Robert Świętochowski
O. Gundysalw Junik (1880-1956)
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 14/1-2, 330-331
3 3 0 M a teria ły do hist, p ra w a kan. [6] n ic zn e (poza k ró tk ie m i p rze rw am i, gdy p ro fe so re m p ra w a był o. S zy m on Łaś) i n ie k tó re tr a k ta ty z teologii m o raln ej. N adto n ie k ie d y z a stę p o w a ł p ro fe so ra P ism a św. i w ym ow y kościelnej. W la ta c h 1905—1913
i 1919—1930 był p re fe k te m studiów , w la ta c h 1895—-1902 m a g istre m k le ryków , w la ta c h 1924— 1930 przełożonym k la sz to ru krak o w sk ieg o , nie z a n ie d b u ją c sw ej zw ykłej p rac y d y d ak ty czn ej. W u zn a n iu za p racę w se m in a riu m zak o n n y m o trzy m ał ty tu ł m a g istra zak o n u (22 IV 1895) a p otem d e fin ito ra w ieczystego p ro w in c ji (2 X I 1905). W 1924 r. był d e le g ate m p ro w in cji zakonnej n a k a p itu łę g e n e ra ln ą , k tó r a się odbyła w A syżu.
W y k ład ał jasno, in te resu ją co , trz y m a ł się podręcznika, u zu p e łn ia ją c go w łasn y m i uw agam i, p rz y k ła d a m i a n ie rz ad k o i dow cipam i. P rz y g o to w y w ał się do w y k ła d ó w sum ien n ie, w y m ag a ł też od stu d e n tó w g r u n tow nego o p an o w a n ia m a te ria łu . P ełe n optym izm u, ale nieco nieśm iały, n ie chciał d ru k o w ać n a w e t znak o m ity ch sw oich kazań. W ydał d ru k iem tylko jed n o k a z a n ie 3 i k ró tk i a rty k u ł n a te m a t reg u ły I II z a k o n u 4.
B ył ceniony w K ra k o w sk iej K u rii B iskupiej, dla k tó re j p isa ł różne r e f e r a ty i w n io sk i oraz p rac o w a ł ja k o sędzia. B ra ł u dział w p rac ach kom isji, k tó ra przy g o to w ała s ta tu ty synodu diecezjalnego (1923 r.).
Ja k o cierp liw y , ro z tro p n y i · d e lik atn y spow iednik m ia ł w ielu p e n i te n tó w , dla k tó ry c h nie żałow ał czasu. P o siad a ł m iły głos, dobrze opero w ał g esty k u la cją , k a z a n ia przy g o to w y w ał jasno i logicznie ułożo ne, b y ł w ięc z p rzy je m n o śc ią słu c h a n y gdy p rz e m a w ia ł z am bony. Czę sto w y jeż d ża ł poza K ra k ó w z kazan iam i, a w la ta c h 1905—1906 b ra ł udział w m isjac h urząd zo n y ch n a te re n ie K ró le stw a Polskiego.
Po c z te rd z iestu la ta c h n a u c za n ia zm arł w K rakow ie 7 X I 1934 r., p o ch o w a n y n a c m e n ta rz u rakow ickim .
O. Joachim R o m a n Bar O. G undysalw Junik
(1880—1956)
J u n ik G u n d y salw (na chrzcie F ranciszek), dom in ik an in , u rodził się 28 IX 1880 w K am ionce S tru m iło w ej. Do g im n a zju m uczęszczał w e L w ow ie (gimn. im. F ra n c isz k a Józefa, później S te fa n a Batorego). D nia 29 V III 1897 r, p rzy w d ział h a b it sw. D om inika w K rak o w ie, a po od byciu ro k u n o w icjatu , złożył ślu b y zakonne. S tu d ia fiłoz.-teolog. od b y w a ł w k la szto rz e lw ow skim , sk ą d w 1902 r. za sta ł w y sła n y n a stu d ia w yższe do C hieri w e W łoszech i ta m 19 IX 1903 o trzy m ał św ięcenia k ap ła ń sk ie . Po p ow rocie do L w o w a ze sto p n iem le k to ra teologii (1905), ob jął w y k ład y p ra w a kanonicznego, a w n a s tę p n y c h la ta c h uczył ró w
3 W ie lk i m iło śn ik Boga i ludzi. W: P a m ią tk a p ię ćse tn ej rocznicy śm ierci bł. J a k u b a Strepy... K azan ia, Lw ów 1910, s. 163— 173.
4 R eguła trzeciego za k o n u i je j objaśnienia. W: O te rc ja rstw ię , K ra k ó w 1916 s. 23—32.
[
7
] M a teria ły do hist, p ra w a kan. 331 nież h isto rii K ościoła, P ism a św. (1907), apolo g ety k i (1910), teologii m o r a ln e j (1912, 1918), o raz p rze d m io tó w h u m a n isty c zn y c h . B ył k a te c h e tą w se m in a riu m n au czy cielsk im w Czortfcowie (1917) i w e L w ow ie u ss. b e n e d y k ty n e k (1918). P ro w ad z ił a d m in istra c ję p a ra fii w C zortkow ie (1917), B o horodczanach (od 1928), P o d k am ie n iu (od 1929) i w P otoku Z łotym (1932—1933). S p ra w o w a ł d w u k ro tn ie u rzą d p rz e o ra w e L w ow ie (1918—1924 i 1939—1942). W r. 1918 b y ł re d a k to re m czasopism a „Róża d u ch o w n a”, a w r. 1920 jeździł do H iszp an ii n a k a p itu łę g e n e ra ln ą w c h a ra k te rz e d efin ito ra . W 1925 r. uzy sk ał ty tu ł kaznodziei g e n e ra l nego.O głosił d ru k ie m szereg sw oich w iersz y i u tw o ró w kaznodziejskich, ro zsia n y ch po ró żn y c h czasopism ach. Z p ra c p raw n ic zy ch należy w y m ienić: W p isyw a n ie ślu b ó w do ksiąg m e tr y k a ln y c h , G azeta kościelna 1910 s. 251 n. ; J a k organizow ać bractw o różańcow e i różaniec w ie c z
ny. W: P a m ię tn ik I R óżańcow ego K o n g re su M a riańskiego w e Lw ow ie,
L w ów 1936; De p rivilegio cinguli ru b ei fra trib u s O rdinis P raedicatorum
P rovinciae Poloniae a S. Sede concesso, L w ów 1938 (polem ika z o. J a c
k iem W oronieckim ); n ad to p rze tłu m a cz y ł z jęz. w łoskiego: L. J. F a n - fan i, R óżaniec N. P a n n y M aryi, historia, u sta w o d a w stw o , p r a k ty k i p o
bożne, L w ów 1935, a z jęz. łacińskiego: R eguła św . A u g u sty n a , Lw ów
1935. W ręk o p isie zostaw ił p a m ię tn ik i z p ierw szej i d ru g iej w o jn y św ia tow ej.
Z m a rł w P o zn a n iu 1956 r. Z w łoki jego przew ieziono do K rakow a. Ź r ó d ł a : A rch. OO. Dom in, w K ra k o w ie: R. Ś w iętochow ski, M a te ria ły do b io g rafii OO. D om inikanów w Polsce.
R o b ert Ś w ię to c h o w sk i OP
O. Tadeusz Stasica (1909—1966)
S tasica T ad eu sz (na chrzcie W ładysław ), do m in ik an in , był synem m a la rz a pokojow ego M ichała i Józefy H uczek, u rodził się 1 0 II 1909 r. w M oszczanicy k. Żyw ca. G im n azju m w Ż yw cu ukończył w 1928 r-. Tegoż ro k u w stą p ił do n o w ic ja tu w K rak o w ie, a po złożeniu 18 X 1929 r. ślu b ó w zakonnych, u d ał się n a stu d ia filoz.-teolog, do K olegium sw ego zak o n u w e Lw owie. Ś w ięcenia k a p ła ń sk ie p rz y ją ł 2 2 IX 1934 r. W la ta c h 1933—1939 stu d io w a ł w „A ngelicum ” w Rzym ie. W 1934 r. uzy sk ał lic en c ja t, a w 1936 r. le k to ra t z teologii n a p o d sta w ie p rac y
De c o n v en ien tia In ca rn a tio n is se cu n d u m S. A n se lm u m . Po czym oddał
się sp e cja liz ac ji w za k reie p ra w a kanonicznego. N au czycielam i jego w te j dziedzinie by li: S uarez, D arm a n in , B lat, B ender, G onzalez. S tu dia p raw n ic ze ukończył ze sto p n iem lic e n c ja ta , a n a s tę p n ie zdał egza m in d o k to rsk i z p ra w a kanonicznego. M iał ju ż gotow ą ro zp raw ę dok to rs k ą n a te m a t De praecepto poenali, gdy n a ro zk az w ład z w łoskich m u sia ł opuścić R zym i w ró cić do P olski.
