• Nie Znaleziono Wyników

Wprowadzenie do fizyki

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Wprowadzenie do fizyki"

Copied!
49
0
0

Pełen tekst

(1)

Wprowadzenie do fizyki

Mirosław Kozłowski

rok akad. 2002/2003

(2)

Część 1a

Dynamika punktu

materialnego w jednym

wymiarze

(3)

Dynamika punktu

materialnego w R

1

cz. a Slajd podsumowania

1.1 Prędkość i przyśpieszenie w R1 1.2 Pochodna funkcji f(t)

1.3 Obliczanie pochodnych funkcji f(t) 1.4 Antypochodna = całka nieoznaczona 1.5 Pochodna funkcji złożonej

1.6 Zasada zachowania energii

Koniec pokazu

(4)

Linki do stron WWW

Hyper Physics

Astronomy Picture of the Day

Space Photos and Images

(5)

Czas

Chronos

– czas obiektywny, niezależny od nas, znany ze swej równomierności. Czas mierzony przez zegarki, czas eksperymentu fizycznego.

(6)

Tempus

– czas odczuwany subiektywnie, czas psychologiczny, ten, którego pomiar

Od 13 października 1967 roku, jego wzorzec, sekunda jest zdefiniowana następująco:

Jedna sekunda to trwanie 9 192 631 770 okresów fali

elektromagnetycznej emitowanej lub absorbowanej przez atom cezu o

liczbie masowej 133.

(7)

1 attosekunda

Ultrakrótkie impulsy laserowe – kilka attosekund 1 femtosekunda (procesy biologiczne, chemia)

Czas oddziaływania światła z siatkówką oka człowieka ~200 fs.

1 pikosekunda

Najszybsze tranzystory pracują w zakresie pikosekund.

1 nanosekunda

Mikroprocesor wewnątrz współczesnego

komputera w ciągu kilku nanosekund wykonuje

(8)

1 sekunda

Czas trwania jednego uderzenia serca człowieka, oraz 1 sekunda = czas trwania 9 192 631 770

okresów promieniowania elektromagnetycznego emitowanego przez atom cezu.

1 minuta

Światło przebiega odległość Słońce – Ziemia w ciągu 8. minut.

1 godzina

Światło z Plutona (ostatniej planety w naszym układzie słonecznym) dociera do Ziemi w ciągu 5 godzin 20 minut.

(9)

1 dzień

1 obrót Ziemi trwa: 23 h 56’ 41”.

Ziemia zwalnia ze względu na grawitacyjne oddziaływanie Księżyca.

1 rok

Ziemia wykonuje 1 okres obiegu wokół Słońca i obraca się wokół osi 365,25 razy.

~1010 lat

Wiek naszego Wszechświata

(10)

1.1 Prędkość i przyśpieszenie w R

1

    t f t d bt ht

2

pt

3

,

s     

gdzie t jest czasem mierzonym przez zegarki. Jest to czas eksperymentu fizycznego (chronos).

Jak zmieni się funkcja f(t) po upływie Rozważmy funkcję

(11)

   

t t   h t t

2

pt t

3

.

b d

t t

f t

t s

   

     

   

3 3

2

3 3 2 2

3

2 2 2

t t

t t

t t

t p

t

t t

t t t

h t

t t

t b d

d

t

t s t

t s t

s

A zatem:

(12)

   

 

3 t

2

2 3 t t   t

2

.

p

t t

h b

t

t s t

t v

śr

s

 

 

Definiujemy nowe pojęcie – prędkość średnia vśr:

(13)

Gdy  t0

    .

t

t s t

t v

śr

s

 

. 3

2 th t

2

p b

v   

W granicy  t0, vśrv, gdzie v oznacza prędkość.

. 3

2 th t

2

p b

v

śr

  

(14)

   

   

 

3

2

  

,

2

3 2

3 2

2 2 2

2 2

t

t t

t t t

p t

t t

h b

b

t

p t ht

b t

t t

p h

t t

b

t

t v t

t v aśr

2.

3

2 h p t t

a    

Definiujemy nowe pojęcie – przyśpieszenie średnie aśr:

(15)

. 6

2 h pt a  

W granicy

gdzie a z definicji jest przyśpieszeniem:

, ,

0

a a t

śr

(16)

a. Ruch ze stałym przyśpieszeniem

. , 2

, 2

gt b

v

ht b

v

h g

a

, 6

2 h pt g

a   

Rozważmy ruchy odbywające się ze

stałym przyśpieszeniem a = stałe  g,

a więc p musi równać się zero, p = 0, stąd

(17)

t 0b v

0

,

v   

t gt v

d s

gt v

v

2 , ,

2 0

0

Wybieramy chwilę początkową ruchu t = 0,

Stąd:

(18)

t 0s

0

d .

s   

2 . ,

2 0

0 0

t gt v

s s

gt v

v g

 stałe,

(1) W chwili t = 0

(19)

Zastosowanie wzoru (1)

1. Spadek w polu grawitacyjnym:

Ziemi gZ=9.81 m s-2, Marsa gM=3.7 m s-2.

2. Ruch w stałym polu elektrycznym o natężeniu E:

gEl=qE/m,

q = ładunek ciała,

(20)

http://pds.jpl.nasa.gov/planets/

(21)
(22)

Albo bałtycka plaża?

(23)

http://pds.jpl.nasa.gov/planets/ tralnej cści Marsa widoczna jestranao itej długości około 5000 km i ębokci 7 km.

(24)

1.2 Pochodna funkcji f(t)

       

, ,

t

t f t

t f t

s t

t f

t f s

 

 

   

dt  

t df dt

t

ds   pochodna

W granicy t 0

(25)

   

   

. .

dt t s t d

v

dt t t ds

v

Ogólnie

  t d v   t .

a

 

(2)

s(t) = trajektoria ruchu ciała o masie m.

Definicja prędkości:

Definicja przyśpieszenia:

(26)

1.3 Obliczanie pochodnych funkcji f(t)

.

, g

a

gt v

v

o

(3)

Wykazaliśmy już, że:

(27)

Wszystko w porządku!

   

   

. lim

lim

lim

0

0 0

0

0

t g t g

t

gt v

t t

g v

t

t v t

t v dt

a dv

t t

t

 

 

 

 

 

 

Teraz, znając definicję pochodnej sprawdzimy wzór (3).

(28)

Niech teraz f(t) ma następującą postać:

     

sin . sin

cos cos

lim sin

sin lim sin

, sin

0 0

t

t t

t t

t

t

t t

t dt

t df

t t

f

t t

 

. sin cos

, sin cos

cos lim sin

sin

0

t t d

t t

t t

t t

dt t d

t

 

 

więc

a

(29)

  g   t ,

dt t

df

  t g   t dt

F

g (t)  pochodna funkcji f(t) względem zmiennej niezależnej t

 całka

nieoznaczona

1.4 Antypochodna = całka

nieoznaczona

(30)

Stała, niezależna od t 0

f(t) = b

n t

n-1

t

n

-sin t cos t

cos t sin t

Pochodna Funkcja

Tabela 1

Pożyteczne wzory

(do sprawdzenia)

(31)

Tabela 2

Całki

sin t

a = stała

Całka f (t) Funkcja g(t)

 

g dt a

t df

at adt

t f

) bo (

 

t

t d

t t

t f

cos sin

cos sin

bo

(32)

1.5 Pochodna funkcji złożonej

      

 

.

, sin

sin

2

2

t t

g

t g t

t f

Niech f(t) ma postać:

(33)

 

 

   

     

     

 

sin

2

2 cos

 

.

lim cos

sin 2

sin cos

2 cos lim sin

sin 2

lim sin

sin lim sin

2 2

2 2

2 0

2 2 2

0

2 2 0

t t t

t t

t

t t

t t

t t t

t

t t

t t t

t

t t

t dt

t df

t t t

(34)

       

      cos   2 .

, sin

sin

2 2

t dt t

t g df

dt t df

t t

g t

f

Ważny wzór (do zapamiętania!)

      .

dt t dg dg

df dt

t g

df

(4)

(35)

Tabela 3

Sprawdzamy nasze umiejętności

a cos at sin at

-2t sin(t

2

) cos(t

2

)

2t cos(t

2

) sin (t

2

)

pochodna funkcja

(36)

1.6 Zasada zachowania energii

Fizycy szukają ważnych zasad, których

przestrzeganie ułatwia zrozumienie otaczającego świata.

Dla przypomnienia:

   

    

. ,

dx x

g x

f

x dx g

x

df

(37)

Druga zasada dynamiki (R

1

)

  x ma   x ,

F

   

 

,

2

1 2

dx x dv

dx v dv

dt dx dx

dv dt

x x dv

a

   

2 x dv x

dv

Korzystamy ze wzoru (4).

(38)

      ,

2

1

2

x dx v

m d x

F

m = stałe,

   

2 .

2

x dx mv

dx dx d

x

F 

 

 

Praca elementarna na drodze dx

(39)

   

.

2

2

x dx mv

dx dx d

x

F

 

Suma prac elementarnych

a b

F(x)

(40)

Obliczamy sumę (całkę) prac elementarnych.

Niech F(x) = c = stała.

 

. b-a c

a b

c x

c

cdx ba

b

a

i bokach o

ta ą prostok

pole

F(x)

x

a b-a b

c c

c

(41)

A teraz niech F(x) = x.

xdx x b a

b

a b

a 2 2 2

2 2

2

F(x)

a b x

a

b F(b)=b

F(a)=a

(42)

Wniosek

 

x dx

G

 

x

F

 

x .

F ba

b

a

krzywą”

„pod

pole

a b

F(x)

F(x)

x

G

 

x

ba

(43)

A więc

    ,

2

2

b

 

a b

a

x dx mv

dx dx d

x F

     

2 . 2

2

2

b mv a

dx mv x

F

b

a

 

Jest to prawo zachowania energii w R

1

.

(44)

Siły potencjalne

Przypuśćmy, że istnieje taka funkcja V(x), że spełniony jest wzór:

   

dx . x x dV

F  

(45)

Mamy więc:

     

   

     

,

, a T

b T

a V

b V

a T

b T

dx dx x

b dV

a

kin kin

kin kin

czyli

  b V   b T   a V   a .

T

kin

 

kin

(46)

Praca siły potencjalnej na odcinku drogi (a, b) równa się zmianie

energii kinetycznej na tym odcinku. F(x)

a b x

(47)

  x T   x E ,

V

kin

gdzie E = suma energii potencjalnej i kinetycznej jest stała.

(48)

1.7 Zasada zachowania pędu

 

stała.

dynamiki Zasada

III

2 2 1

1

21 12

2 2 1

1

0 ,

v m v

m

F F

v m v

dt m d

 



 

A więc:

Suma pędów jest wielkością stałą (niezależną od czasu), gdy działają tylko siły wewnętrzne.

(49)

To jest ostatni slajd pierwszej części rozdziału „Ruch punktu materialnego w przestrzeni jednowymiarowej”.

Możesz:

•przejść do „Spisu treści” i wybrać kolejny rozdział,

•wrócić do materiału tego rozdziału,

•zakończyć pokaz.

Spis treści

Koniec pokazu

Cytaty

Powiązane dokumenty

Jeśli koło obraca się wokół osi, która ma stałe położenie względem ziemi, to punk- tem odniesienia w równaniu (12.29) może być dowolny punkt, którego położenie względem

To jest ostatni slajd rozdziału „Ruch punktu materialnego w przestrzeni

Wnioski z doświadczenia A.Bucherera [Po raz pierwszy zależność masy cząstki od jej prędkości rozważał H.. Poincaré: Sur la dynamique

Wprawdzie proton i elektron poruszają się wokół wspólnego środka masy, ale praktyczne biorąc prędkość protonu jest równa zeru... W innym wszechświecie (n3) równanie

układzie (x,y,z,t) i (x’,y’,z’,t’) odpowiednio przypisuje skrócenie Fitzgeralda i dylatację Larmora zdarzeniom odbywającym się w układzie poruszającym się.

To jest ostatni slajd trzeciej części rozdziału „Wstęp do Szczególnej Teorii

Ruch Słońca nazywamy pozornym dlatego, że tak naprawdę, to nie Słońce porusza się wokół Ziemi, a Ziemia wokół Słońca i dodatkowo Ziemia obraca się

Znaleźć równania ruchu i określić tor, prędkość i przyspieszenie dla punktu M leżącego na obwodzie koła o promieniu R, które toczy się bez poślizgu po szynie, jeśli