XVI Międzynarodowa Konferencja Studenckich Kół Naukowych i XXVIII Sejmik SKN, [Wrocław, 12-13 maja 2011 r.]

(1)

XVI MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA

STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH

(2)

(3)

UNIWERSYTET PRZYRODNICZY

WE WROCŁAWIU

XVI MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA

STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH

(4)

Organizator

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Dział Spraw Studenckich Redaktorzy merytoryczni: prof. dr hab. inż. Alicja Czamara,

dr hab. inż. Anita Rywińska, . dr inż. Andrzej Dyszewski, dr hab. inż.Paweł Gajewczyk, prof. nadzw.,

dr Artur Niedźwiedź Opracowanie redakcyjne i korekta

Anna Piskor Łamanie Teresa Alicja Chmura

Projekt okładki Maria Modzelewska

(5)

Spis treści

Komitet Organizacyjny ... 6

Program XVI Międzynarodowej Konferencji ... 7

Wydział Biologii i Hodowli Zwierząt ... 9

Sekcja biologii ... 13

Sekcja hodowli zwierząt ... 19

Sekcja biologii i hodowli zwierząt – postery ... 29

Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji ... 41

Sekcja architektury i kształtowania krajobrazu ... 45

Sekcja geodezji ... 60

Sekcja budownictwa i inżynierii środowiska ... 78

Sekcje achitektury i kształtowania krajobrazu, budownictwa i inżynierii środowiska, geodezyjna – postery ... 95

Wydział Medycyny Weterynaryjnej ... 105

Podsekcja kliniczna ... 109

Podsekcja nauk podstawowych ... 125

Podsekcja popularnonaukowa ... 135

Wydział Nauk O Żywności ... 155

Sekcja biotechnologii ... 159

Sekcja biotechnologii – postery ... 167

Sekcja technologii żywności i żywienia człowieka ... 174

Sekcja technologii żywności i żywienia człowieka – postery ... 184

Wydział Przyrodniczo-Technologiczny ... 191

Sekcja agrotechniki ... 195

Sekcja ekologii i ochrony środowiska ... 221

Sekcja ekonomii ... 246

(6)

KOMITET ORGANIZACYJNY

XVI MIĘDZYNARODOWEJ KONFERENCJI

STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH

UNIWERSYTET PRZYRODNICZY

WE WROCŁAWIU

PRZEWODNICZĄCY prof. dr hab. Józefa Chrzanowska – Prorektor ds. Studenckich i Nauczania

CZŁONKOWIE: Kuratorzy SKN:

Studenci:

prof. dr hab. inż. Leszek Pływaczyk –

Pełnomocnik Rektora ds. Studenckich Kół Naukowych prof. dr hab. inż. Alicja Czamara, Wydz. IKŚiG dr hab. inż. Anita Rywińska, Wydz. NoŻ dr inż. Andrzej Dyszewski, Wydz. P-T

dr hab. inż. Paweł Gajewczyk prof. nadzw. , Wydz. BiHZ dr Artur Niedźwiedź, Wydz. Med. Wet.

Jakub Jarosz, III r. Rol. –

Przewodniczący Samorządu Studenckiego Kamila Wawrocka, V r. Biol.

(7)

PROGRAM

XVI MIĘDZYNARODOWEJ KONFERENCJI STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH UNIWERSYTET PRZYRODNICZY WE WROCŁAWIU

12.05.2011 r.

godz. 915_–1015 _– _{otwarcie Konferencji}

wystąpienie JM Rektora –

wykład pt.

– „Agroturystyka konna i jeździectwo jako czynnik aktywacji społeczności wiejskiej” – prof. dr hab. Henryk Geringer de Oedenber

sala I C (Centrum Dydak-tyczno-Naukowe, pl. Grunwaldzki 24a)

godz. 1030_–1500 _– _{obrady w sekcjach referatowych}

agrotechniczna –

architektury i kształtowania krajobrazu –

budownictwa, inżynierii środowiska – biologii – biotechnologii – ekonomii –

ekologii i ochrony środowiska –

geodezji –

technologii żywności i żywienia człowieka – hodowli zwierząt – medycyny weterynaryjnej – * podsekcja kliniczna

* podsekcja nauk podstawowych * podsekcja popularnonaukowa sala II C sala II M sala I M sala 2.44 sala I G sala I C sala III C sala II G sala 215 M sala IV C sala V W sala IV W sala VI W

godz. 1030_–1500 _– _{prezentacje posterów w sekcjach}

biologii i hodowli zwierząt –

agrotechniki, ekonomii, ekologii –

i ochrony środowiska biotechnologii –

technologii żywności i żywienia człowieka –

architektury i kształtowania krajobrazu – geodezji – holl Centrum Dydaktyczno- -Naukowego holl Wydz. Inżynierii Kształtowania Środo- wiska i Geodezji, pl. Grunwaldzki 24

godz. 1400_–1600 _– _obiad_{– stołówka UP we Wrocławiu (CDN)} godz. 1800 _– _{ogłoszenie wyników i wręczenie nagród,}

zakończenie Konferencji

godz. 2000 _– _{impreza plenerowa}_{(ognisko, grill) – Pawłowice}

(8)

(9)

WYDZIAŁ

(10)

(11)

WYDZIAŁOWY KOMITET ORGANIZACYJNY

XVI MIĘDZYNARODOWEJ KONFERENCJI

STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH

Przewodniczący prof. dr hab. Andrzej Filistowicz – dziekan wydziału

Członkowie: dr hab. Paweł Gajewczyk, prof. UP – kurator wydziałowy SKN dr inż. Teresa Gwara – członek honorowy

dr hab. inż. Adam Roman dr hab. inż. Maciej Adamski dr inż. Maria Chrzanowska dr inż. Monika Kowalska-Góralska dr inż. Magdalena Senze

dr Magdalena Moska dr Dariusz Łupicki

dr inż. Magdalena Zatoń-Dobrowolska dr inż. Maciej Dobrowolski

Kamila Wawrocka, V r. Biol. Kamil Duziński, IV r. Zoot. Dawid Dorda, IV r. Zoot. Karolina Kacaper, V r. Biol. Weronika Szadzińska, IV r. Biol. Rachela Formella, III r. Zoot.

(12)

(13)

sEKCJA bIOlOGII

KN Zootechników i Biologów Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Autorzy: Mateusz Kosior Mateusz Rawski Bartosz Skalski Aneta Węsierska Tomasz Wróbel Opiekun naukowy dr inż. Damian Józefiak

WPŁYW NIZYNY NA WYBRANE POPUlACJE MIKROFlORY ŻÓŁWI WONNYCH (SternotheruS odoratuS) UTRZYMYWANYCH

W AKWATERRARIACH

THE EFFECT OF THE NISIN ON SElECTED POPUlATIONS OF MICROFlORA OF STINKPOT TURTlES

(SternotheruS odoratuS) KEPT IN AqUATERRARIUMS S t r e s z c z e n i e

W ciągu ostatnich lat, mimo wielu obostrzeń prawnych i podnoszenia standar-dów higienicznych w produkcji żółwi wodno-lądowych na fermach, w USA nie udało się wyeliminować powodowanego przez nie zagrożenia mikrobiologicznego. Literatura me-dyczna z całego świata, podobnie jak Tygodniowe Raporty o Zachorowalności i Śmier-telności wydawane przez CDC, donosi o nowych przypadkach nosicielstwa pałeczek Salmonella i wielu innych potencjalnie patogennych drobnoustrojów przez żółwie oraz o zachorowaniach wśród ich opiekunów – szczególnie małych dzieci, dla których infek-cje te bywają śmiertelne. Problem zagrożenia mikrobiologicznego związanego z gadami hodowanymi w Polsce jest bardzo rzadko poruszany. W dostępnej literaturze nie znale-ziono informacji dotyczących użycia nizyny jako czynnika ograniczającego kolonizację i obecność szkodliwych mikroorganizmów w zbiornikach hodowlanych dla żółwi.

Celem doświadczenia były: poznanie potencjalnego zagrożenia mikrobiolo-gicznego niesionego przez żółwie wonne; ocena wykorzystania nizyny w redukcji nie-bezpiecznej dla człowieka mikroflory jelitowej tych zwierząt; ocena wpływu nizyny na wzrost i rozwój młodych żółwi wonnych oraz opracowanie procedur poprawiających bezpieczeństwo zdrowotne osób zajmujących się tymi zwierzętami. Doświadczenie trwa-ło 35 dni, wykorzystano w nim 10 zwierząt podzielonych na dwie grupy: doświadczalną – której do wody w akwaterrariach podawano nizynę w ilości 0,1 g/l i kontrolną – w której nie stosowano dodatków do wody. Każda grupa prowadzona była w 5 powtórzeniach

(14)

KN Ichtiologów Uniwersytet Szczeciński Autorzy: Rafał Michalski Grzegorz Kraczek Łukasz Sługocki Opiekun naukowy dr inż. Robert Czerniawski

ICHTIOFAUNA WYBRANYCH WYPŁYWÓW JEZIOR ZlEWNI DRAWY W ODNIESIENIU DO WARUNKÓW ŚRODOWISKOWYCH

ICHTHYOFAUNA OF SElECTED lAKE OUTFlOWS IN RElATION TO ENVIRONMENTAl CONDITIONS

IN THE DRAWA RIVER DRAINAGE BASIN S t r e s z c z e n i e

W lipcu 2010 r. odławiano ryby z wypływów 18 przepływowych jezior Zlewni Drawy. Próby pobierano za pomocą impulsowego urządzenia elektrycznego IUP-12 na odcinku 200 metrów poniżej odpływów cieków z jezior. Określono gatunki, ilość i masę odłowionych ryb, a także parametry fizyczno-chemiczne, wybrane parametry morfometryczne oraz pokrycie dna rzeki przez roślinność. Łącznie we wszystkich wy-pływach z jezior oznaczono 22 gatunki ichtiofauny, w tym 7 gatunków drapieżników. Spośród ryb odłowionych trzy gatunki objęte są ścisłą ochroną gatunkową. Są to pi-skorz, koza i różanka. W niektórych wypływach znalazły się gatunki typowo rzecz-ne, takie jak: pstrąg potokowy, koza, kleń, certa. Wśród odłowionych ryb znajdowały się głównie ryby fitofilne (wzdręga, płoć, lin, karaś, karp, szczupak, piskorz, koza). Występowały także litofilne (pstrąg potokowy), psammofilne (kiełb), pelagofilne (mię-tus) oraz ostrakofilne (różanka). Największą liczbę gatunków stwierdzono w wypły-wach z jezior Krzywy Róg (11 gatunków) i Pańskie (10 gatunków). Najmniejszą zaś odnotowano na wypływie z jeziora Czaplino (1 gatunek), a na wypływie z Bobrowa Małego nie stwierdzono żadnego gatunku. Najczęściej spotykane były: okoń (na 15 stanowiskach), kiełb (13), płoć (12), szczupak (12), krąp (9) i lin (7). Najrzadziej od-notowywano jazia, karasia, karpia, leszcza, pstrąga potokowego i ukleję (tylko na 1 z badanych stanowisk). Najliczniej występującymi gatunkami były kiełb (783 osobni-ki), płoć (492), okoń (447) i krąp (232), natomiast gatunkami najmniej licznymi były węgorz (3), karaś (1) i leszcz (1). Biomasa ryb ze wszystkich wypływów z jezior

(15)

wyno-KN przy Wydziale Nauk o Zwierzętach Wydział Nauk o Zwierzętach

Sekcja Zoologiczna

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie Autor

Bartosz Nadolski Opiekun naukowydr Krzysztof Klimaszewski

ROZMNAŻANIE PYTONÓW ZIElONYCH Morelia viridiS W TERRARIUM

BREEDING OF GREEN TREE PYTHONS Morelia viridiS IN CAPTIVITY

S t r e s z c z e n i e

Terrarystyka w Polsce staje się coraz bardziej popularnym hobby. Organizowa-ne są targi oraz imprezy, na których można podziwiać oraz zakupić popularOrganizowa-ne gatunki gadów. Wraz ze wzrostem zainteresowania i doświadczenia hodowców w domach za-częły się pojawiać gatunki wymagające oraz rzadkie. Do takich należy bez wątpienia pyton zielony (Morelia viridis). Mimo iż pytony dostępne są na rynku już od dłuższego czasu, to ich rozmnażanie wciąż stanowi duży problem dla terrarystów.

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie doświadczeń autora w reproduk-cji Morelia viridis. Analizie poddano błędy, które zostały popełnione w trakcie tego procesu oraz zalecenia, jakimi należy się kierować, chcąc uzyskać przychówek tego gatunku.

(16)

SKN Ekolog

Samodzielna Katedra Ochrony Powierzchni Ziemi Uniwersytet Opolski Autorzy: Hanna Gabriel Marlena Kłosek Edyta Markiewicz Edyta Terelak Opiekunowie naukowi: inż. Tomasz Ciesielczuk dr Grzegorz Kusza

ROZKŁAD TOREB BIODEGRADOWAlNYCH W WARUNKACH lABORATORYJNYCH BIODEGRADABlE PlASTIC BAG DECOMPOSITION

IN lABORATORY EXPERIMENT S t r e s z c z e n i e

Od kilku lat gospodarka odpadami w Polsce boryka się z problemem zwięk-szenia objętości generowanych przez społeczeństwo odpadów z tworzyw sztucznych. Szczególne znaczenie ma liczba zużywanych polietylenowych torebek, tzw. jednora-zówek czy reklamówek. Szacuje się, że rocznie na świecie produkuje się i wprowadza w obieg ich prawie bilion. Skutkiem tego jest powstanie 18 milionów mg odpadów rocznie. Jedna torebka polietylenowa produkowana jest w ciągu jednej sekundy, uży-wana jest średnio 25 minut, a rozkłada się od 100 do 400 lat. Jest to zatem zjawisko powszechne i mające znaczny wpływ na gospodarkę odpadami także w naszym kraju. Ewidentna szkodliwość masowego używania toreb jednorazowych doprowadziła w ostatnim czasie do akcji zastępowania ich torbami wielokrotnego użytku bądź też tzw. torebkami biodegradowalnymi lub przeznaczonymi do recyklingu. W jakim stopniu za-tem torby z tworzyw sztucznych z udziałem włókien naturalnych, które są powszechnie wykorzystywane w handlu, są biodegradowalne? Celem pracy było określenie biode-gradacji toreb polietylenowych znajdujących się w obiegu w centrach handlowych. Do celów badawczych wytypowano 6 rodzajów toreb, które zgodnie z informacją tekstową umieszczoną przez producenta, ulegają biodegradacji (w czasie od kilku tygodniu do

(17)

SKN Zoologów i Ekologów

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autor

Krzysztof Kolenda Opiekun naukowyprof. dr hab. Leszek Berger

ROlA MAŁYCH ZBIORNIKÓW WODNYCH POCHODZENIA ANTROPOGENICZNEGO W OCHRONIE PŁAZÓW – BADANIA WSTĘPNE

THE ROlE OF SMAll ANTROPHOGENIC WATER TANKS IN THE CONSERVATION OF AMPHIBIA – PRElIMINARY STUDIES

W ostatnich latach tempo wymierania płazów znacznie wzrosło. Jest to obecnie najszybciej wymierająca grupa kręgowców na Ziemi. Jedną z głównych przyczyn tego stanu rzeczy jest działalność człowieka, który zanieczyszcza i niszczy ich naturalne środowisko – w tym także małe zbiorniki wodne, które są miejscem rozmnażania pła-zów i ich rozwoju od jaja aż do przeobrażenia. Coraz więcej zbiorników jest zasy-pywanych, dlatego ważne jest, by powstawały nowe, umożliwiając jednocześnie ich skolonizowane.

Takim przykładem jest nowo wybudowany staw we wsi Przybysławice k. Ostrowa Wielkopolskiego (woj. wielkopolskie). Rok po powstaniu staw zasiedliło aż osiem z dwunastu występujących tu gatunków. Co najmniej pięć z nich przystąpiło do rozrodu. Najliczniej pojawiły się żaby wodne Pelophylax esculentus, ropuchy zielone Pseudepidalea viridis i szare Bufo bufo. Poza tym odnotowano: żaby trawne Rana tem-poraria, grzebiuszki ziemne Pelobates fuscus, traszki zwyczajne Lissotriton vulgaris oraz pojedyncze osobniki traszki grzebieniastej Triturus cristatus i rzekotki drzewnej Hyla arborea. Zgodnie z przewidywaniami nie zaobserwowano gatunków rodziciel-skich żaby wodnej, czyli żaby jeziorkowej P. lessonae i żaby śmieszki P. ridibundus, które z reguły unikają zasiedlania nowych zbiorników. Nie pojawiły się także występu-jące w okolicy żaby moczarowe R. arvalis oraz kumaki nizinne Bombina bombina.

W pracy zaprezentowano wyniki inwentaryzacji wyżej wymienionego stawu oraz inne przykłady sztucznych zbiorników zasiedlanych przez poszczególne gatunki płazów. Przedstawiono również motywację budowy zbiorników będących ostoją dla lokalnych populacji płazów.

(18)

SKN Zoologów i Ekologów

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autorzy:

Monika Pietraszko Marcin Warchałowski

Opiekun naukowy dr Dariusz Łupicki

WYSTĘPOWANIE KOZIOROGA DĘBOSZA CeraMbyx Cerdo – lINNAEUS, 1758 WE WROCŁAWIU – BADANIA WSTĘPNE THE OCCURENCE OF CeraMbyx Cerdo – lINNAEUS, 1758

IN THE WROClAW CITY – PRElIMINARY RESEARCH S t r e s z c z e n i e

Cerambyx cerdo to największy krajowy przedstawiciel kózkowatych (Ceram-bycidae). Jego larwy odżywiają się drewnem dębów szypułkowych, drążąc w nim roz-ległe korytarze. Owad ten najchętniej wybiera samotne, stare dęby szypułkowe i bez-szypułkowe o dobrze nasłonecznionych pniach. Proces niszczenia drzew przez larwy jest powolny i może trwać nawet kilkadziesiąt lat.

Kozioróg dębosz to rzadki i wyspowo występujący gatunek chrząszcza. Mimo objęcia go ochroną gatunkową w wielu miejscach całkowicie wyginął. Jednym z dwóch miejsc, gdzie występuje najliczniej w Polsce jest Wrocław i jego najbliższe okolice.

W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci obserwuje się regres tego gatunku. Do głównych przyczyn spadku jego liczebności zalicza się usuwanie i zacienianie zainfe-kowanych i obumarłych dębów, stosowanie środków owadobójczych oraz nielegalny odłów (głównie na przełomie XIX i XX w.), a także handel koziorogiem. Ponadto do wymierania tego gatunku przyczyniają się fragmentacja środowiska oraz obniżanie się poziomu wód gruntowych, co prowadzi do usychania drzew.

W ramach niniejszej pracy porównano stan wrocławskiej populacji kozioroga opisywanej w latach 70. ubiegłego wieku ze stanem obecnym. Obserwacje prowadzono na wybranych obszarach Wrocławia w latach 2009–2011 (Park Szczytnicki, Park Nad-odrzański, Grobla Szczytnicko-Bartoszowicka, Biskupin, Swojczyce). Każdy dąb, na którym występował kozioróg, był lokalizowany za pomocą odbiornika GPS (Garmin

(19)

SEKCJA HODOWlI ZWIERZąT

KN Hodowców Koni „Togo”

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Autorzy: Dorota Chodkowska Rafał Holz Anna Muszyńska Marta Niedbalska Opiekun naukowy

mgr inż. Magdalena Łuczyńska

OPRACOWANIE TESTÓW BEHAWIORAlNYCH MAJĄCYCH NA CElU WSTĘPNĄ OCENĘ PREDYSPOZYCJI KONI DO UŻYTKOWANIA

REKREACYJNEGO

DEVElOPMENT OF BEHAVIORAl TESTS AIMED AT A PRElIMINARY ASSESSMENT OF THE SUITABIlITY OF HORSES FOR RECREATIONAl USE

Analizując dostępną literaturę, nietrudno zauważyć, że obfituje ona w artykuły traktujące o coraz nowszych metodach szkolenia koni. Mają one na celu usprawnienie procesu przygotowania koni do późniejszego użytkowania. Nie są brane jednak pod uwagę predyspozycje indywidualne zwierząt do wykonywania określonej pracy, bra-kuje badań nad wczesną oceną koni pod tym kątem. Brak możliwości szybkiej oceny charakteru koni w szczególności dotyka instruktorów rekreacji konnej. Klimat polski determinuje sezonowość jazd konnych, co przekłada się na dużą rotację pracowników, a co za tym idzie – słabą znajomość koni w danym ośrodku lub zupełny jej brak. Jest to niezwykle stresujące, a często i niebezpieczne.

Celem badań było opracowanie zestawu prostych do przeprowadzenia w każ-dych warunkach testów behawioralnych, które byłyby pomocne instruktorom jazdy konnej przy wstępnej ocenie predyspozycji koni do różnych rodzajów użytkowania – wierzchowego, zaprzęgowego, a zwłaszcza w zajęciach hipoterapeutycznych.

Badania przeprowadzone zostały w Gospodarstwie Agroturystycznym w Woj-nowie w terminie 20.09.2010–26.09.2010 r. Opierały się na obserwacjach

(20)

etologicz-KN Hodowców Koni „Togo”

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Autorzy:

Dorota Chodkowska Marta Niedbalska

Opiekun naukowy

mgr inż. Magdalena Łuczyńska

CHÓW BEZSTAJENNY KONI A PROFIlAKTYKA COPD EFFECT OF HORSE MAINTENANCE WITHOUT STABlE

ON COPD PREVENTION S t r e s z c z e n i e

W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby przypadków COPD u koni. Choroba ta –przewlekłe obustronne zapalenie oskrzeli i oskrzelików – jest wywoływa-na długotrwałym działaniem alergenów takich jak: kurz stajenny, roztocza i zarodniki grzybów znajdujące się w sianie oraz słomie. Również działanie drażniące mają gazy: amoniak i siarkowodór. Szczególnie wrażliwe są konie po przebytych wirusowych cho-robach układu oddechowego; podejrzewa się także skłonności genetyczne. Objawy tej choroby odnotowuje się zarówno w stajniach tradycyjnych, jak i tych o podwyższonym standardzie. Natomiast COPD w hodowli bezstajennej występuje sporadycznie i cha-rakteryzuje się łagodnym przebiegiem. Całkowite wyleczenie konia jest niemożliwe. Tradycyjnie stosowane jest leczenie objawowe oparte na środkach farmakologicznych. Jednak, jak wynika z przeprowadzonych przez nas obserwacji, doskonałym sposobem na minimalizację objawów jest zmiana systemu utrzymania na bezstajenny. Głównym celem tego działania jest odseparowanie zwierząt od źródła alergenów występujących w stajniach. Należy przy tym zwrócić uwagę, że niezbędna jest stopniowa aklimatyzacja koni do całodobowego przebywania poza stajnią. W odnotowanych przez nas przypad-kach już po niespełna dwóch miesiącach stwierdzono znaczną poprawę zdrowotności. Przy dalszym utrzymywaniu koni w tym systemie nastąpiła stabilizacja stanu zdrowia, jednak przeniesienie koni do stajni powodowało nawrót objawów chorobowych.

(21)

NK Biotechnologów

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Autorzy:

Marta Gąglewska Aleksandra Kurzyńska

Opiekun naukowy dr inż. Iwona Bogacka

WPŁYW AGONISTÓW I ANTAGONISTÓW RECEPTORÓW AKTYWOWANYCH PRZEZ PROlIFERATORY PEROKSYSOMÓW (PPAR)

NA SEKRECJĘ PROGESTERONU I ESTRADIOlU W UKŁADZIE ROZRODCZYM ŚWINI W OKRESIE WCZESNEJ CIĄŻY THE EFFECT OF AGONISTS AND ANTAGONISTS PEROXISOME PROlIFERATOR-ACTIVATED RECEPTORS (PPARs) ON PROGESTERONE AND ESTRADIOl SECRETION IN PORCINE DURING EARlY PREGNANCY

Receptory aktywowane przez proliferatory peroksysomów (PPAR) zostały odkryte w 1990 r. przez Issemanna i Greena. Receptory te zlokalizowano w różnych tkankach – m.in. sercu, wątrobie, mięśniach szkieletowych, tkance tłuszczowej, trzust-ce, nerkach, łożysku i jajnikach. Ze względu na ich różnorodne występowanie i plejo-tropowe działanie są one obiektem zainteresowania naukowców badających etiologię i zwalczanie wielu chorób. Receptory te mogą być celem terapeutycznym nowych leków przeciwko astmie oskrzelowej, insulinooporności, reumatoidalnemu zapaleniu stawów czy chorobom nowotworowym.

Ostatnio podkreśla się rolę receptorów PPAR w regulacji procesów rozrod-czych u samicy w okresie cyklu płciowego i ciąży. W jajniku sugeruje się udział tych receptorów w procesach steroidogenezy i angiogenezy. Natomiast w komórkach ma-cicy prawdopodobnie uczestniczą one w procesie implantacji zarodka i prawidłowym przebiegu ciąży. W związku z tak ogromnym znaczeniem receptorów PPAR dla układu rozrodczego autorzy postanowili bliżej poznać ich rolę w regulacji procesów zachodzą-cych podczas ciąży u świni.

Badane tkanki (błona śluzowa macicy i ciałka żółte jajnika) pozyskano od lo-szek w 10.–12. dniu ciąży, a następnie prowadzono ich inkubację in vitro przez 6 h z li-gandami receptorów PPAR. Po zebraniu pożywki oznaczano w niej sekrecję hormonów steroidowych (progesteronu, estradiolu) metodami radioimmunologicznymi. Wykaza-no, że podanie agonistów i/lub antagonistów receptorów PPAR wpływa na wydzielanie

(22)

KN Zootechników i Biologów Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Autor

Barbara Nowak Opiekun naukowyprof. dr hab. Włodzimierz Nowak

laCtobaCilluS buChnerii JAKO DODATEK PASZOWY laCtobaCilluS buChnerii AlS FODDER ADDITIVE

Najważniejszym „żywieniowym” czynnikiem ograniczającym wydajność oraz długowieczność wysoko wydajnych krów mlecznych jest nadmierny deficyt energii po wycieleniu, wynikający przede wszystkim z niedostosowanego do bardzo dużych wydajności pobrania suchej masy.

Heteromenatywne szczepy bakterii Lactobacillus buchnerii stosowane są przede wszystkim jako mikrobiologiczny dodatek kiszonkarski, a jednym z produktów fermentacji jest glikol propylenowy, stosowany jako glukoplastyczny dodatek paszowy w okresie przejściowym.

Celem doświadczenia było określenie możliwości inokulowania płynu żwacza w warunkach in vitro szczepem bakterii Lactobacillus buchnerii .

Zastosowano zmodyfikowaną metodę batch culture (MBC) z wykorzysta-niem inkubatora Daisy. Układ doświadczenia: CK – kontrola bez dodatku Lactobacil-lus buchnerii, LB01 – dodatek 0,1 g LactobacilLactobacil-lus buchnerii oraz LB1 – dodatek 1 g Lactobacillus buchnerii (CFU-1*1011_{w g). Inkubacja w trzech powtórzeniach trwała:}

1, 3, 6 i 12 h.

W płynie po inkubacji określano: pH, stężenie krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, kwasu mlekowego oraz liczebność pierwotniaków z grup Holotricha i Entodiniomorpha.

(23)

SKN Biologów i Hodowców Zwierząt Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Autor

Tomasz Próchniak Opiekun naukowydr inż. Iwona Janczarek

KSZTAŁTOWANIE SYlWETKI KONIA PODCZAS SKOKU PRZEZ PRZESZKODĘ O RÓŻNEJ WYSOKOŚCI POSITION OF HORSE BODY IN JUMP OVER OBSTAClE

OF DIFFERENT HEIGHT S t r e s z c z e n i e

Zagadnieniem często poruszanym podczas prób dzielności koni wierzchowych jest wysokość pokonywanych przeszkód podczas skoków luzem (bez jeźdźca). Pod-czas testu 100-dniowego ogiery oceniane są na przeszkodach o maksymalnej wysoko-ści 120–130 cm i szerokowysoko-ści 100 cm. Pokonywanie ich nie jest forsowne dla młodego organizmu, ale równocześnie nie pozwala na kontrolę skuteczności skoków za pomocą zrzutek i wyłamań, gdyż ich udział jest minimalny. Alternatywnie prowadzi się więc ocenę stylu skoku. Taki sposób testowania koni również budzi wiele kontrowersji ze względu na wspomnianą wysokość pokonywanej przeszkody, która może blokować wykazanie faktycznych zdolności osobniczych.

Celem pracy stało się określenie wpływu wysokości pokonywanej podczas prób dzielności przeszkody na wymierne cechy stylu skoku oraz wybór optymalnej jej wy-sokości w kształtowaniu pożądanych wartości tych cech. Materiał badawczy stanowiły nagrania video skoków luzem młodych ogierów półkrwi podczas testu 100-dniowego. Każdy ogier oddawał pięć skoków przez przeszkodę, której wysokość zwiększano od 100 do 120 cm po każdym udanym skoku. Następnie, za pomocą programu Pinnacle Studio Version 9.0.0, Pinnacle Systems Inc., 2003 dokonano podziału nagrania na 24 klatki zdjęciowe z każdej sekundy jego trwania. Wybrano dziewięć klatek odzwier-ciedlających charakterystyczne elementy skoku. Uzyskane wyniki poddano analizie wariancji z uwzględnieniem losowego wpływu konia oraz stałego wpływu wysokości przeszkody (ANOVA - GLM). Różnice między średnimi określono testem t-Tukey’a.

Odnotowano, iż czynnik wysokości przeszkody wywarł istotny wpływ na 28,5% wszystkich analizowanych cech. Wystąpiły one przede wszystkim w momencie odbicia kończynami przednimi oraz przenoszenia kończyn tylnych nad najwyższymi punkta-mi przeszkody (drągapunkta-mi). Kolejny poziom czynnika powodował najbardziej wyraźne zmiany w ustawieniu: szyi, górnej linii ciała, stawu nadgarstkowego oraz wszystkich

(24)

SKN Hodowców Drobiu

Dawid Dorda Opiekun naukowydr inż. Maria Chrzanowska

POPRAWA WSKAźNIKÓW REPRODUKCYJNYCH BAŻANTÓW W CHOWIE WOlIEROWYM

IMPROVING REPRODUCTIVE INDICATORS OF PHEASANTS UNDER AVIARY MAINTENANCE

Głównym problemem w hodowli ptaków dziko żyjących jest niedostatek ma-teriału hodowlanego oraz zwykle wysoki stopień inbredu. Skutkiem tego są niskie wy-niki lęgów. Stosując naturalne metody kojarzenia oraz lęgi, trudności tych nie można rozwiązać.

Celem niniejszej pracy było poznanie rozwiązań stosowanych w zagranicznych hodowlach wolierowych bażantów w Riemst (Belgia) związanych z niskimi ich wskaź-nikami reprodukcyjnymi.

Sztandarowymi przykładami bażantów nastręczających hodowcom wiele trud-ności i dających niewiele potomstwa są wieloszpony, tragopany plamiste oraz bażanty japońskie.

Problemem u wieloszponów jest niska liczba uzyskiwanego potomstwa. Zasad-niczo większość gatunków znosi tylko po dwa jaja, wieloszpony pawie zaś tylko jedno. Jeśli jaja są zabierane i inkubowane, liczba młodych od jednej samicy może dochodzić do ośmiu sztuk.

Samce bażantów japońskich słyną ze swojej agresji względem partnerek, co często kończy się brakowaniem kogutów ze względu na niemożność wykorzystania ich w hodowli lub śmiercią kur. Utrzymywanie samic i samców osobno, przy zastosowaniu sztucznej inseminacji, likwiduje ten problem, obniża też znacząco stopień brakowania i umożliwia uzyskanie potomstwa nawet od agresywnych samców, zwłaszcza jeśli są cenne z genetycznego punktu widzenia.

Podobny problem występuje u tragopanów plamistych, od których uzyskanie przychówku jest niemożliwe z uwagi na niezmiernie wysoki stopień inbredu europej-skiej populacji. Praktycznie wszystkie samce charakteryzują się pozorną bezpłodno-ścią, mimo tokowania i produkcji nasienia. Dopiero zastosowanie sztucznej insemina-cji oraz sprowadzenie nowych, niespokrewnionych z europejską populacją osobników

(25)

Małgorzata Bonter Magda Rzepka

Opiekun naukowy dr inż. Maria Chrzanowska

ANAlIZA CECH MORFOlOGICZNYCH I JAKOŚCIOWYCH JAJ PTAKÓW UŻYTKOWYCH

ANAlYSIS OF MORPHOlOGICAl AND qUAlITY CHARACTERISTICS OF POUlTRY’S EGGS

Jajo stanowi najdoskonalszy produkt pochodzenia zwierzęcego pod względem składu aminokwasów, składników mineralnych (wapń, mangan, żelazo, cynk, selen) i witamin. Wszystkie niezbędne substancje potrzebne do inicjacji życia znajdują się wewnątrz jaja, a proporcje pomiędzy poszczególnymi składnikami chemicznymi treści jaja są idealne. Jaja kurze przejmują nawet rolę nutraceutyków, czyli żywności leczni-czej. W przyrodzie nie istnieje drugi, doskonalszy surowiec. Jajo jest również cudem techniki w swoim kształcie i twardości. Skorupka jaja jest najwspanialszym materiałem budulcowym. Skład chemiczny skorupy zbliżony jest do marmuru, a sam kształt powo-duje, że wytrzymuje bardzo duże wstrząsy i ciśnienie w stosunku do grubości.

Istnieje ogromna różnorodność, szczególnie pod względem cech morfolo-gicznych jaj. Dlatego też celem podjętych badań były ocena i porównanie cech mor-fologicznych oraz jakościowych jaj pochodzących od wybranych gatunków ptaków użytkowych grzebiących i wodnych. Poddano analizie jaja w skorupach i po rozbiciu badano ich treści pod względem następujących cech jakościowych:

zewnętrzne cechy – masa i kształt jaj, grubość, barwa, czystość i uszko-–

dzenie skorupy;

wewnętrzne cechy – głębokość komory powietrznej, wysokość, szerokość, –

indeks białka i żółtka; poza tym jednostki Haugh’a przy ocenie białka oraz intensywność barwy żółtka.

(26)

Sylwia Sobolewska Marita Świniarska

PRZYSZŁOŚć POlSKIEGO DROBIARSTWA THE FUTURE OF POlISH POUlTRY INDUSTRY

Obrońcy praw zwierząt wykazali, że system klatkowy, który dotyczy więk-szości kur nieśnych w Polsce, ogranicza w znacznym stopniu możliwość wypełniania przez nie naturalnych norm behawioralnych. Zgodnie z Dyrektywą 1999/74 w krajach Unii Europejskiej od 2012 r. producent utrzymujący co najmniej 350 kur nieśnych musi zapewnić ptakom minimum 750 cm2_{powierzchni klatki na jedną nioskę, w dodatku}

po-wierzchnia klatki bez gniazda powinna stanowić nie mniej niż 600 cm2_{, a powierzchnia}

całkowita co najmniej 2000 cm2_{. W kurnikach mogą być instalowane tylko tzw. klatki}

wzbogacone, wyposażone w gniazdo, ściółkę, grzędę oraz urządzenie do ścierania pa-zurów.

W Polsce około 92% jaj produkowanych jest w klatkach, a zaledwie 99 na 591 działających ferm stosuje klatki udoskonalone. Minister Rolnictwa – Marek Sawic-ki zamierza przedłużyć okres wprowadzania klatek ulepszonych z 1 stycznia 2012 r. o kolejne pięć lat, a więc do 1 stycznia 2017 r. Jednak obrońcy praw zwierząt uważają, że wydłużanie tego okresu jest niedopuszczalne.

Celem pracy była prognoza przyszłości polskiej produkcji jajczarskiej i konse-kwencji dla przeciętnego konsumenta jaj spożywczych, związanych z wprowadzeniem klatek zmodernizowanych na podstawie przeprowadzonej ankiety sondażowej wśród hodowców kur nieśnych z terenu Dolnego Śląska na temat wpływu zmiany klatek na produkcję jaj konsumpcyjnych i cenę pozyskiwanego jaja.

(27)

SKN Hodowców Trzody Chlewnej Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autor

Kamil Duziński Opiekun naukowydr hab. Paweł Gajewczyk, prof.UP

PROFIlAKTYKA NIESWOISTA BIEGUNEK U PROSIĄT PROPHYlAXIS OF SEEDY DYSENTERY IN PIGlETS

Biegunki prosiąt ssących stanowią problem często pojawiający się w chowie trzody chlewnej. Niezależnie od stopnia intensyfikacji produkcji, zawsze mogą kompli-kować odchów prosiąt. W przypadku wystąpienia bardzo szybko powodują wycieńcze-nie młodych organizmów, doprowadzając do upośledzenia układu odpornościowego. Szacuje się, że biegunki, które powstają z różnych przyczyn, zwiększają śmiertelność prosiąt o 2,5–8,5%. Niektóre źródła podają, że 1 dzień przebytej przez miot biegunki wpływa na wydłużenie tuczu o 5 dni, a już 4 dni jej trwania przedłużają tucz o 2 tygo-dnie.

W przypadku ostrego jej przebiegu prosięta tracą od 10 do 12% masy ciała po 6 godzinach trwania biegunki.

W pracy zostały wykorzystane wyniki uzyskane z fermy loch (obsada 8 000 sztuk) w Przechlewie – Poldanor Sp. z o.o.

(28)

SKN Doradztwa Rolniczego

Uniwersytet przyrodniczy we Wrocławiu Autor

Jakub Chodakowski Opiekunowie naukowi:mgr inż. Małgorzata Borkowska dr inż. Izabela Kurtyka

AMAFERM NA POlSKIM RYNKU AMAFERM ON THE POlISH MARKET

AMAFERM to produkt z wieloletnią tradycją, od dawna stosowany przez ho-dowców z Francji, Hiszpanii, Włoch, Holandii, Anglii oraz innych krajów europej-skich. AMAFERM jest produktem fermentacji Aspergillus Oryzae (gatunek grzybów), zalecanym jako dodatek zootechniczny w żywieniu przeżuwaczy.

Flora przeżuwaczy jest bogata w bakterie, pierwotniaki i grzyby. Niestety grzy-by są najmniejszą grupą (około 8%) i mają niski udział w procesie trawienia komórek roślinnych. Grzyby i niektóre bakterie celuloityczne są odpowiedzialne za rozkład ce-lulozy i hemicece-lulozy w ściankach komórek roślinnych. Niemożliwe będzie wniknięcie bakterii do środka komórki i strawienie jej treści, jeżeli nie zostanie rozbita i strawiona ściana komórki.

AMAFERM jest odpowiedzialny za rozwój grzyba Neocallimastix frontalis, dzięki czemu zwiększa i przyśpiesza rozwój flory bakteryjnej i pierwotniaków żwa-cza, odpowiedzialnych za trawienie komórek. Wszystko to przyczynia się do większej strawności paszy krów oraz większej wydajności mlecznej.

Na rynek polski firma Provimi Polska Sp. z o.o. wprowadziła dwie formy AMAFERMU – formę czystą, wymagającą przygotowania przedmieszki i formę goto-wą do użycia – TMR. Z wyliczeń, jakie zaprezentowała firma wynika, że każde 0,25 zł wydane na krowę dziennie daje nam do 1 zł zysku.

Produkt zyskał już zaufanie w innych krajach europejskich, warto więc roz-począć jego wykorzystywanie w polskim rolnictwie. Korzyści, jakie przynosi AMA-FERM, są niezwykle obiecujące.

(29)

sEKCJA bIOlOGII

I HODOWlI ZWIERZąT – POSTERY

Rachela Formella Opiekun naukowydr inż. Maria Chrzanowska

ANAlIZA TEMPA WZROSTU KURCZĄT BROJlERÓW HUBBARD FlEX GROWTH RATE ANAlYSIS OF BROIlER CHICKENS FROM lINE

HUBBARD FlEX S t r e s z c z e n i e

W produkcji mięsa drobiowego wykorzystywane są wszystkie gatunki ptaków zaliczanych do drobiu użytkowego. Podstawowy surowiec rzeźny stanowią przede wszystkim kurczęta brojlery. Odchów kurcząt brojlerów w kraju prowadzony jest systemem intensywnym, wielkotowarowym, z utrzymywaniem ptaków na głębokiej ściółce i oparty jest na odchowie czteroliniowych mieszańców kur mięsnych importo-wanych z firm zagranicznych. Kurczęta brojlery charakteryzują się szybkim tempem wzrostu, dobrym wykorzystaniem paszy i niskim jej zużyciem na 1 kg przyrostu, do-skonałym umięśnieniem klatki piersiowej i ud, białą barwą upierzenia i białą lub żółtą skórą, szybkim opierzaniem, wysoką wydajnością rzeźną oraz małym otłuszczeniem, smacznym mięsem.

Do produkcji brojlerów sprowadzana jest m.in. linia mięsna Hubbard Flex, F-15 i JA-57.

O efektywności odchowu kurcząt brojlerów decydują czas odchowu, zużycie paszy na kg masy ciała, końcowa masa ciała oraz zdrowotność ptaków.

(30)

Małgorzata Bonter Magda Rzepka

KACZKA KRZYŻÓWKA I JEJ MOŻlIWOŚCI WIlD DUCK AND ITS CAPABIlITIES

Kaczka krzyżówka jest najliczniejszym gatunkiem spośród wolno żyjących ka-czek i wyróżnia się największą zdolnością wykorzystywania różnorodnych warunków naturalnych. Dzięki swojej plastyczności jest gatunkiem zwiększającym swoją liczeb-ność w naszym kraju.

Kaczka krzyżówka jest nie tylko wolno żyjącym pospolitym ptakiem łownym, ale nadaje się również do chowu fermowego. Odchowaną młodzież przeznacza się przede wszystkim do zwiększenia populacji tego gatunku w środowisku naturalnym. Taką działalnością zajmują się organizacje łowieckie. Z sukcesem przeprowadzono wiele udanych prób introdukcji kaczek krzyżówek na nowo powstałe zbiorniki wodne. Znane są przypadki gospodarczego wykorzystywania kaczek krzyżówek na stawach w gospodarstwach rybnych.

Tuszka kaczki krzyżówki cechuje się bardzo dobrym umięśnieniem, smacznym mięsem o posmaku dziczyzny. Sama kaczka jest wdzięcznym obiektem badań w wielu placówkach naukowych.

Stosunkowo dużo jest informacji o tej dzikiej kaczce w literaturze naukowej i popularnonaukowej z dziedziny łowiectwa i ornitologii. Znacznie mniej prac jest po-święconych aspektowi zootechnicznego wykorzystania kaczki krzyżówki.

Celem niniejszej pracy było poznanie – na podstawie literatury i własnych obserwacji, biologii kaczki krzyżówki żyjącej w środowisku naturalnym i w bliskim sąsiedztwie człowieka, możliwości wszechstronnego wykorzystania kaczki krzyżówki przez człowieka jako ptaka łownego, ozdobnego i hodowlanego, ptaka chowanego na

(31)

Aneta Borowicz Opiekun naukowydr inż. Maria Chrzanowska

SOS DlA GŁUSZCA I CIETRZEWIA SOS FOR BlACK GROUSE AND CAPERCAIllE

Cietrzew i głuszec należą do rzędu kuraków (Galliformes), rodziny głuszco-watych (Tetraonidae) i są ptakami pod ścisłą ochroną. W krajobrazie ziemi polskiej jeszcze pół wieku temu można było spotkać cietrzewie i głuszce, które niezwykłym rytuałem godowym rozpoczynały wiosenne toki. Dzisiaj wspaniałe gody tych ptaków powoli zanikają z powodu drastycznego spadku ich liczebności.

Przyczyn gwałtownego zmniejszania populacji tych leśnych kuraków należy do-patrywać się w: zmianach środowiskowych biotopu (np. melioracje, rozwój infrastruk-tury infrastruk-turystycznej), bardzo małej liczebności lokalnych populacji, eutrofizacji siedlisk leśnych, ekspansji liczby drapieżników (przede wszystkim lisów i kun), zwiększonej antropopresji (turyści, zbieracze runa), kolizjach z przewodami linii energetycznych i ogrodzeniami upraw leśnych oraz kłusownictwie.

Cietrzew jest zaliczany do najszybciej zanikającego gatunku i jest nielicznym (2000–2500 osobników) ptakiem lęgowym na wschodnich i południowych terenach kraju. Populacja głuszca szacowana jest zaledwie na ok. 500 osobników, występują-cych w 4 izolowanych populacjach. Spotkać je można w Puszczach Augustowskiej i Solskiej, Borach Dolnośląskich oraz w Karpatach Zachodnich.

Celem pracy było poznanie biologii cietrzewia i głuszca, zagrożeń, na które narażone są te piękne ptaki i szansy na ich przetrwanie w środowisku naturalnym. Ma-teriał informacyjny zebrano na podstawie wywiadów z osobami zajmującymi się in-trodukcją cietrzewia i głuszca na tereny naturalnego ich siedliskowania oraz przeglądu piśmiennictwa i danych internetowych.

(32)

Aleksandra Augustyn Weronika Buła

GDYBY GĘSI MIAŁY GŁOS…

IT IS A PITY THAT THE GEESE DO NOT HAVE A VOICE... S t r e s z c z e n i e

Główną placówką hodowlaną i badawczo-naukową gęsi Białych Kołudzkich® w Polsce jest Instytut Zootechniki – PIB Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej istniejący od 1946 r. Aktualnie nasza hodowla opiera się na dwóch rodach gęsi Białych Kołudzkich®: rodzie matecznym WD-1 i ojcowskim WD-3.

Surowcem przemysłu drobiarskiego jest pierze pochodzące z podskubywania gęsi Białych Kołudzkich® żywych, czyli podskub tzw. wiejski, z którego otrzymuje się pierze i puch najlepszej jakości, oraz całe pierze uzyskane po uboju gęsi, tzw. opad. Podskub polega na usuwaniu piór dojrzałych w okresie ich wypadania (okres pierze-nia). W Polsce podskubuje się tylko gęsi, ponieważ ich pióra mają dużą wartość użyt-kową: są miękkie, bogato podpuszone, łódkowate, elastyczne, o szerokiej chorągiewce, dzięki czemu są bardziej odporne na wycieranie. Od wielu lat nasze produkty cieszą się uznaniem i dobrą marką na światowych rynkach – głównie japońskim, niemieckim i amerykańskim.

W Unii Europejskiej nie ma zakazu skubania gęsi, natomiast w Polsce coraz częściej dyskutuje się o zakazie podskubywania pierza, o który Związek Hodowców Drobiu apeluje do Ministerstwa Rolnictwa. Obrońcy i miłośnicy praw zwierząt wysu-wają zarzuty rzekomego dręczenia gęsi. Jednak doświadczenia i praktyka wykazują, że podskubywanie nie wpływa ujemnie na rozwój, masę gęsi i ich nieśność, a także reguluje i skraca okres pierzenia. Efektem podskubywania jest także korzystna reakcja immunologiczna, wpływająca dodatnio na odporność.

(33)

Katarzyna Hanuszewicz Opiekun naukowydr inż. Maria Chrzanowska

CHÓW ZIElONONÓŻKI KUROPATWIANEJ W GOSPODARSTWIE EKOlOGICZNYM BREEDING OF ZIElONONÓŻKA KUROPATWIANA

IN ECOlOGICAl FARM S t r e s z c z e n i e

Zielononóżka kuropatwiana jest rodzimą rasą kur nadającą się do upowszech-niania w małych i średnich gospodarstwach rolnych, zwłaszcza na obszarach przyrod-niczo cennych, doskonale nadających się do produkcji żywności ekologicznej. Zielo-nonóżka kuropatwiana jest rasą kur charakteryzującą się dużą wytrzymałością na niskie temperatury, bardzo dobrze rozwiniętą umiejętnością poszukiwania pokarmu, skłonno-ścią do wysiadywania jaj i wodzenia potomstwa oraz dużą odpornoskłonno-ścią na choroby.

Ciągle wzrasta zainteresowanie zielononóżkami – wynika ono bowiem z cie-kawego, kolorowego i kuropatwiannego upierzenia, osobliwej popielato-zielonożółtej barwy skoków, a przede wszystkim z korzystnego poziomu ich cech użytkowych. Od-znaczają się mięsem o znakomitym smaku, tuszką o ciemnej barwie i małym otłuszcze-niu, a także obniżonym poziomem cholesterolu w żółtku jaj w porównaniu do innych kur nieśnych.

Hodowcy wykorzystujący walory środowiska i prowadzący chów zielononó-żek na pastwiskach swoich gospodarstw tworzą w ten sposób produkt lokalny, jakim są „ekojaja” pochodzące z gospodarstw ekologicznych. Konsumenci kupując produkty regionalne, wspierają produkcję rodzimą i otrzymują produkt atrakcyjny o wyjątkowej jakości.

Celem pracy była analiza cech użytkowych zielononóżek stada towarowego utrzymywanych w warunkach gospodarstwa ekologicznego, analiza warunków utrzy-mania, charakterystycznych form zachowania tych kur oraz korzyści wynikających z ich chowu.

(34)

SKN Hydrobiologów

Karolina Kacper Opiekunowie naukowi:dr inż. Monika Kowalska-Góralska dr Magdalena Senze

SKŁAD FIZYKOCHEMICZNY WODY POWIERZCHNIOWEJ lITORAlU (W OKRESIE STAGNACJI lETNIEJ) JEZIOR lEŻĄCYCH NA SZlAKU

TURYSTYCZNYM WIElKICH JEZIOR MAZURSKICH PHYSICAl AND CHEMICAl lITORAl WATER PARAMETERS FROM MAZURSKIE lAKES DURING SUMMER STAGNATION

Kraina Wielkich Jezior Mazurskich odznacza się największym udziałem po-wierzchni wodnej. Stanowią one kompleks jezior połączonych między sobą naturalnie lub sztucznie kanałami żeglugowymi, utrzymującymi się na prawie jednakowym pozio-mie zwierciadła wody – ok. 116 m n.p.m.. Jest to największy kompleks jezior w Polsce. Obejmuje około 10% sumarycznej powierzchni jezior w kraju. W skład tego kompleksu wchodzą dwa największe jeziora: Śniardwy (11,380 ha) i Mamry (10,440 ha).

Rejon ten posiada ogromne walory turystyczne. Racjonalna gospodarka zaso-bami wodnymi jezior wymaga jednak dokładnego poznania ich jakości.

Badaniami objęto szesnaście jezior na najbardziej uczęszczanym przez żegla-rzy i turystów szlaku wodnym Wielkich Jezior Mazurskich – Roś, Śniardwy, Bełdany, Mikołajskie, Tałty (powyżej kanału dopływowego), Tałty (wypływające przy kanale odpływowym), Tałtowisko, Kotek, Szymon, Jagodno, Boczne, Niegocin, Kisajno, Dar-gin, Kirsajty, Mamry.

Celem pracy było poznanie składu fizykochemicznego wód powierzchniowych w strefie litoralnej (przybrzeżnej) jeziora.

Próbki wody do badań pobrano w okresie stagnacji letniej od 4.07.2009 do 10.07.2009 r.

Oznaczono na każdym stanowisku 13 następujących parametrów jakości wody: temperaturę wody (termometrem elektronicznym), aktualną zawartość tlenu w wodzie

(35)

SKN Kynologów

Rachela Formella Malwina Siwko

Opiekun naukowy

dr inż. Magdalena Zatoń-Dobrowolska

ANAlIZA STRUKTURY RASOWEJ PSÓW STARTUJĄCYCH W AGIlITY W POlSCE

STRUCTURAl ANAlISYS OF BREADS OF DOGS COMPETING IN AGIlITY IN POlAND

Agility jest obecnie najliczniej reprezentowanym przez zawodników sportem kynologicznym w Polsce. Z biegiem lat sport ten bardzo się rozwinął, a więc zmieniły się również wymagania, które stawiane są zawodnikom. Tor przeszkód staje się coraz bardziej wymagający pod względem technicznym, sprawnościowym oraz szybkościo-wym. Dobór psa do sportu to bardzo poważny problem w dzisiejszych czasach. Nie wystarczy już wziąć psa z podwórka, żeby zaistnieć. Spotykamy się coraz częściej z miotami, których rodzice dobierani są pod kątem predyspozycji i osiągnięć sporto-wych. Droga do sukcesu rozpoczyna się już w momencie wyboru szczenięcia. Dlatego warto przyjrzeć się, jakie psy najczęściej startują, które z nich wygrywają, a w końcu – jakie rasy obecnie najczęściej są wybierane z myślą o rozpoczęciu kariery w tym sporcie. Agility wciąż zmienia swoją postać, ciągle możemy widzieć w nim nowe rasy i obserwować, które z nich stają się popularne i błyskawicznie zyskują swoich zwolen-ników, a które okazują się jednak nie najlepszym wyborem i znikają z parkuru.

(36)

SKN Teriologów

Ryszard Koziński Kataryna Kozyra

Opiekun naukowy dr Magdalena Moska

WSTĘPNE WYNIKI BADAń Z PROWADZONYCH OBSERWACJI BOBRA EUROPEJSKIEGO (CaStor fiber) NA TERENACH

WODONOŚNYCH WROCŁAWIA W OKOlICY SIECHNIC PRElIMINARY RESUlTS OF OBSERVATIONS OF THE EUROPEAN

BEAVER (CaStor fiber) IN THE AREAS OF AqUIFERS IN THE AREA OF WROCŁAW SIECHNICE

W okresie od stycznia do lipca 2010 r. studenci Studenckiego Koła Naukowego Teriologów spenetrowali obszary wodonośne Wrocławia w poszukiwaniu śladów obec-ności bobra europejskiego Castor fiber i wydry europejskiej Lutra lutra. Po wstępnych obserwacjach mających na celu wybranie miejsca, w którym działalność bobrów była najbardziej intensywna, studenci zinwentaryzowali wybrany obszar. Naniesiono na mapę wszystkie istniejące ślady aktywności zwierząt: tropy, zgryzy, żeremia. Studenci prowadzili obserwacje w terenie, zaznaczając pojawiające się nowe ślady działalności bobrów. Na podstawie obserwacji można wnioskować, iż tereny wodonośne w okolicy Siechnic stanowią dla bobra i wydry optymalne siedlisko.

(37)

SKN Biologów i Hodowców Zwierząt Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Autorzy:

Dorota Lis Agnieszka Rodzik

Opiekun naukowy dr inż. Iwona Janczarek

KlASYCZNA A NATURAlNA SZKOŁA JEźDZIECKA ClASSIC AND NATURAl EqUITATION SCHOOl

Użytkowanie wierzchowe jest obecnie najpopularniejszą formą wykorzystania koni. Jak wskazują obserwacje oraz różnego rodzaju opracowania naukowe przyucza-nie młodego konia do przyjęcia rzędu (siodło i uzda) oraz jeźdźca jest dla przyucza-niego sytu-acją bardzo stresującą. Błędy popełnione na tym etapie są bardzo trudne do wyelimi-nowania lub wręcz niemożliwe do naprawienia. W ostatnich latach obok jeździectwa klasycznego coraz większą popularność zdobywa szkoła naturalna, która polega na zro-zumieniu i naśladowaniu przez człowieka naturalnych zachowań koni, a także pozna-niu ich instynktów i potrzeb. Jednakże naturalne metody szkolenia wciąż budzą wiele kontrowersji wśród doświadczonych jeźdźców czy trenerów stosujących powszechnie uznane metody treningu koni (tzw. szkoła klasyczna). Wiele osób zastanawia się, czy szkoła naturalna może stać się alternatywą dla jeździectwa klasycznego. Pyta się także, która metoda pracy, szczególnie z młodym koniem, jest bardziej efektywna i ogranicza stres, pozwalając na zachowanie dobrostanu zwierzęcia.

Celem pracy stało się porównanie metod naturalnych z powszechnie stoso-wanymi obecnie w jeździectwie (szkoła klasyczna), przez określenie stopnia pobu-dzenia emocjonalnego młodych koni podczas pierwszego siodłania oraz dosiadania przez jeźdźca. Materiał do badań stanowiło 16 koni arabskich czystej krwi. Udział koni trenowanych metodami naturalnymi i tradycyjnymi oraz udział ogierów i kla-czy był jednakowy. Koniom nigdy wcześniej nie zakładano siodła. Zadaniem trene-rów było wejście na osiodłanego konia i przejęcie przez nich pozycji wyprostowanej. W czasie treningu dokonano pomiaru tętna (HR) koni (urządzenia telemetryczne POLAR RS800CX).

Odnotowano istotne różnice między tętnem osobników trenowanych metodami naturalną i klasyczną, przy czym ta pierwsza wykazała dużo mniejsze pobudzenie emo-cjonalne koni. Najniższe wartości tętna zaobserwowano w przypadku ogierów podczas

(38)

KN Dendrologów

Wydział Nauk Przyrodniczych Uniwersytet Szczeciński Autorzy:

Anna Bordiuk Marcin Król

Opiekunowie naukowi: prof. dr hab. Marian Ciaciura dr Helena Więcław

BADANIA NAD ZMIENNOŚCIĄ MORFOlOGICZNĄ I PŁCIOWĄ WOSKOWNICY EUROPEJSKIEJ (MyriCa gale l.)

NA POMORZU. ZAGROŻENIA GATUNKU

STUDIES OF MORPHOlOGICAl AND SEXUAl VARIATION MyriCa

gale l. IN POMERANIA. THREATS TO THE SPECIES

Woskownica europejska (Myrica gale L.) występuje nad morskimi wybrzeżami Ameryki Północnej, Azji i Europy. W Polsce rośnie w wąskiej strefie wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego. Jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona została rów-nież na Polskiej Czerwonej liście roślin i grzybów z kategorią [E]. Na Pomorzu zali-czana jest do gatunków zagrożonych z kategorii V. Największym niebezpieczeństwem dla woskownicy są zmiany warunków siedliskowych, zwłaszcza osuszanie. W celu jej ochrony utworzono na Pomorzu kilka rezerwatów, np. Roby, Bieczyno, Uroczysko Święta, Białogóra.

Prowadzone badania wskazują na istotną zmienność morfologiczną, zwłaszcza w kształcie i wielkości blaszki liściowej, gęstości i rodzaju ogruczolenia i owłosienia, wielkości kwiatostanu, wielkości przyrostów rocznych. Znaleziono okazy jednopienne o kwiatach obupłciowych oraz dwupienne o kwiatach rozdzielnopłciowych (z literatury wynika, że woskownica posiada zawsze kwiaty rozdzielnopłciowe i jest rośliną dwu-pienną). W niniejszej pracy badawczej przeanalizowano zakres zmienności wymienio-nych cech oraz podjęto próbę interpretacji uzyskiwawymienio-nych wyników.

(39)

SKN Teriologów

Katarzyna Kozyra Katarzyna Trzop

Opiekun naukowy dr Magdalena Moska

INWENTARYZACJA NIETOPERZY I DROBNYCH SSAKÓW PARKU NARODOWEGO GÓR STOŁOWYCH

INVENTORY OF BATS AND SMAll MAMMAlS MOUNTAINS NATIONAl PARK

Studenckie Koło Naukowe Teriologów Uniwersytetu Przyrodniczego ze Stu-denckim Kołem Naukowym Teriologów Uniwersytetu Wrocławskiego w sierpniu 2010 r. zinwentaryzowali terioafunę (nietoperze i gryzonie) Parku Narodowego Gór Stołowych.

W wyniku prowadzonych odłowów rozpoznano: nocka wąsatka (Myotis my-stacinus), nocka Brandta (Myotis brandtii), nocka Bechsteina (Myotis bechsteinie), mopka (Barbastella barbastellus), gacka brunatnego (Plecotus auritus). Nocne nasłu-chy umożliwiły potwierdzenie występowania w okolicy Szczelińca i Pasterki mrocz-ka posrebrzanego (Vespertilio murinu) oraz mrocz-karlimrocz-ka malutkiego (Pipistrellus pipistrel-lus). W Karłowie nasłuchiwano nocka wąsatka, nocka Brandta oraz mroczka późnego (Eptesicus serotinus).

Inne metody badawcze stosowane na terenie Gór Stołowych to odłowy gryzo-ni w pułapki żywołowne, które były sprawdzane w odstępach 15 minutowych. Ssaki po schwytaniu i oznaczeniu zostały natychmiast wypuszczone w miejscu złowienia. Powyższa inwentaryzacja pozwoliła na potwierdzenie występowania trzech gatunków gryzoni: myszy leśnej (Apodemus flavicollis), myszy polnej (Apodemus agrarius) oraz nornicy rudej (Myodes glareolus). Największą frekwencją charakteryzowała się pierw-sza z nich.

(40)

SKN Teriologów

Katarzyna Mieczkowska Opiekun naukowydr Magdalena Moska

SSaki BieBrzańSkiego Parku Narodowego MaMMalS of the BieBrza NatioNal Park

Studenckie Koło Naukowe Teriologów Uniwersytetu Przyrodniczego razem ze Studenckim Kołem Naukowym Teriologów Uniwersytetu Wrocławskiego w listopa-dzie 2010 r. brało udział w wyjeźlistopa-dzie naukowym organizowanym na obszarze bie-brzańskich bagien.

Metodą tropień i obserwacji bezpośrednich wykazano obecność niektórych ssa-ków na obszarze gminy Trzcianne (Biebrzański Park Narodowy). Odnalezione martwe okazy potwierdziły występowanie drobnych ssaków: rzęsorka rzeczka Neomys fodiens oraz karczownika Arvicola terrestris. Zaobserwowano ślady żerowania bobra euro-pejskiego Castor fiber: żeremia, tamy i zgryzy. Zinwentaryzowano siedemnaście łosi w warunkach naturalnych. Studenci podczas wyjazdu pogłębiali wiedzę na temat terio-fauny Biebrzańskiego Parku Narodowego.

(41)

WYDZIAŁ

INŻYNIERII KSZTAŁTOWANIA

ŚRODOWISKA I GEODEZJI

(42)

(43)

WYDZIAŁOWY KOMITET ORGANIZACYJNY

XVI MIĘDZYNARODOWEJ KONFERENCJI

STUDENCKICH KÓŁ NAUKOWYCH

Przewodniczący dr hab. inż. Krzysztof Pulikowski, prof. nadzw. – prodziekan wydziału Członkowie: prof. dr hab. inż. Alicja Czamara – kurator wydziałowy

dr hab. inż. Grzegorz Janik dr inż. Małgorzata Biniak dr inż. Krzysztof Mąkolski dr inż. Adam Michalski dr inż. Jerzy Potyrała dr inż. Radosław Tatko dr inż. Tomasz Tymiński dr inż. Radosław Stodolak dr Elżbieta Szopińska dr inż. Beata Warczewska Aleksandra Staszewska, IV r. AK Elżbieta Hofman, I r.II0 _GiK

Maciej Iwachów, I r. II0_Bud.

Mateusz Plich, III r. GP Justyna Małyszko, IV r. IŚ Marcin Mol, II r. IB Agata Palusińska I r. II0 _GiK

(44)

(45)

SEKCJA ARCHITEKTURY

I KSZTAŁTOWANIA KRAJOBRAZU

SKN Architektury Krajobrazu

Izabela Iwancewicz Opiekun naukowydr inż. arch. Jerzy Potyrała

WARTOŚCI ARCHITEKTONICZNE I KRAJOBRAZOWE SCHRONÓW TYPU lS HOCHBUNKER Z OKRESU II WOJNY ŚWIATOWEJ

WE WROCŁAWIU

ARCHITECTURAl AND lANDSCAPE VAlUES OF lS HOCHBUNKER SHElTERS FROM THE WORlD WAR II PERIOD

Architectura militaris jest tematem interesującym z wielu powodów, ale jedno-cześnie trochę zapomnianym i pomijanym. Z pewnością jest to zagadnienie warte uwa-gi ze względu na wartości architektoniczne, jakie posiadają obiekty do niej zaliczane.

Przedmiotem analizy są naziemne schrony obrony przeciwlotniczej, fachowo określone mianem Luftschutz Hochbunker. Pięć niezwykłych obiektów, które wystę-pują w roli dominanty albo harmonizują z otoczeniem, stanowi element dziedzictwa kulturowego oraz architektoniczno-krajobrazowego. Na pierwszy rzut oka mogą wy-dawać się one chłodne w swej formie – po głębszej analizie stają się tajemniczymi i osobliwymi obiektami. Na szczególną uwagę zasługują niezwykłe inspiracje, który-mi kierowali się architekci przy projektowaniu tych schronów. Ze względu na rolę,

(46)

Katarzyna Porębna Alicja Romaniak

Opiekun naukowy dr inż. arch. Jerzy Potyrała

KONCEPCJA REWITAlIZACJI WYBRANEGO OBSZARU W KRAKOWIE THE CONCEPT OF REVITAlIZATION OF SElECTED AREA IN KRAKOW

W terminie 12–15 kwietnia 2011 r. odbyły się Ogólnopolskie Warsztaty Urbani-styczne Kraków 2011. Warsztaty zostały zorganizowane przez Koło Naukowe Polityki Regionalnej z kierunku gospodarka przestrzenna przy Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Skierowane były one do studentów z wydziałów: Architektura i Urbani-styka, Architektura Krajobrazu, Gospodarka Przestrzenna oraz Ochrona Środowiska.

Zaproszono studentów z całej Polski, którzy zajęli się opracowaniem rewitali-zacji kilku wybranych obszarów Krakowa. Studenci podzieleni zostali na grupy pro-jektowe, w ramach których realizowali swoje koncepcje. Grupa projektowa w składzie: Katarzyna Porębna, Alicja Romaniak, Wanda Sobieraj, Aleksandra Staszewska, Nata-lia Szponar (Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu), Anna Jakoniuk (Politechnika Wrocławska) oraz Izabela Ostatek (SGGW w Warszawie) opracowała zaprezentowaną koncepcję.

Organizatorzy warsztatów liczą, że dzięki tegorocznej prężnej współpracy z Władzami Miasta Kraków i IRM, opracowane koncepcje będą miały swój udział przy tworzeniu realnych założeń rewitalizacyjnych.

(47)

Wanda Sobieraj Aleksandra Staszewska Natalia Szponar

Opiekun naukowy dr inż. arch. Jerzy Potyrała

BADANIA ARCHITEKTONICZNE BATERII NAVIGlIO NA WYSPIE VElIKIJ BRIJUNI W CHORWACJI ARCHITECTURAl ANAlYSIS OF BATTERY NAVIGlIO

ON THE VElIKIJ BRIJUNI ISlAND IN CROATIA S t r e s z c z e n i e

W terminie 1–10 września 2010 r. pięcioosobowy zespół (w składzie: dr inż. arch. Jerzy Potyrała, dr inż. Radosław Tatko, Wanda Sobieraj, Aleksandra Staszewska i Natalia Szponar) wziął udział w Międzynarodowych Warsztatach Ar-chitektury Fortecznej, organizowanych i finansowanych przez Ministerstwo Kultury Chorwacji.

Studentki Uniwersytetu Przyrodniczego, przy współpracy ze studentami chor-wackimi (Jurica Gulan, Ivana Hržan, Ines Huseljić, Tanja Kalac, Matija Kalčić oraz Antun Vuković), pod okiem opiekunów zinwentaryzowały pomieszczenia baterii Na-viglio na wyspie Velikij Brijuni w Chorwacji (inwentaryzacja obejmowała główne wymiary pomieszczeń, stan techniczny murów, charkterystykę uszkodzeń, ubytków mechanicznych oraz korozji biologicznej i chemicznej – glony, porosty, wysolenia itp.) oraz wykonały waloryzację krajobrazową (oceniły stopień pokrycia fortu zielenią, a także wyznaczyły punkty, osie i otwarcia krajobrazowe istotne widokowo oraz ważne krajobrazowo drzewa).

Wyniki badań przedstawione zostały w formie kart inwentaryzacyjnych każde-go z pomieszczeń w forcie (w językach: polskim, chorwackim oraz angielskim), a także w formie posterów przedstawionych podczas prezentacji przeprowadzonej ostatniego dnia warsztatów.

(48)

SKN Dendrologii Stosowanej

Robert Sobolewski Opiekun naukowydr Elżbieta Szopińska

SOlITERY W PARKACH WROCŁAWIA SOlITERS IN WROCŁAW PARKS

Przez określenie soliter (syngielton) rozumiemy drzewo rosnące pojedynczo o pokroju charakterystycznym dla danego gatunku. Dzięki swojej strukturze może stać się unikalnym elementem kompozycji, tworzącym każdy park.

Solitery można spotkać na wszystkich terenach zieleni miejskiej Wrocławia, ale czy tak naprawdę przyciągają uwagę? Jaką mają wartość kompozycyjną? Poprzez analizę drzew w stanie bezlistnym łatwiej jest określić ich pokrój i ocenić prawidło-wość wykonywania pielęgnacji, a także stwierdzić, jakie gatunki uznano za odpowied-nie do pełodpowied-nienia ww. funkcji.

Na podstawie analizy drzew parkowych autor podjął próbę odpowiedzi na po-wyższe pytania.

(49)

SKN Dendrologii Stosowanej

Martyna Gruszczyńska Natalia Rychlik

Opiekun naukowy dr Elżbieta Szopińska

ZASADY KSZTAŁTOWANIA PRZESTRZENI WOKÓŁ PlACÓWEK OŚWIATOWYCH NA PRZYKŁADZIE NIEPUBlICZNEGO PRZEDSZKOlA

IM. J.C. JANCZARSKIEGO WE WROCŁAWIU POD KĄTEM FUNKCJI EDUKACYJNYCH

PRINCIPlES OF MAKING THE SPACE AROUND THE EDUCATIONAl INSTITUTIONS AS AN EXAMPlE OF NON-PUBlIC NURSERY THEM. J.TH. JANCZARSKI IN WROClAW FOR EDUCATIONAl FUNCTIONS

Główną funkcją placówek oświatowych, w tym przedszkoli, jest funkcja spo-łeczno-edukacyjna. W XXI w. duży nacisk kładzie się na edukację ekologiczną. Pogłę-bia ona wiedzę na temat roślinności i zwierząt oraz kształtuje umiejętności korzystania z odnawialnych i nieodnawialnych zasobów przyrody w sposób racjonalny. Poza tym edukacja ekologiczna uwrażliwia najmłodszych na potrzebę obcowania z naturą oraz współistnienia człowieka z przyrodą.

Celem niniejszej pracy było stworzenie odpowiedniego otoczenia i miejsc na terenie przedszkola, w których dzieci będą mogły rozwijać swój zapał poznawczy. Wynikiem pracy jest projekt zagospodarowania ogrodu przedszkolnego, który pełni funkcję wychowawczo-dydaktyczną. W związku z tym teren przedszkola podzielono na strefy funkcjonalno-przestrzenne, kompozycyjnie ze sobą powiązane. Wydzielono zatem strefy: reprezentacyjną z budynkiem, gospodarczą, biocenozy nadmorskiej, róż-norodności roślinnej, roślinności użytkowej, wyżynnych wzniesień, naturalnego placu zabaw, roślinności izolacyjnej, rekreacji, nasadzeń kolorystycznych oraz edukacji eko-logicznej. Na każdym obszarze zaproponowano urządzenia i elementy, które umożli-wiają prawidłowy rozwój fizyczny i intelektualny dzieci. Wszystkie rozwiązania mają na celu zwiększenie ich chęci do zdobywania wiedzy o świecie przyrodniczym oraz zachęcenie do nauki poprzez zabawę. Wszystko zostało zaprojektowane ze szczegól-nym naciskiem na zapewnienie bezpieczeństwa najmłodszych.

(50)

SKN Planowania Przestrzennego Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autorzy:

Paulina Chrostowska Urszula Cyganik

Opiekun naukowy dr inż. Beata Warczewska

TRANSPORT A ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ TRANSPORT AND SUSTAINABlE DEVElOPMENT

W ramach Studenckiego Koła Naukowego Planowania Przestrzennego podjęta została współpraca z Młodzieżowym Domem Kultury przy ul. Kołłątaja we Wrocła-wiu. Przygotowany został cykl spotkań z dziećmi w wieku przedszkolnym, a także z uczniami szkoły podstawowej. Tematyka spotkań związana jest z transportem i jego oddziaływaniem na środowisko. Dzieci podczas przygotowanych prezentacji poznają różne środki transportu, z których korzystamy, a także zapoznają się z plusami i mi-nusami każdego z nich. Prezentuje się także negatywne oddziaływanie na środowisko oraz wpływ na organizację ruchu w mieście masowego poruszania się samochodami. Prezentacja rozwija wiedzę na temat alternatywnych form transportu i nowoczesnych technologii stosowanych w tej dziedzinie, a także wskazuje różne formy napędzania innowacyjnych pojazdów. Projekt ma na celu również promowanie komunikacji miej-skiej czy też zdrowych i przyjaznych środowisku sposobów transportu, m.in. jazda ro-werem, komunikacją miejską czy też przejście na piechotę.

W ramach dalszych działań badane są predyspozycje dzieci co do poruszania się po mieście. Dowiadujemy się, jak one postrzegają poszczególne środki transportu i jakimi najczęściej się poruszają. Sprawdzamy ich wiedzę na temat ekologicznych form transportu, jak i pozwalamy wykazać się kreatywnością co do kształtu i formy „ekologicznych pojazdów”. Zależnie od wieku pomysły i wiedza na ten temat jest róż-na. Chcemy pokazać dzieciom, że samochód nie jest najszybszym, najtańszym i najlep-szym środkiem transportu.

(51)

Marta Hoffman Jan Kazak Mateusz Plich

DOSTOSOWANIE ZAGOSPODAROWANIA TERENÓW PRZESTRZENI PUBlICZNYCH WIEDNIA DO POTRZEB OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

ADJUSTMENT OF lAND-USE PUBlIC SPACE IN VIENNA FOR THE DISABlED

Artykuł ma na celu podsumowanie obserwacji oraz ocenę istniejącego przy-stosowania przestrzeni publicznych Wiednia do potrzeb wszystkich jej użytkowników, a więc zarówno pełno-, jak i niepełnosprawnych. W opracowaniu uwzględniono wy-mogi projektowe, definicje niepełnosprawności, jak również zdobytą wiedzę własną. Na pierwszą część artykułu składa się ogólny zarys poruszanej problematyki dotyczą-cej niepełnosprawności oraz krótka charakterystyka przestrzeni poddanej obserwacji.

Następnie przyjrzymy się bliżej składnikom przestrzeni, a więc: miejscom od-poczynku, ekspozycjom, bezpieczeństwu i komunikacji, nawierzchniom, miejscom spotkań, uczestnikom przestrzeni Wiednia.

(52)

Kinga Kucharska Klaudia Mazur Aleksandra Strojna

PRZESTRZEń PUBlICZNA WIEDNIA PUBlIC SPACES IN VIEN

Przestrzeń publiczną tworzą miejsca ogólnodostępne i nieodpłatne, w których może znaleźć się każda jednostka społeczna, umożliwiające integrację międzyludzką, ale bez konieczności wchodzenia w bliskie kontakty. Inaczej mówiąc – przestrzeń pu-bliczna to ta, z której korzystamy wszyscy. Dziś jakość przestrzeni publicznej ma coraz większe znaczenie i nierzadko decyduje o atrakcyjności miasta. Dużym wyzwaniem jest więc dla miast takie zorganizowanie przestrzeni, aby była ona wysoko oceniana przez użytkowników.

Celem pracy jest wskazanie prawidłowych rozwiązań planistycznych i po-prawnego gospodarowania przestrzenią na podstawie przestrzeni publicznych Wied-nia. Opracowanie powstało na podstawie obserwacji i danych zgromadzonych podczas obozu naukowego SKN Planowania Przestrzennego w Wiedniu we wrześniu 2010 r.

Wiedeń został przedstawiony jako miasto o racjonalnym i tworzonym zgodnie z przemyślaną koncepcją zagospodarowaniu przestrzeni publicznych. Uwzględnione przestrzenie Bucherein Wien, Statdhalle, Statpark oraz UNO City zaspakajają potrzeby mieszkańców, poprawiają ich jakość życia oraz sprzyjają nawiązywaniu nowych kon-taktów. Przy obecnie nagminnie obserwowanym zawłaszczaniu przestrzeni publicz-nych warto przyjrzeć się prawidłowym wzorcom.