M I N I S T E R S T W O S P R A W W O J S K O W Y C H
J. I.
1922
REGULAMIN KAWALE RJI
WARSZAWA — 1932 GŁÓWNA KSIĘGARNIA WOJSKOWA
www.cbw.pl CB W
J. I .
1 9 2 2
M IN IS T E R S T WO S P RAW W O J S K OWYC H
REGULAMIN KAWALE RJI
WARSZAWA — 1922 G ŁÓ W N A K S IĘ G A RN IA W O J S K O W A
www.cbw.pl CB W
W a r s z a w a , d n . 1 7 .V I. 1 9 2 2 .
MINISTERSTWO SPRAW WOJSKOWYCH
SZTAB GENERALNY
O D D Z I A Ł III.
L. 5 1 6 5 / Re g . I I I Sz t a b
ROZKAZ
wprowadzający w życie Regulamin Kawalerji z roku 1922.
1) Zatwierdzam Re gulamin Kawalerji (J. I. 1922), równocześnie unieważniam Regulamin Jazdy cz. II i cz. III.
(J. 1921).
2) Regulamin niniejszy polecam wprowadzić w życie niezwłocznie, zaś od dnia I.IX.1922. obowiązuje on bez
względnie wszystkie oddziały i s zkoły kawalerji.
3) Re gulamin Jazdy cz. II i III z r. 1921 nale ży zniszczyć prócz egzemplarzy bibljotecznych, na których należy wyraźnie napis ać na karcie tytułowe j „Unie waż
nione rozkazem L. 5165./Reg. z dnia 17.V1.1922.
4) Regulamin niniejszy został opracowany przez Komisję Re gulaminową Departamentu Jazdy Ministerstwa Spraw Wojs kowych. T amże należy skierować ws zelkie uwagi i wnioskt, wypływające z praktyki i doświadczenia przy stosowaniu regulaminu.
5) Nie wolno czynić żadnych samowolnych zmian w regulaminie, jakote ż uzupełniać go własnemi kome nta
rzami dowódców. Jednakże postanowienia regulaminu nigdy nie mogą krępować inicjatywy dowódców. Pos tanowienia te nie są szablonem, który stosuje się niewolniczo w każdem położe niu. W duchu ich leży samodzielne działanie i my
ślenie wykonawców, którym przyjdzie zastosować je w polu.
MINIST ER SP RAW WOJSKOWYCH w z. (—)
Sikorski
Generał Dywizji.
Zakłady Graficzno- Wydawnicze "Ks iążka "
__ Warszawa, Tamka 46. Telefon Ns 33- 20.
Zatwierdzone przez Ministr. Spraw Wojskowych pismem L. 5165[Reg. z d. 17. VI. 1922 r.
III Szt.
www.cbw.pl CB W
Komisji Regulaminowej Kawalerji przy Departamencie II. Ministerstwa Spraw Wojskowych
p o w o ła n e j na za s a d z ie r o z k a z u S ze fa S z t a b u G e n e r a ln e g o L. 1 2 5 2 6 / Re g . z d n . 15 lis t o p a d a 1921 r o k u .
P łk . Z a r u s k i M a r j u s z — P r z e w o d n ic z ą c y , P łk . A d a m o w ic z F r a n c i s z e k
P łk . W o ł k o w ic k i W ł o d z i m i e r z C z ło n k o w ie . P łk . G ą s s o w s k i M a u r y c y
Rt m . S p a s o w ic z E u g e n j u s z — s e k r e t a r z.
P łk . O k s z a - O iz e c h o w s k i W ł a d y s ł a w P łk . S o c h a c z e w s k i S t a n i s ł a w P łk . B o u r e t
P łk . d e L a c l o s W o js k o w e j
M jr . D u d e i l M is ji
K p t . L a P e r c h e F r a n c u s k ie j.
K p t . D u V i g i e r Rt m . M a c i e l i ń s k i E m i l
Za p r o s z e n i.
C Z Ę Ś Ć 1.
P
r z y s p o s o b i e n i e k a w a l e r z y s t y R O Z D Z IA Ł A .O gólne zasady wyszkolenia.
I. Ce l i p o d z ia ł w y s z k ole nia.
1 .
Uw a gi o g ó ln e j
2.
Sz k o len ie o f i- ce r ó w i st o - p n io w y ch . J e d y n y m c e l e m w y s z k o l e n i a ż o ł n i e - /
r z y j e s t p r z y g o t o w a n i e i c h d o w o j n y .
T y lk o n ie z ło m n a w o la i d ą że n ie d o z w y c ię że n ia p r z e c iw n ik a z a p e w n ią o s ią g n ię c ie p o w o d z e n ia n a w o jn ie .
P r z e d m io t e m s z k o le n ia w o js k a je s t w z m o c n ie n ie i u t r w a le n ie d ą ż e n i a d o z w y c i ę s t w a i w s k a z a n i e s p o s o b ó w , j a k i e m i m o ż n a j e o s i ą g n ą ć . N ie k t ó r e z p r z e d m io t ó w , s k ła d a ją c y c h s ię n a n in ie js z y r e g u la m in , a m ia n o w ic ie : s z k o ła ja z d y k o n n e j, s z k o ła s ztr ze lc a , ć w ic z e n ia w w a lc e p ie s z e j i k o n n e j, o r a z pr a c e o k o p o w e , p o w in n y b y ć p r z e r a b ia n e c o d z ie n n ie i ja k n a jc z ę ś c ie j w t e r e n ie . In n e , ja k w y c h o w a n ie fiz y c z n e i o b r o t y w s z y k u z w a r t y m , m a ją n a c e lu w y r o b ie n ie w k a w a le r z y ś c ie s iły fiz y c z n e j i s iły d u c h a , b e z k t ó r y c h d a ls ze s z k o le n ie fa c h o w e , n a w e t n a jb a r d z ie j s t a r a n n e , m o g ło b y p o z o s t a ć b e z s k u t k u . W s z y s t k ie -te p r z e d m io t y s ą w r ó w n y m s t o p n iu n ie z b ę d n e d o w y s z k o le n ia k a w a le r z y s t y i p o w in n y b y ć p r z e r a b ia n e z je d n a k o w ą s t a r a n n o ś c ią .
W y s z k o le n ie p o le g a n a w p a j a n i u w ż o ł n i e r z a z a u fa n ia d o s w e j b r o n i, ja k o t e ż na d o s t o s o w a n iu p r z y s w o jo n y c h w ia d o m o ś c i d o ć w ic z e ń w w a lc e .
W y s z k o le n ie o fic e r ó w i s t o p n io w y c h m a d e c y d u ją c y w p ły w n a w a r t o ś ć p u łk u . W y s z k o le n ie t o je s t z a w s z e możli- l w e b e z w z g lę d u n a ilo ś ć in s t r u k t o r ó w . P r o w a d z i s ię je przez\
c a ły r o k . M a o n o n a c e lu p r z y g o t o w a n ie o fic e r ów i p o d o fic e r ów z a w o d o w y c h d o r o li in s t r u k t o r ó w i d o w ó d c ó w w e w s z y s t k ic h o k o lic z n o ś c ia c h , o r a z p r z y s p o s o b ie n ie p o d o fic e r ó w r e ze r w y .
O b e jm u je o n o : 1) d o s k o n a le n ie o fic e r ów ; 2) d o s k o n a le n ie p o d o fic e r ó w z a w o d o w y c h ; 3) c a łk o w it e w y s z k o le n ie p o d o fic e r ó w r e ze r w y ; 4 ) w y s z k o le n ie n ie k t ó r y c h s p e c ja lis t ó w .
www.cbw.pl CB W
6 Ke gfllamin Kaw ale r ji, Część t. Przys pos obienie kuwalerzys ty,
3.
D o sk o n a le n ie o f ice r ó w .
Dos konalenie oficerów prowadzi osobiście dowódca pułku i jest odpowiedzialny za całokształt tej pracy. Po
mijając to, że dowódca pułku może osiągnąć najlepsze wyniki dzięki autorytetowi, jaki daje mu jego stanowisko, stopień wojs kowy i dos'wiadczenie, ma on jeszcze pod
czas kierowania wys zkoleniem najlepszą sposobność poz
nania oficerów z punktu widzenia ich zdolności bojowych i możność wszechstronnej oceny ich wartoś ci. Zadaniem dowódcy pułku będzie, przez ws kazywanie ogólnych wyty
cznych, wyrobienie w oficerach inicjatywy i indywidualności, przyzwyczajenie do przedsiębrania śmiałych, jednak obmy
ślonych postanowień i wyrobienie z nich dowódców, umie
jących rozumnie pojmować każde położenie, szybko się decydować i brać na siebie odpowiedzialność.
Oficerowie wszelkich stopni powinni świetnie wła
dać bronią i przedewszystkiem stale ćwiczyć się w spraw
nej i śmiałej jeździe konnej, jak lównie ż w sportach.
Dowódcy oddziałów powinni popierać wszelkiemi sposobami udział oficerów w wyścigach, biegach my
śliwskich, konkursach hippicznych, w zabawach i spor
tach ws zelkiego rodzaju, które stanowią świetną szkołę wyrobie nia energji i zimnej krwi. Oficerowie ze swej strony powinni uważać za obowiązek doskonalić swe w oj
skowe wyszkolenie, iść z postępem swojej broni, wnikać w warunki i potrzeby wojny nowoczesnej.
Wys zkolenie oficerów polega na dokładnej znajo
mości przepisów, dotyczących s łużby i organizacji broni własnej; powinni je znać na tyle, aby mogli objaśniać lub komentować ws zelkie ich szczegóły. Prócz tego powinni posiadać ws zelkie niezbędne wiadomości, tyczące się in
nych broni, mianowicie: piechoty, artylerji, wojsk tech
nicznych, lotnictwa, czołgów, samochodów pancernych, aby mogli wykonywać różnorodne zadania, jakie oficer kawalerji może otrzymać na wojnie i które będzie musiał rozwiązywać sam, lub łącznie ze swoim oddziałem. Nale
ży jaknajwięks zą liczbę oficerów jazdy dopuszczać do praktycznego wyszkolenia się w sposobie prowadzenia walki przez inne bronie, przydzielając ich na pewien czas do oddziałów innych broni.
Po ukończeniu każdego takiego praktycznego kursu dowódca pułku powinie n zarządzić zdanie sprawy w cią
gu jednego lub paru wykładów z przebiegu ćwiczeń, w których przydzie lony oficer brał udział, oraz omówienie wypływających z nich wnios ków i nauk.
Ćwiczenia taktyczne oficerów zawierają:
lłozd- siał A. Ogólne zasady wyszkole nia 7
a) przerabianie na mapie, następnie w terenie za
dań, jakie mogłyby otrzymać jednostki kawalerji; . szcze
gólnie poleca się brać położenie z działań, w których pułk brał udział w ostatniej wojnie, a które ma obowiązek znać każdy oficer danego pułku;
b) s tudjowanie walki we wszystkich je j fazach;
celem powyższych ćwiczeń je s t nauczyć oficerów orjen- towania się szybko w momentach bojowych, logicznej i prostej decyzji, oraz szybkiego wyrażania jej w postaci rozkazów jasnych i ścisłych.
Podczas takich ćwiczeń należy wydawać rozkazy ws zys tkim pos zczególnym oddziałom tak, jakgdyby is tnia
ły one w rzeczywistości, zachowując przepisaną formę i biorąc pod uwagę przebieg czasu, jak w rzeczywistym boju.
Należy starannie przestudjować używanie przez do
wódców środków dowodzenia w związku ze zmienianiem przez nich miejsca, oraz urządzenia i działanie łączności z innemi broniami.
Należy wprowadzać istotnie w działanie wszystkie środki łączności (telefony, telegraf bez drutu, sygnaliza
cję optyczną, gołębie, telegraf zięmny). W poszczegól
nych wypadkach przeprowadzać ćwiczenia ze ws półdzia
łanie m innych broni.
W ćwiczeniach bojowych należy brać pod uwagę tylko proste fazy działań, jednak cel ich powinien być jasno określony; nale ży s t a r a ć s i ę z b l i ż y ć j a k n a j b a r d z i e j d o r z e c z y w i s t o ś c i , starannie wykazując, jak się przejawia działalność nieprzyjaciela (mianowicie skutki ognia). Uwaga oficerów powinna być bezustannie zwrócona na następujące rzeczy, mające pierwszorzędne znaczenie:
a) s k o m b i n o w a n i e o g n i a z p o r u s z e n i a m i o d d z i a ł ó w cąjem posunięcia się szybko i na dużą odległość w wyznaczonym kierunku, celem obejścia i otoczenia napotkanych punktów oporu;
b) ł ą c z n o ś ć j e d n o s t e k b o j o w y c h z a r- t y 1 e r j ą, z czołgami i samochodami pancernemi kawa
lerji (łączność rzeczywista, moralna, wzajemne zaufanie i szacunek);
c) n i e u s t a n n e p r z y s t o s o w y w a n i e w s z e l
k i c h k o m b i n a c y j o g n i a celem zniweczenia obrony nieprzyjacielskiej w ciągu samego natarcia;
d) d o k ł a d n e o b l i c z a n i e c z a s u potrzeb
nego dla przesyłania rozkazów i kolejnego wykonania poruszeń.
www.cbw.pl CB W
8 R e g u la m in K a w a l e r j i. C z ę ś ć I . P r z y s p o s o b ie n ie k a w a l e r z y s ty .
P o d o fic e r o w ie s a b e z p o ś r e d n im i d o w ó d c a m i s z e r e g o w c ó w . Ic h w y s z k o le n ie p o w in n o b y ć ja k n a jd a le j p o s u n ię t e i n ie u s t a n n ie d o s k o n a lo n e . Je s t t o je d n y m z n ie z b ę d n y c h w a r u n k ó w w y żs z o ś c i, ja k ą o n i p o w in n i o s ią g a ć n a d s w o im i p o d w ła d n y m i. S t a r s i p o d o fic e r o w ie p o w in n i b y ć w s t a n ie p r o w a d z i ć s z k o łę je źd źc a i p lu t o n u , s t a n ą ć n a c ze le m a ł e g o o d d z i a ł u , o b ją ć d o w ó d z t w o n a d n ie w ie lk im p o s t e r u n k ie m , p o p r o w a d z ić d o w a lk i d r u ży n ę i p r óc z t e g o , z a s t ą p ić o fic e r a n a c ze le p lu t o n u .
T e o r e t y c z n e w y s z k o l e n i e p o d o fic e r ó w o b e jm u je z n a jo m o ś ć r e g u la m in ó w w g r a n ic a c h n a s t ę p u ją c y c h :
a ) s z k o ła je źd źc a , s e k c ji i d r u ży n y s p ie s z o n e j, p lu t o n u i s zw a d r o n u ;
■ b ) w y c h o w a n ie fiz y c z n e ; c) s z k o ła Str ze lc a ;
d) r e g u la m in s łu żb y p o lo w e j i re g. s łu żb y w e w n . o d n o ś n ie d o fu n k c y j, p r z y p a d a ją c y c h ic h s t o p n io m ;
e ) p o ję c ia p r a k t y c z n e z h y g je n y i n a u k i o k o n iu ; f) z a s a d y o c h r o n y p r z e d g a z a m i.
P r a k t y c z n e s z k o l e n i e p o d o fic e r ó w p r o w a d z i z a s a d n ic z o d o w ó d c a s z w a d r o n u , k t ó r y p r z y g o t o w u je ic h:
a ) d o r o li in s t r u k t o r ó w ;
b ) d o r o z w ią z y w a n ia r ó żn y c h z a d a ń w p o lu , b ą d ź o s o b iś c ie , b ą d ź w s k ła d z ie p lu t o n u lu b s z w a d r o n u .
N a le ży ć w ic z y ć ic h c zę s t o w t e r e n ie , w c z y t a n iu m a p (z k t ó r ą m u s z ą u m ie ć b ie g le s ię o b c h o d z ić ), w or- je n t o w a n iu s ię za p o m o c ą k o m p a s u , w r e d a g o w a n iu r o z k a z ó w , s z k ic ó w i m e ld u n k ó w , w e w s k a z y w a n iu c e lów . P o w in n i o n i u m ie ć w ł a d a ć d o s k o n a l e w s z e l k ą b r o n i ą p a l n ą , w ja k ą k a w a le r ja je s t u z b r o jo n a (k . m , r. k. m .) i z n a ć u ży c ie s a m o c h o d ó w p a n c e r n y c h w łą c z n o ś c i z k a w a le r ją .
P o d o f i c e r o w i e s p e c j a l i ś c i p o w in n i p o s ia d a ć g r u n t o w n ą z n a j o m o ś ć s w e j s p e c j a l n o ś c i i u m ie ję t n o ś ć p r a k t y c z n e g o o b c h o d z e n ia s ię z ma- t e r ja łe m p o t r z e b n y m d o je j z a s t o s o w a n ia .
S z k o le n ie p o d o fic e r ó w w je źd z ie k o n n e j, p o d o b n ie ja k i o fic e r ów , p o w in n o r o z w ija ć s ię w k ie r u n k u w y r o b ie n ia s p r a w n e j i ś m ia łe j ja z d y p o lo w e j.
D o w ó d c y p o s z c z e g ó ln y c h o d d z ia łó w p o w in n i w s ze l- k ie m i s p o s o b a m i p o p ie r a ć u d z ia ł p o d o fic e r ó w w p o p is a c h s p o r t o w y c h , w y ś c ig a c h , b ie g a c h m y ś liw s k ic h , i k o n k u r s a c h h ip p ic z n y c h , g r a c h i s p o r t a c h w s z e lk ie g o r o d z a ju . W r e s z c ie o b o w ią z k ie m d o w ó d c ó w o d d z ia łó w je s t d b a ć o s ta n
K o z d z ia ł A . O ^ d ln o z a s a d y w y s z k o l e n ia . 9
m o r a ln y i w a r t o ś ć z a w o d o w ą p o d o fic e r ó w i s t a r a ć s ię o n a jle p s z y ic h d o b ó r . P o d o fic e r o w ie s t a n o w ią p o d s t a w ę s z w a d r o n ó w . O d ic h p o c z u c ia k a r n o ś c i, o d s t a n u d u c h a z a le ży b e z p o ś r e d n io m o r a ln a w a r t o ś ć s z w a d r o n u .
M ło d s i p o d o fic e r o w ie p o w in n i u m ie ć :
a ) d o w o d z ić d o s k o n a le s e k c ją w e w s z y s t k ic h o k o lic z n o ś c ia c h w p o lu i w b o ju ;
b ) z a s t ą p ić p lu t o n o w e g o w p r o w a d z e n iu d r u ży n y ; c) w s p ó łd z ia ła ć w s z k o le n iu r e k r u t ó w w s z y k u k o n n y m i p ie s z y m .
T e o r e t y c z n e ic h w y s z k o le n ie o b e jm u je d o k ła d n ą z n a jo m o ś ć p o d s t a w o w y c h z a s a d i p r z e p is ó w , a prze - d e w s z y s t k ie m ty c h w a żn ie js z y c h c zę ś c i t e k s tu , k t ó r e d o t y c z ą s z k o le n ia je źd źc ó w i s z k o ły p lu t o n u w s z y k u k o n n y m i p ie s z y m , o r a z s t a n o w is k , o d p o w ia d a ją c y c h ic h s t o p n io w i w s łu żb ie p o lo w e j i s łu żb ie w e w n ę t r z n e j.
W p r a k t y c e p o w in n i u m ie ć :
a) w ła d a ć w s z e lk ą b r o n ią k a w a le r z y s t y , w łą c z a ją c k . m . i z n a ć s p o s ób u ży c ia 37 m m . a r m a t e k , s a m o c h o d ó w p a n c e r n y c h k a w a le r ji;
b ) p e łn ić o b o w ią z k i d o w ó d c y s e k c ji w d r u ży n ie fiz y lje r ó w i s t r z e lc ó w (lu b d o w ó d c y s e k c ji p r z y k. m .);
c) p r o w a d z ić p a t r o le i d o w o d z ić m a ły m ze s p o łe m ; d) n ie k t ó r e w ia d o m o ś c i z n a u k i o k o n iu , d o t y c ząc e p ie lę g n o w a n ia k o n i i u t r z y m a n ia ic h w d o b r y m s t a n ie .
P o w in n i o n i s z c z e g ó ln ie w y r ó żn ia ć s ię le p s ze m w ła d a n ie m b r o n ią , s t r z e la n ie m , ja z d ą k o n n ą i w o g ó le w e w s z y s t k ic h ć w ic z e n ia c h o d d z ia łu .
P o d o fic e r o w ie r e z e r w y o t r z y m u ją c a łk o w it e w y s z k o le n ie w e w n ą t r z p u łk u . W s t ę p n e w ia d o m o ś c i d a je i q p u łk o w a s z k o ła p o d o fic e r s k a .
K a n d y d a t ó w n a p o d o fic e r ó w w y z n a c z a s ię ju ż p o 2 . - 3 m ie s . s łu żb y w s ze r e g u , k t ó r y t o c za s d a je m o ż
n o ś ć z d a n ia s o b ie s p r a w y z ic h w y s z k o le n ia , z d o ln o ś c i d o w o d z e n ia i w a r t o ś c i m o r a ln e j.
Ku r s s z k o ły p o d o fic e r s k ie j t r w a d o 6 m ie s . D a ls z e d o s k o n a le n ie m o że s ię o d b y w a ć łą c ; n ie z z a w o d o w y m i.
P o d o fic e r r e ze r w y p o w in ie n d o r ó w n y w a ć m ło d s z e m u p o d o fic e r o w i z a w o d o w e m u s w e m p r z y g o t o w a n ie m d o r o li d o w ó d c y . U s t ę p o w a ć m o że t e m u o s t a t n ie m u ja k o in s t r u k t o r .
R o z m a it y i lic z n y s p r z ę t t e c h n ic z n y , n ie z b ę d n y d la w y s z k o le n ia s p e c ja lis t ó w , o r a z k o n ie c z n a p o t r z e b a rozpo-
5.
Si k o la p o d o f i- i ce r ó w r e zer
w y.
\
i
►
>
1 Sz k o l e n i e spe\
cjalist ów .
4.
D o sk o n a le n ie p o d o f i ce r ó w ; z a w odow ych '.
www.cbw.pl CB W
1 0 R e g u la m in K a w a l e r j i C z ę ś ć I . P r z y s p o s o b ie n ie k a w a le r z y s ty .
7.
Z a sa d y s z k o le n ia z b io r o
w e g o .
r z ą d z a n ia o d p o w ie d n im p la c e m n ie z a w s z e p o z w a la ją na g r u n t o w n e p r o w a d z e n ie w y s z k o le n ia p o d o fic e r ó w s p e c ja lis t ó w w o b r ę b ie p u łk u . N a le ży je d n a k d o k ła d a ć s t a r a ń c e le m je g o u d o s k o n a le n ia .
O b s z e r n ie js z e w ia d o m o ś c i t e c h n ic z n e u z y s k u ją s p e c ja liś c i p o z a p u łk ie m w s p e c ja ln y c h s z k o ła c h .
Zb io r o w e w y s z k o le n ie s z e r e g o w y c h m a za z a d a n ie w y t w o r z e n ie i r o z w in ię c ie w n ic h w s z y s t k ic h z r o z u m ie n ia z n a c z e n ia w a lk i i p r z y s t o s o w a n ie d z ia ła ń ze s p o łu d o je j p r z e b ie g u .
P r z e d m io t a m i z a s a d n ic z e m i w n ic h s ą: s łu żb a p o ło w a k a w a le r z y s t y , u ży c ie b r o n i w w a lc e , a z w ła s z c z a o g n io w e j, ja z d a k o n n a .
W y s z k o le n ie s ze r e g o w c a , ja k o k a w a le r z y s t y i w y s z k o le n ie je g o ja k o żo łn ie r z a w b o ju p ie s z y m , w in n y r o z w ija ć s ię na r ó w n i. D w a p o w y żs z e s z k o le n ia m u s z ą ś c iś le łą c z y ć s ię o d s a m e g o p o c z ą t k u ; n ie z b ę d n e m je s t , a b y b y ły p r o w a d z o n e r ó w n o le g le i d o p e łn ia ły s ię w z a je m n ie .
K a żd y p o w in ie n w ie d z ie ć , że c z a s a m i d z ia ła n ie w s z y k u k o n n y m d o p r o w a d z i d p d z ia ła n ia o g n io w e g o w s z y k u p ie s z y m i że p o d z ia ła n iu w s z y k u p ie s z y m c z ę s t o k r o ć n a s t ę p u je d a ls z e je g o r o z w in ię c ie w s z y k u k o n n y m .
Za s a d n ic z o w y s z k o le n ie s z e r e g o w y c h w ze s p o le p o w in n o b y ć p r o w a d z o n e p r z e z t e g o d o w ó d c ę , k t ó r y m a w p r z y s z ło ś c i p r o w a d z ić o d d z ia ł d o b o ju . O k o lic z n o ś c i je d n a k m o g ą z m u s ić d o u t w o r z e n ia g r u p w y s z k o le n ia b ą d ź w s z w a d r o n a c h , b ą d ź w p u łk a c h .
N in ie js z e p r z e p is y m a ją n a c e lu dżć ś r o d k i d o u t w o r z e n ia je d n o s t e k k a r n y c h , w y ć w ic z o n y c h , ła t w y c h d o m a n e w r o w a n ia i z d o ln y c h d o b o ju t a k w s z y k u k o n n y m ja k i p ie s z y m . S z k o ła żo łn ie r z a w s z y k u p ie s z y m i k o n n y m d a je m a t e r ja ł d o w y s z k o le n ia o s o b is t e g o , k t ó r e p o w in ie n p o s ią ś ć k a żd y k a w a le r z y s t a . N a u k ę t ę u z u p e łn ia s z k o ła ja z d y k o n n e j, s z k o ’a Str ze lc a , o r a z in n e d z ia ły w y s z k o le n ia .
P o d n ie s ie n ie i u t r z y m a n ie n a w y s o k im p o z io m ie d u c h a w o je n n e g o je s t p ie r w s z y m c e le m w y s z k o le n ia w o js k o w e g o . In s t r u k t o r n ie t y lk o p o w in ie n z w r a c a ć s ię d o p a m ię c i i in t e lig e n c ji s w y c h p o d w ła d n y c h , le c z t a k że d o s e r c a , a b y w s z e lk ie m i s p o s o b a m i w p o ić w n ic h s zc ze r o ś ć, o d w a g ę , z a u fa n ie d o d o w ó d c y , z a p a r c ie s ię s ie b ie , h o n o r i p a t r jo t y z m . T r ze b a n a u c z y ć , d la c z e g o n a le ży b y ć w p o g o t o w iu d o w a lk i i d la c z e g o n a r ód , k t ó r y c h c e p o z o s t a ć
R o z d z ia ł A . O g ó ln e z s s a d y w y s z k o le n ia . 1 1
w o ln y m i n ie p o d le g ły m , m u s i b y ć g o t o w y d o n a jw ię k s ze g o p o ś w ię c e n ia . N a u k a ta o b e jm u je : d z ie je o jc zy s t e , o p is w y b it n y c h c z y n ó w p u łk u , c z y t a n ie , k o m e n t o w a n ie o p o w ia d a ń o c z y n a c h o s o b is t y c h i t. p ., c o w n a jw y ż
s z y m s t o p n iu r o z w in ą ć m o że d u c h a w o js k o w e g o . W p a ja n ie k a r n o ś c i m a na c e lu p r z y z w y c z a je n ie o d s a m e g o p o c z ą t k u r e k r u ta d o p o r z ą d k u , b e z w z g lę d n e g o p o s łu s z e ń s t w a i d z ia r s k o ś c i, c e c h u ją c y c h d o b r e w o js k o . P o d s t a w y p o w y żs z e g o w y s z k o le n ia s ą z a w a r t e w r e g u la m in ie s łu żb y w e w n ę t r z n e j.
II. W y s z k ole nie je dno s tk o w e .
K a w a le r z y s t ę p ie s z o i k o n n o s z k o li s ię p r z e d e w s z y s t k ie m o d d z ie ln ie . T a k ie s z k o le n ie , m a ją c e p ie r w s z o r z ę d n e z n a c z e n ie , je s t n a js z y b s z y m i n a js k u t e c z n ie js z y m s p o s o b e m n a u c z a n ia . S k o r o s z e r e g o w c y o t r z y m a ją p o d s t a w o w e w y s z k o le n ie o s o b is t e , p r o w a d z i s ię je d a le j w s z y k u k o n n y m w .r a m a c h p lu t o n u . Ć w ic z e n ia b o jo w e w s z y k u p ie s z y m p r o w a d z i s ię w r a m a c h d r u ży n y b o jo w e j, k t ó r a je s t p o d s t a w o w ą je d n o s t k ą b o jo w ą . We w ła d a n iu i s p o s o b ie u ż y c ia k a r a b in ó w , r. k. m ., la n c i s za b e l s z k o li s ię w s z y s t k ic h k a w a le r z y s t ó w . O b s łu g a k. m . o t r z y m u je w y s z k o le n ie o d d z ie ln e w s k ła d z ie s z w a d r o n u k . m .
Ze s p o s o b e m u ży c ia k . m . n a le ży z a z n a ja m ia ć jak- n a jw ię k s z ę lic z b ę k a w a le r z y s t ó w .
L ic z b a lu d z i w o d d z ia le p o w in n a p o z w a la ć in s t r u k t o r o m w c ią g u le k c ji z w r a c a ć u w a g ę n a k a żd e g o p o s z c z e g ó ln e g o k a w a le r z y s t ę i p o p r a w ia ć n a t y c h m ia s t p o p e łn io n e b łę d y o r a z w y ja ś n ia ć w s z y s t k im s k u t k i t y c h że .
S z k o le n ie k o n n o m a n a c e lu w y r o b ie n ie je ź d ź c ó w d z ia r s k ic h , z w in n y c h i p o s ia d a ją c y c h p e w n o ś ć s ie b ie i s w o ic h k o n i.
S z k o le n ie p o w y żs z e o d b y w a s ię z p o c z ą t k u w u je ż d ża ln i, n a s t ę p n ie p o n a jk r ó t s z y m u p ły w ie c za s u w p o lu na p la c u ć w ic z e ń i p r z e d e w s z y s t k ie m w r ó żn o r o d n y m te r e n ie
S z k o le n ie k o n n o , s z k o ła s łu żb y p o lo w e j i ć w ic z e n ia d r u ży n y w w a lc e p ie s z e j s ą p r o w a d z o n e je d n o c z e ś n ie , g d y t y lk o je źd źc y s ą w s t a n ie ć w ic z y ć s ię p o z a k o s z a r a m i. Za le c a s ię ja k n a jc z ę ś c ie j p r o w a d z ić z a ję c ia w p o lu , p o d w a r u n k ie m u r o z m a ic e n ia ć w ic z e ń i z a c h o w a n ia z d r o w o t n o ś c i k o n i. N a le ży s ta r a ć s ię s z y b k o n a u c z y ć r e k r u t ó w r z e c z y z a s a d n ic z y c h , a b y m o żn a b y ło ja k n a jw c z e ś n ie j w y c h o d z ić z k o s za r w p o le . K a żd e ć w ic z e n ia w k o n n e j je ź- d z ie n a le ży p r z e p la t a ć m a r s z a m i i o b r o t a m i w o t w a r t y m lu b
8. Z a sady s z k o l e n i a j e d n o st k o
n w e g o.
n n
h
e
9.
Sz k o le n ie e k o n n o .
www.cbw.pl CB W
12 Re gulamin ICawnlerji Część I. Przys posobienie kuwale rzys ty.
1 0 ..
S z k o le n ie p i e sz o .
lesistym terenie, ćwicze niami w szyku luźnym, ćwiczenia
mi w s łużbie polowe j, lub w walce pieszej z użyciem ognia. Powyższe wyszkolenie nale ży prowadzić jednocześnie, stara
jąc się je urozmaicać, aby uniknąć jednostajności i znudzenia.
Celem wys zkolenia w służbie polowej jest wyćwi
czenie je źdźców w wykonywaniu samoistnych zadań. Za
dania te zawierają s łużbę zwiadowców, czat i gońców tj.
mają na celu obserwację i sposoby przewożenia oraz do
ręczania rozkazów.
Wyszkolenie powyższe zawiera rzeczy przygoto
wawcze: wys zkolenie je źdźca w orje ntowaniu się, wyzy
s kiwaniu terenu, prze bywaniu pojedyńczo konno oznaczo
nej odległości, obserwacji, zbieraniu wiadomości i me ldo
waniu.
Wreszcie je źdźcy powinni być wyćwiczeni we wła
daniu konno lancą i szablą, jak równie ż w zażywaniu konia w czasie dłuższycli marszów oraz jako koniowody.
Zas adniczo szkolenie to zawiera:
W y c h o w a n i e f i z y c z n e . Otrzymuje się je przez racjonalny postęp w ćwiczeniach fizycznych, połą
czonych z ćwicze niami konno i woltyże rką. Ćwicze nia fi
zyczne przerabia się zawsze na powietrzu, o ile możno
ści na przepisowem boisku. Gry i sporty odbywają się bądź na boisku, bądź na terenach przystosowanych do każdej gry.
Każda lekcja ćwiczeń pieszych powinna zawierać nieco ćwiczeń fizycznych, przerabianych zależnie od cza
su i dostosowanych do stanu wyćwiczenia ludzi.
Program zajęć powinie n być z góry ułożony po
dług prawidłowe go planu postępowego i stosownie do zasad, zawartych w Re gulaminie wychowania fizycznego.
C h w y t y i r o b i e n i e b r o n i ą . Nale ży ćwiczyć je źdźców z początku w wykonywaniu rozmaitych poru
szeń bez broni, następnie z bronią bez komendy, następ
nie na komendę, ażeby s topniowo doprowadzić żołnierza za pomocą systematycznego powtarzania ruchów prawi
dłowych i energicznych, do be zwzględne j dokładności, ponie kąd automatycznej. W sposobie użycia rozmaitych środków walki ćwiczy się praktycznie w ciągu całego kursu szkolenia jednostkowego. Podobną metodę stosuje się przy ćwiczeniu w rzucaniu granatów, w użyciu narzę
dzi i obchodzeniu się z maską.
W ćwiczeniach strzeleckich należy dążyć do os iąg
nięcia precyzyjnego strzału. Każdy je ździec powinie n wy
Rozdział A. Ogólne zas ady wys zkole nia. 13
konywać je dynie rodzaj strzelania, odpowiadający jego stopniowi wys zkolenia.
S z k o l e n i e d r u ż y n y (przygotowawcze ćwi
czenia do walki). Szkolenie pojedyńczo i szkolenie dru
żyny powinno być ściśle połączone ze sobą, ponie waż żołnierz tylko wówczas posiada zupełne wyszkolenie, gdy umie s pełniać swą rolę w drużynie. Te dwa działy wy
s zkolenia łączą się ściśle ze sobą.
Drużyna wykonywa najprzód ćwiczenia przygoto
wawcze do walki, które mają na celu poznanie me chani
zmu rozmaitych szyków, używanych podczas boju.
Ć w i c z e n i a b o j o w e . Ćwiczy się drużynę w tern założe niu, że działa ona łącznie z innemi drużynami, na stępnie samoistnie, mając do wykonania pewne zadanie.
Oddzia ł powinie n być zawsze pos tawiony w sytuacji, od
powiadające j rzeczywistości, przyczem nieprzyjaciel po
winie n być przeds tawiony przez paru je źdźców, którzy otrzymują od kierownika ćwiczenia ws zystkie niezbędne ws kazówki. Nie należy zapominać, nawet przy szkoleniu pojedyńczo, źe chociaż kawalerja w potrzebie musi umieć prowadzić walkę taką samą jak piechota, jednak naj
częściej będzie miała za zadanie walczyć pie s zo w oko
licznościach zupełnie różnych, bądź to przy nawiązywaniu styczności z nieprzyjacielem, bądź w okresach wyzys ki
wania powodze nia, bądź to w wypadkach przeła
mania frontu, co musi być przewidziane, chociaż stanowi zdarzenie niecodzienne.
Ws zys tkie powyższe możliwości powinny być po znane w ciągu lekcyj szkolenia pieszo, lub podczas ćwiczeń konno, przyczem żołnierze muszą umieć przecho
dzić z działań w szyku konnym do działań w szyku pie s zym w najrozmaitszych położeniach i odwrotnie, wrócić do szyku konnego po walce pieszej. Nale ży więc kolejno przes tudjować cały szereg zadań zawierających:
nawiązanie styczności (rola patrolu bojowe go, prze
wożenie wiadomości i meldunków);
spieszanie;
marsz zbliża nia się (wyzys kanie terenu, ukrywanie się, przenikanie);
szybkie rozwinięcie z jakie gokolwie k szyku poza jakąś zasłoną;
posuwanie się naprzód, skoki, ze specjalnym naci
skiem na potrzebę wyzys kania terenu i korzystania ze skutków unie s zkodliwie nia nieprzyjaciela za pomocą ognia dla posuwania się naprzód;
www.cbw.pl CB W
14 R e g . la m in K a w a l e r j i. O zę ś ć I. P r z y s p o s o b ie n ie k a w a le r z y s ty .
ogień: wprowadzenie w akcję środków ogniowych, w celu unies zkodliwienia punktów oporu nieprzyjaciela i możliwość posuwania się naprzód. Zajęcie terenu, jego urządzenie i rozmieszczenie broni ogniowej. Przejście z po
wrotem, do szyku konnego.
Ćwiczenia powyższe służą do wpojenia w każdego żołnierza pojęcia porządku, karności, koleżeństwa w walce i jednocześnie wyrobienia w żołnierzach wytrzymałości i zrę
czności, niezbędnych dla spełnienia ich różnorodnych zadań.
Ćwiczenia te powinny być często wykonywane w maskach. Dla wyrobienia inicjatywy w żołnierzach na
le ży częstokroć usuwać z szeregu podoficerów jako rze
komo rannych lub zabitych.
Instruktor może być pewny najlepszych wyników, wyrabiając w podwładnych ws półzawodnictwo i używając często różnych sposobów kontroli. Ws półzawodnictwo jest podnie tą i źródłe m owocnej działalności. Dzięki nie
mu otrzymuje się wyjątkową wydajność pracy u żołnierza.
Konkursy ws zelkiego rodzaju, drobne nagrody, rozdawane wygrywającym, są skutecznemi sposobami przyśpieszenia wys zkolenia i zachęcenia żołnierzy.
Kontrola powinna zawsze tyczyć się dokładnych wyników i bezpośredniego stosowania wykładanych po
przednio ćwiczeń. Zalecane jest oznaczenie zawsze cyframi wyników, jakie należy osiągnąć, np. Ilość strzałów, które należy trafić w cel, ilość chochołów, które trzeba zwalić szablą, wysokość przeszkód do przebycia, czas niezbędny do wykopania okopów i t. p.
II I . W y s z k ole nie z biorow e .
Szkolenie oddziałami ma na celu poznanie sposobu prowadzenia walki przez jednostki większe od drużyny.
Szkolenie powyższe odbywa się: w szwadronie, w dywizjonie, w pułku oraz w brygadzie.
Jazda manewruje konno, walczy stosownie do oko
liczności konno lub pieszo. Ze względu na obecną potęgę ognia walka w szyku konnym będzie rzadszem zjawiskiem, niż dawniej, szczególniej dla większych jednostek, jednak zawsze mogą się zdarzyć okoliczności, w których trzeba będzie ją zastosować w szyku konnym, szczególnie prze
ciw jeździe nieprzyjacielskiej, szukającej lub przyjmującej walkę konno, lub przęciw oddziałom innych broni, zasko
czonym znienacka, albo zdemoralizowanym Szkolenie konno
R o z d z ia ł A. O g ó ln e z a s a d y w y s z k o le n ia . 15
winno mieć na celu wyćwiczenie oddziału w umiejętnem wyzys kaniu tych sposobności z jednoczesnem zachowaniem zaczepnego ducha jazdy, który stanowi największą zaletę tej broni. Prócz tego, ze względu na nowoczesne znacze
nie walki kawalerji w szyku pieszym, działania konne większych mas jazdy często będą polegać na przenoszeniu znacznej siły ognia, jaką współczesna kawalerja rozporzą
dza, przez każdy teren i z dużą szybkością. W szkoleniu powyższem należy kłaść specjalny nacisk na następujące punkty:
a) zbiórki i marsze, zbliżanie się w szykach lu
źnych, jedynie możliwych pod ogniem przeciwnika, przy przechodzeniu terenu poprzerzynanego i zmniejszających niebezpieczeństwo napadu przez lotników nieprzyjacielskich;
b) szybkie przejście z kolumny marszowej w szyki luźne (np zaskoczenie ogniowe przez nieprzyjacielską artylerję lub napad nieprzyjacielskich samochodów, natar
cie na zaskoczoną nieprzyjacielską kawalerję, piechotę lub artylerję);
c) zbiorowe szkolenie konno należy uzupełnić szy
kami nie zbędne mi dla przeglądów i defilad.
Szkolenie to polega przedewszystkiem na wyćwi
czeniu w łącznem działaniu drużyn w boju. Prócz przygo
towania bojowego celem tego szkolenia jest wpojenie w żołnierzy zmys łu spoistości, odruchowego posłuszeń^
stwa i wyrobienie w nich ducha karności, czynnika zasad
niczego wychowania żołnierza. Szkolenie to obejmuje wy
konanie ograniczonej ilości poruszeń w szyku zwartym, które powinny być wykonywane bez zarzutu.
Do działań pieszych przyjdzie, kiedy kawalerja będzie musiała działać za pomocą ognia. Wypadki te odpowiadają częstym sytuacjom w wojnie ruchowej,
W której kawalerja zmuszona jest zajmować szeroki front, np. w okresach przesłaniania, nawiązywania sty
czności, wyzys kania powodzenia, lub gdy chodzi o wy
konanie działania opóźniającego. Jazda powinna działać tak samo przy prowadzeniu w szyku pieszym akcji krót
kiej i szybkiej celem zdobycia ważnego taktycznie punktu (punkt przejścia przez trudny teren, punkt obserwacyjny i t. p.).
W tych rozmaitych wypadkach je dnos tki kawalerji spieszają oddziały zmienne w ilości i składzie i wprowa
dzają je w akcję, nie zwracając uwagi na odstępy pomię-
! 11. Ko n k u r sy . *
i
ii
i
i
i ii 1
<
1 2.
Ce l s z k o l e n ia f z b io r o w e g o . I
1
1 3.
S z k o le n ie i w sz y k u k on -
n y m . C
14.
Sz k o le n ie w sz y k u p ie
szym .
15.
D z i a łan ie w sz y k u p i e
sz y m
www.cbw.pl CB W
16 If e g iila m in F C tiw iilerji, C z ę ś ć I . P r z y s p o s o b ie n ie k a w a l e r z y s ty .
dzy niemi lub na odległości, zatrzymując jednak w razie potrzeby część ich w szyku konnym. Powyższe ćwiczenia wymagają gruntownego przygotowania, poprzedzonego zwiadami. Nieprzyjaciela należy zawsze wyobrazić lub przedstawić, lecz będzie on działał tylko we dług ws kazó
wek kierownika ćwiczeń, aby ćwiczenia powyższe nie przybrały charakteru dwustronnego manewru, który może pociągnąć za sobą nieprawdopodobieństwa, mogące żo ł
nierzom dać złe wyobrażenie o rzeczywistości. Ćwicze nia źle wykonane należy powtórzyć. Ćwicze nia bojowe należy wykonywać w zakresie jasno określonych warunków wo
jennych. Kierownik ćwiczeń powinien zwrócić specjalną uwagę na; marsz zbliżania się i rozwinięcie się jednostek przed spieszeniem, następnie podczas posuwania się na
przód; s kombinowanie ognia z poruszeniami, ześrodkowa- nie ognia dla unies zkodliwienia obrony nieprzyjacielskiej;
pomoc wzajemną, pochodzącą z własnej inicjatywy, którą drużyny powinny sobie udzielać w celu złamania oporu przez obejście i otoczenie nieprzyjaciela; konieczność po
suwania się w kierunku wyznaczonych przedmiotów, przy
zwyczajanie dowódców oddziałów do wyzyskania r. k. m.
dla zwalczania nieprzyjacielskich k. m., ukazujących się w ich obrębie działania; urządzenie terenu, ustalenie ognia; wys zukiwanie sposobów działania krzyżowym o g niem podczas obrony; wyzyskanie powodzenia — rola pa
troli bojowych, gdy ostatni cel zostanie os iągnięty—uwy
datniając potrzebę wś liznięcia się między oddziały nie przyjacielskie, broniące się jeszcze; powrót do szyku kon
nego częściowo lub w całości. Trzeba również ćwiczyć się w wykonaniu wypadów (niszczenie, ujęcie poste
runku i, t. p.).
Ćwiczenia zawierają również spieszanie jednostek, organizację, podział na części składowe i poruszenia ko- niowodów. Podczas tych ćwiczeń należy wziąć pod uwa
gę ws zelkie mogące się zdarzyć ewentualności przy spie
szaniu największej liczby żołnierzy, lub tylko części od
działu, zależnie od mogących się nadarzyć okoliczności.
Sposoby utrzymania łączności należy poznać gruntownie i stosować, jak w walce. Należy położyć nacisk na waż
ność ws półdziałania jednostek spieszonych z artylerją.
Poleca się studjować szczegóły ćwiczenia bojowego oddziału, umieszczając je w ramach oddziału większego, po
stępując przytem jak niżej. Gdy tylko szwadrony zos tały odpowie dnio wciągnięte do pracy, należy wykonać pewne
Ro zd zia ł A . O g ó ln o za s a dy w y s zko le nia . 17
ćwiczenia w ramach p ułku1). Następnie każdy poszcze
gólny szwadron przechodzi do wykonania szczegółów tego ćwiczenia w tym samym terenie, lecz w warunkach poszczególnego przypadającego mu zadania, trzymając się ściśle danych, wypływających z ćwiczenia całości.
Następnie każdy pluton wzgl. drużyna powinna wykonać ćwiczenia w warunkach w ten sam sposób zakreślonych.
Wreszcie to samo ćwiczenie w składzie całego pułku należy przeprowadzić ponownie, celem sprawdzenia ćwi
czeń poszczególnych składowych jednostek, potwierdzenia i porównania danych pierwszego ćwiczenia.
Nale ży wszystko przeds ięwziąć, aby przedstawić realnie nieprzyjaciela, a szczególnie przedstawić objawy jego działania ognia, a więc: strzelanie ślepemi nabojami, sygnały świetlne, rakiety, dym i t. p. W podoficerów i żołnie rzy wpoi się przekonanie, że własna ich inicjaty
wa, dozwalająca na rozwiązanie sytuacji w walce powin
na stosować się domy ś li przewodniej i zamiarów dowódcy, wyłuszczonych przed walką iż e c a ł y w y s i ł e k je- ! d n o s t k i p o w i n i e n b y ć s k i e r o w a n y n a o s i ą -i g n i ę c i e c e lu , w y z n a c z o n e g o p r z e z r o z k a z o p e r a c y j n y .
Wreszcie dowódca powinie n starać się organizować możliwie jaknajczęściej ćwiczenia wespół z sam. pancern.
kawalerji, które stanowią obecnie najcenniejszą pomoc dla kawalerji oraz, w razie potrzeby, łącznie z czołgami
IV . P la n i ok re s y w y s z k o le nia s ze re gow ców . Program wyszkolenia ustala: dowódca pułku dla całego pułku, dowódca szwadronu dla swego szwadronu, wediug wytycznych M. S. Wojs k. Program ten powinien wskazywać cel, jaki ma być osiągnięty, oraz ustala czas, okresy, w jakich każdy poszczególny prze dmiot ma być Wykładany. D- ca wyższej je dnos tki powinien sprawdzić,
') W razie potrzeby, gdy nie może bne m jest zebrać pułk, np. gdy pułk stacjonuje w kilku miejscowościach, należy zorganizować tylko jeden, lub dwa szwadrony, wyobrażając lub przedstawiając szwadrony sąsiednie
17.
P r o g r a m w y
s z k o l e n ia.
16.
S p o so b y w y
s z k o le n ia .
