3. Ocena istniejącego stanu środowiska oraz głównych zagrożeń istotnych z punktu widzenia opracowywanego
3.4. Powierzchnia ziemi i zanieczyszczenie gleb
Ochrona gleb w rozumieniu ustawy Prawo ochrony środowiska prowadzona jest w ramach ochrony powierzchni ziemi i polega na zachowaniu możliwości ich produkcyjnego wykorzystania oraz utrzymaniu jakości na poziomie wymaganych standardów (określonych rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 09.09.2002 r. w sprawie standardów jakości gleby oraz standardów jakości ziemi).
Ustawa ta postanawia, że oceny jakości gleb i ziemi oraz obserwacji długofalowych zmian w tym zakresie dokonuje się w ramach monitoringu krajowego, który realizowany jest przez IUNG Puławy i przewiduje pobieranie prób badawczych z profili glebowych położonych w ściśle określonych miejscach kraju. Na terenie gminy Trzebinia nie ma aktualnie punktów pomiarowo-kontrolnych włączonych do krajowej sieci monitoringu gleb. W związku z powyższym, ocena stopnia zanieczyszczenia gleb na terenie gminy dla porównania z wynikami badań z lat ubiegłych jest utrudniona.
WIOŚ w Krakowie wykonuje, w ramach monitoringu regionalnego, własne badania gleb położonych na wybranych obszarach o potencjalnym zagrożeniu zanieczyszczeniem. Mają one na celu dokumentowanie zmian zachodzących w glebach, sygnalizowanie zagrożeń i umożliwienie wczesnego podejmowania działań ochronnych. Ze względu na bardzo powolne zmiany, jakie zachodzą w środowisku glebowym, badania te wykonywane są cyklicznie w odstępach co 5 lat, w rejonach wpływu różnorodnych źródeł zanieczyszczeń związanych z koncentracją na danym obszarze przemysłu, przebiegiem ciągów komunikacyjnych o dużym natężeniu ruchu oraz lokalizacją składowisk odpadów. WIOŚ w Krakowie w latach 2012-2013 nie prowadził na terenie gminy Trzebinia badań monitoringowych zanieczyszczenia gleb. Powierzchnia całkowita gruntów w gminie Trzebinia wynosi ok. 10 540 ha, z czego około 4 641 ha (44%) stanowią lasy i grunty leśne a 4 300 ha (40,8%) użytki rolne. Pozostała część ok. 1 600 ha (15,2%) stanowią grunty zabudowane i zurbanizowane, grunty pod wodami, użytki ekologiczne, nieużytki i tereny różne.
Gleby gminy Trzebinia charakteryzują się dużym zróżnicowaniem zarówno pod względem typologicznym, gatunkowym jak i wilgotnościowym. Wynika to z bogatej i złożonej budowy geologicznej i tym samym różnorodności skał na bazie, których wytworzyły się gleby.
Poniżej w tabeli 3 zestawiono udział gleby użytków rolnych w poszczególnych klasach bonitacji na terenie gminy Trzebinia.
Tabela 3. Procentowy udział gleb użytków rolnych w poszczególnych klasach bonitacyjnych na terenie gminy Trzebinia (źródło: dane Urzędu Miasta Trzebinia, 2009 r.)
Lp. Klasa bonitacyjna [%] udział gleb
1. I klasa 0,16
2. II klasa 0,01
3. III klasa 5,17
4. IV klasa 25,59
5. V klasa 41,70
6. VI klasa 27,37
Skutki zaniechania rolniczego użytkowania gruntów rolnych
Gmina Trzebinia tradycyjnie posiada charakter przemysłowy z niewielkim udziałem rolnictwa.
Ogółem na terenie gminy funkcjonuje ok. 11,5 tys. gospodarstw domowych, zarejestrowaną działalność rolniczą w roku 2012 prowadziły jedynie 52 podmioty gospodarcze. Coraz mniej gospodarstw domowych prowadzi działalność rolniczą na potrzeby własne. Skutkuje to postępującym zaniechaniem rolniczego wykorzystania gruntów ornych, które stają się ugorami na które zaczyna wkraczać roślinność łąkowa i leśna. Sprzyja temu naturalne rozdrobnienie działek rolnych na terenie gminy. Brak opłacalności produkcji rolnej na glebach nienajlepszej jakości spowodował że w ostatnim dziesięcioleciu nastąpił masowy proces zaniechania uprawy gruntów ornych. Obecnie większość gruntów ornych w gminie stanowią odłogi na których rozwinęła się roślinność łąkowa i zadrzewienia śródpolne. Dla środowiska przyrodniczego niesie to za sobą różne skutki, zarówno pozytywne jak i negatywne.
Nieuniknione są także zmiany w krajobrazie widoczne szczególnie na obszarach wysoczyzn, gdzie w wielu miejscach gminy dominują obecnie zwarte kompleksy zadrzewień o charakterze młodego lasu wiekowo w przedziale 10 - 15 lat. Powoduje to zmiany w składzie gatunkowym zwierząt na tych terenach.
Odłogowanie gruntów rolnych przez okres dłuższy niż dwa lata może już stanowić zagrożenie dla bioróżnorodności obszaru. Odłogowanie doprowadziło również do całkowitego zaniku łąk jednokośnych, na których następuje obecnie szybka sukcesja roślinności uznawanej powszechnie za chwasty. Z powodu zaprzestania użytkowania pastwiskowego nieurodzajnych gruntów, w tym np. muraw ciepłolubnych, których wyjątkowa flora i fauna były uzależnione dotychczas od prowadzenia ekstensywnego wypasu obserwuje się wkraczanie na łąki wysokich gatunków roślin wypierających szybko gatunki niskie, bardziej szlachetne, które przegrywają z nimi konkurencję o światło i składniki pokarmowe. Zmiany te powodują zubożenie różnorodności gatunkowej drobnych ssaków i ptactwa na terenach dotkniętych odłogowaniem.
O ile zmiany polegające na powstaniu zadrzewień śródpolnych można uznać za interesujące z krajobrazowego punktu widzenia, to zarastanie łąk roślinnością wysoką przyczynia się do zmniejszenia atrakcyjności krajobrazowej.
Innym problemem związanym z powiększaniem się areałów terenów odłogowanych jest występujące na wiosnę zagrożenie pożarowe. Przesuszone wysokie trawy stanowią, w przypadku zaistnienia pożaru, potencjalne zagrożenie dla lasów i terenów zamieszkałych.
W ostatnich latach w gminie Trzebinia, szczególnie w sołectwach Młoszowa, Dulowa, Bolęcin, obserwuje się wzmożony rozwój populacji owadów mogących przenosić niebezpieczne dla zdrowia i życia choroby. Dotyczy to szczególnie nagminnie pojawiających się kleszczy roznoszących groźną w skutkach boreliozę. Organizmy te bytują w wysokich trawach i jest wysoce prawdopodobne że masowe odłogowanie gruntów ornych oraz zaniechanie wykaszania łąk doprowadziło do drastycznego zwiększenia ich populacji. Problem ten zaczyna być na tyle istotny że należało by rozważyć możliwość wykonywania okresowych zabiegów chemicznych na terenach najbardziej dotkniętych tą plagą.
Na odłogowanych podmokłych terenach łąk kośnych następuje również w okresach opadów nadmierny rozwój populacji komarów co również wpływa negatywnie na komfort mieszkańców osiedli położonych w rejonach występowania dużych areałów odłogowanych terenów łąkowych.
Pomimo przedstawionych powyżej niekorzystnych zjawisk związanych z zaniechaniem rolniczego użytkowania znacznych areałów gruntów, należy stwierdzić, że przyroda sama powinna jednak regulować swoje „problemy ekologiczne” wszędzie tam gdzie jest to możliwe i uzasadnione gospodarczo. Nie stanowi tajemnicy fakt że tzw. Wspólna Polityka Rolna Unii Europejskiej doprowadziła w wielu miejscach Europy do olbrzymich strat przyrodniczych, przynosząc w zamian kłopotliwą nadprodukcję żywności. Intensyfikacja rolnictwa i związane z nią niestety niekorzystne zjawiska, stoją w sprzeczności z podstawowymi priorytetami ochrony przyrody.
Główne zagrożenia i problemy ochrony gleb
Główne zagrożenia dla gleb na terenie gminy Trzebinia podobnie jak na obszarze całego województwa związane są przede wszystkim z działalnością gospodarczą i postępującą urbanizacją terenów rolniczych. Do najważniejszych czynników powodujących degradację gleb należy zaliczyć:
− pogłębiające się niedobory wody,
− zanieczyszczenie wód powierzchniowych i podziemnych,
− zanieczyszczenie atmosfery (emisje przemysłowe i niska emisja pyłów i gazów),
− degradację fizyczną, chemiczną i biologiczną gleb,
− nielegalne wysypiska i wylewiska odpadów,
− odłogowanie gruntów ornych i łąkowych,
− urbanizację i osadnictwo.
Działalność przemysłowa, komunalna i rolnicza człowieka, może prowadzić do niekorzystnych zmian w środowisku glebowym. Do najczęstszych przekształceń należą działania związane z górnictwem: deformacja terenu, zmiana struktur geologicznych, zmiany stosunków wodnych oraz
wycofywanie się roślin i zwierząt z eksploatowanego obszaru. Stopień uszkodzenia gruntów i gleb określa się stosując pojęcia degradacji i dewastacji:
− grunty zdegradowane to grunty, których rolnicza lub leśna wartość użytkowa zmalała, w szczególności w wyniku pogorszenia się warunków przyrodniczych albo wskutek zmian środowiska oraz działalności przemysłowej, a także wadliwej działalności rolniczej,
− grunty zdewastowane to grunty, które utraciły całkowicie wartość użytkową w wyniku przyczyn, o których mowa powyżej.
Wynikiem degradacji jest obniżenie jakości i ilości próchnicy w glebach, zmiany kwasowości i struktury gleb, a w konsekwencji spadek zasobności i żyzności gleby. Procesy degradacji powierzchni ziemi, w zależności od przyczyn, dzieli się na: naturalne, geotechniczne, przemysłowe, urbanizacyjne, komunikacyjne, agrotechniczne i chemiczne. Potencjalnymi źródłami zanieczyszczeń powierzchni ziemi, a tym samym środowiska glebowego na terenie gminy Trzebinia są głównie:
− emisje pyłów i gazów ze źródeł przemysłowych, komunikacyjnych i komunalnych (niska emisja),
− ścieki przemysłowe i bytowe na obszarach wiejskich,
− wysypiska odpadów, składowiska przemysłowe i komunalne, hałdy pogórnicze.
Zanieczyszczenia powierzchni terenu i gleb w gminie Trzebinia są głównie pochodzenia antropogenicznego i związane są z aktualną działalnością lub funkcjonowaniem w latach ubiegłych na jej terenie podmiotów gospodarczych sektora wydobywczego, energetycznego, rafineryjnego i metalurgicznego. Na obszarze gminy Trzebinia istnieją także naturalne anomalie geochemiczne związane z budową geologiczną dotyczące podwyższonych zawartości metali ciężkich. W tabeli 4 zestawiono listę obiektów mających wpływ obecnie i w przeszłości (ze skutkami do dnia dzisiejszego), na wzrost zanieczyszczenia powierzchni terenu w gminie Trzebinia.
Tabela 4. Wykaz najważniejszych obiektów antropogenicznych mających wpływ na zanieczyszczenie powierzchni terenu w gminie Trzebinia
Lp. Właściciel terenu Obiekt zanieczyszczający środowisko
1. PKE S.A. Elektrowni „Siersza" Składowisko odpadów paleniskowych „Czyżówka” Południowego Koncernu Energetycznego S.A.
2.. Spółka Restrukturyzacji Kopalń
S.A. w Bytomiu Składowisko odpadów powęglowych
3. Skarb Państwa Wyrobisko pomarglowe „Górka” – zbiornik zanieczyszczonych wód
wraz ze składowiskiem odpadów po produkcji wodorotlenku glinu Tereny poprzemysłowe na których znajdowały się instalacje produkcyjne po zlikwidowanych ZSO
4. Tereny byłych Zakładów Górniczych „Trzebionka” S.A.
(obecnie właściciel osoby fizyczne)
Składowisko odpadów poflotacyjnych (na terenie Trzebini 14% pow.
składowiska) 5. Tereny byłych Zakładów
Metalurgicznych (ZM) w Trzebini Hałda odpadów hutniczych ZM 6. Usługi Komunalne „Trzebinia” Sp. z
o.o. Składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne (komunalne)
7. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad
Autostrada A-4 oraz droga krajowa DK 79 na odcinkach biegnących przez tereny leśne, użytki zielone i grunty rolne
8. Powiat Chrzanowski, Gmina
Trzebinia Drogi powiatowe, drogi gminne
Ocena stopnia zanieczyszczenia gleb jest na obszarze gminy Trzebinia utrudniona z uwagi na brak aktualnych najnowszych wyników badań monitoringowych zawartości metali ciężkich i siarki w
glebach. Na podstawie badań przeprowadzonych na terenie gminy Trzebinia w 1995 r. przez Akademię Rolniczą w Krakowie, stwierdzono, że na całym badanym obszarze w powierzchniowej warstwie gleby do 20 cm, występuje podwyższona zawartość metali ciężkich a zwłaszcza ołowiu, kadmu i cynku. Nie znaleziono jednak ścisłej współzależności pomiędzy zawartością metali ciężkich, a rozmieszczeniem poszczególnych punktów badawczych jak też sąsiedztwem zakładów przemysłowych. Jednak w miarę oddalania się od centrum gminy Trzebinia zwłaszcza w kierunku wschodnim, zarysowuje się tendencja zmniejszania się zawartości metali w glebie. W rejonie Lgoty oraz w rejonie Trzebini-Sierszy i Gór Luszowskich gleby są bardziej zanieczyszczone i wymagają dalszych badań, aby określić dokładne granice obszarów najbardziej skażonych.
Zgodnie z danymi zawartymi w „Programie racjonalnego gospodarowania gruntami rolnymi na terenie gminy Trzebinia” (opracowanie IGPiK O/Kraków), na terenie gminy występują nawet gleby bardzo silnie zanieczyszczone kadmem. Takie gleby spotyka się w rejonie ul. Wodnej i Starej Góry oraz w rejonie sołectwa Płoki. Gleby te powinny być wyłączone z produkcji rolniczej na cele konsumpcyjne oraz z użytkowania pastwiskowego. Zalecane jest zadarnienie tych gleb oraz ewentualna uprawa roślin przemysłowych. Gleby silnie zanieczyszczone występują w gminie w wielu miejscach, najliczniej w obrębie zachodniej granicy miasta Trzebinia. Występowanie gleb silnie zanieczyszczonych kadmem stwierdzono także w obrębie sołectw: Czyżówka, Płoki i Lgota. Na tego rodzaju glebach nie powinny być uprawiane rośliny na cele spożywcze, natomiast zaleca się produkcję roślin na cele przemysłowe oraz produkcję traw nasiennych. Średnio zanieczyszczone kadmem gleby zalegają w centralnej części gminy, w rejonie Myślachowic, Psary, Karniowic i Dulowej. Na tego rodzaju gleb można uprawiać rośliny konsumpcyjne (zboża, rośliny okopowe i pastewne) pod warunkiem przeprowadzania okresowych kontroli poziomu zawartości metali ciężkich w wymienionych roślinach. Ponadto zaleca się stosowanie upraw przemysłowych i traw nasiennych.
Na podstawie wyników badań gleb terenu gminy Trzebinia opracowanych przez Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej Oddział w Krakowie obszar gminy został podzielony na dwie strefy o zróżnicowanej przydatności gruntów rolnych do produkcji żywności. Obszar zakwalifikowany do produkcji żywności obejmuje południowo-wschodnią część gminy tj. sołectwa: Piła Kościelecka, Bolęcin, Dulowa, Młoszowa (niewielki fragment wschodni), Karniowice, Psary, Myślachowice (część wschodnia) oraz Lgota (część wschodnia). Obszar zakwalifikowany do wyłączenia z produkcji żywności obejmuje miasto Trzebinia, Młoszową (część zachodnia), Myślachowice (niewielki fragment wschodni), Czyżówkę, Płoki (część północną) i Lgotę (część zachodnią).
Najbardziej aktualne informacje na temat stopnia zanieczyszczenia gleb na terenie gminy Trzebinia znajdują się w „Zbiorczym sprawozdaniu z przeprowadzonych badań na terenie miasta i gminy Trzebinia w latach 2005-2007” opracowanym w 2007 r. przez Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Wydział Inżynierii Środowiska i Geodezji. Z wykonanych badań wynika, że na terenie gminy Trzebinia ponad:
− 70% gleb jest silnie zanieczyszczonych kadmem,
− 30 % gleb jest silnie zanieczyszczonych ołowiem,
− 40 % gleb jest silnie zanieczyszczonych cynkiem.
Reasumując należy stwierdzić, że:
− gleby na terenie gminy Trzebinia są silnie zanieczyszczone metalami ciężkimi,
− istniejący poziom zanieczyszczeń gleb stanowi rzeczywiste i potencjalne zagrożenia dla mieszkańców gminy,
− tradycyjne rolnictwo z uwagi na poziom zanieczyszczeń i trwający w sposób ciągły poziom emisji metali powinno być ograniczone,
− należy kontynuować proces przekształcenia użytków ornych na użytki zielone (zalesienia),
− na użytkach ornych należy uprawiać tylko rośliny na cele przemysłowe (np. energetyczne), uprawy nasienne i kwiaty i rośliny ozdobne.
Zagrożenia powierzchni terenu
Na terenie gminy Trzebinia występują głównie zagrożenia związane z możliwością niekorzystnego oddziaływania na ukształtowanie powierzchni terenu mogące powodować jego deformacje lub obniżać znacznie walory krajobrazowe. Są to procesy antropogeniczne związane z działalnością górnictwa odkrywkowego (kopalnia piasku, eksploatacja wapieni) oraz procesy geodynamiczne wywołane pozostałościami po eksploatacji podziemnej węgla i rud Zn-Pb (osiadanie terenu, zapadliska, zmiany warunków wodnych). Do elementów wpływających negatywnie na krajobraz należą hałdy i składowiska odpadów przemysłowych. Na obszarze gminy naturalne procesy geodynamiczne (zjawiska osuwiskowe) nie występują w stopniu uzasadniającym podjęcie szczegółowych działań.
Przeważającym kierunkiem rekultywacji górniczych wyrobisk odkrywkowych na terenie gminy jest kierunek leśny lub wodny (często występuje samoistne wypełnienie wodą) i w związku z tym zagrożenia wynikające z eksploatacji kopalin można zamienić w szanse rozwoju w postaci tworzenia zbiorników wodnych w celach rekreacyjnych i podniesienia atrakcyjności terenu (przykładem jest zbiornik Balaton w Trzebini i Gliniak w Bolęcinie).
Zgodnie z ustawą Prawo ochrony środowiska działania ochronne w stosunku do ziemi polega na zapobieganiu i przeciwdziałaniu niekorzystnym zmianom powierzchni ziemi, a w razie jej uszkodzenia lub zniszczenia – na przywróceniu do stanu właściwego poprzez:
− racjonalne gospodarowanie,
− zachowanie wartości przyrodniczych,
− zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania,
− ograniczenie zmian naturalnego ukształtowania,
− utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów,
− doprowadzenie jakości gleby i ziemi co najmniej do wymaganych standardów, gdy nie są one dotrzymane.
Zasadniczą jednak i zarazem najbardziej szczegółową regulacją dotyczącą problematyki ochrony zasobów i jakości gruntów jest ustawa z dnia 3 lutego 1995 r, o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.
U. z 2004 r. Nr 121 poz.1266 z późn. zm.). Celem jej jest zachowanie jak największego obszaru gruntów, poprawa ich jakości oraz pełne wykorzystanie dla potrzeb produkcji rolnej i leśnej. Cel ten ma charakter wprawdzie gospodarczy, jednakże łączą się z nim także cele środowiskowe, bowiem grunty rolne i leśne należycie zagospodarowane są też pozytywnym elementem środowiska, podnoszącym jego wartość.
Zadania z zakresu ochrony gruntów polegają na:
− ograniczaniu przeznaczania gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, tzn. ograniczania innego niż rolniczy sposobu użytkowania gruntów rolnych oraz innego niż leśny sposobu użytkowania gruntów leśnych,
− zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rolnych i leśnych, szkodom w produkcji rolnej i leśnej oraz w drzewostanach,
− poprawianiu wartości użytkowej gruntów oraz zapobieganiu obniżania ich produkcyjności,
− przywracaniu gruntom zdegradowanym albo zdewastowanym ich wartości użytkowych lub przyrodniczych (rekultywacja).
Zagrożenie dla naturalnego ukształtowania powierzchni terenu stanowią również wszelkiego rodzaju prace budowlane połączone z koniecznością wykonywania robót ziemnych podczas budowy dużych obiektów kubaturowych oraz inwestycji liniowych (drogi, wykopy pod sieci kanalizacyjne i wodociągowe). Zagrożenie to powinno zostać zminimalizowane przez odpowiednie zaprojektowanie lokalizacji obiektu i prawidłowe wykonywanie prac. W ostatnich latach obserwuje się niepokojące zjawisko polegające na uzbrajaniu działek przeznaczonych głównie pod działalność gospodarczą, poprzez nadmierne nadbudowywanie terenu działki w stosunku do terenu otaczającego. Przykładem takich działań są tereny położone wzdłuż drogi krajowej DK 79, w sołectwach Dulowa i Młoszowa.
Tereny o obniżonych walorach krajobrazowych
Na mapie gminy występują od wielu lat tereny gdzie działalność człowieka spowodowała trwałe szkody dla walorów krajobrazowych. Zaliczamy do nich otoczenie składowiska odpadów poflotacyjnych ZG „Trzebionka, hałda na terenie dawnych Zakładów Metalurgicznych, składowisko odpadów komunalnych w Trzebini, tereny baz i magazynów przemysłowych w strefach ekonomicznych, tereny Rafinerii w Trzebini, tereny Elektrowni „Siersza”, tereny aktualnej eksploatacji odkrywkowej piasku oraz przesyłowe linie energetyczne wysokiego i średniego napięcia.
Wpływ rozpraszania zabudowy na krajobraz i środowisko przyrodnicze
Na terenie gminy Trzebinia znajduje się wiele miejsc o niezaprzeczalnych walorach krajobrazowych i przyrodniczych jednocześnie. Na terenach tych przy opracowywaniu nowych planów zagospodarowania przestrzennego powinno się unikać wprowadzania zabudowy (w szczególności zabudowy rozproszonej). Dotyczy to głównie terenów gdzie w morfologii występują malownicze wzniesienia, na których wprowadzenie zabudowy stanowiło by element znacznej degradacji walorów krajobrazowych. Rozpraszanie zabudowy wpływa ujemnie nie tylko na tereny o walorach przyrodniczych
i krajobrazowych. Przewaga zwartej zabudowy mieszkaniowej polega na poprawie ładu przestrzennego oraz obniżeniu kosztów infrastruktury i utrzymania terenów osiedli. Zwarta zabudowa przeciwdziała fragmentacji terenów przyrodniczych, w tym rolnych.
Do terenów na których konieczne jest przeciwdziałanie rozpraszaniu zabudowy należą w szczególności obszary położone w pobliżu rezerwatów przyrody i na terenach parków krajobrazowych.
W gminie Trzebinia są to następujące lokalizacje:
− tereny położone pomiędzy Psarami i Myślachowicami w sąsiedztwie rezerwatu „Ostra Góra”,
− tereny Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie w Lgocie (na wschód od ul. Klonowej),
− tereny Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie w Dulowej położone w rejonie ul. Na Skałce,
− tereny na południowy zachód od lasu Wyrąb w Karniowicach i Dulowej,
− tereny na wschód od Kowalikowej Góry w Karniowicach,
− bezimienne wzniesienie w Psarach o rzędnej 444,1 m n.p.m. na zachód od lasu Gąszcze,
− tereny w Myślachowicach w otoczeniu Ostrej Góry,
− południowe i południowo - zachodnie stoki Góry Bartoskiej w Młoszowej,
− starorzecza potoków: Dulówki, Karniówki, Psarki (rejon – na południowy zachód od Skotnicy) doliny potoków, w tym Młoszówki w rejonie Piasków pomiędzy ul. Pierwszą i Szembeka oraz na Piaskach, dolina rzeki Chechło.
Na terenach wymienionych powyżej oraz w wielu innych miejscach gdzie w krajobrazie wystepują nie porośnięte lasem wzniesienia stanowiące atrakcyjne punkty widokowe, nie powinno się wprowadzać jakiejkolwiek zabudowy. Dodatkowym czynnikiem niekorzystnym dla środowiska jest fakt że tereny te nie posiadają żadnego uzbrojenia i jego doprowadzenie wiązało by się ze znaczną ingerencją w krajobraz (sieć energetyczna i oświetleniowa) i przyrodę (wykopy). W związku z powyższym realizowanie nowej zabudowy powinno się projektować w nawiązaniu do kompleksów zabudowy już istniejącej.
Na podstawie informacji Urzędu Miasta w Trzebini, największa presja inwestorów w zakresie inwestycji mieszkaniowych skupia się aktualnie w rejonach:
− Bolęcin przy ul. Granicznej (strona zachodnia) i bocznej od Zakopiańskiej (działka nr 715),
− Płoki w rej. ul. Leśnej (część środkowa),
− Psary na obrzeżach zabudowy przy ul. Ostra Góra,
− Karniowice w rejonie rezerwatu Ostra Góra oraz przy ul. Jurajskiej i w kierunku zachodnim od tej ulicy, rejon ul. Zielonej (część zachodnia) oraz tereny w kierunku Parku Krajobrazowego (rejon ul.
Mickiewicza, Głogowej, Witkiewicza).
3.5. ROZPOZNANIE ORAZ OCENA WALORÓW PRZYRODNICZYCH GMINY