat,

Środki trwałe o wartości początkowej wyższej niż 1500 zł lecz nie przekraczającej 3 500 zł umarzane są jednorazowo w miesiącu oddania ich do użytkowania.

Grupa nie zalicza do środków trwałych jednoskładnikowych obiektów majątku o wartości początkowej mniejszej niż 1 500 zł bez względu na przewidywany okres użytkowania. Powyższe składniki odnoszone są bezpośrednio w ciężar kosztów zużycia materiałów w miesiącu zakupu.

W przypadku zakupu wyposażenia o wartości jednostkowej nie przekraczającej 3 500 zł, ale stanowiącej zestaw o łącznej wartości ponad 3 500 zł, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się metodą liniową.

Wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego, służącego jako „zestawy naprawcze” dla celów obsługi gwarancyjnej zrealizowanych kontraktów handlowych ewidencjonowane są ilościowo i wartościowo w module

„środki trwałe” i amortyzowane metodą liniową w okresie obowiązywania umowy.

Leasing

Środki trwałe przyjęte do użytkowanie na podstawie umów leasingu na mocy których następuje przeniesienie na Grupę zasadniczo całego ryzyka i pożytków wynikających z posiadania przedmiotów leasingu wykazuje się w aktywach trwałych Grupy. Środki trwałe będące przedmiotami leasingu amortyzowane są zgodnie z ogólnymi zasadami stosowanymi do własnych środków trwałych, ale tylko w przypadku kiedy Grupa ma zamiar je wykupić, w innym przypadku, w okresie krótszym z dwóch: użytkowania lub umowy.

Aktywa trwałe i grupy aktywów netto są klasyfikowane jako przeznaczone do sprzedaży, jeżeli ich wartość bilansowa zostanie odzyskana przede wszystkim w wyniku transakcji sprzedaży niż w wyniku ich dalszego użytkowania. Warunek ten uznaje się za spełniony wyłącznie wówczas, gdy składnik aktywów (lub grupa aktywów netto przeznaczonych do zbycia) jest dostępny w swoim obecnym stanie do natychmiastowej sprzedaży, a wystąpienie transakcji sprzedaży jest bardzo prawdopodobne w ciągu roku od momentu zmiany klasyfikacji.

Aktywa trwałe zaklasyfikowane jako przeznaczone do sprzedaży a także grupy aktywów netto przeznaczonych do sprzedaży wyceniane są po niższej z dwóch wartości: wartości bilansowej lub wartości godziwej pomniejszonej o koszty zbycia.

Rzeczowe aktywa trwałe w toku wytwarzania wyceniane są według rzeczywistych kosztów poniesionych na budowę, montaż, przystosowanie i ulepszenie przyszłych środków trwałych, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty ich wartości.

Nieruchomości inwestycyjne początkowo wycenia się według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia z uwzględnieniem kosztów przeprowadzenia transakcji. Po początkowym ujęciu nieruchomości inwestycyjne są wyceniane według wartości godziwej. Zyski lub straty wynikające ze zmian wartości godziwej nieruchomości inwestycyjnych są ujmowane w rachunku zysków i strat w okresie, w którym powstały. Wartość godziwa nieruchomości inwestycyjnej odzwierciedla warunki rynkowe na dzień bilansowy.

Zapasy obejmujące materiały, towary handlowe, produkcję w toku oraz wyroby gotowe wyceniane są:

a) materiały i towary wg cen nabycia.

Rozchód w ciągu roku wycenia się według zasady:

towary identyfikowane numerami seryjnymi wg ceny zakupu tych towarów

materiały i towary nie identyfikowane numerami seryjnymi wg zasady FIFO „pierwsze przyszło, pierwsze wyszło”.

b) produkcja w toku obejmuje:

znajdujące się w toku wytwarzania przez jednostkę oprogramowanie komputerów, przeznaczone do sprzedaży.

c) wyroby gotowe jest to:

wytworzone przez jednostkę oprogramowanie komputerów, przeznaczone do sprzedaży. Spółka stosuje zasadę odpisywania w koszt własny sprzedaży wytworzonego oprogramowania poniesionych nakładów w wysokości zafakturowanej sprzedaży. Jednak w przypadkach uzasadniających możliwość wielokrotnej sprzedaży wytworzonego przez jednostkę oprogramowania Spółka stosuje zasadę odpisywania w koszt własny sprzedaży wytworzonego oprogramowania poniesionych nakładów w wysokości 50%

zafakturowanej sprzedaży. Jeżeli Spółka posiada informacje o ograniczeniach możliwości dalszej sprzedaży produktu to w zależności od oceny stopnia ryzyka odpisuje w ciężar kosztu własnego sprzedaży całość nierozliczonych nakładów, lub do wysokości osiągniętego przychodu.

Odpisy aktualizujące wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych dokonuje się na dzień bilansowy w związku z trwałą utratą ich wartości lub wyceną doprowadzającą ich wartość do cen sprzedaży netto możliwych do uzyskania i zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych.

Koszty finansowania zewnętrznego - Jednostka aktywuje koszty finansowania zewnętrznego, które można bezpośrednio przyporządkować nabyciu, budowie lub wytworzeniu dostosowywanego składnika aktywów, jako część ceny nabycia lub kosztu wytworzenia tego składnika aktywów. Jednostka ujmuje pozostałe koszty finansowania zewnętrznego jako koszty okresu, w którym zostały poniesione.

Należności krajowe wyceniane są według wartości nominalnej ustalonej przy ich powstaniu. Należności w walutach obcych na dzień bilansowy wycenia się po kursie banku wiodącego z dnia bilansowego (kurs natychmiastowej realizacji/wymiany).

Po początkowym ujęciu należności wycenia się, co do zasady, w skorygowanej cenie nabycia, stosując metodę efektywnej stopy procentowej. Jednakże w przypadku należności o terminie wymagalności nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego, analizowane są przesłanki mające wpływ na wartość wyceny takich należności w skorygowanej cenie nabycia (zmiany stopy procentowej, ewentualne dodatkowe przepływy pieniężne i inne). Na podstawie wyników przeprowadzonej analizy, należności wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty wówczas, gdy różnica pomiędzy wartością w skorygowanej cenie nabycia i wartością w kwocie wymaganej zapłaty nie wywiera istotnego wpływu na cechy jakościowe sprawozdania finansowego.

Na dzień bilansowy należności i roszczenia wykazywane są w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny tj. pomniejszonej o odpisy aktualizujące. Odpisy aktualizujące tworzy się na należności o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności.

Instrumenty Finansowe

Jako instrument finansowy Grupa kwalifikuje każdą umowę, która skutkuje jednocześnie powstaniem składnika aktywów finansowych u jednej ze stron i zobowiązania finansowego lub instrumentu kapitałowego u drugiej ze stron, pod warunkiem, że z kontraktu zawartego między dwiema lub więcej stronami jednoznacznie wynikają skutki gospodarcze.

Grupa klasyfikuje instrumenty finansowe z podziałem na:

Składniki aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych wyceniane według wartości godziwej poprzez rachunek wyników – aktywa i zobowiązania nabyte lub zaciągnięte głównie w celu sprzedaży lub odkupienia w bliskim terminie lub są częścią portfela określonych instrumentów finansowych, którymi zarządza się łącznie, i dla których istnieje potwierdzenie aktualnego faktycznego wzoru generowania krótkoterminowych zysków;

Inwestycje utrzymywane do terminu wymagalności - aktywa finansowe nie będące instrumentami pochodnymi, z ustalonymi lub możliwymi do określenia płatnościami oraz o ustalonym terminie wymagalności, względem których Grupa ma stanowczy zamiar i jest w stanie utrzymać w posiadaniu do upływu terminu wymagalności;

Pożyczki i należności - aktywa finansowe nie będące instrumentami pochodnymi, z ustalonymi lub możliwymi do określenia płatnościami, które nie są kwotowane na aktywnym rynku,

Aktywa finansowe dostępne do sprzedaży - aktywa finansowe nie będące instrumentami pochodnymi, które zostały wyznaczone jako dostępne do sprzedaży lub nie będące (a) pożyczkami i należnościami, (b) inwestycjami utrzymywanymi do upływu terminu wymagalności, ani (c) aktywami finansowymi wycenianymi w wartości godziwej przez wynik finansowy.

Pozostałe zobowiązania finansowe.

Ujęcie i wyłączenie składnika aktywów finansowych oraz zobowiązania finansowego

Składnik aktywów finansowych lub zobowiązanie finansowe jest wykazywane w bilansie, gdy Grupa staje się stroną umowy tego instrumentu.

Standaryzowane transakcje kupna i sprzedaży aktywów i zobowiązań finansowych ujmuje się [do wyboru: na dzień zawarcia transakcji / na dzień ich rozliczenia].

Składnik aktywów finansowych wyłącza się z bilansu w przypadku, gdy wynikające z zawartej umowy prawa do korzyści ekonomicznych i ryzyka z niej wynikające zostały zrealizowane, wygasły lub Grupa się ich zrzekła.

Grupa wyłącza z bilansu zobowiązanie finansowe wtedy, gdy zobowiązanie wygasło, to znaczy, kiedy obowiązek określony w umowie został wypełniony, umorzony lub wygasł.

Wycena instrumentów finansowych na dzień powstania

Na dzień nabycia aktywa i zobowiązania finansowe Grupa wycenia w wartości godziwej, czyli najczęściej według wartości godziwej uiszczonej zapłaty w przypadku składnika aktywów lub otrzymanej kwoty w przypadku zobowiązania. Koszty transakcji Grupa włącza do wartości początkowej wyceny wszystkich aktywów i zobowiązań finansowych, poza kategorią aktywów i zobowiązań wycenianych w wartości godziwej poprzez rachunek wyników

Wycena instrumentów finansowych na dzień bilansowy Grupa wycenia:

- według zamortyzowanego kosztu, z uwzględnieniem efektywnej stopy procentowej: inwestycje utrzymywane do terminu wymagalności, pożyczki i należności oraz pozostałe zobowiązania finansowe. Wycena może odbywać się także w wartości wymagającej zapłaty, jeśli efekty dyskonta nie są znaczące,

- według wartości godziwej: aktywa i zobowiązania finansowe z kategorii wycenianych w wartości godziwej poprzez rachunek zysków i strat oraz kategorii aktywa finansowe dostępne do sprzedaży.

Skutki wyceny aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży ujmuje się w kapitale własnym. Skutki wyceny aktywów i zobowiązań finansowych zakwalifikowanych do pozostałych kategorii ujmuje się w rachunku zysków i strat.

Rozliczenia międzyokresowe kosztów (czynne) dokonywane są, jeżeli koszty poniesione dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych. Na dzień bilansowy wycena rozliczeń międzyokresowych czynnych dokonywana jest przy zastosowaniu zasady ostrożności.

Rezerwy są to zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Rezerwy tworzy się na pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego.

Grupa tworzy rezerwy wówczas, gdy:

na jednostce gospodarującej ciąży istniejący prawny obowiązek wynikający ze zdarzeń przeszłych, prawdopodobne jest, że wypełnienie obowiązku spowoduje konieczność wypływu środków uosabiających korzyści ekonomiczne,

można dokonać wiarygodnego szacunku kwoty tego zobowiązania.

W Grupie rezerwy na zobowiązania obejmują:

rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego,

pozostałe rezerwy, w tym na stratę z kontraktów długoterminowych.

W Grupie nie są tworzone rezerwy z tytułu nagród jubileuszowych, ponieważ regulamin wynagradzania pracowników obowiązujący w Grupie nie przewiduje tego rodzaju wypłat.

Regulamin wynagrodzenia nie przewiduje preferencyjnych wypłat z tytułu odpraw emerytalnych. W Grupie obowiązują zasady wypłat odpraw emerytalnych w oparciu o uregulowania kodeksu pracy (w wysokości 1 miesięcznego wynagrodzenia). Odprawy emerytalne są wypłacane jednorazowo, w momencie przejścia na emeryturę. Wysokość odpraw emerytalnych i rentowych zależy od stażu pracy oraz średniego wynagrodzenia pracownika. Grupa tworzy rezerwę na przyszłe zobowiązania z tytułu odpraw emerytalnych i rentowych w celu przyporządkowania kosztów do okresów, których dotyczą. Wartość bieżąca tych zobowiązań jest obliczona przez niezależnego aktuariusza.

Zobowiązania krajowe na dzień powstania ujmuje się według wartości nominalnej. Zobowiązania w walutach obcych na dzień bilansowy wycenia się po banku wiodącego z dnia bilansowego (kurs natychmiastowej realizacji wymiany).

Po początkowym ujęciu wszystkie zobowiązania, z wyjątkiem zobowiązań wycenianych wg wartości godziwej na podstawie rachunku zysków i strat wycenia się, co do zasady, w skorygowanej cenie nabycia, stosując metodę efektywnej stopy procentowej. Jednakże w przypadku zobowiązań o terminie wymagalności nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego, analizowane są przesłanki mające wpływ na wartość wyceny takich zobowiązań w skorygowanej cenie nabycia (zmiany stopy procentowej, ewentualne dodatkowe przepływy pieniężne i inne). Na podstawie wyników przeprowadzonej analizy zobowiązania wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty wówczas, gdy różnica pomiędzy wartością w skorygowanej cenie nabycia i wartością w kwocie wymaganej zapłaty nie wywiera istotnego wpływu na cechy jakościowe sprawozdania finansowego.

Rozliczenia międzyokresowe bierne kosztów dokonywane są w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających ze świadczeń wykonywanych na rzecz Grupy i przez kontrahentów i których kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny, łącznie z kwotami należnymi pracownikom (kwoty dotyczące naliczonego wynagrodzenia za urlop).

Rozliczenia międzyokresowe przychodów obejmują równowartość otrzymanych lub należnych od kontrahentów środków z tytułu świadczeń, których wykonanie nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych.

Zasady sporządzania sprawozdania finansowego i ustalania wyniku finansowego netto

Przychody ze sprzedaży towarów, produktów (wyrobów oraz usług) i materiałów obejmują kwoty należne z tego tytułu od odbiorcy pomniejszone o należny podatek od towarów i usług oraz wszelkie udzielone rabaty.

Momentem sprzedaży jest przekazanie towarów odbiorcy lub odebranie przez niego usługi, potwierdzone fakturą sprzedaży. Przychody ze sprzedaży zarachowane są do okresów sprawozdawczych, których dotyczą.

Przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów obejmują:

1. Przychody netto ze sprzedaży produktów

przychody z realizacji kontraktów, które opierają się na pracach wykonanych w dziale wdrożeń i serwisu i stanowią realizację usługi dla klienta;

przychody z części kontraktów, które składają się z usług i towarów, przy czym przychód ze sprzedaży towarów kwalifikowany jest zgodnie z punktem 2;

przychody z usług serwisowych, świadczonych przez Grupę, które rozliczane są liniowo w czasie;

przychody netto z usług nie zakończonych (obejmujące przychody ze sprzedaży usług świadczonych przez Grupę oraz przychody ze sprzedaży sprzętu komputerowego i innych produktów zakupionych u zewnętrznych dostawców, będących w ścisłym związku ze świadczeniem usług wdrożenia)

2. Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów:

przychody z kontraktów / umów na dostawę sprzętu komputerowego i licencji (oprogramowania), które dotyczą dostawy sprzętu i nie zawierają w sobie realizacji usługi np. instalacji bądź serwisu;

przychody części kontraktów, które składają się z towarów i usług, przy czym przychód ze sprzedaży usług powinien znajdować się w punkcie 1.

Przychody z wykonania nie zakończonej usługi ustala się na dzień bilansowy proporcjonalnie do stopnia jej wykonania w przypadku, gdy usługa ta została w istotnym stopniu wykonana na dzień bilansowy. Stopień wykonania usługi jest określany udziałem kosztów poniesionych od dnia zawarcia umowy do dnia ustalenia przychodu w całkowitych kosztach wykonania usługi. Kwota przychodów z wykonania nie zakończonej usługi jest ustalana jako iloczyn łącznej wartości umowy i stopnia jej wykonania. Kwota ta nie może być wyższa od kosztów poniesionych na realizację umowy powiększonych o odpowiadającą stopniowi wykonania usługi część planowanej marży. W przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo iż łączne koszty umowy przekroczą łączne przychody z tytułu umowy, przewidywana strata na kontrakcie ujmowana jest jako koszt bieżącego okresu.

Koszty działalności operacyjnej obciążają w pełnej wysokości koszt własny sprzedaży za wyjątkiem tych, które dotyczą następnych okresów sprawozdawczych i zgodnie z zasadą zachowania współmierności przychodów i kosztów odnoszone są na rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Pozostałe przychody i koszty operacyjne - zgodnie z zasadą memoriału i ostrożności Grupa ewidencjonuje niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne oraz pozostałe koszty operacyjne.

Przychody i koszty finansowe ujmowane są w ciągu roku z zachowaniem zasady współmierności przychodów i kosztów.

Opodatkowanie

Wynik finansowy brutto korygują:

część bieżąca podatku dochodowego od osób prawnych, część odroczona podatku dochodowego.

Część odroczona w rachunku zysków i strat stanowi różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i początek okresu sprawozdawczego.

Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego ustala się w wysokości kwoty przewidzianej w przyszłości do odliczenia od podatku dochodowego, w związku z ujemnymi różnicami przejściowymi, które spowodują w przyszłości zmniejszenie podstawy obliczenia podatku dochodowego, między wartością aktywów i pasywów wykazywaną w księgach rachunkowych, a ich wartością podatkową oraz stratą możliwą do odliczenia w przyszłości, przy uwzględnieniu zasady ostrożności.

Rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzy się w wysokości kwoty podatku dochodowego, wymagającej w przyszłości zapłaty, w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych, czyli takich, które spowodują zwiększenie podstawy obliczenia podatku dochodowego w przyszłości, między wykazywaną w księgach rachunkowych wartością aktywów i pasywów a ich wartością podatkową.

Przy ustalaniu wysokości aktywów i rezerwy z tytułu podatku dochodowego uwzględnia się stawki podatku dochodowego, które według przewidywań będą obowiązujące w roku powstania obowiązku podatkowego.

Rezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, dotyczące operacji rozliczanych z kapitałem własnym, odnosi się również na kapitał własny.

Wynik finansowy netto ustala się jako różnicę przychodów, kosztów i obowiązkowych obciążeń wyniku finansowego.