Metody wyceny pośredniej

W związku z brakiem możliwości ustalenia rynkowej ceny danego kompo-nentu środowiska jego wartość może być określona na podstawie cen dóbr za-stępczych. W sposób pośredni można wówczas wnioskować o ukrytej wartości dóbr nierynkowych, na podstawie obserwowalnych i determinowanych przez rynek cen dóbr rynkowych¹⁶. Metody wyceny pośredniej wykorzystują informa-cje dostępne na istniejących rynkach. W zależności od charakteru rynku wyróż-nia się dwie grupy metod wyceny pośredniej¹⁷: metody wykorzystujące

informa-14 P. Jeżowski, Metoda deklarowanych preferencji [w:] Zarządzanie w sektorze publicznym.

Rozwój zrównoważony. Metody wyceny, red. P. Jeżowski, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2002, s. 165.

15 M. Ligus, Ocena finansowej i ekonomicznej efektywności inwestycji w odnawialne źródła energii – analiza studium przypadku elektrownii biogazowej [w:] Rynek finansowy. Inspiracje z integracji, red. P. Karpuś, J. Węcławski, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2008, s. 543.

16 Z. Zygmuntowicz, Wartość rynkowa dóbr nierynkowych w procesie globalizacji [w:]

Ochrona środowiska a procesy integracji i globalizacji, red. A. Budnikowski, M. Cygler, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2004, s. 175.

17 R.K. Turner i inni, Environmental economics…, s. 114–115.

cje cenowe dostępne na rynkach konwencjonalnych; metody bazujące na infor-macjach cenowych pochodzących z rynków zastępczych.

Pierwsza grupa metod – bazujących na informacji z rynków konwencjonal-nych, jest określana jako metody „kosztowe”. Punktem wyjścia dla ich zastoso-wania jest założenie, że wydatki na dobra rynkowe można traktować jako ekwi-walent wartości łączonej z waloryzowanym zasobem środowiska. Typologię grupy metod pośredniej wyceny zawiera tab. 3.

Tabela 3. Typologia metod pośredniej wyceny opartej o informację z rynków konwencjonalnych

Rodzaj metody Opis metody

Metoda oddziaływanie –

skutek (O-S) Opiera się na wykorzystaniu funkcji O-S lub wskaźników O-S, łączonych z odpowiednimi cenami rynkowymi

Metoda substytucyjna Bierze pod uwagę ceny i koszty dających się zaakceptować substytutów dóbr oraz zasobów środowiska, które są zagrożone lub zostały definitywnie utracone

Metoda odtworzeniowa Określa koszt działań, które muszą być podjęte, aby odnowić lub zrekultywować zasób środowiska (przywrócić jego pier-wotną wartość)

Metoda prewencyjna Określa koszt działań, które mogą zapobiec zniszczeniu pew-nych wartości środowiska lub przynajmniej zmniejszyć skutki szkodliwych oddziaływań

Metoda kompensacji Bierze za punkt wyjścia określone przez instytucje prawne lub ubezpieczeniowe rekompensaty pieniężne przyznane z tytułu degradacji środowiska

Koszty utraconych możli-wości

Przedstawia wartość użytkowanych dóbr i zasobów środowiska na podstawie dochodu z alternatywnych, zaniechanych warian-tów użytkowania

Źródło: J. Śleszyński, Przegląd polskich oszacowań strat spowodowanych degradacją środowi-ska [w:] Ekonomiczna wycena środowiśrodowi-ska przyrodniczego, red. G. Anderson, J. Śleszyński, Wy-dawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok 1996, s. 89.

Pierwsza metoda (O-S) polega na wycenie efektów w relacji oddziaływanie – skutek, której zastosowanie polega na wyznaczeniu wysokości straty. Strata jest obliczana za pomocą funkcji O-S, opisującej zależność pomiędzy szkodli-wym oddziaływaniem na badany element środowiska a szkodami zaistniałymi w wyniku tego oddziaływania lub przy pomocy indywidualnych wskaźników.

Celem tej metody jest wartościowa kwantyfikacja zależności pomiędzy nega-tywnym, jednostkowym oddziaływaniem na środowisko a fizycznymi konse-kwencjami tego wpływu. Metoda substytucyjna polega na wyliczeniu kosztu substytutu wartości lub usługi środowiskowej, która uległa degradacji lub jest nią zagrożona. Celem metody odtworzeniowej jest wyznaczenie kosztu rekulty-wacji, naprawy czy odnowienia okresowo uszkodzonych zasobów środowiska.

Metoda ta jest stosowana do wyceny odnawialnych zasobów naturalnych oraz do

wyceny obiektów zabytkowych. Z kolei metoda prewencyjna polega na wyzna-czeniu przewidywanych kosztów zapobieżenia czy złagodzenia negatywnego oddziaływania na środowisko. W metodzie kompensacyjnej wykorzystywane są kwoty określone prawnie czy administracyjnie lub ustalone przez firmy ubezpie-czeniowe będące zadośćuczynieniem dla poszkodowanych z tytułu poniesionych szkód środowiskowych. Ostatnia z wymienionych metod – kosztów utraconych możliwości – polega na wyznaczeniu wartości zasobu środowiska (poprzez okre-ślenie potencjalnego dochodu pochodzącego z konkurencyjnego sposobu użyt-kowania zasobu, zaniechanego z powodu podjętych działań ochronnych).

Do drugiej grupy metod – bazujących na informacji z rynków zastępczych, należą metody wykorzystujące podczas waloryzacji informacje cenowe pocho-dzące z rynków dóbr powiązanych z wycenianym dobrem środowiskowym (re-lated markets). Operacje przeprowadzane na rynkach zastępczych ujawniają wartość dóbr środowiskowych. Transakcje na rynku związanym są wykorzysty-wane do określenia ukrytych cen w zależności od ilości „zakupionego” dobra rynkowego. Tych informacji używa się w końcu do określenia wartości ekono-micznej dobra nierynkowego¹⁸. Przykładem jest metoda kosztów podróży – TCM (travel cost method)¹⁹. Korzystanie z usług środowiska naturalnego, głów-nie rekreacyjnych i turystycznych, wiąże się z kogłów-niecznością ponoszenia wydat-ków związanych z podjęciem podróży do pożądanych miejsc. Zakładając, że wstęp i uczestnictwo w działalności rekreacyjnej są bezpłatne, jedynymi wydat-kami są koszty podróży do miejsc rekreacji. Zastosowanie metody TCM wyma-ga przyjęcia założenia, że poniesione koszty podróży w jakiś sposób odzwiercie-dlają wartość rekreacyjną odwiedzanego miejsca²⁰. W metodzie kosztów podró-ży tworzy się funkcję popytu na usługi rekreacyjno-turystyczne poprzez określe-nie średokreśle-niej liczby decyzji o podjęciu podróży – przy różnych jej kosztach. Jed-nostki mieszkające dalej od miejsca rekreacyjnego muszą przebyć do niego dłuż-szą drogę, ponodłuż-sząc wyższe koszty uczestnictwa. Określenie częstotliwości uczestnictwa (podróży) jednostek zamieszkujących w różnych odległościach od danego miejsca, pozwala na wyznaczenie stopnia uczestnictwa, jako funkcji kosztu dojazdu będącego jego ceną. TCM należy do grupy metod określanych mianem metod z funkcją produkcji gospodarstwa domowego. Metody te są opar-te na założeniu, że pewne dobra rynkowe, które nie dostarczają bezpośrednio satysfakcji z ich użytkowania są nabywane w celu pozyskania innego dobra nie-rynkowego. Ponieważ dobra rynkowe są nakładami w procesie produkcyjnym (odbywającym się w gospodarstwie domowym), to nieznana wartość dóbr

czer-18 J.J. Opaluch, Rynkowe metody wyceny ekonomicznej [w:] Ekonomiczna wycena środowiska przyrodniczego, red. G. Anderson, J. Śleszyński, Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Biały-stok 1996, s. 25.

19 M. Smoczyńska, Metoda kosztów podróży [w:] Zarządzanie w sektorze…, s. 175–83.

20 R.K. Turner i inni, Environmental economics…, s. 116.

panych ze środowiska jest określana poprzez nakłady dóbr rynkowych niezbęd-nych do pozyskania dóbr środowiskowych²¹.

Do grupy metod wykorzystujących rynki zastępcze należy również metoda cen hedonicznych (hedonic price method) zwana również metodą cen przyjem-ności²². Za pomocą metody cen hedonicznych (HPM) dokonuje się próby wyce-ny usług środowiska naturalnego, których obecność bezpośrednio wpływa na ceny pewnych dóbr rynkowych. W praktyce metoda cen hedonicznych jest naj-częściej stosowana w oparciu o rynek nieruchomości służący do wyceny warto-ści komponentów środowiska, jako częwarto-ści wartowarto-ści nieruchomowarto-ści²³. W metodzie HPM wpływ czynnika ekologicznego na wartość ceny nieruchomości jest miarą gotowości zapłacenia za jakość środowiska. Jeżeli dobrem zastępczym, na pod-stawie którego dokonuje się wyceny wartości środowiska jest praca człowieka, to metoda cen hedonicznych zostaje przekształcona w metodę płac hedonicznych (hedonic wages method – HWM)²⁴. Metoda HWM koncentruje się wokół zróż-nicowania płac, które zależą m.in. od: wykształcenia, wieku, umiejętności, miej-sca pracy i zagrożeń ekologicznych lub też stanu środowiska. Metoda umożliwia badanie wartości warunków otoczenia, w tym warunków środowiskowych spra-wiających, że ludzie cenią sobie jedne rejony bardziej niż inne. Dla porówny-walnych zawodów i grup pracowniczych, przy innych warunkach niezmiennych, płace w rejonie, który jest bardziej atrakcyjny pod względem jakości środowiska będą niższe. Ubytek w dochodach pieniężnych z pracy jest miarą wartości nie-rynkowych, jakie są w stanie zrekompensować mieszkańcom niższe płace.

W metodzie płac hedonicznych dodatki za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub w warunkach zagrożeń środowiska traktuje się jako zachętę do pod-jęcia takiej pracy i jednocześnie jako miarę kosztu (utraconej wartości) zdegra-dowanego środowiska²⁵.

Inną odmianą metody cen hedonicznych jest metoda kapitału ludzkiego – HRM (human resources method). Odnosi się ona głównie do kosztów chorób wywołanych stanem środowiska oraz do wyceny wartości życia ludzkiego, utra-conego z powodu zanieczyszczenia środowiska. Metoda HRM polega na szaco-waniu wartości pieniężnej zdrowia i życia ludzkiego, dokonywanej poprzez wy-znaczenie strat w zarobkach spowodowanych czynnikami ekologicznymi wraz z kosztami leczenia i opieki zdrowotnej z tego tytułu. Zasadniczym problemem w tej metodzie jest stwierdzenie i udowodnienie istnienia związku pomiędzy

21 J.J. Opaluch, Rynkowe metody wyceny…, s. 22.

22 Hedonizm (z grec. hedone – przyjemność) to doktryna etyczna głosząca, że jedynym do-brem i zarazem celem życia jest przyjemność. H. Manteuffel-Szoege, Zarys problemów ekonomiki środowiska, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2005, s. 94.

23 R.K. Turner i inni, Environmental economics…, s. 120.

24 M. Smoczyńska, Metoda kosztów podróży…, s. 175.

25 P. Jeżowski, Metoda deklarowanych preferencji…, s. 163–164.

stanem środowiska a zachorowaniami. Jest on podstawą wyceny wartości śro-dowiska, dokonywanej poprzez wycenę wartości ekonomicznej utraconego cza-su pracy i kosztów leczenia.

Wycena wartości ekonomicznej nierynkowych elementów kapitału natural-nego ma kluczowe znaczenie przede wszystkim dla rachunku ekonomicznatural-nego oraz właściwego wyboru ekonomicznego i podejmowania poprawnych decyzji.

Niemniej jednak w dalszej perspektywie metody wyceny mogą być także po-mocne w procesie kształtowania instrumentów ochrony środowiska i wspierania rozwoju zrównoważonego²⁶.

1.2. Kategoria efektywności oraz sposoby jej pomiaru