mjr zBiGniew zawadzki
5 Lubuski Pułk artylerii
szechstronne rozpoznanie i przygo-towanie terenu ułatwia rozwijanie i maskowanie ugrupowania bojowe-go, usprawnia manewr i zwiększa żywotność pododdziałów na polu walki oraz – co najważniejsze – skraca czas osiągania goto-wości ogniowej w nowym rejonie. Dlatego też na szczeblu pułku i w pododdziałach tworzy się nieetatowe grupy do wykonania określonych za-dań związanych z wyborem, rozpoznaniem i przygotowaniem do zajęcia rejonów rozmiesz-czenia stanowisk ogniowych (SO) i stanowisk dowodzenia (SD). Są to grupy rekonesansowo--przygotowawcze (GR-P).
Utrzymywanie grupy w ciągłej gotowości do działania powoduje, że przemieszczanie się i zajmowanie nowego rejonu przez pułk przebie-ga sprawniej oraz unika się potencjalnego zagro-żenia niespodziewanymi działaniami przeciwni-ka. Zakres związanych z tym zadań będzie zale-żał od sytuacji taktycznej, posiadanego czasu oraz od sił wchodzących w jej skład.
Biorąc pod uwagę specyfikę działania GR-P pułku, powinna ona liczyć 180 (330) żołnierzy i dysponować około 33 (51) pojazdami.
Żołnie-W
rze grupy, oprócz wykonywania czynnościwyni-kających z zajmowanych w niej stanowisk, mu-szą być przygotowani do: prowadzenia rozpo-znania inżynieryjnego terenu i rozporozpo-znania skażeń, udzielania pierwszej pomocy, obsługi środków łączności oraz wprowadzania pojazdów w wyznaczone rejony.
Wyposażenie GR-P, oprócz indywidualnego żołnierzy, powinno obejmować: pojazdy, środki łączności (radiostacje i wozy dowodzenia), przy-rządy do prowadzenia obserwacji, mały zestaw minerski, przyrząd rozpoznania chemicznego PCHR-54M, rentgenoradiometr DP-75, busolę AK, busolę PAB, GPS, środki minersko-zaporo-we oraz zestaw znaków ostrzegawczych do ozna-kowania dróg marszu, obszarów niebezpiecz-nych oraz przejść przez nie, a także tabliczki wskazujące miejsca rozmieszczenia elementów stanowiska dowodzenia.
przeznaCzenie
Grupę rekonesansowo-przygotowawczą wy-znacza się w celu zapewnienia ciągłości dowo-dzenia. Podlega ona dowódcy pułku, który ma prawo stawiania jej zadań związanych z
rozpo-S Z K O L e n I e
znaniem przyszłego rejonu rozwinięcia SD, dróg dojazdu i obejścia oraz z określeniem miejsc szczególnie niebezpiecznych dla przemieszcza-jących się sił głównych.
Skład grupy określa się w zależności od jej za-dań. W 5 Pułku Artylerii przyjęto następujące rozwiązanie:
– grupa rekonesansowo-przygotowawcza SD pułku: dywizjon dowodzenia, batalion logi-styczny, kompania inżynieryjna, grupa zabez-pieczenia medycznego;
– artyleryjskie grupy rekonesansowe (AGR):
1 i 2 dywizjon artylerii samobieżnej, 3 i 4 dy-wizjon artylerii rakietowej.
Grupa rekonesansowo-przygotowawcza pułku jest przeznaczona do rozpoznania dróg prze-mieszczenia i rejonów rozprze-mieszczenia podod-działów, a także rejonów stanowisk ogniowych i stanowisk dowodzenia. Polega to m.in. na:
– ocenie stanu technicznego dróg marszu, mo-stów i przepumo-stów oraz ustaleniu możliwości obejścia miejsc, które mogą wpłynąć na tem-po marszu sił głównych;
– sprawdzeniu planowanego rejonu oraz stwo-rzeniu warunków do skrytego i szybkiego je-go zajęcia;
– ocenie rejonów rozmieszczenia pod względem inżynieryjnym oraz na rozpoznaniu skażeń;
– ustaleniu możliwości ich maskowania, skry-tego zajęcia oraz prowadzenia rozbudowy inżynieryjnej;
– zaplanowaniu miejsc dla ubezpieczeń bezpo-średnich oraz rozwinięcia elementów rozpo-znawczych;
– wystawieniu posterunków ochrony i regulacji ruchu w celu sprawnego zajęcia rejonu przez pododdziały pułku;
– rozwinięciu elementów systemu łączności z wykorzystaniem sprzętu, którym dysponuje GR-P;
– określeniu źródeł wody i stopnia jej przydat-ności.
Po wykonaniu tych czynności grupa składa przełożonemu meldunek o osiągnięciu nowego rejonu i wykonaniu postawionych zadań. Po czym wprowadza sprzęt w czasie zajmowania rejonu przez siły główne.
Celem GR-P jest rozpoznanie i wybranie miejsc i rejonów rozwinięcia: stanowiska dowo-dzenia, stanowisk środków ogniowych, elemen-tów rozpoznawczych i logistycznych (punkelemen-tów logistycznych) w nowym rejonie. Licząc po 2–3 km wszerz i w głąb na każdy dywizjon, daje to rejon o wielkości 12–18 km. Jest to stosunko-wo duży obszar, zatem realizacja zadań przez GR-P wymaga od żołnierzy odpowiedniej wie-dzy i niezbędnych umiejętności.
sposóB działania
W jej działaniu wyróżnia się cztery etapy:
– przygotowania do działania;
– przemieszczenia;
– rozpoznania rejonu planowanego do zajęcia przez SD i pododdziały pułku;
– wprowadzanie sił głównych do rejonu.
Przygotowanie do działania obejmuje nastę-pujące czynności:
– sprawdzenie stopnia ukompletowania i wypo-sażenia grupy;
– maskowanie pojazdów i żołnierzy;
– wydanie rozkazu bojowego;
– sformowanie kolumny marszowej.
Dowódca GR-P stawia dowódcom zadania do-tyczące przygotowania pojazdów, środków łącz-ności i rozpoznania oraz uzbrojenia, a także in-dywidualnego wyposażenia funkcyjnych wcho-dzących w jej skład. Następnie kontroluje sposób wykonania nakazanych czynności przez pod-władnych i przyjmuje od nich meldunki o goto-wości do działania elementów wydzielanych przez pododdziały do składu GR-P.
Po otrzymaniu zadania dotyczącego rozpo-znania nowego rejonu rozmieszczenia pułku dowódca grupy stawia zadania w formie roz-kazu bojowego poszczególnym elementom.
Zawiera on:
– informację o przeciwniku;
– dane dotyczące położenia wojsk własnych;
– zadanie GR-P1.
1 W toku stawiania zadań dowódca GR-P upewnia się, czy wskazane w zadaniu drogi marszu i rejony rozwinięcia zosta-ły prawidłowo wrysowane przez dowódców grup na mapy.
NR 4/2013
Ponadto ustalenia odnoszące się do:
– sposobu działania podczas marszu, zwłaszcza w czasie rozpoznawania przeszkód oraz w ra-zie ataku grup dywersyjno-rozpoznawczych i lotnictwa przeciwnika;
– metod działania grupy podczas rozpoznawania rejonów oraz przygotowania ich do zajęcia przez pododdziały;
– drogi marszu;
– ugrupowania marszowego, odległości między pojazdami i ich prędkości;
– sposobu utrzymywania łączności w czasie marszu oraz w rejonie;
– przedsięwzięć zabezpieczenia bojowego w czasie wykonywania zadań przez grupę, zwłaszcza podczas przemieszczania;
– sygnałów dowodzenia i alarmowania;
– terminów rozpoczęcia marszu;
– terminów zakończenia prac w rejonie.
Po postawieniu zadania dowódca GR-P spraw-dza zrozumienie przez podwładnych otrzymane-go zadania, a zwłaszcza dokładność naniesienia na mapę dróg marszu i rejonów rozmieszczenia poszczególnych pododdziałów. Po zameldowa-niu o gotowości do działania dowódca pułkowej GR-P powinien zapoznać się z decyzjami do-wódców artyleryjskich grup rekonesansowych, dotyczącymi sposobu wykonania zadania.
przeMieszCzanie
Grupa przemieszcza się w kolumnie marszo-wej po jednej drodze (rys.). W związku z zagro-żeniem oddziaływaniem lotnictwa przeciwnika,
innych środków napadu powietrznego oraz de-santów i grup dywersyjno-rozpoznawczych, a także możliwością działania w warunkach ska-żeń oraz zniszczeń dróg i przepraw – konieczne jest dokładne jego zaplanowanie, odpowiednie przygotowanie żołnierzy i uzbrojenia, a także właściwe zabezpieczenie bojowe.
Z doświadczeń zdobytych podczas udziału w operacjach poza granicami kraju wynika, że jednym z największych zagrożeń dla przemiesz-czających się kolumn jest użycie przez przeciw-nika improwizowanych urządzeń wybuchowych (IED), które są przyczyną największych strat.
Mogą one być skierowane przeciwko przemiesz-czającej się GR-P oraz siłom głównym pułku maszerującym po rozpoznanej już drodze. Dla-tego istotnym elementem w czasie przemiesz-czenia jest rozpoznawanie drogi marszu, które polega na określeniu:
– aktualnego stanu technicznego drogi (dróg obejścia) marszu pod kątem utrzymania przez siły główne nakazanej prędkości;
– odcinków trudnych do pokonania ze względu na skażenia i zakażenia oraz zniszczenia po-wstałe w wyniku walk itp.;
– rodzaju nawierzchni;
– szerokości korony drogi i jezdni;
– stanu drogi (zabłocenie, ilość i wielkość kole-in, lejów, wybojów itp.);
– liczby i rodzaju zapór inżynieryjnych oraz pól minowych na niej ustawionych.
Ponadto zadanie to obejmuje:
– wytyczenie dróg obejścia;
ugrupowanie marszowe Gr-p (wariant)
OPRaCOWanIe auTORa
1250 m 175 m
5 5 5 5 5 5 5 5
11
1 2 3 4 GZM
5
3º 3º 3º 3º 3º 3º 3º
175 m 175 m 175 m 75 m 75 m 150 m
350 m S Z K O L e n I e
– ocenę nośności i stanu technicznego mostów i wiaduktów oraz możliwości objazdu w przy-padku ich zniszczenia;
– rozpoznanie brodów na przeszkodach wod-nych;
– znalezienie znajdujących się w rejonie natural-nych ukryć na sprzęt bojowy oraz dogodnatural-nych dojazdów do nich z drogi marszu;
– rozpoznanie rejonów postojów i odpoczynków;
– ocenę warunków maskowania w czasie marszu;
– określenie odcinków drogi, na których można spodziewać się bezpośredniego oddziaływania przeciwnika lub zaminowania;
– wystawienie elementów regulacji ruchu.
W razie konieczności poruszania się drogami na przełaj ich rozpoznanie ma na celu uzyska-nie danych o możliwości utrzymania zakłada-nego tempa marszu oraz zapewnienia bezpie-czeństwa ruchu. Określa się wówczas przede wszystkim:
– stan przejezdności terenu oraz kierunek prze-biegu najdogodniejszej drogi przejazdu;
– odcinki trudne do przekroczenia i sposób ich wzmocnienia lub obejścia;
– rodzaj przeszkód terenowych i zapór inżynie-ryjnych oraz sposób ich pokonania;
– zasoby i rodzaj materiałów miejscowych moż-liwych do wykorzystania w celu wzmocnienia drogi na przełaj;
– przybliżoną objętość i czasochłonność robót drogowych;
– warunki maskowania ruchu.
W czasie marszu rozpoznanie terenu i dro-gi należy do obserwatorów znajdujących się w pojazdach oraz kierowców i dowódców po-jazdów.
Żołnierze opuszczają je tylko po napotkaniu zniszczonych lub wymagających wzmocnienia obiektów drogowych w celu przeprowadzenia szczegółowych oględzin, sprawdzenia zamino-wania odcinka drogi oraz podjęcia innych ko-niecznych czynności. Należy przy tym pamiętać, że z pojazdu wysiadają tylko żołnierze niezbędni do wykonania zadania. Podczas rozpoznawania takich obiektów drogowych, jak: mosty, wiaduk-ty, przepusty itp. należy sprawdzić, czy nie są one zaminowane oraz dojazdy do nich, a także
ustalić ich stan techniczny i nośność. W przy-padku zniszczenia tych obiektów lub gdy napra-wa jest nieopłacalna lub niemożlinapra-wa, należy wy-tyczyć objazdy lub drogi na przełaj.
Przed przystąpieniem do rozpoznawania dro-gi należy upewnić się, czy zagrożony jej odci-nek (zapora) nie jest osłaniany przez przeciwni-ka ogniem (broniony). Może on być także ele-mentem zasadzki. Zatrzymana kolumna marszowa powinna być natychmiast ubezpie-czona ze wszystkich stron. Ustalając możliwo-ści przekroczenia przeszkody wodnej, należy rozpoznać odcinek drogi przed nią oraz za nią.
W tym celu wysyła się dwóch żołnierzy zwia-dowców (wcześniej wyznaczonych i przygoto-wanych) z mackami minerskimi, którzy spraw-dzają jezdnię (każdy z nich pas szerokości 1,5–
–2 m). Wykryte miny oznaczają czerwonymi chorągiewkami. Sprawdza się również pobocza droga (zwłaszcza utwardzonej) – do 1,5 m z każdej strony.
W przypadku znalezienia na drodze min prze-szkoleni żołnierze wykonują przejścia następują-cymi sposobami:
marsz powinien odbywać się zgodnie z następujący-mi zasadanastępujący-mi:
– zawsze w sposób ubezpieczony;
– z maksymalną w danych warunkach prędkością;
– z zachowaniem zdolności do podjęcia walki z prze-ciwnikiem naziemnym.
Liczba sił i środków wydzielonych do ubezpieczenia za-leży od stopnia zagrożenia ze strony przeciwnika, wła-ściwości terenu, warunków meteorologicznych oraz po-ry doby.