W 2016 r. odnotowano 718,6 tys. gospodarstw utrzymujących zwierzęta gospodarskie, tj. o 9,9% mniej niż w 2013 r. Stanowiły one 50,9% ogółu gospodarstw rolnych.
Pogłowie poszczególnych gatunków zwierząt (w tysiącach sztuk) w czerwcu 2016 r.
wynosiło: bydło – 5 951,3 (w 2013 r. – 5889,7), w tym krowy – 2 66,9 (w 2013 r. – 2503,9), świnie – 10 82,8 (w 2013 r. – 11401,8), w tym lochy – 858,5 (w 2013 r. – 1020,4), owce – 253,4 (w 2013 r. – 270,0), konie – 185,5 (w 2013 r. – 207,1), kozy – 44,2 (w 2013 r. – 81,7), drób ogółem – 177104,2 (w 2013 r. – 149194,7), króliki (samice) – 349,7 (w 2013 r. – 386,4),
pozostałe zwierzęta futerkowe (samice) – 1039,2 (w 2013 r. – 381,5). Ponadto zarejestrowano 561,8 (w 2013 r. – 453,8) tys. pni pszczelich.
W porównaniu z informacjami uzyskanymi z BSGR w 2013 r. spadła populacja następujących gatunków zwierząt gospodarskich: świń – o 3,7%, w tym loch na chów – o 15,9%, owiec – o 6,2%, kóz – o 45,9%, koni – o 10,4% i samic króliczych – o 9,5%. Wzrost pogłowia w ciągu minionych 3 lat dotyczył: bydła ogółem – o 1,1% (przy czym liczba krów spadła w tym czasie o 5,5%), drobiu ogółem – o 33,0% (w tym brojlerów kurzych o 67,9%, indyków o 37,5%), samic pozostałych zwierząt futerkowych – o 172,4% oraz pni pszczelich – o 23,8%.
Zdecydowana większość zwierząt gospodarskich znajdowała się w gospodarstwach indywidualnych, które posiadały: 94,8% ogółu pogłowia bydła (podobnie jak w 2013 r.), 78,2% pogłowia świń (w 2013 r. – 88,2%) oraz 94,1% pogłowia owiec (92,3% w 2013 r.).
W strukturze pogłowia bydła ogółem, w porównaniu z 2013 r., wzrósł odsetek cieląt w wieku poniżej 1 roku i młodego bydła w wieku 1–2 lat (o 2,3 pkt proc.) oraz bydła dorosłego pozostałego (bez krów) (o 0,3%), kosztem odsetka krów mlecznych (spadek o 3,1 pkt proc.). Notowana w 2016 r. struktura stada bydła wskazuje na stopniowy wzrost znaczenia chowu bydła w kierunku produkcji żywca wołowego. Potwierdzeniem tego jest również wzrost (o 0,4 pkt proc.) krów mamek.
W stadzie trzody chlewnej, w porównaniu z 2013 r., odnotowano spadek udziału grupy prosiąt (o 0,3 pkt proc.), loch na chów (o 1,1 pkt proc.) i warchlaków (o 1,9 pkt proc.), natomiast wzrost udziału tuczników (o 3,3 pkt proc.).
Tabl. 3. Obsada zwierząt gospodarskich na 100 ha użytków rolnych/ gruntów ornycha
w latach 2010, 2013 i 2016.
Lata
Bydło Owce Konie Kozy Świnie
w sztukach na 100 ha użytków rolnych w sztukach na 100 ha gruntów ornych 2010 38,6 1,8 1,7 0,7 102,6 141,2 2013 2016 40,3 40,9 1,8 1,7 1,4 1,3 0,6 0,3 78,0 75,5 106,0 101,6 a Obejmują: powierzchnię zasiewów i gruntów ugorowanych
Obsada bydła na 100 ha użytków rolnych wynosiła 40,9 szt. i była większa o 0,6 szt.
(o 1,5%) od notowanej w 2013 r. Obsada trzody chlewnej na 100 ha gruntów ornych wynosiła 101,6 sztuk, wykazując tym samym spadek w stosunku do 2013 r. o 4,4 szt. (o 4,1%).
Średnio w kraju na 1 gospodarstwo rolne utrzymujące poszczególne gatunki zwierząt przypadało: bydła – 17,3 szt. (w 2013 r. – 13,9 szt.), świń – 63,8 szt. (w 2013 r. – 41,0 szt.), koni – 3,0 szt. (w 2013 r. – 2,4 szt.), kóz – 4,4 szt. (w 2013 r. – 4,2 szt.), owiec – 26,6 szt. (w 2013 r. – 27,8 szt.), drobiu ogółem – 391,5 szt. (w 2013 r. – 259,3 szt.).
Gospodarstwa rolne o powierzchni użytków rolnych powyżej 1 ha, utrzymywały na stanie większość krajowej populacji zwierząt gospodarskich poszczególnych gatunków.
Najwyższy udział pogłowia w omawianej populacji odnotowano w przypadku:
bydła (18,0%) – w gospodarstwach o powierzchni 20–30 ha UR tj. analogicznie jak w 2013 r.
trzody chlewnej i owiec (odpowiednio 38,6% i 23,9%) – w gospodarstwach o powierzchni 50 ha i więcej UR ( w 2013 r. – świń 29,3%, owiec 25,9%),
koni oraz drobiu ogółem (odpowiednio 26,5%, 14,5%) – w gospodarstwach należących do grupy obszarowej UR 5-10 ha (w 2013 r. – odpowiednio: 5-10 ha 23,4% koni i 18,0% drobiu),
kóz 20,5% – w gospodarstwach o powierzchni UR 5-10 ha (w 2013 r., 26,6% w gospodarstwach o powierzchni 1-2 ha UR),
samic pozostałych zwierząt futerkowych (47,5%) – w gospodarstwach posiadających do 1 ha UR włącznie (w 2013 r. – 38,5% w gospodarstwach o powierzchni 10-15 ha UR).
Obsada zwierząt gospodarskich w sztukach na 1 gospodarstwo według grup obszarowych użytków rolnych kształtowała się następująco:
do 5 ha:
bydło – 0,4 (w 2013 r. – 0,4),
trzoda chlewna – 0,7, tj. analogicznie jak w 2013 r., owce – 0,1 (w 2013 r.- 0,08),
konie – 0,1, tj. analogicznie jak w 2013 r., kozy – 0,02 (w 2013 r. – 0,06),
drób ogółem – 107,5 (w 2013 r. – 95,1), 5 – 10 ha:
bydło – 2,3 tj. analogicznie jak w 2013 r., trzoda chlewna – 3,6 (w 2013 r.- 4,2), owce – 0,1, tj. analogicznie jak w 2013 r., konie – 0,2, tj. analogicznie jak w 2013 r., kozy – 0,03 (w 2013 r. – 0,05),
drób ogółem – 92,6 (w 2013 r. – 57,6), 10 ha i więcej:
bydło – 14,6 (w 2013 r. – 14,0),
trzoda chlewna – 27,5 (w 2013 r. – 27,6), owce – 0,5, tj. analogicznie jak w 2013 r., konie – 0,3, tj. analogicznie jak w 2013 r., kozy – 0,05 (w 2013 r. – 0,1),
drób ogółem – 258,2 (w 2013 r. – 104,4).
W 2016 r. pogłowie zwierząt gospodarskich (bydło, trzoda chlewna, owce, kozy, konie, drób ogółem oraz króliki) w przeliczeniowych sztukach dużych (SD) wynosiło 9443 tys. sztuk.
Obsada zwierząt gospodarskich na 100 ha użytków rolnych ogółem wynosiła 65 SD. Na 1 gospodarstwo rolne ogółem przypadało 6,7 SD, a na 1 gospodarstwo prowadzące chów zwierząt gospodarskich – 13,1 SD.
Bydło
Chów i hodowlę bydła prowadziło 343,2 tys. gospodarstw rolnych (w 2013 r. – 424,4 tys.), w tym gospodarstwa o powierzchni powyżej 1 ha UR stanowiły tyle samo co w 2013 r. – 99,7%.
W skali kraju prawie połowa (47,8%) gospodarstw prowadzacych produkcję zwierzęcą posiadała bydło. Wśród gospodarstw posiadających zwierzęta gospodarskie najwyższy odsetek gospodarstw posiadających bydło – 79,8% odnotowano w grupie obszarowej 20-30 ha UR, zaś najniższy był w gospodarstwach najmniejszych do 1 ha UR oraz 1–2 ha i wynosił odpowiednio 11,5% oraz 12,8%.
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących bydło: 20,7% posiadało 1-2 szt.,
34,6% " 3-9 szt.,
44,7% " 10 i więcej sztuk.
Wśród gospodarstw najmniejszych, tj. o powierzchni UR do 1 ha włącznie, 78,8% posiadało tylko 1-2 sztuki bydła. Wśród gospodarstw o powierzchni UR powyżej 1 ha, największy odsetek w grupie obszarowej 1–5 ha użytków rolnych stanowiły podmioty utrzymujące 1-2 sztuki bydła – 54,2%, w grupie obszarowej 5–10 ha UR najwięcej było gospodarstw z 3–9 sztukami bydła – 53,0%, w grupie obszarowej 10–15 ha najwięcej było gospodarstw z 10 i więcej sztukami bydła – 56,5%, a w grupie obszarowej 15 ha i więcej największy odsetek stanowiły jednostki utrzymujące 10 i więcej sztuk bydła – 83,6%.
Wykres 17. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia bydła według skali chowu bydła
Wyniki badania ponadto wykazały, że 1,8% krajowego pogłowia bydła znajdowało się w gospodarstwach posiadających 1-2 sztuki bydła, 10,6% – w jednostkach posiadających 3–9 sztuk, a 87,6% (84,1% w 2013 r.) – w jednostkach utrzymujących 10 i więcej sztuk bydła.
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1-2 3-9 10 i więcej
liczba gospodarstw pogłowie bydła
szt. %
Wykres 18. Struktura gospodarstw rolnych według skali chowu bydła i grup obszarowych użytków rolnych
Odsetek pogłowia bydła utrzymywanego w gospodarstwach o najmniejszej skali chowu, tj. posiadających tylko 1–2 sztuki bydła, wyraźnie malał wraz ze wzrostem powierzchni użytków rolnych, od 15,9% w gospodarstwach o powierzchni UR do 1 ha włącznie do zaledwie 0,1% w gospodarstwach o powierzchni UR 15 ha i więcej.
Rys. 4. Obsada bydła na 100 ha użytków rolnych
W gospodarstwach rolnych o największej skali chowu bydła, tj. utrzymujących 10 i więcej sztuk, odsetek pogłowia bydła kształtował się na poziomie 75,8% w jednostkach najmniejszych obszarowo (tj. do 1 ha), a w podmiotach o powierzchni użytków rolnych 15 ha i więcej wynosił 97,7%. 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej % ha
Wykres 19. Struktura pogłowia bydła według skali chowu bydła i grup obszarowych użytków rolnych
W gospodarstwach rolnych utrzymujących bydło obsada tego gatunku zwierząt na 100 ha UR wynosiła 105,5 szt. (w 2013 r. – 92,4 szt.). Na 1 gospodarstwo rolne utrzymujące bydło przypadało 17,3 sztuk bydła (w 2013 r. – 13,9 sztuk).
W 2016 r. chowem i hodowlą krów zajmowało się 267 tys. (w 2013 r. – 356,8 tys.). Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących krowy:
43,9% posiadało 1-2 szt., 28,2% " 3–9 szt.,
27,9% " 10 i więcej sztuk.
Wykres 20. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia krów według skali chowu krów
Wśród gospodarstw najmniejszych, tj. o powierzchni użytków rolnych do 1 ha, prawie 90,0% posiadało zaledwie 1-2 krowy. Wśród gospodarstw o powierzchni użytków rolnych powyżej 1 ha, największy odsetek podmiotów utrzymujących 1-2 krowy odnotowano
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej % ha 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1-2 3-9 10 i więcej
liczba gospodarstw pogłowie krów
%
w grupie obszarowej 1–5 ha UR (83,4%) i 5–10 ha (56,8%). W grupie obszarowej 15 ha i więcej największy odsetek stanowiły jednostki utrzymujące 10 i więcej krów – 62,5% (w 2013 r. – 57,1%).
Wyniki badania wykazały, że 6,5% krajowego pogłowia krów znajdowało się w gospodarstwach posiadających 1–2 krowy, 16,1% – w jednostkach posiadających 3–9 krów, a 77,4% – w jednostkach utrzymujących 10 i więcej krów.
Wykres 21. Struktura pogłowia krów według skali chowu krów i grup obszarowych użytków rolnych
Odsetek pogłowia krów utrzymywanych w gospodarstwach o najmniejszej skali chowu, tj. posiadających tylko 1-2 krowy, wyraźnie zmniejszał się wraz ze wzrostem powierzchni UR – od 57,0% w gospodarstwach o powierzchni 1-5 ha do 1,0% – o powierzchni użytków rolnych 15 ha i więcej.
W gospodarstwach rolnych o największej skali chowu krów, tj. utrzymujących 10 i więcej sztuk, odsetek pogłowia krów zdecydowanie wzrastał wraz ze wzrostem powierzchni UR gospodarstw z 74,2% w jednostkach najmniejszych obszarowo (tj. do 1 ha) do 92,1% w podmiotach o powierzchni użytków rolnych 15 ha i więcej.
W gospodarstwach rolnych utrzymujących krowy obsada krów na 100 ha UR wynosiła 50,9 szt. (w 2013 r. – 45,5 szt.). Na 1 gospodarstwo posiadające bydło przypadało 6,9 krów (w 2013 r. – 5,9 szt. krów), a na 1 gospodarstwo utrzymujące krowy przypadało ich 8,9 szt. (w 2013 r. – 7 szt.).
Świnie
W czerwcu 2016 r. chowem i hodowlą świń zajmowało się 172,2 tys. gospodarstw (w 2013 r. – 278,4 tys.), w tym podmioty o powierzchni powyżej 1 ha użytków rolnych stanowiły – 99,7%, podobnie jak w 2013 r. Gospodarstwa indywidualne stanowiły 99,8% liczby gospodarstw utrzymujących ten gatunek.
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej % ha
Wśród gospodarstw utrzymujących zwierzęta gospodarskie 24,0% prowadziło produkcję świń. Najwyższy odsetek gospodarstw posiadających świnie odnotowano w grupie obszarowej UR 10-15 ha i 15-20 ha (odpowiednio 37,1% i 36,9% ogółu gospodarstw posiadających zwierzęta w danej grupie obszarowej). Chów trzody chlewnej podobnie jak w 2013 roku był najmniej popularny wśród najmniejszych gospodarstw utrzymujących zwierzęta, gdzie omawiany odsetek wynosił w grupie do 1 ha UR włącznie – 5,0%, a w grupie 1-2 ha – 5,8%.
Wykres 22. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia świń według skali chowu świń
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących trzodę chlewną: 14,4% posiadało 1-2 szt., 25,4% " 3-9 szt., 40,6% " 10–49 szt., 9,9% " 50–99 szt., 5,1% " 100-199 szt., 4,5% " 200 i więcej sztuk.
Wśród gospodarstw utrzymujących świnie największy udział gospodarstw (31,6%) odnotowno w grupie obszarowej 5-10 ha użytków rolnych. W gospodarstwach tych utrzymywano 10,1% krajowego pogłowia świń.
W grupie gospodarstw najmniejszych, tj. o powierzchni UR do 1 ha, 62,9% posiadało 1-2 szt. trzody. Wśród gospodarstw o powierzchni UR powyżej 1 ha, w grupie obszarowej 1-2 ha UR największy odsetek stanowiły podmioty utrzymujące 1-2 szt. świń – 50,2%, w grupie obszarowej 2–3 ha oraz 3–5 ha UR, największy odsetek stanowiły gospodarstwa o skali chowu 3-9 szuk – odpowiednio 42,3% i 39,5%. W jednostkach o powierzchni od 5 do 50 ha UR największy odsetek stanowiły gospodarstwa o skali chowu 10-49 sztuk trzody chlewnej. W gospodarstwach o powierzchni 50-100 ha i 100 ha i więcej UR dominowała
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1-2 3-9 10 - 49 50 - 99 100 - 199 200 i więcej szt.
liczba gospodarstw pogłowie świń
skala chowu 200 szt. i więcej (odpowienio 38,3% oraz 60,4% gospodarstw posiadających świnie w tych grupach obszarowych).
Wykres 23. Struktura gospodarstw rolnych według skali chowu świń i grup obszarowych użytków rolnych
W 2016 r. 98,8% ogólnego stanu trzody chlewnej znajdowało się w gospodarstwach o powierzchni powyżej 1 ha użytków rolnych.
Wyniki badania wykazały, że 0,3% krajowego pogłowia świń znajdowało się w gospodarstwach posiadających 1-2 sztuki. W jednostkach posiadających 3–9 szt. trzody chlewnej – 2,3%, w gospodarstwach z 10–49 szt. trzody chlewnej – 14,4%, w jednostkach utrzymujących 50-99 szt. trzody chlewnej – 10,8%, w gospodarstwach posiadających 100-199 sztuk swiń – 10,9% a najwięcej pogłowia świń – 61,4% znajdowało się w gospodarstwach utrzymujących 200 i więcej sztuk.
Udział pogłowia trzody chlewnej utrzymywanego w gospodarstwach o najmniejszej skali chowu tj. posiadających tylko 1-2 świne dla poszczególnej grupy obszarowej użytków rolnych, zmniejszał się wraz ze wzrostem powierzchni użytków rolnych. W podmiotach o powierzchni użytków rolnych do 1 ha wynosił 0,3%, w jednostkach o powierzchni 1–2 ha – 10,1%, w gospodarstwach z grupy obszarowej 2–3 ha – 5,5%, w podmiotach z grupy obszarowej 3–5 ha – 3,4% w gospodarstwach z grupy obszarowej 5-10 ha – 1,0%, w gospodarstwach z grupy obszarowej 10-15 ha – 0,3%, w gospodarstwach z grupy obszarowej 15-20 ha – 0,2%, w gospodarstwach z grupy obszarowej 20–30 ha – 0,1%. W gospodarstwach należących do największych grup obszarowych użytków rolnych, tj. 30-50 ha, 50-100 ha i 100 ha i więcej utrzymywano poniżej 0,1% pogłowia świń.
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej % ha
Wykres 24. Struktura pogłowia świń według skali chowu świń i grup obszarowych użytków rolnych
Odsetek pogłowia świń w grupie chowu 200 i więcej szt., w poszczególnych grupach obszarowych UR kształtował się następująco: 49,3% w gospodarstwach o wielkości 20-30 ha, 70,0% w gospodarstwach o powierzchni 30-50 ha, 86,3% w gospodarstwach o powierzchni 50-100 ha i 98,9% w gospodarstwach o powierzchni 100 ha i więcej.
W gospodarstwach rolnych utrzymujących trzodę chlewną obsada świń na 100 ha użytków rolnych wynosiła 428,8 szt. (w 2013 r. – 306,4 szt.). Na 1 gospodarstwo prowadzące chów i hodowlę świń przypadało 63,8 szt. tego gatunku (w 2013 r. – 41,0 szt.).
Rys. 5. Obsada świń na 100 ha użytków rolnych 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej ha %
Chowem loch zajmowało się 116,7 tys. (w 2013 r. – 179,8 tys.), tj. 67,8% gospodarstw utrzymujących trzodę chlewną ogółem (w 2013 r. – 64,6%).
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących lochy: 51,8% posiadało 1-2 szt.,
36,3% " 3-9 szt., 10,8% " 10–49 szt., 1,2% " 50 i więcej sztuk.
Największy odsetek gospodarstw utrzymujących lochy (32,6%) znajdował się w grupie obszarowej 5-10 ha użytków rolnych. W gospodarstwach tych utrzymywano 13,2% krajowego pogłowia loch.
Wykres 25. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia loch według skali chowu loch
Wyniki badania wykazały, że 9,9% krajowego pogłowia loch znajdowało się w gospodarstwach posiadających 1-2 lochy, 24,1% pozostawało w posiadaniu jednostek z 3-9 lochami, 27,4% – w jednostkach posiadających 10–49 loch, a 38,5% – w jednostkach utrzymujących 50 i więcej loch.
W grupie o najmniejszej skali chowu, tj. posiadającej 1-2 lochy na chów odsetek pogłowia w poszczególnych grupach obszarowych UR kształtował się następująco: do 1 ha włącznie znajdowało się 0,6% pogłowia loch, 1–2 ha, 2-3 ha i 3-5 ha przekraczał 50,0% pogłowia, zaś w grupie obszarowej 100 ha i więcej wynosił on tylko 0,1%.
Odesetek pogłowia loch w grupie gospodarstw rolnych o największej skali chowu tj. utrzymujących 50 i więcej sztuk i w grupie obszarowej do 1 ha włącznie wynosił 98,5%. W grupie obszarowej 1-5 ha UR nie wystapiły gospodarstwa rolne posiadające 50 i więcej loch. W kolejnych grupach obszarowych wystąpił stopniowy wzrost odsetek pogłowia loch w tej skali chowu od 3,9% w gospodarstwach o powierzchni 5-10 ha UR do 96,7% w gospodarstwach rolnych o powierzchni użytków rolnych 100 ha i więcej.
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1 - 2 3 - 10 10 - 50 50 szt. i więcej szt.
liczba gospodarstw pogłowie loch
Wykres 26. Struktura gospodarstw rolnych według skali chowu loch i grup obszarowych użytków rolnych
W gospodarstwach rolnych utrzymujących lochy, ich obsada na 100 ha UR wynosiła 45,4 szt. (w 2013 r. – 37 szt.). Na 1 gospodarstwo prowadzące chów i hodowlę trzody chlewnej przypadało 5 loch (w 2013 r. – 3,7 lochy), a na 1 gospodarstwo rolne utrzymujące maciory przypadało ich 7,4 szt. (w 2013 – 5,7 szt.).
Wykres 27. Struktura pogłowia loch według skali chowu loch i grup obszarowych użytków rolnych 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej ha % 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 do 1 1-5 5-10 10-15 15 i więcej 1-2 szt. 3-9 10 szt. i więcej % ha
Owce
W 2016 r. chów i hodowlę owiec prowadziło 9,5 tys. gospodarstw (w 2013 r. – 9,7 tys. gospodarstw). W ogólnej liczbie gospodarstw utrzymujących owce, gospodarstwa o powierzchni powyżej 1 ha UR stanowiły – 98,8% (98,3% w 2013 r.).
W skali kraju zaledwie 1,3% gospodarstw prowadzących produkcję zwierzęcą posiadało owce. Analiza liczby gospodarstw rolnych utrzymujących owce w ogólnej liczbie gospodarstw rolnych posiadających zwierzęta, w poszczególnych grupach obszarowych użytków rolnych wykazała, że ich udział był najwyższy w gospodarstwach największych, o powierzchni UR 100 ha i więcej, gdzie wyniósł 4,3%, a najniższy (0,9%) w gospodarstwach o powierzchni 15-20 ha użytków rolnych.
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących owce: 42,8% posiadało 1–4 szt. (w 2013 r. – 31,3%),
16,0% " 5–9 szt. (w 2013 r. – 21,9%),
41,2% " 10 i wiecej sztuk (w 2013 r. – 46,8%).
Gospodarstwa o najmniejszej skali chowu owiec (1-4 sztuk) najczęściej zajmowały powierzchnię do 10 ha UR (87,4%). Natomiast gospodartswa o największej skali chowu owiec (50 i więcej sztuk) stanowiły 13,5% gospodarstw utrzymujących owce i prawie 70,0% gospodarstw w tej grupie posiadało powyżej 10 ha użytków rolnych.
Wykres 28. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia owiec według skali chowu owiec
Wyniki badania wykazały, że 4,0% (w 2013 r. – 2,9%) krajowego pogłowia owiec znajdowało się w gospodarstwach posiadających tylko 1–4 szt., 29,6% pozostawało
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1-4 5 - 9 10 - 19 20 - 49 50 i więcej
pogłowie liczba gospodarstw
szt.
w posiadaniu jednostek z 5–49 owcami (w 2013 r. – 30,7%), a 70,4% (66,4% w 2013 r.) – w jednostkach posiadających 50 i więcej owiec.
Odsetek pogłowia owiec utrzymywanego w gospodarstwach o najmniejszej skali chowu, tj. posiadających tylko 1–4 szt. owiec, wyraźnie zmniejszał się wraz ze wzrostem powierzchni UR gospodarstw – z 25,6% w podmiotach o powierzchni UR do 1-2 ha – do 0,5% w gospodarstwach największych, tj. o powierzchni 100 ha UR i więcej.
W gospodarstwach rolnych o największej skali chowu owiec, tj. utrzymujących 50 i więcej sztuk, odsetek pogłowia owiec sukcesywnie zwiększał się wraz ze wzrostem areału UR – z 0,1% w jednostkach najmniejszych obszarowo (do 1 ha) do 21,6% w gospodarstwach największych, o powierzchni UR 100 ha i więcej.
W gospodarstwach rolnych utrzymujących owce, ich obsada na 100 ha UR wynosiła 153,7 szt. (w 2013 r. – 151,2 szt.). Na 1 gospodarstwo prowadzące chów i hodowlę owiec przypadało ich blisko 26,6 szt. (w 2013 r. – 27,8 sztuk).
Konie
Wyniki badania wykazały, że w 2016 r. chowem i hodowlą koni zajmowało się 61,6 tys. gospodarstw rolnych (w 2013 r. – 87,2 tys. gospodarstw).
W 2016 r., w ogólnej liczbie gospodarstw utrzymujących konie, gospodarstwa o powierzchni powyżej 1 ha UR stanowiły 99,3% .
Spośród gospodarstw prowadzących chów i hodowlę zwierząt gospodarskich tylko 8,6% gospodarstw posiadało konie. Omawiany odsetek był najwyższy wśród gospodarstw o powierzchni 5-15 ha UR (46,3%), a najniższy w grupie gospodarstw o powierzchni do 1 ha UR włącznie – 0,7%.
Wykres 29. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia koni według skali chowu koni
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100
1 2 3-9 10 i więcej
pogłowie koni liczba gospodarstw
szt.
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących konie: 53,2% posiadało 1 szt. (w 2013 r. – 53,5%),
17,0% " 2 szt. (w 2013 r. – 21,4%), 24,7% " 3–9 szt. (w 2013 r. – 14,1%),
5,1% " 10 i więcej sztuk (w 2013 r. – 3,6%).
Wśród gospodarstw najmniejszych, tj. o powierzchni UR do 1 ha włącznie, 0,7% gospodarstw posiadało 1 konia. Wśród gospodarstw o powierzchni UR powyżej 1 ha, największy udział gospodarstw posiadających konie (łącznie 65,8%) wystąpił w grupach obszarowych 3–15 ha użytków rolnych. W grupie obszarowej powyżej 100 ha UR gospodarstwa z końmi stanowiły 0,9% ogólnej liczby gospodarstw z końmi.
Prawie 18,0% ogólnego pogłowia koni znajdowało się w gospodarstwach posiadających tylko 1 konia, 11,3% pozostawało w posiadaniu jednostek z 2 końmi, 36,8% utrzymywały gospodarstwa o skali chowu koni 3–9 szt., a 34,2% pozostawało w jednostkach posiadających 10 i więcej koni.
Odsetek pogłowia koni utrzymywanego w gospodarstwach o najmniejszej skali chowu, tj. posiadających tylko 1 konia, najwyższy był w jednostkach o powierzchni UR do 10 ha i wyniósł 70,0%.
W gospodarstwach rolnych o największej skali chowu koni, tj. utrzymujących 10 i więcej sztuk, odsetek pogłowia koni w jednostkach najmniejszych obszarowo (do 1 ha UR włącznie) wynosił 0,8%, a w gospodarstwach o powierzchni UR 5-15 ha był najwyższy i wynosił 40,5%.
W gospodarstwach rolnych utrzymujących konie ich obsada na 100 ha UR wynosiła 22,3 szt. (w 2010 r. – 21,8 szt.). Na 1 gospodarstwo prowadzące chów i hodowlę koni przypadało ich 3 sztuki (w 2013 r. – 2,4 sztuk).
Kozy
Chów i hodowlę kóz prowadziło 10,0 tys. gospodarstw rolnych (w 2013 r. – 19,4 tys. gospodarstw).
W ogólnej liczbie gospodarstw utrzymujących kozy, podmioty o powierzchni powyżej 1 ha użytków rolnych stanowiły 98,2% (94,7% w 2013 r.).
W skali kraju 1,4% gospodarstw posiadających zwierzęta prowadziło chów kóz. Analiza wielkości omawianego odsetka w poszczególnych grupach obszarowych UR wykazała, że był on najwyższy w grupie gospodarstw o powierzchni 2-3 ha (3,0%), a najniższy w grupie 20-30 ha UR (0,5%).
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących kozy: 85,6% posiadało 1–4 szt. (w 2013 r. – 81,0%),
8,9% " 5–9 szt. (w 2013 r. – 3,9%),
Odsetek pogłowia kóz w gospodarstwach o najmniejszej skali chowu, tj. posiadających tylko 1–4 szt. kóz wyniósł 35,6%. W tej grupie najwięcej kóz utrzymywano w gospodarstwach o powierzchni do 10 ha (87,0%).
Najmniejszy odsetek pogłowia odnotowano w grupie o skali chowu 5-9 sztuk (12,8%). W tej grupie najwięcej kóz znajdowało się w gospodarstwach o powierzchni UR do 10 ha (79,6%).
W gospodarstwach rolnych o największej skali chowu kóz, tj. utrzymujących 10 i więcej sztuk, odsetek pogłowia był najwyższy i wynosił 51,6%. Większość pogłowia kóz (66,2%) znajdowała się w gospodarstwach o powierzchni powyżej 10 ha użytków rolnych.
Wykres 30. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia kóz według skali chowu kóz
W gospodarstwach rolnych utrzymujących kozy, obsada kóz na 100 ha UR wynosiła 51,9 szt. (w 2013 r. – 67,9 szt.). Na 1 gospodarstwo prowadzące chów i hodowlę kóz przypadało ich 4,4 szt. (w 2013 r. – 4,2 szt.).
Drób kurzy
W 2016 r., 69,0% gospodarstw prowadzących produkcję zwierzęcą posiadało drób
kurzy, nieznacznie mniej (o 0,6%) niż w 2013 roku. Wśród 498,9 tys. gospodarstw
utrzymujących drób kurzy, największy udział miały gospodarstwa posiadające do 15 ha UR (87,1%), a najmniejszy gospodarstwa największe o powierzchni 100 ha i więcej UR (0,2% gospodarstw).
Pogłowie drobiu kurzego wzrosło w stosunku do roku 2013 o 35,7% i wynosiło 177 mln sztuk. W gospodarstwach o powierzchni do 15 ha UR znajdowało się 65,7% pogłowia, zaś w największych gospodarstwach o powierzchni 100 ha i więcej UR tylko 10,0%. W porównaniu do 2013 r. wzrósł udział pogłowia drobiu kurzego utrzymywanego w gospodarstwach o skali chowu powyżej 10000 sztuk (o 5,9%, tj. do 90,9%).
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100
1-4 5-9 10 i więcej
pogłowie liczba gospodarstw
% szt.
Chowem i hodowlą niosek kurzych (utrzymywanych w celu pozyskania jaj konsumpcyjnych i wylęgowych) zajmowało się 485 tys. (w 2013 r. – 516 tys.), tj. 67,5% ogółu gospodarstw utrzymujących zwierzęta.
Podobnie jak w przypadku drobiu kurzego ogółem, najwyższy odsetek gospodarstw utrzymujących nioski kurze odnotowano w grupach obszarowych UR do 15 ha (87,1%), a najniższy w grupie 100 ha i więcej – 0,2% w ogólnej liczbie gospodarstw posiadających nioski.
W ogólnej liczbie gospodarstw utrzymujących nioski kurze, podmioty o powierzchni powyżej 1 ha UR stanowiły 98,6% (w 2013 r. – 98,7%).
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących kury nioski: 99,7% posiadało 1–499 szt. (w 2013 r. – 99,7%),
0,1% " 500–4999 szt. (w 2013 r. – 0,1%), 0,1% " 5000–9999 szt. (w 2013 r. – 0,1%), 0,1% " 10000 i więcej sztuk (w 2013 r. – 0,1%).
Wśród gospodarstw utrzymujących nioski kurze, niezależnie od areału użytków rolnych w tych gospodarstwach, zdecydowanie największy odsetek stanowiły podmioty z najmniejszą skalą chowu, tj. 1–499 kur niosek.
Wykres 31. Struktura liczby gospodarstw i pogłowia kur niosek według skali chowu niosek
W 2016 r. 69,8% (w 2013 r. – 59,6%) krajowego stanu niosek kurzych znajdowało się w gospodarstwach o areale użytków rolnych powyżej 1 ha.
Z ogólnego pogłowia kur niosek – 21,7% (podobnie jak w 2013 r.) znajdowało się w gospodarstwach posiadających tylko 1–499 niosek, 1,9% (w 2013 r. – 2,2%) pozostawało w jednostkach o skali chowu 500–4999 sztuk, 3,0% (w 2013 r. – 3,3%) utrzymywały gospodarstwa o skali chowu 5000–9999 niosek kurzych, a 73,4% (w 2013 r. – 72,8%) w gospodarstwach utrzymujących 10000 sztuk i więcej niosek kurzych.
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1-499 500-9999 10000 i więcej
liczba gospodarstw pogłowie kur niosek
%
W gospodarstwach o najmniejszej skali chowu kur niosek, tj. posiadających tylko 1–499 sztuk, największy udział pogłowia niosek (25,2%) wystąpił się w gospodarstwach o powierzchni UR 5-10 ha, a najmniejszy (0,3%) w gospodarstwach o areale UR 100 ha i wiecej.
Gospodarstwa rolne o skali chowu niosek kurzych 10000 i więcej sztuk, niezależnie od posiadanej powierzchni użytków rolnych, utrzymywały największy odsetek pogłowia kur niosek. W jednostkach o powierzchni 15 ha UR i więcej odsetek ten kształtował się na poziomie 84,1%, a w gospodarstwach o najmniejszym areale (do 1 ha UR włącznie) wynosił 93,3%.
Przeciętnie w kraju, na 1 gospodarstwo rolne prowadzące chów i hodowlę niosek kurzych przypadało ich 102,8 sztuk (w 2013 r. – 97,9 sztuk).
Chowem brojlerów kurzych zajmowało się 64,5 tys. gospodarstw rolnych (w 2013 r. – 65,4 tys.), tj. 9,0% ogółu gospodarstw posiadających zwierzęta gospodarskie.
W ogólnej liczbie gospodarstw utrzymujących brojlery kurze, jednostki o powierzchni powyżej 1 ha użytków rolnych stanowiły 97,5% (w 2013 r. – 98,0%).
Przeciętnie w kraju, wśród gospodarstw utrzymujących brojlery: 95,8% posiadało 1–499 szt. (w 2013 r. – 96,4%), 0,2% " 500–4999 szt. (w 2013 r. – 0,2%), 0,2% " 5000–9999 szt. (w 2013 r. – 0,6%), 3,8% " 10000 i więcej sztuk (w 2013 r.– 2,8%).
Wśród gospodarstw utrzymujących brojlery kurze, niezależnie od areału użytków rolnych w tych gospodarstwach, zdecydowanie największy odsetek stanowiły podmioty z najmniejszą skalą chowu, tj. posiadające na stanie tylko 1–499 brojlerów.
W 2016 r. 26,4% (w 2013 r. – 32,5%) krajowego stanu brojlerów kurzych znajdowało się w gospodarstwach do 1 ha użytków rolnych włącznie, a 73,6% (w 2013 r. – 67,5%) w jednostkach o areale użytków rolnych powyżej 1 ha.
Z ogólnego pogłowia brojlerów – 1,1% (w 2013 r. – 1,9%) znajdowało się w gospodarstwach posiadających tylko 1–499 brojlerów, 0,2% (0,5% w 2013 r.) pozostawało w jednostkach o skali chowu 500–4999 sztuk, 0,8% (w 2013 r. – 3,9%) utrzymywały gospodarstwa o skali chowu 5000–9999 brojlerów, a 97,9% (w 2013 r. – 93,7%) w gospodarstwach utrzymujących 10000 sztuk i więcej brojlerów kurzych, w grupie tej przeciętne pogłowie wynosiło 50 tys. sztuk.
W gospodarstwach o najmniejszej skali chowu brojlerów, tj. posiadających tylko 1-499