18. Gockowscy herbu Prawdzic 18. Gockowscy herbu Prawdzic 18. Gockowscy herbu Prawdzic 18. Gockowscy herbu Prawdzic
pisali się z Goćkowy w powiecie człuchowskim pisali się z Goćkowy w powiecie człuchowskim pisali się z Goćkowy w powiecie człuchowskim pisali się z Goćkowy w powiecie człuchowskim
Gockowscy vel Goćkowscy vel Goczkowscy byli na Mazowszu i Prusach Zachodnich i pisali się na Goćkowach w powiecie człuchowskim. Ród ten w ziemi dobrzyńskiej pojawił się w połowie XVIII w. kiedy właścicielem dóbr Żałe został Walenty Goćkowski.
Niektórzy brali przydomek Beker vel Becker. Krzysztof Goćkowski z województwa malborskiego podpisał elekcję królewską w 1648 r., a Ignacy z województwa kaliskiego i Wojciech z poznańskiego podpisali wybór Jana Kazimierza na Króla Polski. Jan na Goćkowach Gockowski – poseł powiatu człuchowskiego podpisał Konfederację Generalna Warszawską 1733 r. Na sejmie 1775 r. wyznaczona została komisja do rozsądzenia sprawy Kurnatowskich z Karskim i Józefem Goćkowskim burgrabią Kcyńskim zmarłym w 1777 r. – dziadem Jana Ernesta Gockowskiego – znanego przemysłowca w Berlinie (1710 –1775) o którym osobne wspomnienie zamieszczam.
1. Walenty Goćkowski herbu Prawdzic właściciel dóbr Żałe w województwie płockim 1754 r., jest uważany za założyciela gałęzi rodu w powiecie Rypińskim, gdzie pojawili się także Ignacy i Wojciech Goćkowscy, których uważa się za synów Walentego.
2. Wojciech Goćkowski syn Walentego odziedziczył po ojcu majątek Żałe. Urodził się około 1760 r., zmarł po 1833 r., a przed 1840 r. W 1792 r. na sejmiku ziemi dobrzyńskiej został wybrany konsyliarzem do sądów konfederacji targowickiej.
W 1809 r. został mianowany radcą stanu powiatu lipnowskiego.
Ożeniony z Eufemią Nałęczówną herbu Nałęcz miał synów Franciszka, Sylwestra, Antoniego, Ludwika, Marcelego, Jana i Wita, którzy legitymowali się z szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836 –1861 r.
3. Marceli Goćkowski syn Wojciecha odziedziczył po ojcu dobra Żałe. Zmarł w 1860 r., a majątek odziedziczył najmłodszy brat Wit Goćkowski, który gospodarzył przy pomocy brata Ludwika dziedzica dóbr Kiełpiny.
4. Sylwester Goćkowski syn Wojciecha – brak zachowanych wiadomości.
5. Antoni Goćkowski syn Wojciecha – urodził się w 1805 r. Ożeniony z Franciszką Ligowską herbu Orla (1808 –1873), właściciel dóbr Czermin. Zmarł 1886 r.
W czasie powstania styczniowego namawiał do partyzantki, w której brał czynny udział. Został ukarany grzywną w wysokości 100 rubli za ukrywanie w Czerminie oficera zbiegłego z armii carskiej. W 1872 sprzedał majątek Czermin, ale nadal w nim mieszkał jako rentier.
6. Ludwik Goćkowski syn Wojciecha. Ożeniony z Salomeą Przeradzką herbu Jasieńczyk (zm. 1899 r.), która wzniosła mu w wianie Kiełpiny. Po bracie Marcelim otrzymał część majątku Żałe (1860 r.), a w 1872 r. otrzymał część kolejną ojcowizny po bracie Wicie. Zmarł w 1894 r. pozostawiając ośmioro dzieci:
Franciszka, Wojciecha, Stanisława, Ignacego, Wacława, Józefa, Stefana, Marię.
Kiełpiny odziedziczył Stanisław Goćkowski ożeniony z Józefą Sumińską herbu Leszczyc.
7. Jan Goćkowski syn Wojciecha dziedzic w 1856 Brzuze. Majątek ten przekazał w tym roku córce Wiktorii żonie Franciszka Romockiego herbu Ślepowron. W 1869 r. po sprzedaży Brzuze przeniósł się do swego bratanka Tadeusza Goćkowskiego dziedzica Maliszewa k/ Lipna gdzie był rentierem wraz z swoją żona Zofią z Ostrowskich. Zmarł 25.05.1883 r.
8. Franciszek Goćkowski najstarszy syn Wojciecha dziedzica dóbr Żale i Eufemii Nałęczównej herbu Nałęcz urodził się w 1803 r. w Żałe k/ Rypina. Ożenił się z Marianną Trzcińską z Prądzyńskich, wdową po Franciszku Trzcińskim, właścicielką części dóbr Witkowo (parafia Zaduszniki). Ślub odbył się w Skępem w Sanktuarium Maryjnym. Po ślubie zamieszkali w Witkowie. W 1845 r.
odziedziczył po bracie matki Franciszku Nałęczu Maliszewo k/ Lipna. W 1855 r.
kupił dobra Linne i Stawiska k/ Rypina za 100 tys. złp., w 1857 r. kupił dobra Ośmiałowo k/ Lipna za 91 tys. złp. Z Marianną z Prądzyńskich herbu Grzymała miał pięcioro dzieci: Annę, Franciszka Ludwika, Józefa, Marię i najmłodszego Tadeusza. Marianna z Prądzyńskich Gockowska urodziła się w 1804 r. w Lutomiu, zmarła w 1859 r. w Maliszewie. Była córką Wojciecha i Marianny z Orlikowskich herbu Abdank, a jej brat Ignacy Prądzyński był generałem wojsk polskich.
Ignacy Prądzyński (1792 –1850) Generał, inżynier, działacz niepodległościowy. Urodził się w 1792 r. w Sannikach k/Kostrzyna Wlkp., a nauki pobierał w Poznaniu i Dreźnie. W 1807 r. uczestniczył w kampanii pomorskiej Napoleona, a następnie kształcił się w Szkole Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierii w Warszawie. Brał udział w wojnie polsko-austriackiej 1809 r. oraz w kampaniach lat 1812-14. Od 1815 r.
służył w armii Królestwa Polskiego i uczestniczył w pracach emarkacyjnych na granicy Królestwa i Prus, a od 1823 r. kierował budową zaprojektowanego przez siebie Kanału Augustowskiego. Związał się z konspiracją niepodległościową - Związkiem Kosynierów w Wielkopolsce, a w Królestwie Polskim z Towarzystwem Patriotycznym i Wolnomularstwem Narodowym, za co był więziony w latach 1826-29. Po wybuchu Powstania Listopadowego awansował na generała brygady, a później dywizji i objął stanowisko kwatermistrza wojsk polskich. Zasłynął jako zdolny strateg, sztabowiec i pianista, czego
dowodem zwycięstwo pod Iganiami (10 IV 1831). Po upadku powstania wywieziony został do Rosji, a po uwolnieniu w 1834 r. osiadł najpierw w Sandomierskiem, a później w Krakowie. Często odwiedzał rodzinną Wielkopolskę, nosząc się z zamiarem osiedlenia w Kórniku u Tytusa Działyńskiego. Był autorem licznych opracowań (m.in. Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii) i obszernych pamiętników. Zmarł w 1850 r. na wyspie Helgoland na Morzu Północnym, gdzie przebywał na kuracji i tam został pochowany. Urnę z ziemią z miejsca jego pochówku złożono w 1997 r. w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach poznańskiego kościoła św. Wojciecha
9. Anna Goćkowska córka Franciszka, urodzona 19.08.1834 r. w Witkowie, jej ślub z Franciszkiem Kowalewskim herbu Dołęga, synem Łukasza i Agnieszki Kowalewskich dziedziców Osieka n/ Wisłą, odbył się 30.10.1861 r. w Lipnie.
Wianem Anny było Witkowo, o które toczyła się kilkunastoletnia rozprawa sądowa z Trzcińskimi. Było o co walczyć, gdyż wartość dóbr Witkowo określono na blisko 200 tys. rubli. Po powstaniu styczniowym Franciszek z Anną musieli opuścić Osiek i przenieśli się do Witkowa, które było już ich własnością od 1870 r. Dokładnie nie wiadomo kiedy opuścili Witkowo, ale ostateczna sprzedaż nastąpiła w 1894 r.
10. Franciszek Ludwik Goćkowski syn Franciszka, urodził się 8.11.1835 r.
w Witkowie. Otrzymał od ojca dobra Linne i Stawiska k/ Rypina. Jedyna informacja o Franciszku Ludwiku to ta, iż zginął z rąk Kozaków, będąc w podróży, pod wsią Lipa (koło Skowilna). Ciało zbeszczeszczono i ograbiono. Działo się to 25.02.
1863 r. Zwłoki jego przetransportowano i pochowano w Sadłowie. Po jego śmierci dobra Linne i Stawiska przeszły na własność jego brata Józefa Goćkowskiego.
11. Józef Goćkowski syn Franciszka, urodził się 13.05.1838 r. w Witkowie. W Osieku n/ Wisłą pojął za żonę Izabelę Kowalewską herbu Dołęga siostrę Franciszka męża Anny Goćkowskiej. Po zamordowaniu przez Kozaków Franciszka Goćkowskiego zamieszkali w Linnem. Byli w posiadaniu tych dóbr do 1880 r. Urodziło im się siedem córek w tym trzy zmarły w dzieciństwie. Dalsze losy nie są znane.
12. Maria Goćkowska córka Franciszka, urodziła się w 1840 r. Mąż Wiktor Antoni Marian Pląskowski herbu Oksza urodził się 1832 r., na co dzień używał imienia Marian, był synem Seweryna i Agnieszki Kozłowskiej herbu Jastrzębiec, dziedziców Giżyna, Gozdowa i Głodowa k/ Lipna. Maria brała ślub i Wiktora Pląskowskich nie są znane. Na cmentarzu w Lipnie znajduje się grobowiec rodzinny Wojciecha Goćkowskiego oraz babka Marianna z Orlikowskich Prądzyńska matka generała Ignacego Prądzyńskiego i Marianny żony Franciszka Gockowskiego. Tadeusz przejął zgodnie z wolą swego chrzestnego po swych rodzicach Maliszewo. Ożenił się z Wandą z Weberów baronów von Rittersdorf herbu Szampach, córka Antoniego Webera i Jadwigi z Kowalewskich herbu Dołęga dziedziców Dzikowa, wnuczką Józefa Webera majora Wojsk Cesarsko Austriackich urodzonego w 1780 r.,
zmarłego 1830 r. Po wojnach napoleońskich i po „czwartym rozbiorze Polski”
jakiego dokonał Kongres Wiedeński, część wojsk austriackich rozformowano, a oficerów skierowano do służby administracyjnej w Królestwie Polskim. Józef Weber Austriak ożenił się z Anną Rudzką herbu Abdank, urodzoną w Siennicy w Ziemi Krakowskiej.
Antoni Weber herbu Szampach syn Józefa i Anny Rudzkiej, urodzony w 1817 r.
W latach trzydziestych XIX w. pełnił obowiązki burmistrza Bobrownik n/ Wisłą.
W roku 1843 był wójtem na starostwie okolic Bobrownik. Ślub z Jadwigą
Antoni Weber był następcą Ignacego syna Albina Kowalewskiego dziedzica dóbr Dzikowa, które wraz z przyległościami (2000 ha) było wianem Jadwigi Kowalewskiej matki Jadwigi z Gockowskich Święcickiej.
Wanda Weber herbu Szampach urodziła się w Dzikowie 7.10.1848 r. o godz. 1200. Zawarła związek małżeński z Tadeuszem Goćkowskim herbu Prawdzic, dziedzicem dóbr Maliszewo parafia Lipno. Ślub odbył się w mieście Służewo, a wesele w Ośnie. Przed ślubem młodzi zawarli umowę przedmałżeńską przed rejentem w Nieszawie (25.09.1866 r.). Wanda otrzymała od ojca Antoniego odpowiednie wiano. Na ojcowiźnie pozostało trzech synów. Po śmierci Antoniego doszło do sprzedaży części dóbr. Wtedy to Józef został rentierem. Część dóbr Ośno znalazło się w granicach Aleksandrowa Kujawskiego. W pozostałej części do swej śmierci mieszkał i zarządzał Władysław, a później Mieczysław Weber.
Wanda z Weberów Tadeuszowa Gockowska biorąc
ślub miała 18 lat. Urodziła swemu mężowi: w 1868 r. Jadwigę – później Święcicką, w 1869 r. Stefana, w 1871 r. Helenę – później Kowalewską, w 1876 r. Zofię – później Kowalewską, w 1878 r. Wandę i w 1880 Mariannę – później Szumowską.
Zmarła w 1929 r. w Włocławku będąc pod opieką swego zięcia Przemysława Kowalewskiego i córki Władysławy Pelagii z Gockowskich. Została pochowana w Włocławku, mimo że czekało na nią miejsce w grobowcu w Lipnie.
Pradziadek Tadeusz Gockowski zmarł 19 grudnia 1892 r. w Maliszewie. Został pochowany w rodzinnym grobowcu w Lipnie na cmentarzu komunalnym.
14. Jadwiga Franciszka Gockowska córka Tadeusza i Wandy z Weberów Gockowskich urodziła się w Maliszewie 4.10.1868 r., a jej chrzestnymi byli dziadek Antoni Weber i prababka Katarzyna Kowalewska.
Jadwiga Gockowska wybrała sobie na męża Tadeusza Święcickiego herbu Jastrzębiec, korneta 18 Pułku
Dragonów, 23 letniego kawalera urodzonego w Nowej Wsi w parafii Chrostkowo, mieszkającego w osadzie Kikole, syna Henryka i Anieli z Tłuchowskich. Ślub odbył się w Lipnie 14.11.1888 r. Wesele hucznie obchodzono w Maliszewie. Po śmierci Tadeusza Gockowskiego Maliszewo przeszło w ręce Tadeusza Święcickiego i jego żony Jadwigi. Tradycyjne
posagi dla sióstr Jadwigi były przyczyną utraty majątku, a dziadek Tadeusz zaczął pracę (zarządcy gospodarstwa) w Mnichach k/ Kutna, a następnie podjął pracę w Bobrownikach. Dopiero kolejna praca plenipotenta w Fundacji Hrabiów Skarbków w dobrach Osięciny ustawiła go finansowo. Na tej posadzie wykazał się talentem organizacyjnym i osiągnął uznanie jako rolnik i hodowca koni. Z żoną i dziesięciorgiem dzieci mieszkał w majątku Osięciny. Jadwiga biorąc ślub miała 18 lat. Obydwa zdjęcia pochodzą z czasów narzeczeństwa. Urodziła Tadeuszowi siedmiu synów i trzy córki – patrz genealogia Święcickich. Drugi z kolei syn Henryk (1892 –1971) poślubił Marię Aleksandrę Odrowąż Pieniążek (1889 –1960) i został pierwszym właścicielem Zawady k/ Kowala. Zawada do obecnych czasów jest w rękach Anny Zofii Święcickiej i jej męża Macieja Jana Sokołowskiego właściciela Dziardonic k/Kowala.
Jadwiga Franciszka Święcicka z Gockowskich ostatnie lata życia mieszkała w Zawadzie. Zmarła w czasie wojny w 1940 r. w Gostyniu i tam została pochowana. Staraniem Macieja i Zofii Sokołowskich została przeniesiona w 2003 r. do grobowca w Osięcinach, gdzie spoczęła obok męża Tadeusza Święcickiego zmarłego w 1926 r. Na bocznych ścianach grobowca znajdują się epitafia syna Tadeusza oraz córek Jadwigi i Wandy.