Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 1
STW i OTW
szczególna teoria względności (Einstein, 1905 r.)
inercjalne układy odniesienia
dwa postulaty
liniowa czasoprzestrzeń Minkowskiego
ogólna teoria względności (Einstein, 1916 r.)
uogólnienie STW na układy nieinercjalne
zaawansowany aparat matematyczny
przestrzeń Riemanna
rachunek tensorowy
geometria nieeuklidesowa
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 2
Transformacje Galileusza
związki między współrzędnymi w układzie nieruchomym S i układzie S’ poruszającym się wzdłuż osi x ze stałą prędkością v
Transformacje Galileusza
związek między przesunięciami wzdłuż osi x w układach S i S’
Transformacje Galileusza
związek między prędkościami w kierunku osi x w układach S i S’
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 5
Koncepcja eteru
dziewiętnastowieczny postulat istnienia ośrodka niezbędnego do propagacji fal elektromagnetycznych (na wzór fal
mechanicznych)
kosmos wypełniony sprężystym ośrodkiem, tzw. eterem
układ spoczywającego eteru jako wyróżniony układ odniesienia
obecność „wiatru eteru” w innych układach - składanie prędkości zgodnie z transformacjami Galileusza (brak przeciwwskazań wobec przekraczania prędkości światła)
upadek teorii eteru w wyniku doświadczeń Michelsona i Morleya
współczesne pamiątki: „na falach eteru”, ethernet
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 6
Doświadczenie Michelsona-Morleya
dwie próby
Michelson (1881 r.)
Michelson i Morley (1887 r.)
Doświadczenie Michelsona-Morleya
dwie próby
Michelson (1881 r.)
Michelson i Morley (1887 r.)
Doświadczenie Michelsona-Morleya
wynik
brak różnic w rozkładzie prążków w obrazie interferencyjnym w różnych chwilach czasowych na przestrzeni roku
wnioski
brak wiatru eteru
słuszność praw Maxwella w każdym inercjalnym układzie odniesienia
jeden z najważniejszych eksperymentów w historii fizyki
wiele powtórzeń w różnych konfiguracjach - zawsze taki sam rezultat
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 9
Dwa postulaty STW
postulat względności
dla wszystkich obserwatorów w inercjalnych układach odniesienia prawa fizyki są takie same; żaden z układów nie jest w żaden sposób wyróżniony
postulat stałej prędkości światła
światło w próżni rozchodzi się we wszystkich inercjalnych układach odniesienia i we wszystkich kierunkach z tą samą prędkością c
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 10
Osobliwa cecha prędkości światła
prędkość światła wartością graniczną prędkości nie tylko dla fal elektromagnetycznych, lecz również dla wszystkich cząstek (zarówno tych posiadających masę, jak i tych jej pozbawionych)
doświadczenie Bertozziego (1964 r.) – przyspieszanie elektronów z pomiarem ich prędkości i (niezależnie) energii kinetycznej
Wyznaczanie prędkości światła
próby nierezultatywne
Beeckman (1629 r.) - błysk strzelającego działa z odległości 1.6 km
Galileusz (1638 r.) - odsłonięcie odległej latarni
próby rezultatywne
Rømer (1676 r.) - zaćmienie Io (księżyc Jowisza), c~ 220000 km/s
Bradley (1729 r.) - aberracja światła gwiazd, c~ 301000 km/s
Fizeau (1849 r.) - koło zębate i zwierciadło, c~ 315000 km/s
Foucault (1862 r.) - wirujące zwierciadło, c~ 298000 km/s
Wyznaczanie prędkości światła
próby rezultatywne
Rosa i Dorsey (1907 r.) - pośrednio na podstawie wartości stałych elektromagnetycznych,
c= (299710 ± 30) km/s
Michelson (1926 r.) - wirujące zwierciadło, c= (299796 ± 4) km/s
Essen i Gordon-Smith (1950 r.) - mikrofalowa wnęka rezonansowa, c= (299792.5 ± 3.0) km/s
Froome (1958 r.) - interferometr radiowy, c= (299792.50 ± 0.10) km/s
Evenson (1972 r.) - interferometr laserowy, c= (299792.4562 ± 0.0011) km/s
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 13
Względność jednoczesności
jednoczesność pojęciem względnym, zależnym od ruchu obserwatora
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 14
Transformacje Lorentza
poszukiwane związki między współrzędnymi w układzie nieruchomym S i układzie S’ poruszającym się wzdłuż osi x ze stałą prędkością v
Transformacje Lorentza
związki między przesunięciami w przestrzeni (w kierunku osi x) i w czasie w układach S i S’
związek między prędkościami w kierunku osi x w układach S i S’
Transformacje Lorentza
przypadek szczególny nr 1: spoczynek w układzie S
przypadek szczególny nr 2: spoczynek w układzie S’
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 17
Transformacje Lorentza
przypadek szczególny nr 3: impuls świetlny
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 18
Transformacje Lorentza
końcowa postać związku między prędkościami w kierunku osi x w układach S i S’
Transformacje Lorentza
uogólnienie dla składowych prędkości w trzech kierunkach
Transformacje Lorentza
związki między współrzędnymi w układzie nieruchomym S i układzie S’ poruszającym się wzdłuż osi x ze stałą prędkością v
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 21
współczynnik Lorentza
Transformacje Lorentza
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 22
Transformacje Lorentza
końcowa postać związków między współrzędnymi
Transformacje Lorentza
spostrzeżenie wniosek
przejście do transformacji Galileusza przy v << c
mechanika klasyczna przypadkiem szczególnym mechaniki relatywistycznej (tj. dla bardzo małych prędkości)
brak sensu przy v > c
prędkość światła c maksymalną możliwą prędkością jakichkolwiek
obiektów we wszechświecie
Kontrakcja długości
poprawny pomiar długości - odczyt położenia początku i końca w tej samej chwili czasowej
prawidłowy sposób pomiaru - lewy rysunek
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 25
Kontrakcja długości
wyznaczanie długości pręta (równoległego do osi x i spoczywającego w układzie S) w układzie S’
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 26
Kontrakcja długości
wzór Lorentza
efekt przewidziany przez FitzGeralda (1889 r.) i Lorentza (1892 r.) przy próbach wyjaśnienia negatywnego wyniku doświadczenia Michelsona-Morleya
alternatywna nazwa: skrócenie FitzGeralda-Lorentza
Dylatacja czasu
zależność odstępu czasu między zdarzeniami zarówno od współrzędnych czasowych, jak i przestrzennych
bezwzględna konieczność synchronizacji zegarów
Dylatacja czasu
czas własny - odstęp czasowy między zdarzeniami zachodzącymi w tym samym miejscu w układzie inercjalnym
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 29
Dylatacja czasu
potwierdzenia dylatacji czasu
miony atmosferyczne
doświadczenie Hafele’go i Keatinga (1977 r.)
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 30
Pęd w fizyce relatywistycznej
konieczność modyfikacji definicji pędu w celu utrzymania słuszności zasady zachowania pędu w różnych układach inercjalnych
Energia spoczynkowa
masa jedną z postaci energii (Einstein, 1905 r.)
zależność energii spoczynkowej E0od masy m
stosowane jednostki
Energia kinetyczna
wyrażenie klasyczne
wyrażenie relatywistyczne
zgodność przy niewielkich wartościach v (v << c)
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 33
Energia całkowita
suma energii spoczynkowej i energii kinetycznej
słuszność zasady zachowania energii całkowitej dla układów izolowanych w mechanice relatywistycznej
Fizyka ogólna 3 – fizyka falowa i optyka W. Drozdowski 34