Objawie-nia Pańskiego i okres WniebowstąpieObjawie-nia Pańskiego. Podniesiono znaczenie
ośmego dnia oktawy Bożego Narodzenia (1 stycznia) i Dnia Zadusznego;
zmieniono nazwy święta Obrzezania Pańskiego (1 stycznia) na Świętej Bożej
Rodzicielki i święta Najświętszego Różańca NMP na święto Najświętszej
Maryi Panny Różańcowej; podniesiono rangę jubileuszy małżeńskich
(25-lecia i 50-(25-lecia); ograniczono używanie formularza Mszy św. za zmarłych;
nakazano opuszczenie modlitw u stopni ołtarza ilekroć święci się wodę
lub inne przedmioty (popiół, palmy, ogień, gromnice); przed Komunią św.
wiernych nie odmawia się spowiedzi powszechnej; gdy po Mszy św.
nastę-puje procesja – opuszcza się „Ite missa est”, a śpiewa się „Benedicamus
Domino”, odpadło też błogosławieństwo i „Ostatnia Ewangelia”
66.
63 Zob. Ogłoszenia parafialne1967, Dominica XXII p. Pentecostes 1967.
64 Zob. Ogłoszenia parafialne 1969, Dominica XXII post Pentecostes 1969, Festum D.N.J.Ch. Regis 1969. Święto Chrystusa Króla zostało w tym roku przez Episkopat Polski uznane za Dzień Społecznej Krucjaty Miłości.
65 Ogłoszenia parafialne 1976, Dominica XIX per Annum 1976.
W Zapusty 1965 r. Proboszcz ogłaszał: „Nowe przepisy liturgiczne.
W przyszłą niedzielę wchodzi w życie instrukcja św. Kongregacji Obrzędów
– uchwalona na Soborze Watykańskim II – zwłaszcza odnośnie nowych
przepisów odprawiania mszy św. i innych obrzędów kościelnych”
67.
Istotne zmiany w liturgii, zadekretowane przez II Sobór
Watykań-ski (1962–1965) w Konstytucji o Liturgii Świętej, wprowadzały do służby
Bożej m.in. języki narodowe (lingua vernacula)
68. W III Niedzielę
Wiel-kanocy 1963 r. ogłoszenia zapowiadały, że na każdej mszy św. szkolnej
będzie śpiewał chór młodzieżowy, by nauczyć dzieci „nowej Mszy św.
w języku polskim”
69. W końcu sierpnia 1963 r. Proboszcz zapowiedział
zmiany w liturgii (zastąpienie niektórych tekstów łacińskich polskimi)
chrztu, małżeństwa i pogrzebu
70.
Ks. Dziekan z introdukcją zmian liturgicznych się nie spieszył. Gdy
jednak Konferencja Episkopatu z ks. prymasem Stefanem Wyszyńskim
zatwierdziły Mszał dla diecezji polskich (zrazu było to tylko wydanie
studyjne, powielaczowe, zawierające teksty łacińsko-polskie), a
wydaw-nictwo Pallottinum wydrukowało broszurki zawierające polskie teksty
tzw. części stałych, z zapałem przystąpił do dzieła. Przed każdą
z niedziel-nych Mszy św. objaśniał kolejną część (obrzędy, gesty liturgiczne i teksty)
wiernym.
Przez kilka lat objaśnienia liturgiczne powracały w kazaniach
i ogło-szeniach parafialnych
71. Oto przykład ogłoszeń z 2 sierpnia 1965 r.:
„Sto-sownie do uchwały Episkopatu Polski wierni zechcą odtąd przy okazji
czy-tania lekcji oraz Ewangelii – podczas mszy św., odpowiadać na wezwanie
kapłana – w języku polskim, wedle następującego sposobu: a) po
przeczy-taniu lekcji wierni odpowiadają: «Bogu dzięki»; b) przy ewangelii św. – na
pozdrowienie kapłana «Pan z wami» – wierni odpowiadają «I z duchem
twoim». Na słowa wstępu do Ewangelii: «Słowa Ewangelii św. według
św.…» odpowiadają wierni: «Chwała Tobie Panie». Po zakończeniu
ewan-gelii wierni mówią dziękczynnie: «Chwała Tobie Chryste». Wierni zechcą
odpowiadać – chętnie, wyraźnie i głośno”
72.
67 Zob. Ogłoszenia parafialne 1965, Dominica in Quinquagesima 1965.
68 Zob. Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje. Pallottinum, Poznań 2002, s. 48–78.
69 Ogłoszenia parafialne 1963, Dominica II post Pascha 1963.
70 Ogłoszenia parafialne 1963, Dominica XII post Pentecostes 1963.
71 Ogłoszenia były jeszcze w latach siedemdziesiątych czytane po kazaniu i Credo.
W lipcu 1966 r. ks. Kanonik ogłosił: „Zgodnie z uchwałą episkopatu
polskiego tekst polski przed Komunią św. wiernych brzmi następująco:
«Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo,
a będzie uzdrowiona dusza moja»”
73. W niedzielę 24 listopada 1968 r.
czytano w kościołach list Konferencji Episkopatu Polski, zapowiadający
wprowadzenie nowego mszału łacińsko-polskiego do użytku w Polsce
74.
Przykładem zmian, jakie zachodziły w liturgii jest choćby święto Matki
Boskiej Gromnicznej (2 lutego). Po reformie kalendarza liturgicznego
nazywano je Świętem Przedstawienia Pana Jezusa w świątyni
75, a jeszcze
później Świętem Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni
76. W październiku
1970 pojawia się ogłoszenie, informujące wiernych o przeniesieniu
uro-czystości Chrystusa Króla na ostatnią niedzielę przed Adwentem
77.
Tydzień później (1 listopada 1970) czytamy: „Posoborowa odnowa
liturgiczna Mszy św. Zgodnie z uchwałą Soboru Watykańskiego II oraz
w oparciu o zarządzenie Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski (119)
– wprowadza się z I niedzielą Adwentu b.r. nowy sposób odprawiania
Prze-najświętszej Ofiary. Odnowa liturgiczna Mszy św. polegać będzie głównie
na wprowadzeniu języka polskiego do całej Mszy św. z udziałem ludu
oraz zmiany w odprawianiu niektórych jej części. Celem przygotowania
wiernych do nowych zasad w Obrzędach Mszy św., oraz celem lepszego
zrozumienia Przenajświętszej Ofiary, głosić będziemy we wszystkie
nie-dziele listopada stosowne kazania liturgiczne o Mszy św. Zmiany
w litur-gii Mszy św. są ostateczne i dalszych zmian nie będzie. Od przyszłej
nie-dzieli począwszy, wierni będą mogli nabyć w biurze parafialnym książeczki
zawierające «Nowe obrzędy Mszy św. z ludem» w cenie 10 zł, dla osób
starszych z grubszym drukiem – 20 zł. Ponadto w najbliższej
przyszło-ści pragniemy dostosować ołtarz główny naszego koprzyszło-ścioła do odprawiania
Mszy św. «twarzą do ludu» – zgodnie z uchwałą Soboru Watykańskiego II.
Po zatwierdzeniu projektu naszego ołtarza głównego przez Kurię
Bisku-pią, przystąpimy do pracy. Najcenniejsze części starego ołtarza –
a zwłasz-cza figura M.B. Różańcowej, umieszczona będzie na miejscu widocznym
– w ścianie – za ołtarzem głównym. Przy tej okazji figura M.B. Różańcowej
73 Ogłoszenia parafialne 1966, Dominica X p. Pentecostes 1966.
74 Ogłoszenia parafialne 1968, Dominica XXV – ultima – p. Pentecostes 1968.
75 Zob. Ogłoszenia parafialne 1972, Dominica IV per Annum 1972.
76 Chodzi oczywiście o nowy mszał rzymski Pawła VI z 1970 r. Por. B. Nadolski,
Liturgika, t. II: Liturgia i czas, Poznań 1991, s. 114n.