O tym, że pożar jest jednym z największych zagrożeń nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Dotyczy to szczególnie obiektów zabytkowych, czyli również muzeów. Oczywiście, muzeum jako budynek nie musi być obiek-tem zabytkowym, ale z racji charakteru swojej działalności gromadzi, prze-chowuje i eksponuje wiele cennych, unikatowych dzieł sztuki. Właśnie ze względu na nagromadzenie w jednym miejscu dużej liczby zbiorów skutki ewentualnego pożaru mogą być w przypadku muzeum o wiele bardziej do-tkliwe. Odnośnie do przepisów z zakresu ochrony przeciwpożarowej, nie ma oddzielnych aktów prawnych dla muzeów czy też zabytków, za wyjąt-kiem rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 2 września 2014 roku w sprawie zabezpieczania zbiorów muzeum przed pożarem, kradzieżą i innym niebezpieczeństwem grożącym ich zniszcze-niem lub utratą, w którym poruszone są pewne kwestie zagrożenia poża-rem (Dz. U. 2014, poz. 1240). Budynki muzeum pod kątem wyposażenia w urządzenia przeciwpożarowe, zasad zabezpieczenia przed pożarem czy użycia odpowiednich wyrobów, charakteryzuje się tak jak inne obiekty uży-teczności publicznej, a więc między innymi z uwagi na przeznaczenie i spo-sób użytkowania, czyli w tym przypadku kategorię zagrożenia ludzi, liczbę i wielkość stref pożarowych czy też wysokość budynków.
Omawiając przepisy pożarowe, na wstępie warto przywołać art. 5 z usta-wy prawo budowlane (Dz. U. z 2013, poz. 1409, ze zm.), który mówi o tym, że obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowla-nych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając spełnienie wymagań podstawowych dotyczących:
● bezpieczeństwa konstrukcji;
● bezpieczeństwa pożarowego;
● bezpieczeństwa użytkowania;
● odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska;
● ochrony przed hałasem i drganiami;
● odpowiedniej charakterystyki energetycznej budynku oraz racjonali-zacji użytkowania energii.
Widzimy zatem, że w ustawie prawo budowlane bezpieczeństwo poża-rowe, w kontekście procesu powstawania i wyposażania budynku, wymie-nione jest jako jedno z podstawowych wymagań wraz z bezpieczeństwem konstrukcyjnym i użytkowania. Tak więc nie może dziwić fakt, że przepisy ochrony przeciwpożarowej w sposób stanowczy i jednoznaczny określają kryteria, jakie powinien spełniać obiekt budowlany oraz nakładają na właś-cicieli, zarządców bądź użytkowników szereg obowiązków i powinności.
Podstawowym aktem prawnym z zakresu ochrony przed pożarem jest ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U.
2009 Nr 178, poz. 1380, ze zm.). Już na samym początku, w art. 1 usta-wy, czytamy, że ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsię-wzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem poprzez:
1) zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia;
2) zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia;
3) prowadzenie działań ratowniczych.
Zapis ten wskazuje nam, że najważniejsze jest niedopuszczenie do powstania ewentualnego pożaru, oczywiście nie zapominając o kolejnych punktach mówiących o zapewnieniu środków do walki z ogniem, i możliwo-ści prowadzenia skutecznych działań ratowniczych w przypadku, gdy zaj-dzie taka konieczność. Działaniom prewencyjnym poświęcony jest rozdział 2 ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Na właścicieli obiektów budowla-nych lub terenów nałożone są następujące obowiązki:
1) przestrzeganie przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowla-nych, instalacyjnych i technologicznych;
2) wyposażanie budynku, obiektu budowlanego lub terenu w wymaga-ne urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice;
3) zapewnienie konserwacji oraz naprawy urządzeń przeciwpożaro-wych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie;
4) zapewnienie osobom przebywającym w budynku, obiekcie budow-lanym lub na terenie bezpieczeństwa i możliwości ewakuacji;
5) przygotowanie budynku, obiektu budowlanego lub terenu do prowa-dzenia akcji ratowniczej;
6) zapoznanie pracowników z przepisami przeciwpożarowymi;
7) ustalenie sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.
Kolejne artykuły poświęcone są między innymi wymaganiom stawianym dokumentacji projektowej pod kątem zgodności z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej oraz zasadom jej uzgadniania. Poruszone zostały kwe-stie wyrobów wprowadzanych do użytkowania, a służących zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, w kontekście procedur uzyskania dopuszczenia do użytkowania tych wy-robów. W ustawie zagadnienia te są potraktowane dość ogólnie, szczegó-ły związane z tymi tematami ujęte są w rozporządzeniach, które wynikają z zapisów w poszczególnych artykułach. Są to:
● rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 roku w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 121, poz. 1137;
Dz. U. 2009 Nr 119, poz. 998).
Rozporządzenie precyzuje:
– rodzaje obiektów, których projekty budowlane wymagają uzgod-nienia;
– tryb i zakres dokonywania uzgodnień przez rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych;
– szczegółowe zasady powoływania i odwoływania rzeczoznaw-ców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz nadzoro-wania ich działalności i podnoszenia przez nich kwalifi kacji za-wodowych;
– szczegółowe zasady prowadzenia kontroli przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej nad uzgadnianiem projektów budowlanych pod względem ochrony przeciwpożaro-wej;
● rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie szczegółowych czynności
wykony-wanych podczas procesu dopuszczenia, zmiany i kontroli dopusz-czenia wyrobów, opłat pobieranych przez jednostkę uprawnioną oraz sposobu ustalania wysokości opłat za te czynności (Dz. U. Nr 143, poz. 1001);
● rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie wykazu wyrobów służących zapew-nieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, a także zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów do użytkowania (Dz. U. Nr 143, poz. 1002; Dz. U. 2010 Nr 85, poz. 553).
W rozdziale 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. 2009 Nr 178, poz. 1380, ze zm.) opisana jest organizacja ochrony przeciwpożarowej.
Z punktu widzenia właściciela, użytkownika czy zarządcy obiektu budowla-nego najważniejsze są dwa rozporządzenia, które są tu zapisane:
– rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budyn-ków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz.
719),
– rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 roku w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 124, poz. 1030).
O rozporządzeniu MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budyn-ków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719), oraz wynikających z niego przepisach napiszemy w dalszej części. Natomiast odnośnie do rozporządzenia w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 124, poz. 1030) to uwzględnia ono takie kwestie, jak:
1) rodzaje obiektów, w stosunku do których jest wymagane zapewnie-nie zaopatrzenia w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru;
2) sposoby określania wymaganej ilości wody do celów przeciwpoża-rowych;
3) wymagania przeciwpożarowe, jakie powinny spełniać sieci wodo-ciągowe;
4) źródła wody do zewnętrznego gaszenia pożaru;
5) wymagania, jakie powinny spełniać hydranty zewnętrzne przeciw-pożarowe;
6) rodzaje obiektów budowlanych, do których powinna być doprowa-dzona droga pożarowa;
7) wymagania, jakie powinna spełniać droga pożarowa.
W kolejnych artykułach poświęconych organizacji ochrony przeciwpo-żarowej możemy się zapoznać z zagadnieniami dotyczącymi krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz systemu wspomagania decyzji Pań-stwowej Straży Pożarnej. Jaki jest ich cel, jakie mają zadania. W jaki sposób odbywa się współpraca na poszczególnych szczeblach administracyjnych.
Następne rozdziały opisują działania ratownicze prowadzone przez jed-nostki ochrony przeciwpożarowej, do których zaliczamy:
1) jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej;
1a) jednostki organizacyjne Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej;
2) zakładową straż pożarną;
3) zakładową służbę ratowniczą;
4) gminną zawodową straż pożarną;
4a) powiatową (miejską) zawodową straż pożarną;
5) terenową służbę ratowniczą;
6) ochotniczą straż pożarną;
7) związek ochotniczych straży pożarnych;
8) inne jednostki ratownicze.
Omawiają również uprawnienia strażaków jednostek ochrony przeciw-pożarowej i członków ochotniczych straży pożarnych oraz świadczenia rzeczowe i fi nansowe. Odnośnie do świadczeń fi nansowych warto zwrócić uwagę na art. 30, który mówi nam, że to właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu ponosi w pełni koszty nabycia i utrzymania, w stanie zapewniającym sprawność, sprzętu, urządzeń przeciwpożaro-wych, środków gaśniczych, urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych i innych urządzeń oraz instalacji ochrony przeciwpożarowej, do których posiadania zobowiązują go przepisy wydane na podstawie art. 13 ust. 1 i 3, a także koszty wykonania obowiązku określonego w art. 5.
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, in-nych obiektów budowlain-nych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719) jest nader istotnym aktem prawnym, z zapisami którego zarządzający muzeami czy też zabytkami niewątpliwie się spotkali. W rozporządzeniu tym znajdziemy
również odniesienia skierowane bezpośrednio do administratorów muzeów i obiektów zabytkowych. Ogólnie określa ono sposoby i warunki ochrony przeciwpożarowej, uwzględniając:
1) czynności, których wykonywanie w obiektach budowlanych oraz na terenach przyległych do nich jest zabronione ze względu na moż-liwość spowodowania pożaru lub jego rozprzestrzeniania się albo możliwość wystąpienia utrudnień w prowadzeniu działań ratowni-czych lub ewakuacji;
2) sposób, w jaki właściciele, zarządcy lub użytkownicy obiektów bu-dowlanych lub terenów powinni spełniać swoje obowiązki w zakre-sie ochrony przeciwpożarowej;
3) sposoby postępowania przy używaniu lub przechowywaniu mate-riałów niebezpiecznych;
4) odpowiednie warunki ewakuacji oraz warunki, w których użytkowa-ny budynek istniejący uznaje się za zagrażający życiu ludzi;
5) wymagania, jakie powinny spełniać instalacje wodociągowe prze-ciwpożarowe;
6) zakres obligatoryjnego stosowania w obiektach budowlanych sta-łych urządzeń gaśniczych, systemów sygnalizacji pożarowej obej-mujących urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe oraz dźwiękowych systemów ostrzegawczych i gaśnic;
7) wymagania, jakie powinny spełniać instalacje i urządzenia technicz-ne w obiektach budowlanych;
8) sposoby prowadzenia prac niebezpiecznych pod względem poża-rowym i oceny zagrożenia wybuchem;
9) sposoby zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów;
10) sposoby zabezpieczenia przeciwpożarowego zbioru palnych pło-dów rolnych, ich transportu i składowania.
Patrząc na wymienione punkty określające zagadnienia poruszone w rozporządzeniu, widzimy, że reguluje ono wiele aspektów związanych z ochroną przed pożarem, z którymi mamy styczność w obiektach budowla-nych, w tym również w muzeach. Warto zatem zapoznać się z zapisami tam zawartymi, do których przestrzegania i tak jesteśmy zobligowani.
Już na samym początku w § 1 ust. 2 czytamy, że w przypadkach szcze-gólnie uzasadnionych uwarunkowaniami lokalnymi, wskazanymi w
eksper-tyzie technicznej rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożaro-wych, dopuszcza się, w uzgodnieniu z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, stosowanie rozwiązań zamien-nych, zapewniających niepogorszenie warunków ochrony przeciwpoża-rowej obiektu. Jest to istotny przepis w szczególności odnoszący się do obiektów zabytkowych, dlatego też w tym opracowaniu został poświęcony temu osobny rozdział.
Paragraf 3 dotyczy wykonania i użytkowania urządzeń przeciwpożaro-wych, które są obecne w każdym muzeum:
1. Urządzenia przeciwpożarowe w obiekcie powinny być wykonane zgodnie z projektem uzgodnionym przez rzeczoznawcę do spraw za-bezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia do ich użytkowania jest przeprowadzenie odpowiednich dla danego urzą-dzenia prób i badań, potwierdzających prawidłowość ich działania.
2. Urządzenia przeciwpożarowe oraz gaśnice przenośne i przewoź-ne, zwane dalej „gaśnicami”, powinny być poddawane przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym, zgodnie z zasadami i w sposób określony w Polskich Normach dotyczących urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, w dokumentacji techniczno-ruchowej oraz w instrukcjach obsługi, opracowanych przez ich producentów.
3. Przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne powinny być prze-prowadzane w okresach ustalonych przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku.
4. Węże stanowiące wyposażenie hydrantów wewnętrznych powinny być raz na 5 lat poddawane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze, zgodnie z Polską Normą dotyczącą konserwacji hydrantów wewnętrznych.
Jeżeli mówimy o urządzeniach przeciwpożarowych, to zgodnie z roz-porządzeniem, należy przez to rozumieć urządzenia (stałe lub półstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) służące do zapobiegania po-wstaniu, wykrywania, zwalczania pożaru lub ograniczania jego skutków, a w szczególności: stałe i półstałe urządzenia gaśnicze i zabezpieczające, urządzenia inertyzujące, urządzenia wchodzące w skład dźwiękowego sy-stemu ostrzegawczego i sysy-stemu sygnalizacji pożarowej, w tym urządze-nia sygnalizacyjno-alarmowe, urządzeurządze-nia odbiorcze alarmów pożarowych
i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, instalacje oświetlenia ewakuacyjnego, hydranty wewnętrzne i zawory hydrantowe, hydranty ze-wnętrzne, pompy w pompowniach przeciwpożarowych, przeciwpożarowe klapy odcinające, urządzenia oddymiające, urządzenia zabezpieczające przed powstaniem wybuchu i ograniczające jego skutki, kurtyny dymowe oraz drzwi, bramy przeciwpożarowe i inne zamknięcia przeciwpożarowe, jeżeli są wyposażone w systemy sterowania, przeciwpożarowe wyłączniki prądu oraz dźwigi dla ekip ratowniczych.
Ponieważ życie i zdrowie ludzi jest wartością najwyższą, bardzo istot-ną kwestią jest ewakuacja z pomieszczeń zagrożonych. W rozporządzeniu MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów cały rozdział 4 poświę-cony jest właśnie ewakuacji. W § 15 wyraźnie określono, że z każdego miejsca w obiekcie, przeznaczonego do przebywania ludzi, zapewnia się odpowiednie warunki ewakuacji, umożliwiające szybkie i bezpieczne opuszczanie strefy zagrożonej lub objętej pożarem, dostosowane do liczby i stanu sprawności osób przebywających w obiekcie oraz jego funkcji, kon-strukcji i wymiarów, a także zastosowanie technicznych środków zabezpie-czenia przeciwpożarowego, polegających na:
1) zapewnieniu dostatecznej liczby, wysokości i szerokości wyjść ewa-kuacyjnych;
2) zachowaniu dopuszczalnej długości, wysokości i szerokości przejść oraz dojść ewakuacyjnych;
3) zapewnieniu bezpiecznej pożarowo obudowy i wydzieleń dróg ewa-kuacyjnych oraz pomieszczeń;
4) zabezpieczeniu przed zadymieniem wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych dróg ewakuacyjnych, w tym: na stosowa-niu urządzeń zapobiegających zadymiestosowa-niu lub urządzeń i innych roz-wiązań techniczno-budowlanych zapewniających usuwanie dymu;
5) zapewnieniu oświetlenia awaryjnego (ewakuacyjnego i zapasowe-go) w pomieszczeniach i na drogach ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych;
6) zapewnieniu możliwości rozgłaszania sygnałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych przez dźwiękowy system ostrzegawczy w budynkach, dla których jest on wymagany.
W kontekście ewakuacji warto zwrócić uwagę na § 16, który mówi, że użytkowany budynek istniejący uznaje się za zagrażający życiu ludzi, gdy występujące w nim warunki techniczne nie zapewniają możliwości ewakua-cji ludzi. Podstawą do stwierdzenia, że w budynku występują takie warunki techniczne może być:
1) szerokość przejścia, dojścia lub wyjścia ewakuacyjnego albo bie-gu bądź spocznika klatki schodowej służącej ewakuacji, mniejsza o ponad jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno-bu-dowlanych;
2) długość przejścia lub dojścia ewakuacyjnego większa o ponad 100% od określonej w przepisach techniczno-budowlanych;
3) występowanie w pomieszczeniu strefy pożarowej zakwalifi kowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej:
a) okładziny sufi tu lub sufi tu podwieszonego z materiału łatwo za-palnego lub kapiącego pod wpływem ognia, bądź wykładziny podłogowej z materiału łatwo zapalnego,
b) okładziny ściennej z materiału łatwo zapalnego na drodze ewa-kuacyjnej, jeżeli nie zapewniono dwóch kierunków ewakuacji;
4) niewydzielenie ewakuacyjnej klatki schodowej budynku wysokiego innego niż mieszkalny lub wysokościowego, w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych;
5) niezabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wy-mienionych w przepisach techniczno-budowlanych, w sposób w nich określonych;
6) brak wymaganego oświetlenia awaryjnego w odniesieniu do strefy pożarowej zakwalifi kowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na zewnątrz budynku.
Kryteriów tych nie stosuje się w odniesieniu do budynków wzniesionych zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 roku prawo budowlane (Dz. U. z 2013, poz. 1409, ze zm.) oraz aktami wykonawczymi wydanymi na podstawie tej ustawy. Niestety w przypadku obiektów zabytkowych, ale również i muze-ów, przepis ten może zostać zastosowany. Jeżeli wystąpią takie warunki techniczne, które nie zapewniają możliwości ewakuacji ludzi, to obowiązek
zastosowania rozwiązań spełniających wymagania bezpieczeństwa poża-rowego w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych spoczy-wa na właścicielu lub zarządcy budynku.
Aby ewakuacja była skuteczna i przebiegała sprawnie, ważne jest przeprowadzanie okresowo ćwiczeń praktycznych. Paragraf 17 rozporzą-dzenia określa, że właściciel lub zarządca obiektu przeznaczonego dla ponad 50 osób będących jego stałymi użytkownikami, niezakwalifi kowa-nego do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV (budynki mieszkalne), powinien co najmniej raz na dwa lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie or-ganizacji oraz warunków ewakuacji z całego obiektu, a o terminie takich działań powiadamia właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, nie później niż tydzień przed ich przeprowadzeniem. Oczywiście, w obiektach niespełniających tych parametrów organizowanie tego rodzaju ćwiczeń jest jak najbardziej za-lecane i na pewno pozytywnie wpłynie na poziom ochrony przeciwpoża-rowej oraz podniesie świadomość pracowników i da im większe poczucie bezpieczeństwa.
Rozporządzenie precyzuje również czynności zabronione w obiektach oraz na terenach przyległych. Z nieprzestrzeganiem niektórych z nich spo-tykamy się w muzeach, np.:
– zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie w przypadku pożaru lub innego zagrożenia powodującego konieczność ewakuacji;
– blokowanie drzwi i bram przeciwpożarowych w sposób uniemożli-wiający ich samoczynne zamknięcie w przypadku powstania pożaru;
– lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej warto-ści wymaganych w przepisach techniczno-budowlanych;
– wykorzystywanie drogi ewakuacyjnej z sali widowiskowej lub innej o podobnym przeznaczeniu, w której następuje jednoczesna wy-miana publiczności lub użytkowników, jako miejsca oczekiwania na wejście do tej sali.
Bardzo istotnym przepisem tego rozporządzenia, odnoszącym się bez-pośrednio do muzeów i zabytków budowlanych, jest § 28. Określa on, gdzie (w jakich obiektach) stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej,
obejmu-jącego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia od-biorcze alarmów pożarowych i urządzenia odod-biorcze sygnałów uszkodze-niowych, jest wymagane obligatoryjnie. W 21 punktach wyszczególnione zostały różnego rodzaju obiekty, w których taki system należy instalować, między innymi są to muzea i zabytki budowlane, wyznaczone przez Gene-ralnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej. Należy dodać, że wykaz takich obiektów funk-cjonuje i obecność na nim jest jednoznaczna z obowiązkiem wypełnienia wymagań tegoż paragrafu.
Każde muzeum powinno mieć opracowaną i wdrożoną instrukcję bez-pieczeństwa pożarowego. Obowiązek ten wynika między innymi z oma-wianego rozporządzenia. Drugim aktem prawnym, który ten obowiązek nakłada jest rozporządzenie MKiDN z dnia 2 września 2014 roku w sprawie zabezpieczania zbiorów muzeum przed pożarem, kradzieżą i innym nie-bezpieczeństwem grożącym ich zniszczeniem lub utratą (Dz. U. 2014, poz.
1240). Jeżeli chcemy wiedzieć, co taka instrukcja powinna zawierać, musi-my sięgnąć do obu tych rozporządzeń.
W rozporządzeniu MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochro-ny przeciwpożarowej budynków, inochro-nych obiektów budowlaochro-nych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719), w § 6 czytamy, że instrukcja bezpieczeństwa pożarowego powinna zawierać:
1) warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia, sposobu użytkowania, prowadzonego procesu technologicznego, magazynowania (składowania) i warunków technicznych obiektu, w tym zagrożenia wybuchem;
2) określenie wyposażenia w wymagane urządzenia przeciwpożaro-we i gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicz-nym i czynnościom konserwacyjtechnicz-nym;
3) sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego zagrożenia;
4) sposoby zabezpieczenia prac niebezpiecznych pod względem po-żarowym, jeżeli takie prace są przewidywane;
5) warunki i organizację ewakuacji ludzi oraz praktyczne sposoby ich sprawdzania;
6) sposoby zapoznania użytkowników obiektu, w tym zatrudnionych
pracowników, z przepisami przeciwpożarowymi oraz treścią przed-miotowej instrukcji;
7) zadania i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla osób będących ich stałymi użytkownikami;
8) plany obiektów, obejmujące także ich usytuowanie, oraz terenu przyległego, z uwzględnieniem grafi cznych danych dotyczących w szczególności:
8) plany obiektów, obejmujące także ich usytuowanie, oraz terenu przyległego, z uwzględnieniem grafi cznych danych dotyczących w szczególności: