O TRÓJCY ŚWIĘTEJ

14. Chwała Trójcy św. (Diirer Albrecht — Niemcy, wiek XVI) W IMIĘ PRZENAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY 1. CZĘSTE WZMIANKI O TRÓJCY ŚWIĘTEJ

W codziennym życiu wspominamy często Imię Trójcy Świętej. Każde przeżegnanie się jest wspomnie­

niem Trójcy świętej; wspomina się o chwale Trójcy świętej w modlitwie: Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu; pra­

wie każda modlitwa kościelna kończy się zwrotem do Trójcy Świętej. Sakramentów świętych udziela się w imię Trójcy Świę­

tej. Można powiedzieć, że całe życie chrześcijanina, od chrztu aż do śmierci, przynajmniej w najważniejszych zdarzeniach wiąże się ze wspomnieniem o Trójcy Świętej.

Nie tylko w życiu pojedynczego chrześcijanina powtarzają się często wzmianki o Trójcy świętej, ale w historii wielu państw również można to samo zjawisko spostrzec. Pierw­

szy zbiór praw Państwa Polskiego zaczyna się słowami: „W imię Przenajświętszej i Nierozdzielnej Trójcy**; tak samo zaczyna się przesławna Konstytucja 3 maja, tudzież pierwsza Konstytucja Polski po odzyskaniu niepodległości.

Można stąd wnosić, że tak życie jednostki, jak i dzieje państw muszą mieć jakiś związek z wiarą w prawdę o Trójcy Świętej. Nie bez powodu pewnie przypomina Kościół święty wszystkim wiernym często tę prawdę.

2. OBJAWIENIE NAUKI O TRÓJCY ŚWIĘTEJ

a) Gdy Pan Jezus modlił się po chrzcie na brzegu rzeki Jor­

danu, ujrzał Jan Chrzciciel nad Panem Jezusem jakby niebo otwarte, skąd jasność wielka padała na Pana Jezusa. Widział również Jan Chrzciciel Ducha świętego, który w postaci gołę­

bicy widzialnie unosił się nad Panem Jezusem. Równocześnie usłyszał Jan głos z nieba: „Ten jest Syn mój miły, w którym mam upodobanie**.

To opowiadanie biblijne wskazuje wyraźnie, że są w jednym Bogu Trzy Osoby, które nazywamy: Ojciec, Syn i Duch święty. Z nieba rozbrzmiewa głos Boga Ojca; Pan Jezus jest nazwany Synem umiłowanym, którego ludzie mają słuchać;

Duch święty nazwany jest Duchem Bożym, który pod postacią gołębicy unosi się nad Panem Jezusem modlącym się na brzegu Jordanu.

b) Dokładniej pouczył nas o Bogu jednym w trzech Osobach Pan Jezus. Mówił bardzo często o Ojcu swoim, który jest w niebie; Pan Jezus jest posłany na świat od Ojca; przy­

szedł po to, aby pełnić wolę Ojca; czynić to, co jest wolą Ojca, nazywaPan Jezus swoim pokarmem. „Wyszedłem od Ojca i przy­

szedłem na świat, i znowu opuszczam świat a wracam do Ojca**

(Jan 16 28). Podczas modlitwy w Ogrojcu oświadcza Pan Jezus:

„Nie moja, ale Twoja, Ojcze, niech się stanie wola**. Ostatnie

słowa Pana Jezusa na krzyżu były: „Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mojego" (Łuk. 23 46).

Pan Jezus nazywał się wyraźnie Synem Bożym:

„Mój Ojciec dotąd działa i ja działam", powiedział do ludzi, żeby im pokazać, że Ojciec i Syn spełniają zawsze to samo dzieło. Je­

szcze wyraźniej wypowiedział Pan Jezus tę prawdę w słowach:

„Ja i Ojciec jedno jesteśmy", „kto mnie widzi, widzi i Ojca".

W sądzie przed najwyższym kapłanem zeznał Pan Jezus pod przy­

sięgą, że jest Synem Bożym. Arcykapłan powiedział do Pana Je­

zusa: „Poprzysięgam cię przez Boga żywego, abyś nam powie­

dział, czyś ty jest Chrystus, Syn Boży?" Pan Jezus odpowiedział na to: „Tak jest".

Równie często mówił Pan Jezus o Duchu Świętym.

Nazywa Go Duchem Prawdy, Pocieszycielem, Duchem świętym.

Duch święty będzie czuwał nad apostołami i ich następcami, aby nie zmienili nauki Chrystusowej. Powiedział Pan Jezus: „Pocie­

szyciel, Duch święty, którego Ojciec pośle w Imię moje, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, o czym wam mówiłem" (Jan 14 26).

c) Na podstawie tych i innych wiadomości z Pisma świę­

tego i wiadomości zawartych w tradycji Kościół święty podał wiernym prawdy o Trójcy św. w „Credo", czyli

„Wierzę w Bog a". Nauka Kościoła o Trójcy św. w „Credo", które słyszymy często we Mszy św., tak opiewa: „Wierzę w B o g a jedynego, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych... W i e- rzę w Jezusa Chrystusa Syna Bożego jedynego, Pana naszego, z Ojca zrodzonego przed wszystkimi wiekami.

Boga z Boga, światłość ze światłości, Boga prawdziwego z Boga prawdziwego, zrodzonego, nie stworzonego, współistotnego Ojcu... I w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie jest czczony i wielbiony, który mówił przez proroków".

3. ZNACZENIE NAUKI O TRÓJCY ŚWIĘTEJ

Kościół św. pragnie, abyśmy się często spotykali z prawdą wiary o Trójcy świętej. Spodziewa się bowiem, że każde wspomnienie o Trójcy św. pomoże nam stać się lep-

s z y m i. Pan Jezus wezwał nas: „Bądźcie wy dosko­

nali, jak Ojciec wasz niebieski jest doskonały".

Powiedział również Pan Jezus: „Ten jest żywot wieczny, aby poznano Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Jezusa Chry­

stusa, któregoś Ty posłał" (Jan 17 3),

Gdy się żegnamy rano znakiem krzyża św., mówimy wtedy:

„W imię Ojca i Syna i Ducha świętego". Zaczynamy pracę, rozmowę z ludźmi, zabawę, w imię, tj. jakby z pole­

cenia Trójcy św. Nie może w tej pracy, rozmowie lub za­

bawie być nic złego, skoro spełniamy jąw imię Boga.

Prawodawcy wydawali prawa w imię Trójcy św., bo chcieli zaznaczyć, że pragną, aby ich prawa były zgodne z prawami Bożymi. Takie prawa sprowadzą szczęście i dobro w państwie, a obywatele będą ich przestrzegać sumiennie przez pamięć na Trójcę Świętą. Byłoby dobrze wśród ludzi, gdyby wszyscy wspominali z uwagą Ojca i Syna i Du­

cha św. Byłoby dobrze wśród ludzi, gdyby zawsze i wszędzie brzmiała: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi św., jak od po­

czątku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen".

Bóg jest jeden w trzech osobach: Ojciec, Syn i Duch święty.

15. Dysputa (Rafael Santi —■ Italia, wiek XVI)