Otłuszczenie u mężczyzn i kobiet w okresie m iędzy 40-50 rokiem życia

Sposób stosowania.

Opotoninę stosuje się podskórnie liab domięśniowo. Kuracja składa się z kilku seryj (2-3-4) po 10 wsirzykiwań.

O p a k o w a n i e .

Pudełko z 10 amp. po 1,1 cc. Cena d la aptek - zł 3,65.

Nr. 1 FARM AKOGNOZJA 17

m oże łatw o doprow adzić do fa łszyw ych wniosków z doświadczeń h od ow la­

nych. W końcu wspomnieć n ależy o znaczeniu opisanych badań dla p rze­

mysłu. B iorąc pod uwagę w zrost w yd ajn ości olejku podczas przechow y­

wania — w owocach kopru do 30% , w owocach zaś kminku nawet do 100%

pierw otnej zaw artości po zbiorze, n ależy uznać za korzystne dla celów p rz e ­ m ysłowych poddaw anie surowca d estylacji dopiero po u pływ ie paru m ie­

sięcy od chw ili zbioru,

P .

J-O d r ó ż n i e n i e ś w i e ż o w y s u s z o n e j k o r y k r u s z y n y ( C o r t e x F r a n g u - l a e ) o d k o r y z i e ż a ł e j . P. Ernst i G. Weiner. (U nterscheidung frisch g etrock n eter und a bgelagerter C o rte x Fran gu lae). Pharm a- zeutische M onatshefte, 17, 183 (19^6), N r. 10.

1. 0,05 g kory kruszyny zalew a się w probów ce 5 ccm 5 % amoniaku i skłóca w ciągu 1 do 2 minut. W y ra źn ie zabarw iony w yciąg w yk azu je w św ietle lam py kw arcow ej fluorescencję jasno-zieloną, jeśli kora jest św ieżo wysuszona, natomiast w przypadku kory z ieża łej fluorescencja jest brunatno-fioletowa.

2. 0,02 g kory kruszyny zw ilża się w probów ce alkoholem, zalew a w odą destylowaną i silnie skłóca w ciągu 1 do 2 minut. O trzym any w yciąg dekantuje się i rozcieńcza do zupełnego odbarwienia. P o dodaniu paru k ro­

pel 5% amoniaku tw orzy się w górnej części cieczy żółto-zielon y pierścień, jeśli kora była św ieżo suszona, natomiast w przypadku kory z ieża łej pierś­

cień ów jest zabarw iony na czerwono-brunatno.

P . J.

0 n i e k t ó r y c h W a r g o w y c h . J. Balansard. (Sur ąueląues Labiees).

B ulletin des Sciences Ph arm acolegiąues, 4 3 , 148— 152 (1936), Nr. 3.

A u to r z a ją ł się zagadnieniem, czy niektóre rośliny, należące do ro d zi­

ny W a rgo w y ch (Labiatae), w yróżn iające się pokrew ieństw em cech bota­

nicznych, w yk azu ją rów nież podobieństwo składu chemicznego. A u to r zna­

la zł uprzednio w szeregu roślin, należących do rodziny W argow ych , dość znaczną ilość choliny i obojętnej saponiny. W pracy wym ienionej w tvtule autor p o d a je w yniki badania obecności glukozydów w 28 gatunkach W a r ­ gowych, m ających zastosowanie w lecznictwie.

W e wszystkich badanych gatunkach udało się stw ierdzić obecność glu- kozydu rozpuszczalnego w w odzie oraz dwóch saponin; kwaśnej i ob ojęt­

nej. W łasności chemiczne aglukonu glu kozydow ego nie b y ły badane, nato­

miast cukrami, utw orzonym i przez rozszczepienie glukozydu, są glukoza 1 arabinoza.

Z pośród składników mineralnych badane rośliny za w iera ły n ajw ięcej azotanu potasu. Z badań Balansarda wynika ponadto, że zaw artość olejku w zielu badanych gatunków jest odw rotnie proporcjonalna do zawartości glukozydu. Rośliny, zaw ierające stosunkowo w ięcej glukozydu, są mniej

„arom atyczn e".

W przytoczonej tablicy p odaje autor zawartość glukozydu i kwaśnej saponiny w 1 kilogram ie suchego ziela badanych gatunków roślin, należą­

cych do rodziny W argow ych .

-filwoborf aasobfiiwaob s wóiteomw doYwysaiiidu&ożyadŁ.:: . K r a in a sap©siftą -9S'iq n!b nfibcd doYnBaiqo uirissoBns o YŚsIsn ijsimnoąaw iioftoaLW ubyn A ł W ^ £ f R f a;S§xoboq od|9lo ioaon^fib^fw łaoisw, ^ | »u boq op ioiiL .jazym Bą^otąg^ątidą, n^hmnjJ gBS rloBoowo w , ?\ 0£ ob-mcjpai rioBoowo I n s w ʧtopic,ąi5f%^ąJJ^y-s l ° j BS oBnsu y&sfea .s s io iM ow ioaotiBwss j^ A icw isią oq oisiqob ijofil^iasb sowojajz m a sw sb b o ą ńo^y/S zym

Lamium album > 8 .jjtoids iliwda, f e TfOóia

Lavandula Spica 0,7 g 1,0 g

Lavahdifla Stoechas 0,4 g 1,4 g

Lavandula vera 1,2 g 0,9 g

Leonurus Cardiaca 1,7 g 2,1 g

■M®rmbliimafmłgS^eYrsyxzui>! y*80^ [ s n o s e u z ł ^ ^ g o i s i w i s in s t ó ^ & ib O .-nanbTJ .O i la m ii .*1 .jo iB -ś sIs y *io j! b o Q«|ł4 a9 ^ 3 ;f8 |n si';I zsł.ToD' latiatjfilagds fSłft ftslsnjlom lsJjr&sunf 2 ± •«> ■ * < ? « « * j r | | | t a » , » o M 9„ ^ f MeiribSijSiiYóstffigo S a o w ó d o ią w pia bW s!bx y < ^

8

3

^S®349V/Baę|Jip.iyp. YnoiwifidBS sihsbiyW ’ .Jimttf* S»ob t ugcia vrTO^>Ia i i ^ ź « S

4

4

9

8

8

Salvia officinalis 0,6 g .nwoiaioildaminnind

J>#kifk Ęfi^&MłSIlB 9DV/ódoiq w

912

.IjSKfSfŚflę I k ó W S -o li o i ysosło iofc?so j9rnog w s ^ Y Ś r o w ł njlfiinoDiB1^ ! !sq T ^ l^ fS te s 5 l# i^ 4 # S udbBqYSiq w JaBimotfin ,bh?Ai$. ośaiwa jdyd ŹvpM ili9{

Teucrium marum .ontBuind-onowiaso a *r yf&oiwrBdBS ts9 2 ’0..g ns i o

Teucrium Scordium 0,7 g 2,2 g

Thyntus Serpyllum 0,6 g 0,9 g

Thymus vulgaris 1,8 g 1,0 g

P . J.

.(aaóidsJ 89opf9tip iu 2 ) .h-mannloS. X . f t e y w o g i o W rib y ió t^ o ir s O lO- ^ n ^ K i i i c i c f i ( c u * > y i ' P'R?-1 °W i'tpfeiŚ e?t t fe b e £ S tigm a talM aid is).

-isboPbt#«9ą*S»CtófiC^%i|^ąt®ąfe§iUg, 7-7:, ,M 6 n 5 6 ^ B | i§3£i)a % ^ - i o t n A

nie słaba. A u to r poddał p r z e ę Ś ^ c g e fflo w e ffiT ^ H S d ^ iM F d fe Y d iy iffin ^ ^ M b - i ń bzhamronk) oipóchodżąęes (jdBbrazfyHjkkieągo^iariyBo' tóafeśte^izy* s i a n e j

„KentuckiyuMaisT d znalazłrfw rm khm astępiifące składiń&tfc; &8<ió-r-t;8)^&@

olejna ,tłustego,v0,08 aht Ąjfca^bpfejfcal;4atne^^6§nsewi3wSł& isdbstańóf j jgur mobaiiych; 2<25 sesif5j78.%"żywicy,sokołos0,05o/o: alkaloidiij P(89/n:-JiłO ł?Ł8fr gory czy o charakterze glu kozydow ym oraz 2,25 -— 3,18% sapanrmidPGza.

tym znamiona kukurydzy iłfJ ttS y^ fĆ iisfeą ryn ik a , związków . m|nerąiftyób,iclc|bTq- sl§ %~i'?Ń9$X2d?0W®Iftfe§j5 5k&ddbS&

|z,MonsikąnB^s3M^)-i-33?lw owodnuaoJa aopjBisiwBS ,Yudao5I .ubv-J:ołlnf§

A u to r p o d a je następnie krótką charakterystykę k a ż d e g p ^ y ę j^ y ę jfi- nycb\"Z3‘SUrp|yeą sM ądpjItów w fiP 4o%jfc dj liJb s t y ild z a b ie r a jący :kwa’?y

ara-N n I 4 r A R w m m m z .! a

a y c ^ iź a jia e'dy,nyto jM^^tpJiwy^gosłęzioayjtj^iSkła-dnikieni idłejkM jesWkarjwiąkrteh wilśióśei ^8<%svte?spfJEdziateił^ dgwasó/wjlsią ssucwśsfca n/c3ji©iv^>.ttixń ośatntet e^óStigiBaątd M aidis p ow sta je k s y lo za jiliw e 1 rżeniu sięidegGHwęglowadanpspi^ypJsiijeLaidfednBygicsaeYjdisMfamefjmbczoł pędne.onfipaTu,® b sisłdpków\dśukmry;ebz,y.d cĄujboifc wypijóhmIwa-łlijMTSpbieffs bśsr©

dżiałapieujmoezopędneojtóbatameyjEj^upidwlych^siMiżykając/TJw-il^iągu, (jSatk diń pET'Ą02 \gjgumyT,Erozpusźc2»ń«^w;20iGą&.wódyj3włlośó deHavłaqnm©żfi»

3Kzrosłąvot 50 efe^^sijeEgalddU ialM ffietó, p t z y j ^ ^ - ó b j a w ó k j ułussai^ćw, Podcz^,pKz|eetawywaTiiai)Suxa^cav^2włafiZ!czaE:Tiiezbytj!dokład;niejfwys!i(iszcK- 'kBgp/^ąiałażHei.Tnac^pędńeśszfbkoTuiegąYZtniiiejśbeiiitl,! ustępując iińibjsEi dziąłteutt^^efcż^zdżajĄc^^-iM E H dtrtizm lheif/^B zaniianyyljB fd ańtomWi) znl p ełn ie cpieżaiasny zisŻ xy i w ' i i f i a .-7«ykaziajiQ5meakojp.dcwadnąTiiripiosiadą słąfo<j, lecż iteytaźaesłtóałasnifc-;drażniące $j$e śinnzaiwkp;/Nier okpuszezałriyowl m od z ią lecz ła t^ m in ^ tte o ż a te y iw J c ;k lQ r o fa n a d ’r a łdela/tfeomldoi żriajdhjeiMęgfcyb k a ewc znamiona chs: i : (K ry sia liżil j e ron oz rałkoholuf iw; pós,tadicigieł m łożonych w pęsd d j w itteńjid pdwi 25 d e ' 145° m łatniassię rbeżi rezMadiatnWiżŁewanie: p a ty alkaloidu pow oduje p o dnaęoemep diigawkij sb r e cj z en ięfnprb p b zyrorf 'ubj a wąpni u fep c^yipi iśą-tiśHriotók, ^m jofcyok gw p d n isie w yp ró żn ien ie ia G o rzk iiiĄ 1 u- k Qf zfyodvl przedstaw ia się w;:postąci;iżedtó>tóima:tńegd3pri(K2dcu'ppod wpły:r

flukpżfdbipzszżzejisiaf sięsna iglukpzę limiednat ne b liże jtio b o ję ln e c ja ło żyw icow a te, ig&ianpm nhblńćyvdstanowią mieszanu- nę zw iązk ów o reakcji kwaśnej i obojętnej;noQ d w a r5słupkÓW kukurydży

°/: sfe diPPo rW?#' <^fej P; it&Wfę sinie

b cf dt8w£ b o o ^ B p t B !? ię F Z iy # t ® !- ® o <| iiW£Ź<kęIfc&

nmfwSSBB1: 1 y?ńc o fi^ ?% j,r ‘iłt & i - f e Ą. ,M 9M o^W ^i#j8vPM hpdHyffibs4rQik6ter

^ / S W k K gy-: <W<^g jk fk ev4 u iifedoU r u;r}1 rło^rStiTżo' 1 eM>AWłŁ0P?BymiRPŚffkłiq% %ifei3bibnY k u ió ^ o tS x Ą ©iSskdŁrfe- -^IbfeffiĄrfe&gblęfHłJfff $ l f t t a ^ ^ z § i p y ;-j.,ugaag§.{-S lM lsiiP fjł r y fM ś l^ P^óbkfejęjUrpwęągżatdes&iy -T3&ai? rafeSFi

k ow a& ° SC SU sallcy lo ^ b M

■Najbardziej rozpowszechnioną postacią leczniczą Stigmata M aidis jest w yciąg płynny, stosowany jako diureticum w ilości 5 do 15 g pro die D zia ­ łanie wyciągu przypisu je autor tworzeniu się ciał czynnych z substancyj gum owatych p o tpfW frS E Jn ^ S ^ W Y ^ ^ y # ! € Q $ ? g dku.

-ron d A ) .tactanO ,0 .o g 93sid o >ł odsEm D jn n s s z s n irn u l D n lo ir n o n A

, 3 i 9 i n rJ .1 a r b a t i s S . { d a U m n s t i B i 1? i s d n a ^ n u n i s r i o s i a s n s o p s n i f r r J » m

M i k r o s k o p o w e w y k r y u ^ f ó m a ł y c h ilośdi sprdSżfcóW dnego k ł q -

<i b o 9 <? ( f i B y ■ 5 H a 'f S ł B S m iiW ^{s P r ° ? z} k o w a n y m w k ^ ( j c z u 3 j r ż e w i e n i a . nf90 -W (MMdfeiSifatiflaYaffliiiiriiiejoseopie.Y^deopętlicies^/ęuantótćfesde ' v/ oq po u dre-! de o eu r cuma ; dans la: .p o u drę d rhubarbę). ! B „lletin hdes

• g ^ a ^ ó l g i J ^ i sĘTąi^ j^doggw śslcn doyn

3s'r<ljS t,ą d ó ^ ^ a s io w ls o i rnynaBWa w jsosicloil 1 jsiw o n l Yni9s’uil ę>ia niri j l w dzpt8is^Iępehąóro^pp^ńąiwezą Ptey^ąfda-aMj;sprDszk®waiiżgovkŁąf

j#8fc abfecripś^sklaijMtowataęjYskrobŁjiW prżyphdku T r a l l ^ f I^Hij^t^iioitofcisfcptikiż^yuiduY sp^o^feówanegoijicłącz^ rzewienia n a W ) “• Wfiżę.-.bjypjżąpełpieickęyjstafeżająca do;diagnozy:; (jeśli nie za f^i papęjj d^§tfbardżO’idev\djalkai!!Wówcząsvrdzpozna-to .td^itłtwdsiłyjifii M^y&^zyStikiżiitagnignty jtkanek aą

żół-mytaysD s janlorinołl y d ó ią smgssoonhsj a in ash a w oią ssig

A u to r opracow ał prostą m etodę w ykryw ania najm niejszych ilości spro­

szkowanego kłącza ostryżow ego w proszku rabarbarowym . M etoda ta op ar­

ta jest na różnicy zabarwienia fragm entów ostryżu i rzew ienia w roztw orze boraksu w glicerynie. N iew ielk ą ilość badanego proszku umieszcza się na szkiełku przedm iotow ym , d odaje kroplę roztw oru boraksu w glicerynie (1:3), przyk ryw a szkiełkiem przykryw k ow ym , lekko ogrzew a nad p łom ie­

niem palnika gazow ego i rozpatru je pod m ikroskopem p rz y słabym p o ­ większeniu (około 60-krotnym ). Jeśli badany proszek składa się w yłączn ie z sproszkowanego kłącza rzewienia, w ówczas dokoła każdego fragmentu tkanki tw o rzy się obwódka barw y cytryn ow o-żółtej. Natom iast w p rzy p a d ­ ku obecności kurkumy — obwódka dokoła fragmentu tkanki kłącza ostry żo­

w ego jest ciemno-brunatno-pomarańczowa. P r z y rozpatryw aniu proszku pod m ikroskopem n ależy zw rócić uwagę nie na zabarw ienie samych fra ­ gm entów tkanki roślinnej, lecz w yłączn ie na zabarw ienie odczynnika w b ez­

pośrednim sąsiedztw ie ow ych fragm entów. Zdaniem autora można na p o d ­ stawie szeregu prób określić nawet w ten sposób w przybliżeniu procento­

w ą zaw artość kurkumy w proszku rabarbarowym.

A u to r zaleca wykonanie innej jeszcze próby dla kontroli prób y p o ­ przednio opisanej. Odrobinę badanego proszku umieszcza się w kropli bro- moformu lub oleju ze słodkich m igdałów . T y lk o dokoła cząstek kurkumy tw orzy się żółta obwódka, natomiast ciecz otaczająca inne fragm enty ro ­ ślinne pozostaje niezabarwiona.

A u to r podkreśla szybkość opracowanej przez siebie m etody, g d yż p r z y ­ gotowanie preparatu, badanie i określenie stopnia zanieczyszczenia lub z a ­ fałszow ania proszku trw a za led w ie parę minut; m etoda odznacza się p o ­ nadto prostotą i łatw ością wykonania, potrzebne zaś do niej odczynniki i p rzy rzą d y zn ajd u ją się w każdej aptece. A u to r omawia w końcu ogólne znaczenie m etody; p rzy badaniu sproszkowanych surowców roślinnych na­

le ż y zw racać uwagę nie tylk o na szczegóły natury m orfologiczno-histoło- gicznej, lecz rów nież i na reakcje mikrochemiczne, barwne lub krysta licz­

ne, zachodzące m ięd zy składnikami chemicznymi fragm entów proszku a o d ­ czynnikiem, w którym proszek jest badany.

P . J.