architektury stoiska targowego
V. 9. Nośniki grafiki w przestrzeniach stoisk targowych
Nośnikiem grafiki może być każdy element stoiska. Ściany, posadzka, podwie-szenia, projekcje multimedialne i oświetlenie. Przykładem stoiska omawianego w historii wystawiennictwa jest Hospes Team GmbH, gdzie rozpinane linki tworzą w przestrzeni wielobarwną grafikę. Pokazuje to inwencję i poszukiwanie nowych rozwiązań.
Il. 294. Stoisko Deutsche Bank. Projket: Karim Raschid .Źródło:1 http://www.designshoot.com/
uploads/desember-08/the%20deutsche%20loun-ge%201.jpg , dostęp: 10 czerwca 2015 Il. 295. Stoisko Deutsche Bank. Projket: Karim Raschid .Źródło:1 http://www.designshoot.com/
uploads/desember-08/the%20deutsche%20loun-ge%202.jpg , dostęp: 10 czerwca 2015
Il. 296. Dekoracyjna ściana stoiska wykonana z próbek produktu tworzących wzór dekoracyjny.
Euroshop 2008 (fot. aut.)
Il. 297. Ściana graficzna, Cebit 2014 (fot. aut.) Il. 298. Forma prezentacji hasła, Cebit 2014 (fot. aut.)
Il. 299. Forma prezentacji hasła, Cebit 2014 (fot. aut.) Il. 300. Ściana graficzna. Cebit 2014 (fot. aut.)
V. 10. Posadzka
Standard podłoża w halach targowych jest zróżnicowany.
Przykładowa charakterystyka:
• wysokiej jakości posadzki przemysłowe
• posadzki betonowe o powierzchni użytkowej konserwowanej farbami (szcze-gólnie w miejscach traktów pieszych, co powoduje nierówność w wyniku nakładania się kolejnych warstw farby)
• posadzki z płyt chodnikowych lub kostek brukowych
• posadzki intensywnie użytkowane z widocznymi śladami taśm montażowych, zabrudzeń.
Poza elementami wizualnymi istotne są aspekty techniczne.
Pod względem technicznym konstrukcyjnym tylko w wyjątkowych sytuacjach i nie we wszystkich obiektach isnieje możliwość kotwienia konstrukcji lub ekspo-natu w podłożu. Podstawową zasadą jest niezależność konstrukcyjna stoiska od podłoża hali.
Kolejny istotny aspekt to lokalizacja kanałów z mediami (woda, odpływ, prąd, sprężone powietrze, sieć teleinformatyczna) oraz włazów rewizyjnych. Ich umiej-scowienie wpływa na rozplanowanie funkcji, np. konieczność dostępu do wody i odpływu, rozplanowanie urządzeń w pracy czynnej.
Nośność posadzki ma znaczenie w wypadku eksponatów o dużym ciężarze (np.
wystawy przemysłu ciężkiego), jak również w wypadku konstrukcji stoisk piętro-wych, gdzie następuje punktowe przeniesienie obciążenia na posadzkę.
Wymienione powyżej czynniki decydują o niezależnym wykończeniu powierzch-ni stoiska. Standardowo stosowane rozwiązapowierzch-nie to wyłożepowierzch-nie stoisk wykładzi-ną dywanową. Jej jakość decyduje o efekcie końcowym, sięga się również po posadzki twardsze, jak np. panele podłogowe, posadzki laminowane, szkło, lustro.
Na przykładach podniesienie posadzki pozwala na rozprowadzenie zasilania niezależnie od możliwości technicznych miejsca w hali.
Il. 301. Stoisko SAP, Cebit 2014 (fot. aut.)
Wysokość podniesionej posadzki waha się od 4 do 20 cm. Poprzez zróżnico-wanie wysokości między powierzchnią stoiska a gankiem uzyskuje się dodatkowy efekt wydzielenia. Podniesienie jej w wielu realizacjach dało możliwość wprowa-dzenia prezentacji eksponatów w posadzce, rozświetlenia częściowego posadzki lub postawienia całej ekspozycji „na świetle” (il. 305).
Posadzka, jak w wypadku rozwiązań w omawianych ekspozycjach muzeal-nych, może być nośnikiem wartości graficznej – informacyjnej – dekoracyjnej.
Przyjmowane rozwiązania to grafika wklejana, nadrukowywana, intarsje, np.
w dywanie, z innych materiałów i kolo-rów. Wprowadzane są również posadz-ki z materiałów naturalnych, jak surowe drewno, piasek, trawa itp. Wytraca się również granice pomiędzy ścianą, elementem przestrzennym stoiska a posadzką, stosując przejście tej samej materii, koloru, grafiki.
Wprowadzane różnicowanie wizualne i materiałowe wykorzystywane jest przez projektantów w ramach jednej ekspo-zycji do podkreślania zmiany tematycz-nej, funkcjonalnej.
V. 11. Multimedia
Multimedia, podobnie jak w ekspozycjach muzealnych, również wkroczyły do ekspozycji targowych. Ich stosowanie jest wielowymiarowe – od pojedynczych ekranów w formie dodatkowego wyposażanie, po duże, wbudowane ekrany bezszwowe lub ekrany ledowe. W koncepcji stoiska są dodatkowym doposaże-niem, ale również są elementem koncepcji architektonicznej.
Za przykład może tu posłużyć stoisko zaprojektowane przez DORDONI ARCHITETTI Rodolfo Dordoni, Luca Zaniboni dla firmy Dolce & Gabbana na targi w Mediolanie w 2007 roku [Kramer, 2009, strona 51]. Stoisko zostało podzielone na dwie części – funk-cjonalną biurową w tyle stoiska i część ekspozycyjną, która została zaprojektowana jako wysokie wnętrze częściowo poodmykane.
Na ścianie frontowej i części sufitu podwieszono ekrany ledowe.
W centrum zostały ustawione dwa prostopadłościany z transpa-rentnego barwnego szkła z umieszczonymi na ścianach gablot-kami. Posadzka była wykonana z połyskliwego materiału. Wyraz wnętrza zmieniał się wraz z projekcją na ekranach.
Il. 305. Ekspozycja targowa, Solne del Mobile, Mediolan. Źródło shutterstock.com. Prawa autorskie Adriano Castelli.
Il. 306. Stoisko Dolce & Gabbana. Źródło: http://www.architonic.com/es/
aisht/d-g-at-baselworld-fair-dordoni-architetti/5100383, dostęp: 10 paździer-nika 2015
Stoisko Dolce & Gabbana (il. 306-309) jest jednym z wielu rozwiązań, gdzie multimedia stają się elemen-tem koncepcji stoiska. Warunki, jakie panują do dyspo-zycji w halach targowych, nie gwarantują pełnego panowania nad światłem dziennym i technicznym. Przy realizacjach jednego wystawcy w całej hali projektanci mają możliwość wpływania na warunki oświetleniowe, tak jak to ma miejsce w realizacjach Daimler Benz na Targach w Frankfurcie. W sytuacji gdy projektowane stoisko jest tylko jednym z wielu, skuteczne stosowanie multimediów wymusza domykanie przestrzeni stoiska.
V. 12 Ściany ekspozycyjne
Na stoiskach targowych rola ścian projektowanych dla stoiska w odniesieniu do doświadczeń muzealnych jest szersza: rozdzielają ekspozycję od sąsiadującej wystawy, tworzą wnętrze wystawy, są tłem lub nośnikiem prezentacji eksponatu lub np. narracji graficznej (il. 311, 312), są ważnym elementem budowy archi-tektury stoiska pod względem funkcjonalnym i koncepcji architektonicznej.
Il. 307. Stoisko Dolce & Gabbana. Źródło: www.swissdesignawards.ch
2007_DPS_Nom_Dordo-ni_01.JPG, dostęp:10 października 2015 Il. 308. Stoisko Dolce & Gabbana. Źródło: http://www.architonic.com/es/aisht/d-g-at--baselworld-fair-dordoni-architetti/5100383, dostęp: 10 października 2015
Il. 309. Stoisko Dolce & Gabbana. Źródł: http://
www.architonic.com/es/aisht/d-g-at-baselworld--fair-dordoni-architetti/5100383, dostęp: 10 października 2015
Miejsce prezentacji – powstaje dla ekspozycji i twa tak długo jak prezentacja.
Stosowana jest szeroka paleta materiałów pozwalających tworzyć ściany w szyb-ki sposób i zgodny ze szczegółowymi warunkami technicznymi poszczególnych targów.
Przykładowe materiały:
• systemowe rozwiązania z wypełnieniem drewnopochodnym
• konstrukcje stolarskie, wykończenie malarskie lub np. laminaty
• konstrukcje typu blejtram z naciągniętym materiałem, linkami, tkaninami tworzywowymi
• ściany cyfrowe – np. konstrukcja stalowa, front stanowią ekrany np. ledowe
• ściany transparentne lub ażurowe wykonane ze szkła, drewna, wytłaczane, wycinane we wzory.
Wielkość fizyczna jest konsekwencją koncepcji projektowych i ograniczeń w warunkach technicznych targów. Standardowa ściana targowa ma wysokość 2,5 m i taką stosuje się na typowych granicach między stoiskami. Ściany najwyższe przeciętnie mają od 5 do 7 m.
V. 13. Sufit
Element również uzależniony od regulacji targowych, które niekiedy całkowicie zakazują zamknięcia stoiska od góry stoiska. Sufit w formie pełnej lub ażurowej pozwala na rozprowadzenie własnego oświetlenia stoiska. W wystawien-nictwie targowym rozwiązania nadwieszane nad stoiskiem dają dodatkowe możliwości. Instalowane są tak oświetle-nia, ale również logotypy w formie płaskiej na banerach, tkaninach, logotypy przestrzenne, neony. Możliwości, jakie dają zawieszone elementy, wykorzystali autorzy stoisk cyto-wanych w dziale Historia — Software na targach Cebit 2014, projekt SCHMIDHUBER (il. 312). W celu zbudowania mocnej widocznej formy stoiska nadwiesili masywne optycznie bryły nad częścią ekspozycyjną.
Rozbudowana przestrzennie forma sufitu pozwala zaan-gażować całą kubaturę stoiska. Tego typu rozwiązanie zaproponowali D’Art Design Gruppe Jocher Höffer, twórcy własnego stoiska. Nad niskim (wysokość siedziska) czarnym podestem nadwieszona została chmura z balonów [Kramer, 2009, strona 169; Morgan, 2009 strona 158] (il. 313).
Il. 312. Stoisko Software, Cebit 2014 (fot. aut.)
Il. 313. Stoisko D’Art Design Gruppe, Euroshop 2008 (fot. aut.)
Il. 314. Zawieszona kolorowa instalacja nad stoiskiem Samsung Cebit 2013 (fot. aut.)
V. 14. Formy narracji
Aranżacje scenograficzne – inscenizacja
Koncepcje stoiska jako inscenizacje scenografii pojawiają się na stoiskach targowych. Szczególnie chętnie sięga się do tego w ekspozycjach z branży spożywczej, dotyczących produktów regionalnych, ale nie tylko. Scenograficzne rozważania dają szanse na łatwą rozpoznawalność, wyróżnienie się z otoczenia innych stoisk, jednakże niesie to również ryzyko (il. 315, 316). Kwerenda realizacji
wystawienniczych scenograficznych wykazała, że umowność w tej scenografii jest poddana ocenie z bliska. Widz wchodzi w tę przestrzeń i jeżeli udało się stworzyć konsekwentną, spójną w odbiorze i detalu realizację, to takie stoiska odnoszą sukces. Koncepcje scenograficzne wydają się pozornie łatwe, ale uzyskanie wyso-kiego efektu wymaga konsekwencji.
Scenograficzne koncepcje są wprowadzane dla całego stoiska, dla jego fragmen-tu lub są ograniczone do sposobu prezentacji produkfragmen-tu.
V. 15. Elementy scenografii metaforycznej
Osobno omawiany jest w tym opracowaniu styl scenogra-fia metaforyczna, którą można wyróżnić jak rodzaj archi-tektury wystawienniczej odnoszącej się do symbolicznych znaczeń. Podlega ona na syntetyzowaniu, formy przetwarza-ne są w alegorie przestrzenprzetwarza-ne. Tego rodzaju zabieg stoso-wany przez projektantów stoisk targowych pozwala tworzyć przestrzeń indywidualną, o identyfikowalnym charakterze, jednocześnie utrzymując elementy identyfikacji wizerunko-wej firmy.
Za przykład tu może posłużyć stoisko firmy Ecophone na targach w Kolonii w 2008 roku autorstwa MIKS Konzept
Il. 315. Stoisko Solbet, Budma 2008. Źródło: www.mtp.pl Il. 316. Stoisko Solbet 2010. Źródło: http://exspace.pl/awards/show/8, dostęp: 10 października 2015
reprezentowało 18 pni drzew. Jako korony zawieszono panele sufitowe, będące faktycznym eksponatem stoiska [Schönwetter, 2010, strona 90].
Inne rozwiązanie zastosowali projektanci firmy Kohlhaas-Messebau, tworząc dla wystawcy Baumit (il. 318, 319). W ramach tej samej prezentacji na parterze można było obejrzeć wystawę produktów w formie klasycznych prezenterów, w centralnej części mieściła się lada informacyjna. Cała idea stoiska zawierała się w nadwieszo-nym pod odpowiednim kątem lustrze, w którym odbijała się ekspozycja, tworząc odpowiednik elewacji budynku. Do tej kategorii można dołączyć stoisko firmy Nya Nordiska Textiles zaprojektowane przez J. Mayer H. Architekten i zrealizowane w 2006 roku (il. 320, 321). Koncepcja prezentacji tkanin to abstrakcyjne formy z multi-plikowane przez odbicia w lustrzanych ścianach stoiska [Mola, 2010, strona 67].
Polskim przykładem jest stoisko zaprojektowane dla Ministerstwa Infrastruktury RP
przez WWAA Marcin Mostafa, Natalia Paszkowska, Boris Kudlicka, Maciej Burdalski i Michał Piasecki – modelowanie parametryczne. Zostało zrealizowa-ne na Targach ITU Telecom World 2011 w Gezrealizowa-newie (il. 322-323). Parametrycznie ukształtowane nadwieszenie w formie chmury z wyciętymi nazwami krajów było alegorią cyfrowego rozwiązania.
Il. 318. I Il. 319. Baumit. Źródło: http://www.
kohlhaas-messebau.de/de/projekte/messedesign/m/
baumit-bau-muenchen/, dostęp:10 lipca2015
Il. 319. , Il. 321. Nya Nordiska. Źródło:
http://www.nya.com/sites/default/files/image-cache/lightbox/news/tda2006_01.jpg.
dostęp: 10 lipca 2015
Il. 321. I Il. 323. Ministerstwo Infrastruktury.
Źródło: http://exspace.pl/app/webroot/upload/
IMG_6450_copy.jpg, dostęp: 10 czerwca 2015
V. 16. Instalacje przestrzenne
Kolejny rodzaj prezentacji niemieszczący się w tradycyjnych rozwiązaniach archi-tektonicznych, scenograficznych i metafory scenograficznej to działania, które można określić jako „instalacje przestrzenne”, zapożyczając to określenie z dzie-dzin sztuki współczesnej. Bliższe jest tu określenie spektakl przestrzeni. To rodzaj ekspozycji, w warunkach targowych elitarny. Branże sięgające po taki rodzaj wypowiedzi to wystawcy, których zamiar prezentacji związany jest z kreatywnością i innowacyjnością. Odnotowuje się takie realizacje na targach designu. Obejmują prezentację biur projektowych, firm reklamowych i producentów, gdzie myśl projektowa jest ważnym elementem przekazu.
Jako przykład można ponownie odnieść się do ekspozycji D’Art Design Gruppe Euroshop 2008. Na tych samych targach inny wystawca zaprezentował swoją orygi-nalną koncepcję. Na stoisku zostały ustawione kamienne kamertony. Były nie tylko pięknym przestrzennym obiektem, ale również służyły do gry muzyczej. Forma stoiska i performance były jedyną formą prezentacji wystawcy.
Na tych samych targach w edycji z 2011 roku Targi Kolońskie (wystawca) zaprezen-towały na części swojego stoiska instalację z pomarańczowych piłek. Płynąca fala piłeczek na tle czarnego stoiska dała intrygujący efekt. Instalacja zajmowała główną część stoiska, pozostała część to punkt informacyjny [Häupl, Marinescu i Poesch, 2012, strona 157].
Il. 323. , il.325. i il.326 Euroshop 2008 (fot. aut.)
Il. 326. i il. 328. Stoisko Targów Kolońskich Euroshop 2011 (fot. aut.)
V. 17. Oświetlenie
Oświetleniu targowemu nie stawia się takich wyrafinowanych technicznych wyma-gań jak na ekspozycjach muzealnych. Tu ważna jest intensywność, barwa, doświet-lenie i różnorodność.
W projektach stoisk targowych widoczna jest zasada, że obiekt oświetlany oraz i to, skąd światło jest rzucane, są częścią decyzji projektowych. Ponadto w koncep-cji oświetlania bierze się pod uwagę światło techniczne i światło naturalne w hali.
Oświetlenie w pawilonie wystawowym oraz oświetlenie sąsiednich stoisk może wyraźnie zaburzyć koncepcję projekcji multimedialnych, jak i koncepcji światła punktowego. Za powszechną można uznać koncepcję intensywnego rozświetla-nia stoiska. Nośnikiem równomiernego oświetleni stoiska są rampy ze źródłami światła nadwieszane nad stoiskiem lub tak prowadzone elementy konstrukcji, które pozwalają na doświetlanie przestrzeni.
Osobnym zagadnieniem są oświetlenia dekoracyjne, rysowanie i przekształcanie formy światłem. Przykładem może tu być, wymieniana już jako reprezentatyw-ny przykład dla osiągnięć wystawienniczych, ekspozycja firmy O2, gdzie sufit stanowiła fala świetlnych punktów dodatkowo wyświetlających na suficie napisy, znaki. Rozświetloną zmiennymi barwami czaszę zaproponowali projektanci Projekt Kauffman Theilig & Partner i Atelier Markgroup na stoisku Deimlera. To przykłady malowania światłem na bardzo dużych stoiskach. Piękną kameralną koncepcję stworzyli Uriel Fogue wraz z zespołem na stoisku Stowarzyszenia Architektów Madrytu COAM. Czarne półwyspowe stoisko wewnątrz zostało wypełnione liniami światła, tworząc wrażenie zapisu tektoniki ziemi i nieba [Mostaedi, 2006, strona 172].
Światło w wystawiennictwie tworzy wystawy, rozświetlając eksponaty, oświetla-jąc ich architekturę. Projektanci używają je również jako ważny element tworzący formę ekspozycji.
Il. 328. - 333. Element stoiska rozświetlany zmienną barwą światłą (fot. aut.)
Il. 333. Stoisko COAM. Źródło: http://luciaacedo.
tumblr.com/page/12#23537004501, dostęp:10 października 2015