normatywnych uczelni - Sport w szkole wyższej aspekty formalno-prawne

Problematyka związana z rozwojem kultury fizycznej w ramach uczelni wyższych jest aktualna i istotna. Przede wszystkim należy wskazać na kwestię występowania przedmiotów pod nazwą „wychowanie fizyczne” wśród wszystkich kierunków, rea-lizowanych w ramach uczelni wyższych. Niemniej jednak dotyczy to tylko i wyłącz-nie kształcenia realizowanego w ramach studiów stacjonarnych¹. Pewne odrębności występują również w ramach uczelni nadzorowanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej, jak również Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Brak jednolitych wytycznych dotyczących wymogu liczby godzin w zakresie wychowania fizycznego na danym kierunku studiów powoduje, że poszczególne uczelnie opierają się na nieobowiązującym już rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie standardów kształcenia dla poszczególnych kierunków i poziomów kształcenia, a także trybu tworzenia i warunków, jakie musi spełniać uczelnia, by prowadzić studia międzykierunkowe oraz makrokierunki (Dz.U. 2007, nr 164, poz. 1166), gdzie w ramach załącznika były wskazane odpowiednie standardy kształcenia dla danych kierunków studiów.

Dla przykładu, na kierunku Administracja (studia pierwszego stopnia) w pkt V.

Inne wymagania, wskazano iż „Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu wychowania fizycznego – w wymiarze 60 godzin, którym można przypi-sać do 2 punktów ECTS [...]”. Należy wskazać, że wytyczne odnosiły się tylko do studiów pierwszego stopnia, gdzie regulacje odnoszące się do organizacji studiów drugiego stopnia nie zawierały już konieczności realizowania zajęć z zakresu wycho-wania fizycznego. Ponadto, nie zostało do końca sprecyzowane, w ramach których semestrów studiów zajęcia z wychowania fizycznego miałyby być realizowane. Nale-ży również podkreślić, że różne uczelnie realizując dany kierunek studiów, potrafią dokonać planowania przedmiotu „wychowanie fizyczne” na dowolnych semestrach w ramach danego poziomu kształcenia. Taka dowolność powoduje, że niektóre uczelnie realizują zajęcia w ramach dwóch semestrów, z kolei inne w ramach trzech czy nawet czterech. Nie sposób, bez przeprowadzenia pełnych i właściwych badań w zakresie wpływu przedmiotowych zajęć na rozwój fizyczny studentów, stwierdzić

1 Nie dotyczy kierunków realizowanych w ramach Akademii Wychowania Fizycznego.

z jaką częstotliwością i w ramach ilu semestrów „wychowanie fizyczne” powinno być realizowane.

Dodatkowo, należy wskazać, na podstawie § 14 analizowanego Rozporządze-nia, który to stanowi, iż zajęcia z wychowania fizycznego są nieobowiązkowe na studiach niestacjonarnych².

Mając na względzie określenie znaczenia kultury fizycznej w ramach szkolni-ctwa wyższego, ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym w sposób lakoniczny odnosi się do tej problematyki. Wyraz temu daje art. 13, który stanowi o podstawowych zadaniach uczelni³. W pkt 1 ust. 7 tegoż art. czytamy, że do zadań uczelni należy

„stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów”. Ustawa w żaden sposób bardziej szczegółowo nie określa i nie nakłada obowiązku na uczelnie w tym zakresie. Szeroka nowelizacja ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym nie wprowa-dziła jakiś większych zmian. Chociażby należy wskazać, że ustawą z dnia 18 marca 2011 r. ustalone zostało nowe brzmienie ust. 1 pkt 1 i 6 oraz dodano w ust. 1. pkt 9.

Zmiana kształtu zadań podstawowych uczelni (ust. 1 pkt 1, 6 i 9) wynika z przyję-tych założeń rozwoju szkolnictwa wyższego (ust. 1 pkt 1 i 6), jak też konieczności zauważenia, wyrażonego normami prawnymi, potrzeb osób niepełnosprawnych⁴.

Należy podkreślić, że zadania stwarzania warunków do rozwoju kultury fizycz-nej studentów oraz stwarzania osobom niepełnosprawnym warunków do pełne-go udziału w procesie kształcenia i badań naukowych, mogą być postrzegane jako wynikające z dostrzegania określonych zaniedbań dotyczących nie tylko zdrowia i praw studentów, ale także jako próba oddziaływania na społeczeństwo poprzez kształtowanie określonych przyzwyczajeń w zakresie uprawiania sportu oraz trak-towania osób niepełnosprawnych⁵.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wprowadzenie zapisu mówiącego o rozwoju kultury fizycznej jest zabiegiem legislacyjnym czyniącym zadość głosom różnych środowisk, oczekującym podniesienia rangi tej problematyki w akcie nor-matywnym o randze ustawy. Niemniej jednak sama regulacja nie podlega dalszej konkretyzacji chociażby w akcie o randze rozporządzenia, który stawiałby przed uczelniami właściwe prawa i obowiązki w zakresie realizacji tego założenia.

2 Regulacja ta wydaje się być słuszna z uwagi na charakter i specyfikę realizacji studiów prowadzonych w formie niestacjonarnej. Ta forma kształcenia prowadzona jest w ramach zajęć realizowanych podczas weekendowych zjazdów i nie sposób zaplanować dodatkowo jeszcze zajęć z zakresu wychowania fizycznego. Ponadto uczelnie niepubliczne w zdecydowanej większości prowadzą kształcenie niestacjonarne oraz dodatkowo ich baza lokalowa jest mniej rozbudowana niż uczelni publicznych, w związku z tym ta regulacja jest bardzo dla nich korzystna.

3 Szerzej: Prawo o szkolnictwie wyższym. Komentarz, red. M. Pyter, Warszawa 2012, s. 10 i nast.

4 H. Izdebski, J. Zieliński, Prawo o szkolnictwie wyższym. Ustawa o stopniach nauko-wych i tytule naukowym. Komentarz do nowelizacji, Warszawa 2011, s. 67.

5 M. Szreniawska, Prawo o szkolnictwie wyższym po nowelizacji. Komentarz prak-tyczny, red. M. Czuryk, M. Karpiuk, J. Kostrubiec, Warszawa 2015, s. 44.

Kolejnym istotnym elementem, który determinował znaczenie rozwoju kultury fizycznej w ramach uczelni wyższej był art. 173 ustawy Prawo o szkolnictwie wyż-szym, który ust. 1 pkt. 5 stanowił, iż student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe. Obecnie ten artykuł przewiduje jedynie cztery rodzaje stypendiów⁶. Są nimi:

a. stypendium socjalne;

b. stypendium socjalne dla osób niepełnosprawnych;

c. stypendium rektora dla najlepszych studentów;

d. stypendium ministra za wybitne osiągnięcia.

Dodatkowo bez bliższego określenia wskazano na zapomogi.

Wobec tego, w ramach nowelizacji zrezygnowano ze stypendiów za wybitne osiągnięcia sportowe, na wyżywienie i mieszkaniowe, oraz ze stypendiów za wyniki w nauce i sporcie oraz stypendiów ministra za osiągnięcia w nauce⁷.

Dotychczas student mógł otrzymywać stypendium za wyniki w sporcie po zali-czeniu pierwszego roku studiów, a student pierwszego roku studiów drugiego stop-nia rozpoczętych w ciągu roku, od ukończestop-nia studiów pierwszego stopstop-nia, przy spełnieniu następujących przesłanek⁸:

a. złożył w dziekanacie do dnia 30 września lub 28 lutego (w przypadku, gdy studia na danym kierunku rozpoczynają się od semestru letniego):

b. indeks;

c. podanie wraz z uzasadnieniem;

d. zaświadczenie klubu, związku lub organizacji sportowej, w ramach której brał udział we współzawodnictwie sportowym.

e. osiągnął wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodo-wym lub krajomiędzynarodo-wym w poprzednim roku akademickim;

f. nie był karany dyscyplinarnie w roku akademickim, za który nabywa się prawo do stypendium za wyniki w sporcie; student, który zaliczył poprzedni rok studiów w innej uczelni lub na innym wydziale szkoły wyższej, zobowiązany był dołączyć stosowne zaświadczenie potwierdzające ten fakt⁹. Ponadto należy dodać, że stypendium za wyniki w sporcie było przyznawane na okres 9 miesięcy czyli od października do czerwca. Z kolei przesłankami, które były niezbędne w uzyskaniu stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe było osiągnięcie wysokich wyników sportowych we współzawodnictwie międzynarodowym i krajowym, przy założeniu zaliczenia kolejnego roku studiów¹⁰.

6 Por. J. Pakuła, Pomoc materialna w szkole wyższej – próba oceny, [w:] Prawo o szkol-nictwie wyższym. Nowe prawo – aktualne problemy, J. Pakuła (red.), Toruń 2012, s. 187-216.

7 Zob. H. Izdebski, J. Zieliński, Prawo o szkolnictwie wyższym… op. cit., s. 339.

8 Na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym wraz z regulaminem obowią-zującym na Uniwersytecie Wrocławskim.

9 W. Miemiec, Instrumenty finansowo-prawne determinujące prawo studenta do bez-zwrotnej pomocy materialnej w uczelni publicznej, [w:] Nowe prawo o szkolnictwie wyższym a podmiotowość studenta, red. A. Szadek-Bratu, Wrocław 2007, s. 154.

10 Dodatkowo, mając na względzie § 5 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolni-ctwa Wyższego z 16 sierpnia 2006 r. (Dz.U. nr 153, poz. 1093) student musiał: a) zaliczyć

Istotnym jest, ażeby wskazać, że stypendium za wyniki sportowe nie zostało cał-kowicie wyrugowane poprzez przeprowadzoną bardzo szeroką nowelizację ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. W tym aspekcie zarówno rektor, jak i minister mają odpowiednie mechanizmy, ażeby osoby, które osiągnęły sukces w sporcie nagradzać za ich trud i wysiłek. Trzeba tutaj mieć na uwadze art. 173 przedmiotowej ustawy, gdzie zauważyć należy, iż występują stypendia rektora dla najlepszych studentów, jak i stypendia ministra za wybitne osiągnięcia¹¹. Zabieg legislacyjny polegający na braku bliższej konkretyzacji należy uznać za celowe działanie, pozwalające zarówno rektorowi, jak i ministrowi na uhonorowanie studenta, który również w zakresie ry-walizacji sportowej uzyskał wyniki ponadprzeciętne lub wybitne. Niemniej jednak, brak bliższego dookreślenia budzi jednak pewną dowolność w zakresie postępowa-nia wskazanych organów w ocenie osiągnięć, jak i ich znaczepostępowa-nia. Trzeba mieć na uwadze, że dowolność zawsze budziła swoiste kontrowersje w przedmiocie swoich rozstrzygnięć.

Podsumowując, wątek związany ze stypendiami, należy odnieść do przeprowa-dzonej ankiety w ramach czterech wybranych uczelni, w dniach 1–14.02.2006 r.

(a zatem jeszcze przed nowelizacją), gdzie na zadane pytanie – „na które stypen-dium uczelnie powinny kłaść większy nacisk – czy na stypenstypen-dium za wyniki w na-uce lub sporcie czy stypendium socjalne”, studenci jednoznacznie opowiedzieli się za zwiększeniem znaczenia stypendium za wyniki w nauce lub sporcie. Odpowied-nio – Uniwersytet Wrocławski – 56%, Politechnika Wrocławska – 64%, Akademia Ekonomiczna we Wrocławiu – 60% i Akademia Rolnicza we Wrocławiu – 52%¹².

Przechodząc do analizy wewnętrznych aktów normatywnych uczelni, na które bezpośredni wpływ mają również regulacje aktów powszechnie obowiązujących, a które były przedmiotem analizy pierwszej części pracy, należy wskazać, że nie spo-sób dokonać całościowej i jednolitej analizy wewnętrznych aktów normatywnych uczelni, opierając się na ich ogólności. Dlatego niezbędnym jest przeprowadzenie analizy oraz późniejszego komentarza aktów normatywnych wybranych uczelni, które będą odwzorowaniem różnych rodzajów szkół wyższych funkcjonujących w Polsce. Mając powyższe na uwadze analiza obejmuje uczelnie:

kolejny rok studiów, b) nie powtarzać roku studiów w okresie zaliczanych lat studiów, chyba że niezaliczenie roku studiów wynikało z przyczyn zdrowotnych, c) uzyskał w okresie zali-czanych lat studiów udokumentowany wysoki wynik sportowy we współzawodnictwie kra-jowym lub międzynarodowym (m.in. udział w igrzyskach olimpijskich lub igrzyskach para-olimpijskich, zajęcie miejsc od 1 do 5 w mistrzostwach świata, Europy albo uniwersjadach, bądź miejsc 1-3 w mistrzostwach Polski lub mistrzostwach Polski osób niepełnosprawnych).

11 Zob. Por. M. Chałupka, Prawo o szkolnictwie wyższym z komentarzem, „Dziennik Gazeta Prawna” 2011, s. 68.

12 A. Zalasińska, Motywować czy karać: między stypendium socjalnym a stypendium za wyniki w nauce. Rozważania w kontekście ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, [w:]

Nowe prawo o szkolnictwie wyższym a podmiotowość studenta, red. A. Szadek-Bratu, Wrocław 2007, s. 144.

a. Akademię Obrony Narodowej w Warszawie;

b. Uniwersytet Gdański;

c. Państwową Wyższą Szkołę Zawodową w Nowym Sączu.

Wybór poszczególnych uczelni nie jest przypadkowy. Do pracy badawczej zosta-ła celowo zakwalifikowana uczelnia cywilno-wojskowa, jaką jest Akademia Obrony Narodowej¹³. Istotną jest tutaj kwestia związana właśnie z połączeniem czynnika studentów cywilnych oraz kursantów (studentów), którymi są zawodowi żołnierze.

Ponadto analizy dokonano na podstawie wewnętrznych aktów odnoszących się do Uniwersytetu Gdańskiego. Dodatkowo analiza obejmuje Państwową Wyższą Szko-łę Zawodową w Nowym Sączu. Ma to znaczenie z uwagi na mnogość występowania tego typu placówek w naszym państwie. Ponadto pewnym czynnikiem wyróżnia-jącym tą uczelnię jest funkcjonowanie w ramach niej Instytutu Kultury Fizycznej.

Mając na względzie Akademię Obrony Narodowej w Warszawie, należy pod-kreślić, że w myśl Statutu Akademii Obrony Narodowej z dnia 1 grudnia 2015 r. ta szkoła wyższa jest wojskowo-publiczną uczelnią akademicką. Regulacje odnoszące się do kwestii kultury fizycznej zawarto w § 4 ust. 3, który stanowi, że Akademia wykonuje zadania, o których mowa w art. 13 ust. 1. ustawy (Prawo o szkolnictwie wyższym) w szczególności [...] pkt 5 – dba o rozwój kultury fizycznej studentów, stwarzając warunki do zdobywania osiągnięć w dyscyplinach sportowych.

Istotną regulacją jest ta zawarta w § 14 stanowiąca, iż „W Akademii można two-rzyć studium prowadzące działalność dydaktyczną o określonym profilu kształce-nia, a w szczególności: języków obcych, szkolenia operacyjnego, szkolenia ognio-wego oraz wychowania fizycznego”. Ponadto założeniem, które musi być spełnione, by utworzyć odpowiednie studium, w tym przypadku wychowania fizycznego jest zatrudnienie w nim pracowników dydaktycznych posiadających kwalifikacje nie-zbędne do prowadzenia takiej działalności. W myśl Statutu Akademii Obrony Narodowej, studium wychowania fizycznego ulega likwidacji, kiedy to przez rok nie spełnia warunków dotyczących pracowników dydaktycznych, bądź gdy ustała potrzeba realizacji dotychczasowych zadań.

Ponadto należy również wskazać na § 23 Statutu, który stanowi „Centrum lub studium kieruje żołnierz zawodowy albo nauczyciel akademicki posiadający co najmniej tytuł zawodowy magistra oraz przynajmniej pięcioletnie doświadczenie w pracy dydaktycznej w uczelni wyższej”. W ramach tego § wskazano również za-kres obowiązków kierownika studium, a należą do niego:

1. planowanie, programowanie i organizowanie działalności podległej jednostki;

2. dbanie o właściwy poziom i rozwój działalności dydaktycznej lub naukowej;

3. dbanie o stały rozwój i doskonalenie zawodowe pracowników;

13 Podczas przygotowania materiału w dniem 1.09.2016 r. uczelni zamieniła nazwę na Akademia Sztuki Wojennej w Warszawie. Z uwagi na prace organizacyjne w tym nad sta-tutem uczelni niniejsze badania prowadzono na dotychczasowych dokumentach.

4. występowanie z wnioskami do właściwych organów w sprawach związanych z działalnością jednostki organizacyjnej, w tym zwłaszcza zatrudnienia, roz-woju, awansowania i nagradzania pracowników oraz usprawniania procesu dydaktycznego;

5. zarządzanie powierzonym mieniem;

6. wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa, postano-wieniami statutu oraz uchwałami Senatu i decyzjami rektora;

7. podejmowanie decyzji we wszystkich sprawach dotyczących jednostki or-ganizacyjnej, niezastrzeżonych do kompetencji innych osób lub organów Akademii.

8. Statut Akademii Obrony Narodowej nie posiada dalszych szczegółowych wy-tycznych w zakresie tematyki związanej z kulturą fizyczną. Niemniej jednak, należy wskazać na Regulamin studiów w Akademii Obrony Narodowej z 2015 r. stanowiący załącznik do uchwały nr 26/2015 Senatu Akademii Obrony Na-rodowej, gdzie w § 6 określono podstawowe prawa i obowiązki studenta. Istot-nymi w ramach pkt 1 są:

Ust. 3 stanowiący, że student ma prawo do korzystania z pomieszczeń i pomocy dydaktycznych, obiektów i ośrodków oraz urządzeń Akademii, a także ze strony na-uczycieli akademickich oraz właściwych organów Akademii;

Ust. 8 mówiący o prawie studenta do zrzeszania się w uczelnianych organiza-cjach studenckich, kołach naukowych oraz uczestniczenia w pracach badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych realizowanych w Akademii.

Ponadto, w pkt 3 zawarto regulację mówiącą, że studenci uzyskujący wysokie wyniki w nauce lub w innych rodzajach aktywności mogą być wyróżnieni przez rek-tora lub kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej.

Powyższe regulacje stanowią, że studenci mają prawo do korzystania z dostęp-nej bazy dydaktyczdostęp-nej Akademii, w skład której wchodzą również obiekty Studium Wychowania Fizycznego i Sportu. Dodatkowo, Regulamin pozwala studentom zrzeszać się organizacjach studenckich, więc istnieje w tym przypadku również możliwość powołania Akademickiego Związku Sportowego bądź innego koła te-matycznego ukierunkowanego na rozwój kultury fizycznej.

Studium Wychowania Fizycznego i Sportu działające w ramach Akademii Obrony Narodowej, funkcjonuje na podstawie regulacji zawartych w Statucie uczelni. Niemniej jednak, jednostka ta co roku wydaje odpowiedni informator za-wierający niezbędne informacje dotyczące zarówno prowadzenia obowiązkowych zajęć z zakresu wychowania fizycznego jak również planu prowadzenia zajęć przez Akademicki Związek Sportowy Akademii Obrony Narodowej. Wymogiem, który został utrwalony w ramach Studium, a zatwierdzony przez władze Uczelni jest to, iż każdy student, który nie uczestniczy w zajęciach programowych z Wychowania Fi-zycznego z powodu zwolnienia lekarskiego musi uzyskać pisemną zgodę Dziekana na zaliczenie WF w formie zastępczej. W zależności od rodzaju choroby i zaleceń lekarza studenci są zobowiązani do zaliczenia przedmiotu WF poprzez:

a. uczestnictwo w zajęciach WF dopuszczonych przez lekarza;

b. pomoc przy organizacji imprez i zawodów sportowych odbywających się w SWFiS;

c. uczestnictwo w wykładach na temat zdrowego stylu życia;

d. napisanie pracy pisemnej z zakresu kultury fizycznej.

e. Rodzaj formy zaliczenia Wychowania Fizycznego student posiadający zwol-nienie lekarskie ustala z prowadzącym zajęcia na początku każdego semestru.

Podsumowując należy podkreślić, że Akademia Obrony Narodowej posiada dobrze rozbudowaną bazę lokalową, w skład której wchodzą hale sportowe, basen, siłownia i sauna. Aspekt ten przy wykorzystaniu regulacji wewnętrznych pozwala na tworzenie różnego rodzaju organizacji sportowych oraz właściwy rozwój tych już funkcjonujących.

Mając na względzie Uniwersytet Gdański, istotnym jest Statut tejże uczelni, uchwalony 25 czerwca 2015 r. Podobnie jak w przypadku Akademii Obrony Na-rodowej, w Statucie Uniwersytetu Gdańskiego lakonicznie określono w § 4 ust. 3 pkt 7, że misją Uniwersytetu jest stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów.

Ponadto należy zwrócić uwagę na § 22, który w ust. 1. stanowi, że w celu wypeł-niania ogólnych zadań dydaktycznych w Uniwersytecie działają Studium Języków Obcych oraz Studium Wychowania Fizycznego i Sportu. Dodatkowo w Statucie należy wskazać na § 54, który stwierdza, że dyrektor studium (w tym także Studium Wychowania Fizycznego i Sportu) kieruje studium i reprezentuje je, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla Rektora. Dyrektorem studium może być nauczyciel aka-demicki zatrudniony w Uniwersytecie, jako podstawowym miejscu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto dyrektora studium powołuje i odwołuje Rektor, po zasięgnięciu opinii Senatu oraz opinii zebrania ogólnego pracowników studium.

Do kompetencji dyrektora studium należy w szczególności:

1. zarządzanie mieniem studium oraz dysponowanie jego środkami finansowymi;

2. zapewnianie warunków do prowadzenia działalności dydaktycznej studium;

3. występowanie z wnioskami w sprawach zatrudnienia, awansu i nagradzania pracowników studium;

4. występowanie do właściwych organów Uniwersytetu oraz jednostek organiza-cyjnych Uniwersytetu we wszystkich sprawach dotyczących studium;

5. wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa powszech-nie obowiązującego, Statutu oraz uchwał i zarządzeń organów Uniwersytetu;

6. podejmowanie decyzji we wszystkich sprawach dotyczących studium, nieza-strzeżonych do kompetencji organów Uniwersytetu.

Z kolei Regulamin studiów, który stanowi załącznik do uchwały nr 20/2015 Se-natu Uniwersytetu Gdańskiego, nie zawiera żadnych regulacji odnoszących się do szeroko rozumianej kultury fizycznej.

Istotnym jednak jest Regulamin Organizacyjny Studium Kultury Fizycznej i Sportu Uniwersytetu Gdańskiego, stanowiący załącznik do zarządzenia Rektora Uniwersytetu Gdańskiego nr 46/R/06. W § 1 zostało określone, że Studium Wy-chowania Fizycznego i Sportu jest międzywydziałową jednostką organizacyjną po-wołaną do organizowania i rozwijania działalności dydaktycznej w zakresie wycho-wania fizycznego i sportu studentów, uczestników studiów doktoranckich, a także rekreacji i sportu dla pracowników Uniwersytetu Gdańskiego.

Kolejno w § 2 zawarto zadania, których realizacja należy do Studium. Należą do nich:

1. Realizacja zatwierdzonego przez Rektora programu wychowania fizycznego, sportu i rekreacji.

2. Inicjowanie rozwoju i pomnażania bazy materialnej niezbędnej do realizacji uczelnianego programu wychowania fizycznego, sportu i rekreacji.

3. Propagowanie wychowania fizycznego, sportu i rekreacji w celu objęcia jak największej liczby studentów zajęciami przygotowującymi ich do podjęcia w przyszłości samodzielnego kontynuowania ćwiczeń fizycznych.

4. Harmonijne rozwijanie sprawności fizycznej, biorąc pod uwagę możliwości fi-zyczne i zdrowotne studentów.

5. Rozwijanie sportu w środowisku akademickim poprzez stwarzanie możliwo-ści kontynuowania treningów w sekcjach sportowych dla studentów uzdol-nionych ruchowo oraz organizowanie krajowych i zagranicznych kontaktów sportowych, a także wewnątrz uczelnianych imprez masowych.

6. Zapewnienie warunków do kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycie-li akademickich zatrudnionych w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu.

W kwestii organizacyjnej Regulamin stanowi, iż kandydata na zastępcę ds. spor-towych Studium zgłasza dyrektor, ale po uprzedniej zgodzie Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego.

Regulamin stwarza również odpowiednie warunki co do profesjonalizmu kadry.

Należy podkreślić, że pracownikiem dydaktycznym może być jedynie absolwent wyższej szkoły wychowania fizycznego posiadający tytuł magistra. Ponadto w za-kresie swojej specjalności w ramach Studium mogą być zatrudnione osoby posiada-jące tytuł magistra oraz dyplom trenera bądź instruktora.

Ważną kwestię stanowi również współpraca pomiędzy Studium Wychowania Fizycznego i Sportu oraz Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowe-go. Te dwa podmioty posiadają w ramach swojej kompetencji uprawnienie do po-woływania sekcji sportowych celem realizacji programu sportowego uczelni. Z ko-lei zakres wyżej wymienionej współpracy dokładnie określa Rektor.

W § 9 została uregulowana ważna kwestia związana z możliwościami rozwoju fi-zycznego przez pracowników Uniwersytetu Gdańskiego. Otóż Studium Wychowa-nia Fizycznego i Sportu organizuje zajęcia sportowo-rekreacyjne dla pracowników uczelni z uwzględnieniem potrzeb zainteresowanych oraz możliwości kadrowych i bazowych.

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa Nowym Sączu posiada Statut zatwier-dzony decyzją Nr DSW-1-07-410/29/07 Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższe-go z dnia 12 marca 2007 r. Podobnie jak w zakresie poprzednio analizowanych uczelni, również Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Statucie w § 6 ust. 1 pkt

W dokumencie Sport w szkole wyższej aspekty formalno-prawne (Stron 37-49)