Zmora - tcha - Stefania Krukowska - fragment relacji świadka historii [TEKST]

A te zmory to żeby nie dokuczały to mówili, że jak gdzie sowa [...] by złapać i łapali my sowa, i tam nad drzwiami się powiszało [...] to puszczało. Tak, tak mówiły, że to

Prawda że teraz jest mało koni to jest inna rzecz, ale tak to w każdym przeważnie domostwie był koń to takie miał, ja to bym powiedziała tak jak dzieci małe miały takie kołtuny,

A nawet jak się ludzie, spało się i ciężki sen taki jakiś ktoś ma, coś mu się śni i wtedy męczy się i nie może się ruszyć. Już już nie śpi, chce się obudzić a nie

Było tak że jak któryś koń ogon miał taki zmierzwiony taki splątany, mimo że tam czesali mu te te tą grzywę czy ogon, bo to i grzywa była czasem w takie kluchy strąki. No bo

Słowa kluczowe projekt Etnografia Lubelszczyzny, etnografia, kultura ludowa, demonologia ludowa, zmora, siedem córek, warkocz na końskiej grzywie.. Zmory

No to było no, przeważnie na zmory to mówili, że jak grzywa skręcona u koni to zmora dusi, ale to żadna, nie żadna zmora tylko jeść się chciało koniowi [śmiech] i mówi zmora,

I tak było i tak sprosili tych gości to znaczy na tydzień gdzieś wcześniej, a później jak było wesele, to jeszcze nie było to zaproszenie ważne, jeszcze w

czasami zwinięty był tylko warkocz, taki uwinięty był prawda, a to widziałem upleciony bardzo ładnie i nie za długą grzywę miała bo to ojciec lubiał obcinać, tak gdzieś