1. Święcicki Jędrzej (Andrea Święcicki) Zmarł 1631 r., autor najstarszego opisu Mazowsza p.t. „Topographia sive Masoviae desriptio” (Warszawa 1634 r. tłumacz.
polskie Władysława Smoleńskiego), a pierwsze wydanie sumptem jego syna Zygmunta z Święcic Wielkich.
2. Święcicki Paulin, pseudonim Stachurski, pisarz w języku polskim i rusińskim (1841 –1876), oprócz powieści napisał dramaty: „Posadnica Marta” i „Świętosław”, nadto bezimiennie: „Obrazy z podróży do Tatrów i Pienin” (wyd. II 1872), zawierające cenne przyczynki do opisu i dziejów Podhala.
3. Święcicki Julian Adolf polski historyk literatury i tłumacz (1848 – 1932), brał udział w powstaniu styczniowym, studia w warszawskiej Szkole Głównej, wydał m.in.: „O własnej sile” (1884, komedia), „U wrót szczęścia” (1885, dramat), „O poetach i poezji arabskiej przed Mahometem” (1878), „Najznakomitsi komediopisarze hiszpańscy” (1881 – 87 cz. 2), „Alfred Tennyson” (1886), zarysy literatury chińskiej, japońskiej, arabskiej, perskiej oraz hiszpańskiej, portugalskiej i francuskiej w XVI i XVII wieku w zbiorowych „Dziejach literatury powszechnej” (1885 – 89), „Historię literatury babilońsko – asyryjskiej, egipskiej, chińskiej, japońskiej, arabskiej, indyjskiej,
perskiej i żydowskiej (1903, 10 tomów), przekład „Komedyj wybranych” Lope de Vegi (1881). Prezes Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego i Związku Weteranów 1863 r. Zmarły został pochowany na Powązkach. Na zdjęciu tablica pamiątkowa na ścianie katakumb.
4. Święcicki Heliodor polski lekarz i działacz społeczny, (1854 – 1923), położył wielkie zasługi w pracy w założeniu i zorganizowaniu Uniwersytetu Poznańskiego 1919, od 1915 prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, od 1912 profesor, od 1919 profesor zwyczajny ginekologii i chorób kobiecych w Poznaniu.
Napisał m.in.: Historisch – kritische Beleuchtung d. Pflege der Kinder bei d. Griechen” (1877), „Przyczynki do fizjologii, ginekologii i położnictwa” (1892,
2 cz.), „L’esthetique dans la medicine” (1912), przeszło 100 rozpraw naukowych, organizator i redaktor naczelny „Nowin Lekarskich” periodyku rozprowadzanego po wszystkich ziemiach polskich pod zaborami. Założyciel Fundacji „Nauka i Praca” działającej do 1952 r. na rzecz nauki Wydziału Lekarskiego U.P.
w Poznaniu.
5. Święcicki Józef Gabriel Michał (1799 –1868) urodzony w Dłużniewicach k/Opoczna jako trzeci syn Jana Kantego Franciszka Borgiasza Święcickiego herbu Jastrzębiec, właściciela dóbr ziemskich Żakowice k/Radomia. Pobierał nauki prawnicze od 1808 r., w 1815 r. jako ochotnik wstąpił do 3 p.p.l. w Radomiu. Mistrz musztry wojskowej i ćwiczeń z bronią, kończy Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie, podporucznik otrzymuje przydział do 4. Pułku Piechoty Liniowej w Warszawie, 1826 r. zawiera związek małżeński z Marianną Eleonorą Kaczorowską, 1815 –30 delegowany do nauki musztry w wybranych pułkach carewicza Michała, 1821 awans na porucznika, 1827 odznaczony orderem św. Stanisława IV klasy. W noc 29/30 listopada 1830 r. razem z swoimi żołnierzami wziął udział w walce powstańczej. Walczył pod Dobrem, Wawrem, Olszynką Grochowską, Dębem Wielkim i w obronie Warszawy 1831 r., w lutym 1831 r.
awansowany na kapitana, a w marcu 1831 odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari, w czerwcu awansowany na majora, a 16 września 1831 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu V. M. Po upadku Warszawy emigruje z pułkiem do Prus, gdzie 13 listopada 1831 r. w stopniu podpułkownika zostaje ostatnim dowódcą Czwartaków – 4 ppl. Szef sztabu gen. Macieja Rylickiego w stopniu pułkownika.
Zmarł w Paryżu w dniu 24.12.1868 r.
6. Święcicki Wojciech (1823 – 1873) rzeźbiarz, działał w Warszawie i za granicą, głównie w Paryżu, rzeźby architektury i nagrobne m.in.: J. Komorowskiego, J. Elsnera, J.I. Kraszewskiego na Powązkach, statuetki, popiersia, medaliony, kompozycje alegoryczne i rodzajowe.
7. Święcicki Wacław (1848 – 1900) działacz socjalistyczny, poeta, członek Pierwszego Proletariatu, autor wierszy i pieśni rewolucyjnych „Śmiało podnośmy sztandar nasz w górę”, współpracownik Ludwika Waryńskiego, więzień Cytadeli Warszawskiej, zesłaniec na Sybir.
8. Święcicki Witold (1889 – 1965) prawnik, syn Ludwika i Zofii Boczkowskiej, wnuk Jana Stanisława z Nowej Wsi, specjalista w dziedzinie prawa cywilnego, sędzia Sądu Najwyższego 1927 – 39 oraz 1945 – 62, członek Trybunału Kompetencyjnego i redakcji kilku czasopism prawniczych, autor prac poświęconych orzecznictwu Sądu Najwyższego, Kodeks zobowiązań wraz z przepisami wprowadzającymi.
9. Święcicki Mateusz (1933 –1985) krytyk muzyczny, kompozytor, pianista i pedagog.
Debiutował w Warszawie w zespole Pinokio. Od 1955 r. dziennikarz radiowy i publicysta muzyczny. Jeden z inicjatorów zorganizowania Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1963). W latach 60 – tych współpracował z big-bandem Pagartu, współtworzył radiowe studio Rytm. W latach 70 – tych prowadził zespół wokalny Filipinki, utworzył zespół Arp Life. Pedagog w Państwowej Wyższej
Szkole Muzycznej w Warszawie. Komponował piosenki (Jedziemy autobusem, Był tak ktoś, Pod Papugami i in.), utwory instrumentalne, muzykę teatralną i filmową, wodewile, współautor rock – opery „Naga” (1973). Autor książki „Jazz – Rytm XX wieku” (1972).
10. Święcicki Mieczysław (1936 – ), piosenkarz i aktor. Od 1956 związany z Krakowem, współpracował z miejscowymi teatrami (m.in. Teatr Rapsodyczny, Teatr 38), od 1958 w kabarecie Piwnica pod Baranami. W latach 1960 –70 prowadzi też solową działalność estradową m.in. jako interpretator piosenek i romansów A.N. Wertyńskiego. Nagrody na festiwalu piosenki żołnierskiej w Kołobrzegu (1978 i 1985), występy w wielu krajach. W latach 90 – tych założyciel i prezes fundacji Ars Longa. Wybrana dyskografia: Żółty anioł.
11. Święcicki Marcin (1947 – ) ekonomista, pracę doktorską bronił na Uniwersytecie w Harvard USA, 1974 – 1990 członek PZPR, od lica do września 1989 sekretarz Komitetu Centralnego PZPR. Od września 1989 do lipca 1990 minister współpracy gospodarczej z zagranicą. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu. W latach 1889 – 1991 i od 1993 poseł na sejm RP. Od 1991 r. w Unii Demokratycznej (potem Unia Wolności). Od 1994 – 1999 pełnił funkcję Prezydenta Warszawy. Od 2004 r.
ekspert Partii Demokratycznej, demokraci PL.
* * * * *
Żródło: Bogna Derkowska-Kostkowska Bydgoszcz
Archiwum rodzinne Anna Święcicka Zawada
Józef Święcicki – szkic do biografii bydgoskiego budowniczego
Józef Stanisław Święcicki – syn Franciszka ur. w 1810 r. w Elblągu, który przybył do Bydgoszczy wraz z rodzicami i bratem Janem w 1823 r. Franciszek (1810-1863) ożenił się 1842 r. z Michalina Woytalewicz (1827-1912), mieli ośmiro dzieci. Siódmy z kolei, Józef Stanisław Święcicki ur. 9.03.1859 r. w Bydgoszczy. Michalina Święcicka po śmierci męża wyszła za mąż za Antona Hoffmanna z którym Józef po ukończeniu średniej szkoły budowlanej utworzył bardzo dobrze prosperujacą spółkę projektowo-wykonawczą. W 1882 r.
zdał egzamin państwowy na budowniczego. W 1888 r. usamodzielnił się zawodowo i ożenił się z Niemką Marią Henriettą Ehrlih, córką Ernesta i Augusty Fuchs. Założył Biuro Budowlane i fabryke detali sztukatorskich, która przekształcił w intratna spółkę. Zapisał się jako znaczący budowniczy, autor licznych realizacji. Powszechnie kojarzony z projektem hotelu „Pod Orłem”
i licznych kamienic. Projektował zabudowę całych ulic. Usynowił Hugona Rudolfa Fiedlera dając mu własne nazwisko. Był zapalonym szachistą. Zmarł w Bydgoszczy 2.11.1913 r.
Stryj Józefa, Jan Święcicki ur. w 1820 r. ożenił się z Marianną Kwiatkowską w dniu 18.10.1846 r. Świadkiem na ślubie był brat Jana, Franciszek Święcicki. Jan i Marianna Święciccy mieli córkę Konstancję Święcicką ur. 19.02.1851 r.
Źródło: Polski Order Virtuti Militari
Z. Wesołowski
wydanie 1997 r., strony 1-29 http://feefhs.org/pl/vm/vm-s2html
Krzyż Wielki Orderu Virtuti Militari