Nie h m
,
n∈ N
(m,
n6=
0). m×
n ma ierz Ajest obiektemzawieraj¡ ym li zby rze zywiste, skªadasi onaz mwierszy
oraz n kolumn.
Dla 1
≤
i≤
m oraz 1≤
j≤
n,wi-tym wierszu oraz w j-tejkolumnieznajduje si li zba,któr¡ bdziemyozna za¢ przez
α
i,
j.
Ma ierzt mo»emyprzedstawi¢ nastpuj¡ o:
A
=
α
1,
1. . . α
1,
n. . . α
m,
1. . . α
m,
n
Sz zególnym rodzajemma ierzy s¡wektory,które równie»
bdziemynazywa¢ kolumnami. S¡to m
×
1 ma ierze, zylima ierzeskªadaj¡ e si tylko zjednejkolumny(oraz m
wierszy).
O zywi± ie takiwektorazapisujemy:
a
=
α
1. . . α
m
Li zb mbdziemy nazywa¢ wymiaremwektora, ali zby
α
i jegowspóªrzdnymi.Drugimrodzajemma ierzy s¡wiersze. S¡to1
×
n ma ierze.Takwi wierszjestma ierz¡o jednymwierszu in kolumna h.
Podobniejak poprzednio wierszamo»emyprzedstawia¢w
posta i:
a
= α
1. . . α
nPoj ie wymiarui wspóªrzdnej stosujesi równie» do wierszy.
Ma ierze bdziemyozna za¢ du»ymiliterami A
,
B,
C,
D, . . .
.Nazwy wektor oraz kolumna bd¡ u»ywane wymiennie.
Kolumnyoraz wiersze bdziemy ozna za¢ maªymiliterami
a
,
b,
,
d, . . .
(ewentualnie zindeksami).Zmienneprzebiegaj¡ eli zby rze zywistebdziemy ozna za¢
gre kimiliterami
α, β, γ, . . .
. Li zby rze zywistebdziemyte»nazywa¢ skalarami.
Na przykªad, je±lim
×
n ma ierzAmawiersze a1, . . . ,
am orazkolumnyb
1
, . . . ,
bn,tomo»emyj¡ przedstawi¢ nadwa
sposoby:
A
=
b
1
. . .
bn=
a
1
. . .
a
Ma ierz¡transponowan¡ do m
×
n ma ierzyA= (α
i,
j)
jestn
×
m ma ierzB= (β
i,
j)
otrzymanaz Aprzezzamiankolumniwierszy miejs ami, zyli
α
i,
j= β
j,
i,
dla 1
≤
i≤
m oraz 1≤
j≤
n.Ma ierztransponowan¡ do ma ierzy Abdziemyozna za¢
przezA T
.
O zywi± ie mamyA
TT
=
A.Zauwa»my,»e transpozy jawierszaadaje kolumna T
,a
transpozy jakolumnyb dajewiersz b T
.
1 2 3
4 5 6
7 8 9
10 11 12
T
=
1 4 7 10
2 5 8 11
3 6 9 12
Je±lima ierz Amawierszea
1
. . . ,
amoraz kolumny b
1
, . . . ,
bn to mamydwarównowa»ne przedstawienia ma ierzy A:A
=
b
1
. . .
bn=
a1T. . .
aTm
TPrze hodz¡ w powy»szej reprezenta ji do ma ierzy
transponowanej dostajemy
A T
=
b
1
. . .
bn T=
b T
1
. . .
b T
n
=
a T
1
. . .
aTm,
Powiemy,»e ma ierzAjestsymetry zna,je±liA
=
AT ( zylimusiza hodzi¢
α
i,
j= α
j,
i,dlawszystki h i
,
j). O zywi± iema ierzsymetry zna musiby¢kwadratowa ( zylimaj¡ atyle
samo wierszy okolumn).
Dodawa¢mo»emytylkoma ierzetego samego typu.
Dodawaniejest wykonywane 'po wspóªrzdny h'. Nie h
A
= (α
i,
j)
i B= (β
i,
j)
bd¡ dwoma m×
n ma ierzami.Wów zas i hsuma jestma ierz¡ A
+
B= (γ
i,
j)
,gdzieγ
i,
j= α
i,
j+ β
i,
jdla 1
≤
i≤
m oraz 1≤
j≤
n.Mamy o zywi± iedla dowolny h ma ierzyA
,
B,(
A+
B)
T=
AT+
BT.
Je±liA jestma ierz¡oraz
α ∈ R
jestdowoln¡ li zb¡rze zywist¡,to wynikiempomno»eniaAprzezskalar
α
jestma ierz
α
Aotrzymanaz Aprzezpomno»enie ka»degoelementu przez
α
.Przyjmujemy,»eA
α
jesttymsamym oα
A.Dla dowolnej ma ierzyA iskalara
α
,mamy(α
A)
T= α
ATFundamentaln¡ opera j¡ nama ierza hjest mno»enie. Je±li
A
= (α
i,
j)
jestm×
n ma ierz¡,aB= (β
i,
j)
jestn×
kma ierz¡ ( zylili zba kolumnma ierzyA musiby¢równa
li zbiewierszy ma ierzyB),towynikmno»eniaAprzez B,
ozna zany przezAB,jestm
×
k ma ierz¡.Najpierw zdeniujemy ilo zyn skalarny...
Nie h
α
1. . . α
nbdziewierszem,oraznie h
β
1. . . β
n Tbdziekolumn¡. Wów zas ilo zyn sklarny
wierszaprzez kolumnjestli zba
α
1. . . α
n
β
1. . . β
n
= α
1β
1+ . . . + α
nβ
nZatemje±lia
,
b s¡wektorami tego samego wymiaru, toi hilo zynskalarnya T
b
∈ R
jest li zb¡rze zywist¡.Je±liA
= (α
i,
j)
jestm×
n ma ierz¡,a B= (β
i,
j)
jestn×
kma ierz¡, toi h ilo zyn AB
= (γ
i,
j)
jestm×
k ma ierz¡, wktórejelement
γ
i,
jjestrówny ilo zynowiskalarnemui-tego
wierszama ierzy Aprzezj-t¡ kolumnma ierzy B, zyli
γ
i,
j= α
i,
1β
1,
j+ . . . + α
i,
nβ
n,
j=
n
X
p
=
1α
i,
pβ
p,
j.
Twierdzenie 2.2Nie h a
1
, . . . ,
ambd¡ wierszamima ierzyA
inie h b
1
, . . . ,
bkbd¡ kolumnami ma ierzyB. Wów zas
(a) i-tymwierszemma ierzyAB jesta
i
B. Zatem
AB
=
a
1 B
. . .
a
m B
Ilo zynwierszaprzezma ierzoraz ilo zyn ma ierzyprzezkolumn
mo»na przedstawi¢ nastpuj¡ o.
(a) Nie h a
= α
1. . . α
nbdziewierszemwymiarun oraz
nie h B bdzien
×
k ma ierz¡o wiersza h b1, . . . ,
bn .Wów zas aB jestwierszem wymiaruk oraz
aB
=
n
X
i
=
1α
i bi
.
(b) Nie h Abdziem
×
n ma ierz¡ o kolumna h 1, . . . ,
n. Nie h
b
= β
1. . . β
n Tbdziewektoremn-wymiarowym.
Wów zas Ab jestwektoremwymiaru moraz
Ab
=
n
X
i
=
1β
i i.
Nie h Abdzien
×
k ma ierz¡ o kolumna h a1, . . . ,
akoraz nie h
B bdziek
×
m ma ierz¡ owiersza h b1, . . . ,
bk. Wów zas
AB
=
k
X
i
=
1 ai b
i
.
Dla 1
≤
i≤
n,nie heni
bdzien-wymiarowym wektorem
maj¡ ym wszystkiewspóªrzdne 0,zawyj¡tkiem i-tej
wspóªrzdnej, która mawarto±¢1. Indeks n zwykle bdziemy
opusz za¢. Wektorye
i
bdziemynazywa¢ wektorami
jednostkowymi.
Jak wynikaz Twierdzenia2.3 dladowolnej n
×
n ma ierzyA,wiersz e T
i
Ajesti-tymwierszem ma ierzyA, akolumnaAe
i
jesti-t¡kolumn¡A.
Zatemje±liI
=
e n
1
. . .
enntodla ka»dej n
×
m ma ierzyAmamy IA
=
A. Podobnie,dlaka»dejm×
n ma ierzy B mamyBI
=
B.Ma ierzI bdziemy nazywa¢ ma ierz¡identy zno± iow¡
Rozwa»my ma ierz
P
1
,
3=
0 0 1
0 1 0
1 0 0
= [
e33 e3
2 e
3
1
]
wynikpomno»eniaP
1
,
3przezdowoln¡3
×
3 ma ierzAdajema ierzA zzamienionymiwierszamipierwszymitrze im. Natomiast
efektem pomno»eniaAprzez P
1
,
3jestma ierzA zzamienionymi
kolumnamipierwsz¡ itrze ia.
Zatemmno»enie ma ierzyw ogólno± inie jestopera j¡
przemienn¡:
0 0 1
0 1 0
1 0 0
1 2 3
4 5 6
7 8 9
=
7 8 9
4 5 6
1 2 3
,
ale
1 2 3
4 5 6
7 8 9
0 0 1
0 1 0
1 0 0
=
3 2 1
6 5 4
9 8 7
.
Ma ierz¡ permuta yjn¡ nazywamy ka»d¡ n
×
n ma ierzP,którejwszystkiekolumnys¡ n-wymiarowymi parami ró»nymi
wektorami jednostkowymi. Dladowolnejn
×
m ma ierzyA,PAjestma ierz¡ powstaª¡ zAprzez permuta j jejwierszy.
Podobnie,dladowolnejm
×
n ma ierzyB,BP jestma ierz¡powstaª¡ zB przezpermuta j jejkolumn.
Jako kolejny przykªad rozwa»my ma ierz
C
=
1 0 0
5 1 0
0 0 1
Jak wynikaz Twierdze«2.2i2.3, dladowolnej 3
×
n ma ierzyA, ilo zynCAjestma ierz¡ otrzyman¡z Aprzezzast¡pienie
drugiegowiersza sum¡wierszapierwszego pomno»onego przez
5 oraz wierszadrugiego.
Zauwa»my,»e C mo»naprzedstawi¢nastpuj¡ o w posta i
kolumnowej
C
= [
e1+
5e2 e2 e
3
]
Zauwa»my te»,»e dladowolnejm
×
3 ma ierzyB,ilo zynBCPowy»szy przykªad opisuje wjzyku ma ierzowym podstawowy
krokmetodyelimina jiGaussa: dodawanie wiersza
pomno»onego przezskalardo innegowiersza. Zo zywisty h
powodówta klasama ierzy zasªuguje na nazw. Elementarn¡
ma ierz¡ nazwiemyka»d¡n
×
n ma ierzE,którejreprezenta ja kolumnowawygl¡da nastpuj¡ o: istniej¡dwa
indeksy 1
≤
i<
j≤
n orazskalarα ∈ R
,takie»eE
= [
e1· · ·
ei−
1 ei+ α
ej ei
+
1· · ·
en]
Dla dowolnej n
×
mma ierzy A,ilo zynEAjestma ierz¡otrzyman¡ zAprzezdodanie do wierszaj-tegoma ierzy A
wierszai-tegopomno»onego przez
α
. Mamy te» dladowolnejm
×
n ma ierzyB,ilo zynBE jestma ierz¡ otrzyman¡zBprzezdodanie do i-tejkolumny j-tejkolumny pomno»onej
przez
α
.Jak wygl¡daj¡ ma ierze, wiersze,wektory?
Opera jatranspozy jima ierzy.
Opera jadodawania ma ierzy.
Opera jamno»eniama ierzy przezskalar.
Ilo zyn skalarny oraz ogólnadeni ja mno»eniama ierzy.
Dla wektorów n wymiarowy ha
,
b,ilo zynaTb jest li zb¡,ailo zynab T
jestn
×
n ma ierz¡.Jak wygl¡daj¡ ma ierzepermuta yjne ijakiejesti h dziaªanie
na dowoln¡ ma ierz?
Jak wygl¡daj¡ ma ierzeelementarne ijakiejesti h dziaªanie
na dowoln¡ ma ierz?