Wstęp - Kobieta w akcie Bożego stworzenia
Pomocnica mężczyzny:
Potem Pan Bóg rzekł: „Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc".
I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę... (Rdz2, 18.
20. 22)}
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: „Bądźciepłodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami mor-skimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi"
(Rdz 1, 28).
Rola i służba kobiet w Kościele
1. Znaczenie ofiary Jezusa Chrystusa dla rodzaju ludzkiego, w tym kobiety:
... przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli (Rz 5, 12).
On [Jezus Chrystus - R. K.J bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata (1 J 2, 2).
Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi - w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa.
Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie (Ga 3, 26-28).
' Konspekt referatu wygłoszonego 8 maja 1999r. w Wisłoczku (woj. podkarpackie) na spotkaniu prezbi-terów Kościołów i Wspólnot Zielonoświątkowych w Polsce - oprać. Mariusz Choina.
Rola ¡ służba kobiet w Kościele 83 2. Biblijne przeciwwskazania - przegląd tematyczny odnośnie:
a) wyglądu:
... kobiety - w skromnie zdobnym odzieniu, niech się przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie zaplatanymi włosami albo złotem czy perłami, albo kosztownym strojem (1 Tm 2, 9).
Ich [kobiet -R. K.J ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie, ale wnętrze serca człowieka o nienaruszal-nym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga (1 P 3, 3-4).
b) używania języka:
Kobiety mają na [...] zgromadzeniach milczeć; nie dozwala się im bowiem mówić, łecz mają być poddane, jak to Prawo nakazuje. A jeśli pragną się czego nauczyć, niech zapytają w domu swoich mężów. Nie wypada bowiem kobiecie przemawiać na zgroma-dzeniu (1 Kor 14, 34-35).
... uczą się [kobiety - R. K.J też bezczynności krążąc po domach. I nie tylko są bez-czynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach niepotrzebnych (1 Tm 5, 13).
Odrzucaj natomiast światowe i babskie baśnie. Sam zaś ćwicz się w pobożności (1 Tm 4, 7).
Podobnie starsze kobiety winny być w zewnętrznym ułożeniu jak najskrom-niejsze, winny unikać plotek i oszczerstw, nie upijać się winem, a uczyć innych do-brego (Tt 2, 3).
c) pozycji kobiet:
Kobieta niechaj się uczy w cichości z całym poddaniem się. Nauczać zaś ko-biecie nie pozwałam ani też przewodzić nad mężem, lecz chcę, by trwała w cicho-ści (1 Tm 2, 11-12).
Chcę zatem, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, były gospodynia-mi domu, żeby stronie przeciwnej nie dawały sposobności do rzucania potwarzy.
Już bowiem niektóre zeszły z drogi prawej idąc za szatanem (1 Tm 5, 14-15).
Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała.
Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim (Ef 5, 23-24).
3. Analiza nowotestamentowego udziału kobiet w:
a) publicznych zgromadzeniach (Czy miały, jak wcześniej w synagodze, oddzielne pomieszczenia?):
Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie najnodlitwie ra-zem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego (Dz 1, 13-14).
84 Ryszard Kwoka
W szabat wyszliśmy za bramą nad rzeką, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modli-twy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły. Przysłuchiwała się nam też pewna 'bojąca się Boga' kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła. Kiedy została ochrzczona razem ze swym domem, poprosiła nas: „Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu-powiedziała - to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim ". I wymogła to na nas (Dz 16, 13-15).
Po upływie tych dni wybraliśmy się w drogę, a wszyscy z żonami i dziećmi odprowa-dzili nas za miasto. Na wybrzeżu padliśmy na kolana i modliliśmy się (Dz 21, 5).
b) misji Kościoła (W jakich namaszczeniach pięciu urzędów usługiwały?):
- Apostoł?!:
Pozdrówcie Andronika i Junię [podaję wg Wig - R. K.J, moich rodaków i współtowa-rzyszy więzienia, którzy się wyróżniają między apostołami, a którzy przede mną przystali do Chrystusa (Rz 16, 7).
- Prorok?!:
Wyszedłszy nazajutrz, dotarliśmy do Cezarei. Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, który był jednym z Siedmiu, i zamieszkaliśmy u niego. Miał on cztery córki, dziewice-pro-rokinie (Dz 21, 8-9).
- Ewangelista?!:
Rzekł do niej Jezus: „Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem niewstąpiłem do Ojca. Na-tomiast udaj się do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego ". Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom:
„Widziałam Pana i to mi powiedział" (J 20, 17-18).
- Duszpasterz?!:
Niech pouczają młode kobiety, jak mają kochać mężów, dzieci, jak mają być rozumne, czyste, gospodarne, dobre, poddane swym mężom - aby nie bluźniono słowu Bożemu (Tt 2, 4-5).
- Nauczyciel?!:
... Gdy go Pryscyłła [żona Akwili - R. K.J i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą ... (Dz 18, 26).
c) strukturze lokalnej wspólnoty - Kościoła (Czy były wśród diakonów i prezbite-rów-biskupów?):
Polecam wam Febę, naszą siostrę, diakonisę Kościoła w Kenchrach (Rz 16, 1).
Biskup [...]powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nie przebierający miary w piciu wina, nie skłonny do bicia, ale opanowany, nie kłótliwy, nie chciwy na grosz, dobrze rządzący własnym do-mem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? (1 Tm 3, 2-5).
Rola i służba kobiet w Kościele 85 Wnioski
1. Jaki jest udział (ilościowy i jakościowy) kobiet w Kościele?!
Stanowią znaczącą część Kościoła - „słabsze ciało kobiece":
... mężowie we wspólnym pożyciu liczcie się rozumnie ze słabszym ciałem kobiecym.
Darzcie żony czcią jako te, które są razem z wami dziedzicami łaski ... (1 P 3, 7).
... niezbędne są dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze (1 Kor 12, 22).
2. Co z nauczaniem przez kobiety?!
- Maria Magdalena przekazała Żydom z kręgu apostołów Dobrą Nowinę o zmar-twychwstaniu Chrystusa.
- Pryscylla razem z mężem nauczyła kaznodzieję Apollosa pełnej Ewangelii.
- Córki Filipa pozostając pod autorytetem ojca (jednocześnie duszpasterza Kościoła domowego) prorokowały.
- Kobiety wymienione w szesnastym rozdziale Listu do Rzymian usługiwały w ze-spole apostolskim Pawła. „Wiele trudu poniosły w Panu".
- Diakonisa Feba z rekomendacji Kościoła w Kenchrach wyruszyła na pola misyjne Kościoła.
3. Czy do kobiet należy przywództwo w Kościele?!
Przywództwo w Kościele należy do braci (mężczyzn):
W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego.
A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża (Ef 5, 33).
W końcu, bracia [podkr. - R. K.J moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy jego. Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami
diabel-skimi. Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach
nie-bieskich. Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, do-konawszy wszystkiego, ostać się (Ef 6, 10-13)2.
Przypisy:
1 Wszystkie cytaty, jeśli nie zaznaczono inaczej, pochodzą z Biblii Tysiąclecia.
2 Biblia Warszawska.