RELIGIA KLASA I (30.11. – 04.12.2020 r.)
Lekcja religii z dnia 30.11.2020 r.
Temat: W Adwencie czekam na Bożego Syna. – s. 48 – 49 Poproś Rodziców o przeczytanie poniższych treści:
Co roku przygotowujemy się na spotkanie z nowo narodzonym Jezusem. Ten czas oczekiwania na Boże Narodzenie obejmuje cztery niedziele i ma swoją specjalną nazwę – ADWENT.
Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana Jezusa.
Przez wiele lat ludzie prosili Boga, by zesłał na świat Zbawiciela, który pomoże im pokonać zło. Chcieli się przygotować na spotkanie z Nim. Nie wiedzieli jednak, jak poznać, że to właśnie narodził się Zbawiciel. Dlatego przez słowa Pisma Świętego Pan Bóg
zapowiedział, jak to się wydarzy.
„Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel”. (Iz 7,14)
– Kto urodzi Bożego Syna?
– Jak mu da na imię?
Panna oznacza Maryję, która była młodą dziewczyną, gdy miała zostać mamą Jezusa.
Imię Emmanuel możemy przetłumaczyć na język polski jako „Bóg z nami”. Oznacza to, że kiedy urodzi się Pan Jezus, z ludźmi zamieszka sam Bóg. Pierwszą osobą, która
dowiedziała się o przyjściu na ziemię Syna Bożego, była oczywiście Maryja.
W czasie Adwentu w kościołach pojawia się dodatkowa świeca. Jest ona pięknie ozdobiona kokardą. Przypomina nam ona Maryję, która czekała na narodzenie Pana Jezusa. Nazywamy ją roratką.
W okresie Adwentu uczestniczymy w Mszy Świętej o nazwie Roraty, podczas której wraz z Maryją czekamy na Jezusa. Dzieci do kościoła przynoszą lampiony, które
oświetlają drogę w ciemności. Ich światło jest symbolem rozjaśniania ciemności w naszych sercach. Chodzi o to, abyśmy dobrze przygotowali się na spotkanie z Panem Jezusem.
Obejrzyj obrazek w podręczniku, jak dzieci z lampionami idą na Roraty – str. 48 W naszych domach oraz w kościołach umieszczamy okrągły wieniec z czterema świecami. Mogą one mieć różne kolory: czerwony, fioletowy lub różowy. Każda z tych świec oznacza kolejną niedzielę Adwentu. Przybliżając się do Bożego Narodzenia, w kolejne niedziele zapalamy o jedną świecę więcej.
Wykonaj zadania z podręcznika:
Wklej odpowiednie naklejki i zobacz, jak dzieci idą na roraty. Dokończ kolorować rysunek i przeczytaj napis pod nim – str. 48
Wpisz w kratki fioletową kredką litery od najmniejszej do największej. Odczytaj hasło.
Dokończ pisać litery w liniaturze – str. 49
Lekcja religii z dnia 03.12.2020 r.
Temat: Pomagam jak święty Mikołaj. – str. 112 – 113
W grudniu w bardzo wielu miejscach podczas różnych spotkań świątecznych możemy spotkać starszego pana w czerwonym stroju, z laską w dłoni. Wszyscy wiedzą, że
jak tylko on się pojawi, będą podarunki… Jednak św. Mikołaj, od którego pochodzi zwyczaj obdarowywania się, różni się od tego, którego często spotykamy dzisiaj.
– Co św. Mikołaj ma na głowie?
– Co trzyma w dłoni?
– Na których częściach stroju ma umieszczony krzyż?
Święty Mikołaj był biskupem, więc jest ubrany w strój, jaki noszą biskupi. Ma mitrę, czyli wysoką czapkę z narysowanym krzyżem, a w dłoni pastorał, który przypomina laskę, jaką ma pasterz. O św. Mikołaju opowiadanych jest wiele historii. Oto jedna z nich:
Dawno temu żył chłopiec, który miał na imię Mikołaj. Urodził się w bogatej rodzinie chrześcijańskiej. Ponieważ po śmierci rodziców stał się posiadaczem ogromnego majątku, niczego mu nie brakowało. Mikołaj był bardzo dobrym człowiekiem: korzystał ze swojego bogactwa, by pomagać biednym. Smuciło go, że są dzieci, które nie mają co jeść ani w co się ubrać. Dlatego rozdawał im jedzenie i ubrania, ale nie chciał, by mu za to dziękowano.
Pewnego razu, gdy Mikołaj szedł przez miasto, usłyszał, jak trzy siostry rozmawiają ze sobą. Były bardzo smutne, bo ich tata stracił pracę i nie miał jak zapracować na utrzymanie rodziny. Choć siostry były bardzo dobre i piękne, żadna z nich nie mogła wyjść za mąż, ponieważ nie miały posagu.
Mikołaja zasmucił los dziewcząt i postanowił im pomóc. Nocą przyszedł pod ich dom i przez okno wrzucił sakiewkę pełną złotych monet. Potem szybko się oddalił, aby nikt go nie zauważył.
Wyobraźcie sobie radość ojca o poranku, kiedy zobaczył tak nieoczekiwany prezent.
Przygotował wspaniałe wesele najstarszej córce, która wreszcie mogła wyjść za mąż i założyć rodzinę. Ale Mikołaj nie zapomniał, że pozostałe siostry też chcą założyć rodziny.
Dlatego po pewnym czasie ponownie podrzucił sakiewkę złotych monet. Dzięki temu druga siostra również była szczęśliwa, bo mogła wyjść za mąż.
Ojciec dziewcząt bardzo pragnął podziękować tajemniczemu ofiarodawcy. Spodziewał się, że będzie on chciał pomóc także najmłodszej córce, więc każdej nocy obserwował dom. Po zapadnięciu zmroku zobaczył Mikołaja idącego z sakiewką w dłoni. Gdy Mikołaj wrzucał pieniądze, ojciec dziewcząt podszedł szybko do niego i zatrzymał go. Spojrzał w oczy swemu dobroczyńcy i zaczął mu dziękować.
Mikołaj poprosił ojca, aby nic nikomu nie mówił. Chciał, aby całą wdzięczność okazał Panu Bogu, od którego Mikołaj otrzymał bogactwo oraz dobre serce, aby pomagać innym. Po pewnym czasie w mieście Myra zmarł biskup. Szukano osoby, która zajmie jego miejsce. Postanowiono, że zostanie nim ten, kto jako pierwszy wejdzie do kościoła.
Właśnie w tej chwili ktoś otworzył drzwi… i wszedł Mikołaj, który w ten sposób został biskupem Myry. Wszyscy uważali, że to doskonały wybór, ponieważ Mikołaj był pobożny, kochał Pana Boga i pomagał potrzebującym.
Są też opowiadania mówiące o tym, że św. Mikołaj uspokoił burzę na morzu i w ten sposób uratował statki oraz marynarzy. Dlatego niektórzy marynarze na swoich statkach umieszczają figurę św. Mikołaja.
Dobroć św. Mikołaja tak się spodobała ludziom, że zaczęli go naśladować, obdarowując się w dniu jego imienin. Zwyczaj ten mamy do dziś. Warto pamiętać, że dobroć możemy sobie okazywać nie tylko za pomocą prezentów, ale także przez dobre słowo, życzliwość, niesienie pomocy…
Posłuchaj piosenki:
https://www.youtube.com/watch?v=a540rmsam0g&lc=UgzHcSjXHPLCIuj3kjd4AaABAg
Wykonaj polecenia z podręcznika – str. 112 – 113
