O PRZYKAZANIACH KOŚCIELNYCH KTO WAS SŁUCHA, MNIE SŁUCHA

a) Naukę moralną Pana Jezusa otrzymujemy od Kościoła świętego. Właśnie w tym celu założył Zbawiciel tę organizację, wyposażył ją odpowiednio, żeby przez nią dochodziła do pojedyn­

czych ludzi nauka Pana Jezusa i łaska. Kościół św. ma obowiązek prowadzić nas do zbawienia, a nas zobowiązał Zbawiciel, abyśmy się poddali kierownictwu Kościoła.

Spośród wielu rozporządzeń i praw, jakie Kościół święty wydał, pięć najważniejszych i ogólnie obowiązujących nazywamy przykazaniami kościelnymi.

Są to następujące przykazania:

1. Postanowione od Kościoła Bożego dni święte święcić.

2. Mszy świętej w niedziele i święta pobożnie słuchać.

3. Wstrzemięźliwość w pokarmach mięsnych i posty w dni nakazane zachowywać.

4. Przynajmniej raz w rok spowiadać się, a około Wielka­

nocy Komunię świętą przyjmować.

5. W czasach zakazanych wesel i zabaw hucznych nie sprawiać.

Z treści tych przykazań kościelnych widać, że wskazują one wiernym sposoby, jak trzeba Pana Boga czcić ipo- dają czas, kiedy tę cześć Bogu należy okazywać. Najważniej­

szym sposobem oddawania czci Panu Bogu jest uczestni­

czenie w Ofierze Mszy św. i przyjmowanie Sakramentów. Oprócz tego, poleca Kościół święty, aby wierni ofiarowali Bogu umartwienia w jedzeniu i po­

wstrzymali się w pewnych dniach od zabaw, a więcej czasu po­

święcili sprawie uświęcenia swego.

b) Z ustań owienia Boże go należy święcić siódmy dzień. Ze względu na pamiątkę zmartwychwsta­

nia Pana Jezusa i Zesłania Ducha św., apostołowie polecili świę­

cić niedzielę, jako „dzień Pański".

Oprócz dni pamiątkowych, zmartwychwstania Pana Jezusa i Zesłania Ducha św., wprowadzał Kościół inne ś w i ę- t a, aby przypominały inne dobrodziejstwa Boże, aby zachęcały wiernych do naśladowania świętych. W XVI—XVII wieku do­

szła ilość świąt ustanowionych przez Kościół do największej liczby. Od XVIII w. zaczął Kościół znosić niektóre święta ze względów gospodarczych. Obecnie jest świąt uroczystych dwanaście, z tego trzy, tj. Wielkanoc, Zielone świątki i Trój­

cy świętej, zawsze wypadają w niedziele. Inne są następujące:

Boże Narodzenie, Nowy Rok, Trzech Króli, Wniebowstąpienie, Boże Ciało, Niepokalane Poczęcie, Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Wszystkich Świętych.

c) Święta uroczyste należy tak samo święcić jak niedziele. Nakazuje więc Kościół w niedziele i święta brać udział pobożnie w Ofierze Mszy św. Bardzo jest pożyteczne brać udział w innych nabożeństwach kościelnych, czytać książki religijne, spełniać dzieła miłosierdzia. Dozwolona j est praca naukowa lub

J37) artystyczna; a prace fizyczne ciężkie wtedy, gdy wymaga tego dobro publiczne lub konieczna potrzeba.

d) W pierwszych wiekach chrześcijaństwa wszyscy wierni brali udział we Mszy św., jeżeli tylko mogli. Komunię świętą przyjmowali wszyscy, a tym, któ­

rzy nie mogli być w kościele, zanoszono do domów. Udział we Mszy św. i Komunia święta były ściśle złączone.

W późniejszych czasach zapomniano nieco o tym, że Kościół święty jest społecznością i cały oddaje cześć Bogu, cały łączy się z Chrystusem, ofiarującym się Ojcu niebieskiemu. Ludzie prze­

stali przyjmować często Komunię św., przestali brać czynny udział w liturgii Mszy świętej. Kościół św. musiał wtedy nakazać, aby każdy wierny przynaj­

mniej raz w roku się spowiadał, a około Wiel­

kanocy Komunię świętą przyjął.

e) Nie tylko święta uroczyste nakazuje Kościół święcić, są nadto inne dni i dłuż sze okresy czasu, w których ina­

czej trzeba żyć, niż w dniach zwykłych. Od pierwszej niedzieli adwentu., do Bożego Narodzenia, i od środy Popielcowej do Wielkiej Niedzieli nakazuje Kościół wstrzymać się od hucznych zabaw. Są to bowiem czasy pokuty, a wielki post przypomina bolesną Mękę i śmierć Pana Jezusa.

Drugim sposobem uświęcenia czasu jest umartwienie w jedzeniu: wstrzemięźliwość od mięsa i post. Znaczenie religijne postu wyrażone jest w słowach prefacji w czasie wiel­

kiego postu: „qui corporali ieiunio vitia comprimis, mentem ele- vas, virtutem largiris et praemia“ („Boże, który przez cielesny post powściągasz występki, podnosisz ducha, użyczasz cnoty i nagrody").

Przykazanie kościelne o poście obowiązuje od siódmego roku życia wszystkich wiernych, któ­

rzy je mogą wypełnić. Obowiązuje zaś w trojaki spo­

sób: 1) jako wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, 2) jako post, i 3) jako wstrzemięźliwość z postem. Wstrzemięźli­

wość od pokarmów mięsnych polega na tym, że nie wolno jeść mięsa ani rosołu. Post obowiązuje w ten sposób, że wolno jeść tylko trzy razy na dzień : raz do sytości, a dwa razy lekki posi­

łek. W niektóre dni trzeba zachować od pokarmów mięsnych i post.

>

wstrzemięźliwość

PRZEPISY POSTNE

I Młodzież (7 21 lat) i starsi (od 60 r. życia): Wstrzemięźliwość od mięsa:

a) Piątki całego roku; - b) Środa Popielcowa; - c) Soboty wiel­

kiego postu (Wielka Sobota do południa); — d) Suchedni (środy, piątki i soboty); — e) Wigilie świąt: Bożego Narodzenia, Zielonych Świąt

Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i Wszystkich Świętych. ’ II Dorośli (od 21 lat ukończonych do.59 lat ukończonych):

Wstrzemięźliwość

od mięsa Post Post i wstrzemięźliwość

od mięsa

kiego postu (w Wielką Sobotę post kończy się w południe) 3) Suchedni (środy, piąt­

ki i soboty)

Nie ma postu ani wstrzemięźliwości od mięsa w niedziele i uroczyste święta. Biskup może udzielić zwolnień (dyspensy) od niektórych postów. 0 dyspensach udzielonych przez biskupa zawiadamiają wier­

nych proboszczowie.

Kościół święty jest naszą Matką. Przykazania jego należy wypełniać.

r?U Jł*

X

/ytlLJ

c/ U; t