Energia potencjalna układu dwóch ładunków punktowych
r
1r
2r
12Q
1Q
2Budujemy układ dwóch ładunków punktowych w „pustej” przestrzeni:
1. Wprowadzenie pierwszego ładunku Q1 nie wymaga wykonania pracy.
2. Wprowadzenie drugiego ładunku Q2 wymaga wykonania pracy:
−
=
⋅
−
=
∫
∞∞
r r
Q s Q
d F W
r
r
1 1
4
0 122
12 1
r πε r
12 2 1
4
01
r Q E
pQ
= πε
⇒
→
∞
1 0
r - energia potencjalna układu
dwóch ładunków
Elektrostatyczna energia potencjalna układu trzech ładunków punktowych
r
1r
2r
3r
23r
13Q
1Q
2Q
3Np. wprowadzamy kolejny ładunek Q3. Praca wykonana przy sprowadzeniu ładunku Q3 wynosi:
( )
∫ ∫
∞ ∞
⋅ +
−
=
⋅
−
=
3 3 3 13 233
r
r
r
r
s d F
F s
d F
W r r r r r
∫
∫
∞
∞
⋅
−
⋅
−
=
3 13 3 233
r
r r
r
s d F
s d F
W r r r r
23 3 2 0 13
3 1 0 12
2 1
0
4
1 4
1 4
1
r Q Q r
Q Q r
Q E
pQ
πε πε
πε + +
Stąd =
Elektrostatyczna energia potencjalna układu wielu ładunków punktowych
∑∑
≠=
Nj k j jk k
p
r
jQ E Q
2 1
Np. elektrostatyczna energia potencjalna liniowego kryształu złożonego z jonów
Na
+i Cl
-a
2 4 ln
2
0 2
a E
pe
− πε
=
=
− + − + −
= ...
4 2 3
2 2
2 1
2 4
1
20
a E
pe
πε − − + − 4 − ... 1
3 1 2
1 1 4
2
20
a e πε
Na
+Cl
+Na
+Cl
+Na
+Cl
+Na
+Cl
+Na
+Cl
+Elektrostatyczna energia ładunków. Kula jednorodna.
const ρ =
r dQ dW Q
dE
p r4
01
= πε
=
+ r
R a
dr
ρ
dQ
3
3 4 r
Q
r= ρ ⋅ π dQ = ρ ⋅ 4 π r
2dr
0 4 2
3 4
ε
πρ r dr dE
p=
0 5 2
0 4 0
2
15 4 3
4
ε πρ ε
πρ a
dr r
E
a
p
= ∫ = 3
34 a Q = ρ ⋅ π
, ale
a E
pQ
0 2
4 5 3
= πε
Energia w polu elektrostatycznym.
cała przestrzeń
Dla ciągłego rozkładu
ładunku:
( ) ( )
∫
=
V
p
dV dV
E r
1 212
4
02 1
2 1
πε ρ
∑∑ ρ
≠
=
Nj k j jk k
p
r
jQ E Q
2 1
( ) ( )
∫ =
V
r dV 1 4
2
212 0
πε ϕ
ρ ρ ( ) ( ) ( ) ( ) 1 , ϕ 1 , ρ 2 , ϕ 2
gęstość ładunku i potencjał pola w punktach (1) i (2)( ) ( )
∫
=
V
p
dV
E 1 1
12
1 ρ ϕ
Ponieważ nie zależy od punktu (2) możemy zapisać:∫
=
V
p
dV
E ρϕ
2 1
cała przestrzeń
Równanie Poissona.
ϕ
∇
−
= E
ε
0= ρ
⋅
∇ E r r ⇒
ε
0ϕ = ρ
∇
⋅
∇ r r
∆
≡
∇
=
∇
⋅
∇ r r r
22 2 2
2 2
2
z y
x ∂
+ ∂
∂ + ∂
∂
= ∂
∆
operator Laplace’a
r r
Twierdzenie Gaussa:
ε
0ϕ = − ρ
∆ Równanie Poissona
= 0
∆ ϕ Równanie Laplace’a
Jeżeli ρ = 0 to
Energia w polu elektrostatycznym cd.
∫ ∇
−
=
V
p
dV
E ε
0ϕ
2ϕ 2
r
∂ + ∂
∂ + ∂
∂
= ∂
∇
2 22 22 22z y
x
ϕ ϕ
ϕ ϕ ϕ
ϕ r
gdzie
2 2 2
∂
− ∂
∂
∂
∂ + ∂
∂
− ∂
∂
∂
∂ + ∂
∂
− ∂
∂
∂
∂
= ∂
z z
z y
y y
x x
x
ϕ ϕ ϕ
ϕ ϕ ϕ
ϕ ϕ ϕ
2 2 2
x x x
x ∂
+ ∂
∂
= ∂
∂
∂
∂
∂ ϕ ϕ ϕ ϕ ϕ
( ϕ ∇ ϕ ) ( ) ( ) − ∇ ϕ ⋅ ∇ ϕ
⋅
∇
= r r r r
ale
( ) ( ) ∫ ( )
∫ ∇ ⋅ ∇ − ∇ ⋅ ∇
=
V V
p
dV dV
E ε r ϕ r ϕ ε r ϕ r ϕ 2
2
0 0
Energia w polu elektrostatycznym cd.
( ) dV ( ) n da
V S
r r r
r ⋅ ∇ = ∇ ⋅
∫ ∇ ϕ ϕ ∫ ϕ ϕ
Z twierdzenia Gaussa:
( ) ( ) ∫ ( )
∫ ∇ ⋅ ∇ − ∇ ⋅ ∇
=
V V
p
dV dV
E ε r ϕ r ϕ ε r ϕ r ϕ 2
2
0 0
Szacujemy całkę powierzchniową, gdy
S → ∞
( ) ( ) ∫
∫ ∇ ⋅ ∇ = ⋅
=
V V
p
dV E E dV
E r r r r
2 2
0
0
ϕ ϕ ε
ε
cała przestrzeń
1 ,
∝ R
ϕ 1 ,
R
2E ∝
=
∇ r ϕ r S ∝ R
2,
(Wszystkie ładunki znajdują się w skończonej odległości, całkujemy po powierzchni kulistej)
( )
∫ ∇ ⋅ ∇ →
V
dV 0 ϕ
ϕ r
r
Gęstość energii pola elektrostatycznego
( ) ( ) ∫
∫ ∇ ⋅ ∇ = ⋅
=
V V
p
dV E E dV
E r r r r
2 2
0
0
ϕ ϕ ε
ε
0 2
2 E e
p= ε
Każdy element objętości dV=dxdydz zawiera w polu elektrycznym energię:
gęstość energii pola elektrostatycznego
Energia potencjalna ładunku punktowego a siła działająca na ten ładunek
( ) r d r Q E ( ) r d r Q ( ) r F
W E
R R
p
∫ r r r ∫ r r r ϕ r
∞
∞