Schemat działania metody

Metoda oparta jest na kilku podstawowych krokach. Ogólny schemat metody przedstawiono na rysunku 5.7. Na rysunku 5.7 wyróżnione są trzy etapy działania metody.

Każdy etap metody zawiera poszczególne czynności. W pierwszym etapie wyróżnia się część dotyczącą zaklasyfikowania pod względem kryterium rotacji odnoszącego się do wybranego towaru do danego obszaru. Po czynności weryfikacji i klasyfikacji jednostki ładunkowej do danego podzbioru (A, B, C) następuje etap drugi: analiza wagi przyjmowanych jednostek ładunkowych. W zależności od wcześniejszego etapu rozpoczyna się etap trzeci. W etapie tym metoda wybiera zmienne miejsca składowania minimalizując odległość lub minimalizując koszt transportu. W tym etapie efektem końcowym jest przydzielenie lokalizacji i transport do wskazanej lokalizacji.

- 76-

Rys. 5.7. Model działania metody rozmieszczenia towaru Źródło: Opracowanie własne

Dokładniejszy schemat metody przedstawiono na rysunku 5.8. Po etapie fizycznego przyjęcia towarów do strefy przyjęć następuje pobranie towaru z listy przyjęć. Dalszym krokiem jest analizowanie przyjętych towarów pod względem kryterium częstotliwości pobrań – rotacji (w schemacie określone jako cp).

- 77-

Rys. 5.8. Schemat blokowy metody rozmieszczenia towaru w magazynie Źródło: Opracowanie własne

- 78-

Etap ten ma na celu podział zbioru (rys. 5.8) na podzbiory. Weryfikacja polega na sprawdzeniu, jak często pobierany jest asortyment. Jeśli towar jest pobierany powyżej lub równy 95% razy z magazynu, to jest przydzielany do zbioru A. Jeśli towar jest pobierany poniżej 95%, lecz nie mniej niż 80% razy, należy do zbioru B. Natomiast jeśli jednostka towarowa jest pobierana poniżej 80%, towar należy do zbioru C. Po tej analizie towar jest sklasyfikowany do danego zbioru, co jest jednoznaczne z przydzieleniem go do danego obszaru w strefie składowania

Dane, które wspomagają podjęcie decyzji, są pobierane z minionego okresu, dzięki czemu powyższa analiza jest wykonywana na podstawie aktualnych danych dotyczących pobieranego towaru, a asortyment jest analizowany pod względem częstotliwości na bieżąco.

Krok ten pozwala zbiór wszystkich lokalizacji podzielić na podzbiory i ograniczyć zbiór poszukiwań miejsca do składowania. Należy zauważyć, że skala rozpiętości poszczególnych zbiorów zależy od wymagań magazynu i projektanta.

Po zweryfikowaniu towarów pod względem wspomnianego wcześniej kryterium następuje analiza przyjmowanych towarów, jeśli chodzi o wagę.

Krok z rysunku 5.8: „Czy masa towarów jest taka sama?” dokładnie rozrysowano na rysunku 5.9, natomiast opis dalszego działania metody z rysunku 5.8 jest umieszczony pod rysunkiem 5.9.

- 79-

Rys. 5.9. Analiza przyjmowanych towarów pod względem wagi Źródło: Opracowanie własne

Po przydzieleniu do podzbioru pod względem częstotliwości pobrań pobierana jest z dokumentów informacja związana z wagą przyjmowanych jednostek ładunkowych.

Przyjmowany do magazynu asortyment może mieć taką samą wagę lub różną. Może na dokumencie przyjęcia pojawić się jeden rodzaj towaru – wówczas masa wszystkich przyjmowanych jednostek będzie identyczna. Może być również przyjmowany asortyment

- 80-

różnego typu, lecz z tej samej grupy towarowej. Przykładem mogą być różnego rodzaju laptopy: różny jest typ przyjmowanego towaru, lecz ta sama grupa towarowa. Ponadto różna waga może się pojawić, kiedy przyjmowany jest asortyment różnego typu i różnej grupy asortymentowej, np. części samochodowe.

Jeśli waga przyjmowanych jednostek ładunkowych jest różna to następuje analiza odległości od punktu przyjęcia/wydania (punkt odniesień) do wolnych lokalizacji (rys. 5.8).

W tym kroku liczony jest człon liniowy. Efektem jest rozmieszczenie towarów tak, aby były jak najbliżej punktu wydania.

Jeśli masa przyjmowanych jednostek jest taka sama, to następuje przydzielanie lokalizacji przy wykorzystaniu własności kwadratowego problemu przydziału (rys. 5.8).

Pierwszą czynnością jest inicjalizacja parametrów i obliczenie funkcji celu. Przydział ten następuje pod względem kolejnego kryterium, jakim jest minimalizacja kosztu transportu.

Kwadratowy problem przydziału charakteryzuje się powiązaniami między rozmieszczanymi obiektami oraz odległościami pomiędzy miejscami lokalizacji. Kolejnym krokiem jest ustalenie zbioru rozwiązań dla każdego wariantu. Jeśli uzyskane warianty rozwiązań są wystarczające to następuje ocena ze względu na przyjęte kryterium minimalizacji, jeśli nie to ponownie inicjalizuje parametry związane z algorytmem pszczelim. Po ocenie wariantów metoda sprawdza czy wszystkie towary zostały rozmieszczone, jeśli tak to podaje adresy lokalizacji, jeśli nie wczytywane są ponownie dane dotyczące odległości i kosztu.

Celem tego kroku jest takie rozmieszczenie jednostek aby były one jak najbliżej siebie opierając się na powiązaniach między nimi.

Etap ten – związany z poszukiwaniem lokalizacji w danym zbiorze a dokładnie obliczaniem funkcji celu – wykonuje algorytm pszczeli. Struktura działania algorytmu pszczelego oparta jest na strukturze, która pozwoliła rozwiązać kwadratowy problem przydziału, a schemat działania tego algorytmu przedstawia rysunek 5.10.

- 81-

Rys. 5.10. Schemat blokowy algorytmu pszczelego Źródło: Opracowanie własne

W pierwszym kroku algorytm rozpoczyna działanie od zainicjalizowania losowych pozycji dla wszystkich skautów rozmieszczonych w określonym obszarze poszukiwań.

W tym przypadku kolonia pszczół utrzymuje odpowiedni odsetek pszczół skautów, aby bezustannie odnajdywać nowy pokarm. W kolejnym kroku liczona jest wartość funkcji celu dla wszystkich odwiedzonych przez pszczoły skauty źródeł pożywienia. Wybierane są rozwiązania o najniższej wartości funkcji. Działania te powodują, że następny krok to rekrutowanie odpowiedniej liczby pszczół do przeszukiwania sąsiedztwa elitarnych lokalizacji. Do tych miejsc zostaje przydzielonych 25% pszczół i 25% do lokalizacji dobrych.

Pszczoły o najgorszej wartości funkcji celu umierają. Poszukiwanie nowych lokalizacji

- 82-

w rozwiązaniach elitarnych może odbywać się przez przełożenie towaru (z dostawy) w miejsce puste, lecz bliższe punktowi przyjęć/wydań lub zamianie towarów (z dostawy) miejscami. Następnie dla tych rozwiązań wyznacza się nowe funkcje celu. Po tym etapie wybiera się pszczołę o najlepszej wartości funkcji celu i algorytm kończy swoje działanie.

Odzwierciedlając algorytm postępowania do niniejszej metody, następuje pobranie danych. Pobierane są dane związane z masą jednostki ładunkowej oraz dane związane z odległością. Odległość, jaka w tym kroku jest pobierana, to odległość między jednym miejscem lokalizacji a następnym miejscem. Każda odległość musi być znana, w ten sposób powstaje kwadratowa macierz odległości, a jej wymiar zależy od liczby wszystkich lokalizacji występujących w strefie składowania.

Bardzo istotnym parametrem są powiązania między rozmieszczanymi towarami. Dane te są powiązaniami między jednostkami towarowymi. Ile wszystkich towarów, tyle występuje powiązań, które tak jak w przypadku kwadratowej macierzy odległości będą tworzyć drugą kwadratową macierz, ale powiązań między towarami.

Po pobraniu danych następuje sprawdzenie rozwiązań. Po tym etapie wybiera się rozwiązanie o najlepszej wartości funkcji celu. Ostatnim krokiem jest podanie adresu lokalizacji, który odpowiada najlepszemu rozwiązaniu funkcji celu. W ten sposób algorytm kończy swoje działanie. Rezultatem zakończonej metody jest adres lokalizacji, do której powinien być przetransportowany towar w celu jego składowania.