Miasto bez rzeki jest niczym - Anna Wiśniewska - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Trzeba było pójść na piechotę, bo ulica Nałkowskich była brukowana i nie jeździły tamtędy furmanki, samochody ani autobusy. Szło się drogą w kierunku Dąbrowy i na

Pod mostem była siatka, która zagradzała wejście na te tereny, ale chłopcy wymyślili, że można przez Bystrzycę się dostać i z ubraniami na głowie przechodziliśmy

Pewnego razu chłopcy wyłowili dosyć dużo raków i właścicielka domu, w którym mieszkaliśmy [przy ulicy Szczerbowskiego 9], miała taki ogromny baniak – to był chyba kocioł do

Był jeszcze jeden basen, na którym kilka razy byłam, to był tak zwany basen Gwardii przy ulicy Narutowicza, tuż za komendą milicji. Ktoś mnie zaprosił i

Poziom był wyższy, płynęła rzeka, a teraz to tylko taki strumyczek, no bo jednak Zemborzyce to trzymają wszystko. W Lublinie nastąpiły

Wiadomo, że bluzka była do wyrzucenia, a mnie trzeba było pumeksem szorować, żeby to wszystko zmyć. Złaziło razem

Zbiegało się tylko po schodach, potem przez plac szkolny, wąską ścieżką po skarpie i już można było jej dotknąć.. Już można było zarzucić wędkę, łowić cierniki,

Wiem z doświadczenia wielu innych osób, które nie wychowały się nad rzeką, że do tej pory nie umieją pływać i w ogóle boją się wody.. Pewnie to zostaje już na całe życie,