W rozprawie dokonano analizy możliwości budowy dwóch systemów nawigacyjnych, w których do określenia współrzędnych ruchomych obiektów pływających wykorzystywany jest wyłącznie efekt Dopplera. W pierwszym z nich nadajnik ciągłego, sinusoidalnego sygna-łu akustycznego zainstalowany jest na obserwowanym obiekcie pływającym, na przykład na autonomicznym pojeździe podwodnym. Akustyczną część odbiorczą systemu stanowią cztery hydrofony rozmieszczone w znanych miejscach na obrzeżach akwenu, w którym prowadzona jest nawigacja obiektu. W skład odbiorczej, elektronicznej części systemu wchodzi czteroka-nałowy odbiornik sygnałów emitowanych przez nadajnik, w którym każdy kanał podłączony jest do określonego hydrofonu, konwerter analogowo-cyfrowy przetwarzający sygnały z wyjść odbiornika i komputer wykonujący zaprogramowane obliczenia.
W każdym kanale odbiornika sygnały z hydrofonów są filtrowane i wzmacniane, a na-stępnie poddawane konwersji analogowo-cyfrowej w 4-kanałowym przetworniku A/C.
Otrzymane w ten sposób cztery zespolone sygnały cyfrowe są przetwarzane w komputerze.
W stałych przedziałach czasu obliczane są sukcesywnie cztery dyskretne widma tych sygna-łów echa, a z nich – wyznaczane wartości cyfrowe odchyłek dopplerowskich. Stanowią one wiadome w układach czterech równań, w których niewiadomymi są chwilowe współrzędne celu i składowe wektora jego prędkości. Układy równań są rozwiązywane numerycznie we-dług opracowanego algorytmu, a wynikiem rozwiązania są współrzędne obserwowanego obiektu oraz chwilowa wartość wektora jego prędkości. Rezultaty obliczeń są prezentowane graficznie w formie toru ruchu celu. Opis geometryczny omawianego systemu pokazano na rys. 1.1.
x y
r 0
X4,Y4
t v
r4 3
r
r2
r1
x0
y0
Y
X3,Y3
X1,Y1
X2,Y2
X
Rys. 1.1. Współrzędne nadajnika (kółko w kolorze szarym) i hydrofonów (okręgi) w systemie I.
W drugim rozpatrywanym w rozprawie systemie nawigacyjnym, główna zmiana polega na przeniesieniu nadajnika z obiektu pływającego na obrzeże akwenu. W rezultacie do hydro-fonów docierają sygnały odbite od obserwowanego obiektu pływającego, co jednakże nie wpływa istotnie na sposób przetwarzania sygnałów w odbiorniku i zastosowane algorytmy obliczania położenia i prędkości obiektu. Z teoretycznego punktu widzenia system może
Pobrano z mostwiedzy.pl
funkcjonować z jednym źródłem sygnału, lecz mogą wystąpić wówczas trudne do wyelimi-nowania niejednoznaczności co do rzeczywistego położenia celu. Z tego powodu uzupełniono system o drugi nadajnik, pracujący na innej częstotliwości i zainstalowany także na obrzeżach akwenu w miejscu odległym od pierwszego nadajnika. Konsekwencją tego uzupełnienia jest rozbudowa odbiornika o drugi kanał. W obu kanałach znajdują się układy kwadraturowej, homodynowej przemiany częstotliwości, dostosowane do częstotliwości sygnałów emitowa-nych przez nadajniki. Zwiększyła się zatem dwukrotnie (do 16-tu) liczba sygnałów zamienia-nych na postać cyfrową w przetworniku A/C, a także liczby wyznaczazamienia-nych widm i liczba wy-znaczanych odchyłek dopplerowskich. Rozbudowie uległa również część algorytmiczna sys-temu, w której wykorzystuje się teraz zależności wynikające ze wszystkich (ośmiu) odchyłek dopplerowskich w celu eliminacji niejednoznaczności i usunięcia pojawiających się spora-dycznie błędów w funkcjonowaniu systemu.
Szczegółowy opis skonstruowanego modelu systemu zamieszczono w rozdziale 6.
Geometrię rozbudowanej wersji systemu pokazano na rys. 1.2.
XN2,YN2
x y
1
r n
Xn1,Yn1
X4,Y4
t v
r4 3
r
r2
r1
x0
y0
Y
X3,Y3
X1,Y1
X2,Y2
X
2
rn
XN1,YN1
Rys. 1.2. Rozmieszczenie nadajników (kółka w kolorze szarym), hydrofonów (okręgi) i obserwowanego obiektu w akwenie (kółko w kolorze zielonym) w systemie II.
Zapowiedzianą we wstępie do rozprawy, jedną z metod analizy możliwości budowy omawianych systemów są komputerowe badania symulacyjne. Jak zwykle, badania takie do-tyczą modeli, które są pewną uproszczoną wersją rzeczywistych systemów. Uproszczenia dotyczą tych elementów, których funkcjonowanie jest nieznane, słabo rozpoznane lub trudne do ujęcia w opis algorytmiczny. Stopień zastosowanych uproszczeń nie powinien wszakże wpływać negatywnie w istotny sposób na podstawowe, najważniejsze cechy symulowanego systemu.
W rozpatrywanych tu systemach nawigacyjnych przyjęte uproszczenia dotyczą głównie kanału hydroakustycznego, ze względu na jego nieokreśloną, zmienną konfigurację prze-strzenną, kształt dna i jakość osadów dennych, zmienne warunki hydrometeorologiczne, aku-styczne zakłócenia ze źródeł zewnętrznych i inne, trudne do przewidzenia warunki eksploata-cyjne. Z tego względu w algorytmach przyjęto następujące upraszczające założenia:
Pobrano z mostwiedzy.pl
Obserwowany akwen jest płytki, co pozwala zakładać w uproszczeniu, że zanurzenie celu, hydrofonów i nadajników nie ma znaczącego wpływu na ich wzajemne odległości, a przez to na błędy określenia położenia i prędkości obiektu. Akweny wokół większości budowli hydrotechnicznych, potencjalnego miejsca eksploatacji systemów, nie są bo-wiem zazwyczaj głębokie. W dalszej analizie rozpatrywana będzie zatem płaska, dwu-wymiarowa geometria systemów przy założeniu, że obserwowany obiekt porusza się w tej płaszczyźnie.
Zaniedbano wielodrogową propagację fal akustycznych między nadajnikami a obiektem i między obiektem a hydrofonami oraz założono, że propagacja odbywa się bez refrak-cji (po liniach prostych). Założenie to sprowadza się do analizy w jednorodnym ośrodku nieograniczonym.
Pominięto rzeczywiste wymiary geometryczne obserwowanego obiektu i założono, że jest on ruchomym punktem w przestrzeni. Rzeczywisty kształt i ustawienie obiektu względem hydrofonów i (w drugiej wersji systemu) nadajników prawdopodobnie zwiększy szerokość widma odchyłek dopplerowskich, szczególnie gdy obiekt będzie przepływał w pobliżu wspomnianych elementów systemu. Rozmaitość kształtów intere-sujących obiektów i ich usytuowania na obecnym, wstępnym etapie analizy pracy sys-temów nie wydaje się niezbędna i wykracza poza ramy niniejszej pracy.
Pominięto wpływ rewerberacji powierzchniowych na generację fałszywych odchyłek dopplerowskich. Mogą one wynikać z falowania powierzchni wody. Konsekwencje te-go uproszczenia są trudne do przewidzenia i opisu alte-gorytmicznete-go. Będą one przed-miotem badań eksperymentalnych systemów.
Przyjęto, że w obserwowanej przestrzeni znajduje się tylko jeden ruchomy obiekt. Zało-żenie to jest w pełni uzasadnione w odniesieniu do systemu, w którym nadajnik sygna-łów akustycznych jest zainstalowany na obserwowanym obiekcie pływającym.
W drugiej wersji jednoczesne pojawienie się w obserwowanym akwenie większej licz-by płetwonurków lub pojazdów podwodnych nie wydaje się bardzo prawdopodobne.
Ponadto przy większej liczbie ruchomych obiektów system pozostaje systemem alar-mowym, lecz nie jest w stanie określić położenia i prędkości obiektów. Rozbudowa sys-temu o funkcję określania położenia większej liczby obiektów pociąga za sobą koniecz-ność znacznej komplikacji algorytmów, co wykracza poza ramy niniejszej pracy. Algo-rytmy te byłyby względnie proste, gdyby obiekty pojawiały się w obszarze obserwacji kolejno. Można by wówczas przypisywać odchyłki dopplerowskie oddzielnym, okre-ślonym obiektom wykorzystując algorytmy śledzenia z predykcją.
Odstąpiono także od założenia o nieograniczonym ośrodku analizując błędy, które są skutkiem odbicia lustrzanego fali akustycznej od powierzchni wody i pionowych płaszczyzn występujących na jego granicach.
Pobrano z mostwiedzy.pl