Określenie relacji łączących rynek nieruchomości z innym rynkami oraz umiejscowienie go na tle innych rynków wymaga przeanalizowania wpływu rynku nieruchomości na gospodarkę oraz gospodarki na rynek nieruchomości.
Gospodarka rynkowa składa się z szeregu mniejszych połączonych ze sobą rynków. Wspólną ich cechą jest występowanie na nich popytu, podaŜy i ceny. Ze względu na to, Ŝe klasyfikacji rynków jest wiele, naleŜy przyjąć umowne jej kryteria. Do najczęściej stosowanych naleŜą:
• kryterium przedmiotu wymiany,
56 W.J. Brzeski, D. Cichoń, K. Jurka, B. Rogatko (red.), Nieruchomości w Polsce. Pośrednictwo i zarządzanie, op. cit., s. 332.
33
• kryterium podmiotów rynku,
• kryterium przestrzenne.57
Starając się określić powiązania między rynkiem nieruchomości a innymi rynkami w ramach gospodarki rynkowej, najbardziej istotne wydaje się przyjęcie kryterium przedmiotu wymiany, według którego wyróŜnia się rynek produktów, usług, pracy i kapitału pienięŜnego. Idąc dalej moŜna wyróŜnić w ramach rynku produktów rynek produktów inwestycyjnych oraz rynek produktów konsumpcyjnych. W ramach rynku kapitału pienięŜnego wyróŜnia się rynek pienięŜny i kapitałowy. WyróŜnienie obu tych rynków występuje przy zastosowaniu dwóch kryteriów:58
• kryterium czasu dysponowania środkami przez podmiot finansujący własną działalność,
• celu, na który podmiot decyduje się przeznaczyć uzyskane środki.
Rysunek 2. Schemat rynku
Źródło: A. Sopoćko: Giełda papierów wartościowych, Warszawa 1991, s.10
Biorąc pod uwagę kryterium czasu na rynku pienięŜnym obrotowi podlega pieniądz o okresie Ŝywotności do roku, czyli weksle, czeki, a na rynku kapitałowym pieniądz o
Ŝywotności powyŜej roku w postaci m.in. akcji i obligacji. Podział na rynek pienięŜny i kapitałowy jest stosunkowo umowny, gdyŜ nie ma moŜliwości wyodrębnienia kryteriów dzielących instrument, którymi kaŜdy z tych rynków dysponuje. Najczęściej jednak rynek kapitałowy jest utoŜsamiany z rynkiem papierów wartościowych. Jest to bardzo wąskie ujęcie
57 E. Kucharska – Stasiak, Nieruchomość w gospodarce rynkowej, op. cit., s. 93. 58
J. Socha, Zrozumieć giełdę, Olympus Warszawa 1992, s. 15. RYNEK
RYNEK PRACY RYNEK TOWAROWY RYNEK KAPITAŁOWY
RYNEK CZYNNIKÓW PRODUKCJI RYNEK NIERUCHOMOŚCI RYNEK PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH RYNEK KREDYTOWY
34 tego rynku. W teorii ekonomii pojecie rynku kapitałowego jest znacznie szersze, gdyŜ oprócz rynku finansowego zawiera takŜe rynek czynników produkcji, rynek nieruchomości oraz rynek kredytowy59. Według A. Sopoćko60, rynek kapitałowy to ogół transakcji w gospodarce, z wyłączeniem rynku towarowego oraz rynku pracy (Rysunek 2).
Umiejscawiając rynek nieruchomości uznaje się, Ŝe w ramach rynku produktów, jest on częścią rynku produktów inwestycyjnych. Wynika to przede wszystkim z fizycznych cech nieruchomości, jak trwałość, które powodują, Ŝe nieruchomość traktuje się jak długoterminową inwestycję. Z tego względu moŜna uznać rynek nieruchomości za część rynku inwestycyjnego.
Rysunek 3. Miejsce rynku nieruchomości w gospodarce
Źródło: E. Kucharska – Stasiak, Nieruchomość w gospodarce rynkowej, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 95
59 Więcej w: A. Sopoćko, Giełda papierów wartościowych, Warszawa 1991, s.10. 60
A. Sopoćko: Giełda papierów wartościowych, Warszawa 1991, s.10. Faza wymiany
Faza tworzenia Faza konsumpcji
Rynek finansowy nieruchomości Sektor
Rynek pienięŜny Rynek kapitałowy Rynek nieruchomości
Rynek kredytowy
Rynek papierów wartościowych
Rynek lokat
nieruchomościowych Rynek najmu Rynek budowlany
Rynek inwestycyjny
Rynek konsumpcji
35 Rynek nieruchomości jest takŜe częścią rynku kapitałowego. Dokonuje się bowiem na nim długoterminowych lokat kapitału. Lokaty te mogą mieć zarówno charakter bezpośredni - zakup nieruchomości zabudowanej lub niezabudowanej, oraz pośredni – nabycie papierów wartościowych związanych z rynkiem nieruchomości, np. listów zastawnych. Będąc częścią rynku kapitałowego, rynek nieruchomości sąsiaduje z rynkiem papierów wartościowych, rynkiem kredytowym i rynkiem czynników produkcji. Wszystkie te rynki odznaczają się duŜą konkurencyjnością ze względu na ograniczenia w inwestowanym kapitale oraz zróŜnicowaną dochodowość poszczególnych lokat kapitałowych. Poszczególne rynki konkurują między sobą nie tylko poziomem dochodów, ale takŜe poziomem ryzyka, wpływającym na skłonność do inwestowania.
Wpływ gospodarki na rynek nieruchomości przejawia się w przenoszeniu ogólnogospodarczej aktywności na popyt na nieruchomości i uwidacznia się w takich zjawiskach, jak:
• zmiany popytu na powierzchnię,
• zmiany w poziomie budownictwa,
• zmiany stóp oprocentowania kredytów,
• atrakcyjność innych lokat kapitałowych,
• oczekiwania dotyczące przyszłego rozwoju gospodarki,
• zmiany wartości kapitałowej nieruchomości w bilansach spółek.
Wśród podstawowych przejawów wpływu rynku nieruchomości na gospodarkę moŜna wyszczególnić następujące tendencje:
• rozpoczęcie realizacji nowych obiektów przez deweloperów → wzrost zatrudnienia → wzrost siły nabywczej ludności → wzrost popytu na dobra i usługi wytwarzane przez podmioty gospodarcze → wzrost wielkości produkcji → wzrost popytu na powierzchnie,
• rozpoczęcie realizacji nowych obiektów przez deweloperów → wzrost wpływów do budŜetów lokalnych → wzrost aktywności gospodarczej regionu → wzrost zainteresowania inwestorów lokowaniem kapitału w nieruchomości,
• spadek koniunktury na rynku nieruchomości → spadek dochodowości, wartości i cen nieruchomości → utrudnienie spłaty zaciągniętych kredytów → ograniczenie funkcji kredytowej banków → wzrost kosztów kredytu i kosztów inwestycji → spadek skłonności do inwestowania.
36 Rynek nieruchomości zaleŜy w duŜej mierze od rozwoju gospodarczego kraju i jego ogólnej sytuacji makroekonomicznej. Podobnie zatem jak gospodarka przechodzi przez róŜne fazy tak i rynek nieruchomości odczuwa skutki takich zmian w sytuacji makroekonomicznej. Fazy gospodarki nazywane są tzw. cyklem koniunkturalnym. Cykl koniunkturalny określany jest jako wahania wokół trendu potencjalnego wzrostu gospodarczego. Mówi się, Ŝe gospodarka znajdująca się powyŜej jej potencjalnego wzrostu jest w fazie ekspansji, natomiast znajdująca się poniŜej jest w fazie recesji. Podobnie mamy zatem do czynienia z cyklami rynku nieruchomości, które są powtarzającymi się, nieregularnymi wahaniami stopy zwrotu z nieruchomości. Cykl rynku nieruchomości obrazuje tendencje popytu, podaŜy i cen nieruchomości do wahania się wokół ich długookresowych trendów lub wartości przeciętnych.
H. Henzel przedstawia cztery fazy rozwoju rynku nieruchomości, uzaleŜnione od ogólnej sytuacji gospodarczej kraju, w tym w szczególności od sytuacji sektora kredytowego61 (Rysunek 4).
Pierwsza faza to oŜywienie gospodarcze, podczas której obserwowany jest niedostatek podaŜy nieruchomości, będący konsekwencją słabej aktywności deweloperskiej w poprzedniej fazie cyklu. To powolne dostosowywanie się do sytuacji rynkowej jest efektem przede wszystkim długiego procesu inwestycyjnego, związanego z tworzeniem nowej podaŜy nieruchomości. W okresie oŜywienia występuje ekspansywna polityka monetarna i fiskalna, skutkująca wzrostem zatrudnienia, łatwiejszą dostępnością kredytów, co prowadzi do wzrostu siły nabywczej gospodarstw domowych. Niedobór podaŜy i poprawiająca się sytuacja na rynku prowadzi do zwiększenia aktywności inwestorów, zwłaszcza w grupie deweloperów, planujących rozpoczęcie nowych przedsięwzięć budowlanych. Niedostatek podaŜy powoduje takŜe wzrost czynszów.
61
37 Rysunek 4. Fazy rozwoju rynku nieruchomości
Źródło: H. Henzel (red.), Inwestowanie na rynku nieruchomości, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Katowice 2004, s. 61
Relacje pomiędzy rynkiem nieruchomości a rynkiem finansowym w fazie oŜywienia moŜna przedstawić następująco:
• wzrost popytu na powierzchnie,
• wzrost stawek czynszów,
• wzrost popytu na kredyty ze strony inwestorów i deweloperów,
• wzrost cen nieruchomości,
• wzrost rynkowej wartości zabezpieczenia wierzytelności,
• zmniejszenie ryzyka kredytodawców,
• wzrost zaangaŜowania kredytodawców w finansowanie rynku nieruchomości. Faza 1 - OŜywienie gospodarcze Ekspansja kredytów Faza 3 - Odwrócenie koniunktury Faza 2 - Boom gospodarczy Wzrost popytu na nieruchomości Niewystarczający poziom podaŜy
Wzrost czynszów Spadek rentowności
Boom w budownictwie Wzrost podaŜy Osłabienie popytu
Spadek czynszów Wzrost rentowności
Faza 4 - Recesja Recesja na rynku
nieruchomości
Boom kredytów
Wzrost stóp procentowych
38 Okres oŜywienia poparty zwiększeniem moŜliwości pozyskania finansowania inwestycji w nieruchomości (zwłaszcza łatwością pozyskania kredytów hipotecznych) otwiera drzwi do przejścia w fazę boomu gospodarczego. Początkiem boomu jest zdecydowanie wzmoŜenia działalności w sektorze budowlanym oraz w sferze inwestycyjnej. Wysoki popyt z poprzedniej fazy jest juŜ teraz stosunkowo szybko zaspokajany wzrastająca podaŜy we wszystkich moŜliwych sektorach rynku nieruchomości. Jednocześnie obserwowany jest dynamiczny wzrost czynszów, cen nieruchomości, kredytów hipotecznych. Wzrasta teŜ liczba wydawanych pozwoleń na budowę.
Rysunek 5. Kształtowanie się popytu i podaŜy w kolejnych fazach cyklu koniunkturalnego
Źródło: H. Gawron, Opłacalność inwestowania na rynku nieruchomości, Wydawnictwo AE w Poznaniu, Poznań 2006, s. 42.
Trzecia faza to szybki wzrost podaŜy powierzchni róŜnego typu na rynku pierwotnym. Ze względu na pojawiające się napięcia inflacyjne zostaje zaostrzona polityka monetarna państwa. Rozwój osiągnął maksimum i rozpoczyna się odwrócenie koniunktury gospodarczej. Pojawia się znaczna nadpodaŜ powierzchni, co powoduje zdecydowany spadek czynszów i cen nieruchomości, zarówno mieszkaniowych jak i komercyjnych. Firmy budowlane i deweloperskie przeŜywają w tej fazie zdecydowane kłopoty i liczne trudności wynikające m.in. z utrzymaniem płynności finansowej. Do kryzysu płynności przyczynia się takŜe wstrzymanie udzielania preferencyjnych kredytów hipotecznych.
W czwartej fazie cyklu czyli fazie recesji słabnie aktywność gospodarcza, wzrasta stopa bezrobocia, a tym samym siła nabywcza gospodarstw domowych zdecydowanie się zmniejsza. Popyt na nieruchomości ciągle maleje, ale podaŜ jeszcze rośnie, gdyŜ oddawane są do uŜytku jeszcze inwestycje rozpoczęte w poprzednich fazach cyklu. Trudności finansowe
39 inwestorów, brak moŜliwości pozyskiwania zewnętrznych źródeł finansowania, a dodatkowo niemoŜność sprzedaŜy wybudowanych obiektów pogłębiają fazę recesji. Granice recesji na rynku nieruchomości wyznaczone są natomiast przez politykę monetarną, w szczególności poziom współpracy inwestorów z bankami. W fazie recesji relacje sektora finansowego i rynku nieruchomości przedstawiają się następująco:
• nadpodaŜ powierzchni,
• spadek stawek czynszów,
• spadek popytu na kredyty ze strony inwestorów i deweloperów,
• spadek cen nieruchomości,
• spadek rynkowej wartości zabezpieczenia wierzytelności,
• zwiększenie ryzyka kredytodawców,
• spadek zaangaŜowania kredytodawców w finansowanie rynku nieruchomości. Cykliczny charakter rynku pozwala na pewien stopień przewidywalności w warunkach zmieniającego się otoczenia.
Kształtowanie się relacji, które zachodzą pomiędzy popytem a podaŜą na rynku nieruchomości w dłuŜszym okresie, czyli w kolejnych fazach cyklu koniunkturalnego przedstawia rysunek 5.
KaŜda z faz cyklu nieruchomości ma wpływ na działalność zarządzających funduszami nieruchomości. W fazie oŜywienia często pojawia się szansa zakupienia funduszy za wartość zdecydowanie niŜszą aniŜeli wartość posiadanych przez fundusze portfeli inwestycyjnych. W fazie boomu dobrze pozycjonowane i zarządzane fundusze mają ogromne szanse na wzrost czynszów w posiadanych przez siebie nieruchomościach, budowę nowych obiektów, przez co podwyŜszenie dochodów. W momencie odwrócenia koniunktury zarządzający funduszami mają szanse na aktywną sprzedaŜ Malo kluczowych nieruchomości, zanim nastąpi kulminacyjny spadek cen i jednocześnie spadek dochodów. Tym samym mogą zebrać spore zyski oraz uchronić się przed negatywnymi wynikami inwestycyjnymi.
Ostatecznie w fazie recesji następuje doskonały moment dla inwestorów na kupno nieruchomości. Fundusze dysponując kapitałem udziałowców i zyskami ze sprzedaŜy w poprzedniej fazie, mogą nabywać nowe obiekty w bardzo korzystnych cenach, odnawiając tym samym portfel nieruchomości.
40 Tabela 2. Fazy cyklu rynku nieruchomości
Źródło: Opracowanie własne na podst.: R.Imperiale, Getting started In Real Estate Investment Trust, John Wiley&Sons, Inc., Hoboken 2006, New Jersey, USA, s. 69
W literaturze spotykany jest podział na cztery róŜne rodzaje cykli na rynku nieruchomości, w zaleŜności od ich długości62:
• cykle 4 - 5 letnie (cykle popytowe) – oddziałując na rynek uŜytkowników, ma wpływ na poziom czynszów i ceny na rynku nieruchomości, w tym takŜe na działalność deweloperską; cykl ten jest następstwem zmian stojących po stronie popytowej;
• cykle 9 - 10 letnie (cykle Juglara) – w przeciwieństwie do cykli popytowych, w tym przypadku cykle te są efektem zmian po stronie podaŜowej rynku nieruchomości;
• cykle 20 - 30 letnie (cykle Kuznieca) – zasadniczo związane z długimi spekulacyjnymi okresami wysokiej koniunktury w sektorze budowlanym; wpływa na nie cykl na rynku gruntów (18-letni); istotną rolę w jego powstawaniu odgrywa system podatkowy, a w szczególności wzrost podatków zachęca osoby fizyczne i podmioty gospodarcze do poszukiwania dochodu niepochodzącego z pracy; takie
62
E.Kucharska – Stasiak, Nieruchomość w gospodarce rynkowej, op. cit., s.105.
FAZA OśYWIENIA
•popyt zaczyna przewyŜszać podaŜ,
•wzrost czynszów,
•wzrost cen nieruchomości
FAZA BOOMU
•wzrost czynszów jest impulsem do nowych inwestycji,
•dalszy wzrost czynszów,
•działania spekulacyjne deweloperów,
•podaŜ zrównuje się z popytem FAZA ODWRÓCENIA
KONIUNKTURY
•nowa podaŜ przewyŜsza popyt,
•wzrost pustostanów,
•spadek czynszów,
•spadek cen nieruchomości
FAZA RECESJI
•czynsze się stabilizują,
•brak nowych inwestycji,
•ponadprzeciętne poziomy pustostanów,
•niekorzystna warunki ekonomiczne
41 właśnie moŜliwości dają dochody ze wzrostu cen gruntów; z kolei wzrost cen gruntów skutkuje wzrostem kosztów inwestycji, wzrostem co za tym idzie udziału sektora bankowego w kredytowaniu inwestycji, wzrostem stawek czynszowych, prowadząc do spowolnienia, a ostatecznie do kryzysu gospodarczego;
• cykle 50 - letnie (cykle Kondratiewa) – związane z innowacjami i pojawianiem się nowych technologii.
Rynek nieruchomości jest jednym z kluczowych elementów decydujących o rozwoju gospodarki na kaŜdym szczeblu. O znaczeniu tego sektora świadczą m.in. dane GUS dotyczące udziału budynków i budowli w środkach trwałych w gospodarce narodowej. W 2009 r. udział ten wyniósł 64,6%63. Jedną z głównych funkcji rynku nieruchomości jest umoŜliwienie inwestorom lokowania kapitału. Zarówno popyt, jak i podaŜ na rynku nieruchomości uwarunkowane są dostępnością środków finansowych, w tym ze względu na wysoką kapitałochłonność nieruchomości, w duŜym zakresie takŜe środków obcych. Rynek nieruchomości i sektor bankowy, w szczególności sektor kredytowy, są ściśle ze sobą powiązane, co zostało juŜ przedstawione na przykładzie cykli koniunkturalnych na rynku nieruchomości. Podstawową rolę w finansowaniu rynku nieruchomości odgrywają banki poprzez:
• udzielanie kredytów na zakup nieruchomości,
• finansowanie deweloperów i przedsięwzięć budowlanych,
• kredyty dla pośredników finansowych, którzy są zaangaŜowani w kredytowanie nieruchomości,
• wykorzystywanie nieruchomości, jako zabezpieczenie kredytów,
• bezpośrednie inwestowanie w nieruchomości64.
Powiązanie rynku nieruchomości z sektorem finansowym, przejawia się głównie silną korelacją pomiędzy dynamiką cen nieruchomości, a przyrostem kredytu bankowego. Wzrosty cen nieruchomości mianowicie jest poprzedzany wzrostem kredytu bankowego, spadki cen, ograniczeniem przyrostu kredytu. Tak silne zaleŜności pomiędzy rynkiem nieruchomości a sektorem finansowym powodują, Ŝe zmiany cen nieruchomości mogą przyczynić się do zaburzeń w sektorze finansowym, przekładając się jednocześnie na całą gospodarkę.
Rynek nieruchomości jest niewątpliwie pod ciągłym wpływem zmian zachodzących w gospodarce. Jednocześnie, jako element systemu gospodarki, ma wpływ na zmiany makroekonomiczne. Gospodarka moŜe wpływać na rynek nieruchomości głównie w aspekcie
63 Główny Urząd Statystyczny, Środki trwałe w gospodarce narodowej w 2009 r., Warszawa 2010. 64
42 przenoszenia ogólnogospodarczej aktywności na popyt na nieruchomości. Z drugiej strony rynek nieruchomości moŜe wpływać na gospodarkę głównie poprzez udział w PKB, w podatkach oraz w absorpcji siły roboczej. Wpływając na zmienne makroekonomiczne, pobudza gospodarkę w fazie oŜywienia i moŜe spowolnić wejście w fazę recesji. Poprzez silne związki z sektorem finansowym moŜe z kolei pobudzić tendencje spadkowe w gospodarce.