• Nie Znaleziono Wyników

M7.3.Literatura M7.2.Zagadnieniazwiązaneztematykąćwiczenia M7.1.Celćwiczenia Wyznaczaniewspółczynnikasprężystościsprężyniichukładów ĆwiczenieM7

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "M7.3.Literatura M7.2.Zagadnieniazwiązaneztematykąćwiczenia M7.1.Celćwiczenia Wyznaczaniewspółczynnikasprężystościsprężyniichukładów ĆwiczenieM7"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

Ćwiczenie M7

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

M7.1. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest analiza ruchu drgającego prostego ciała zawieszonego na sprężynie, wyznaczenie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów.

M7.2. Zagadnienia związane z tematyką ćwiczenia

— Charakterystyka ruchu jednostajnego, jednostajnie zmiennego i niejednostaj- nie zmiennego,

— prawo powszechnego ciążenia, przyspieszenie ziemskie,

— kinematyczne i dynamiczne równania ruchu drgającego prostego,

— okres drgań ciała w ruchu harmonicznym prostym,

— odkształcenie ciał, prawo Hooke’a,

— współczynnik sprężystości, sens fizyczny i wymiar,

— współczynnik sprężystości układu sprężyn połączonych szeregowo lub równo- legle,

— metoda najmniejszych kwadratów.

M7.3. Literatura

[1] Halliday D., Resnick R., Walker J.: Podstawy fizyki, cz. 1 i cz. 2, PWN, War- szawa.

[2] Bobrowski Cz.: Fizyka – krótki kurs, WNT, Warszawa.

[3] Szczeniowski S.: Fizyka doświadczalna, cz. 1, PWN, Warszawa.

[4] Massalski J., Massalska M.: Fizyka dla inżynierów cz. 1, WNT, Warszawa.

[5] Metody wykonywania pomiarów i szacowania niepewności pomiarowych,

http://ftims.pg.edu.pl/documents/10673/20436990/wstep.pdf

(2)

154 Ćwiczenie M7

M7.4. Przebieg ćwiczenia i zadania do wykonania

Układ doświadczalny

Rysunek M7.1 przedstawia zdjęcie układu pomiarowego złożonego z następu- jących elementów: 1 – zestaw badanych sprężyn, 2 – zestaw ciężarków, 3 – sta- tyw, na którym zawieszane są sprężyny, 4 – przymiar liniowy ze znacznikami do pomiaru wydłużenia sprężyny, 5 – waga, 6 – stoper do pomiaru okresu drgań obciążonych sprężyn.

Rysunek M7.1. Zdjęcie układu pomiarowego

Zadania do wykonania

M7.1. Wyznaczyć współczynnik sprężystości wybranej sprężyny wykorzystując

statyczną metodę pomiaru czyli badając zależność jej wydłużenia od wartości

obciążenia (analizę przeprowadzić metodą graficzną i/lub metodą najmniej-

szych kwadratów).

(3)

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów 155

M7.2. Wyznaczyć współczynnik sprężystości wybranej sprężyny wykorzystując dynamiczną metodę pomiaru czyli mierząc zależność okresu jej drgań od war- tości obciążenia (analizę przeprowadzić metodą graficzną i/lub metodą naj- mniejszych kwadratów).

M7.3. Obliczyć moduł sztywności materiału sprężyny z zadania M7.1 lub M7.2.

M7.4. Wyznaczyć współczynnik sprężystości układu dwóch sprężyn połączonych równolegle k

R

wykorzystując metodę pomiaru z zadania: a) M7.1, b) M7.2.

M7.5. Wyznaczyć współczynnik sprężystości układu dwóch sprężyn połączonych szeregowo, k

S

, wykorzystując metodę pomiaru z zadania: a) M7.1, b) M7.2.

Uzupełnienie do zadania M7.3

W przypadku sprężyny jej współczynnik sprężystości następująco zależy od moduł sztywności materiału G [N/m

2

], z którego została wykonana:

k = Gr

4

4N R

3

, (M7.1)

gdzie r – promień drutu sprężyny, N – liczba jej zwojów, R – promień sprężyny.

Uzupełnienie do zadań M7.4 i M7.5

Połączyć w układ (równolegle lub szeregowo) sprężyny, których współczynniki sprężystości k

1

i k

2

zostały wyznaczone w trakcie realizacji zadania M7.1 i/lub M7.2. Porównać wartości k

R

i k

S

uzyskane z pomiarów z wyliczonym w oparciu o odpowiednie zależności teoretyczne: k

RT

= f (k

1

, k

2

), k

ST

= f (k

1

, k

2

).

M7.5. Rachunek niepewności

Niepewność pomiaru masy m, wydłużenia sprężyny x

0i

i okresu drgań ob- ciążonej sprężyny T

i

oceniamy w czasie wykonywania pomiarów na podstawie zakresu i klasy użytych urządzeń pomiarowych oraz podziałki użytego przymiaru liniowego. Wyznaczone wartości nanosimy odpowiednio na wykresy.

Niepewność pomiaru współczynnika sprężystości sprężyny lub układu sprężyn

wyznaczamy jako niepewność standardową wielkości złożonej, bo wyrażonej przez

współczynnik kierunkowy odpowiedniej zależności liniowej między x

0

i m oraz T

i m. Niepewność pomiaru współczynnika kierunkowego wyznaczamy metodą gra-

ficzną i/lub obliczamy jako niepewność standardową stosując odpowiednie wzory

z metody najmniejszych kwadratów.

(4)

156 Ćwiczenie M7

W celu skrócenia czasu pomiarów współczynniki sprężystości sprężyn z zadań M7.1 – M7.2 oraz M7.4 – M7.5 można wyliczyć przeprowadzając tylko pojedyn- czy pomiar (dla jednego obciążenia). Wtedy niepewność pomiaru współczynnika sprężystości wyznaczamy jako maksymalną niepewność wielkości złożonej.

Niepewność pomiaru modułu sztywności G wyznaczamy jako niepewność stan-

dardową wielkości złożonej.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Badając doświadczalnie zależność okresu drgań wahadła od kąta jego wychy- lenia należy przeprowadzić pomiary czasu t i N pełnych wahnięć przy począt- kowych wartościach

Celem ćwiczenia jest badanie zjawiska zmiany długości prętów metalowych w funkcji temperatury oraz doświadczalne wyznaczenie współczynnika ich rozsze- rzalności

Celem ćwiczenia jest badanie zjawiska zmiany długości prętów metalowych w funkcji temperatury oraz doświadczalne wyznaczenie współczynnika ich rozsze- rzalności

Wymiana ciepła między komorą grzejną i metalowym dyskiem poprzez dysk wykonany z badanego materiału sprawi, że zacznie również rosnąć tempera- tura T1 metalowego dysku..9.

Rysunek O2.1 (lewa strona) przedstawia zdjęcie układu pomiarowego, skła- dającego się z ławy optycznej, na której umieszczona jest ruchoma podstawka z badaną płytką P

212 Ćwiczenie O3 Mierząc kąt łamiący pryzmatu oraz kąt minimalnego odchylenia można więc wy- znaczyć współczynnik załamania światła dla materiału, z którego wykonany

Ponadto, wyznaczając zależność x 1 = f (l) i korzystając ze wzoru (O5.1) lub (O5.2) oraz z metody najmniejszych kwadratów możemy wyliczyć długość fali światła laserowego

W zależności od wybranej metody wyznaczania promienia krzywizny soczewki, niepewność R szacujemy jako odchylenie standardowe od wartości średniej obli- czonej na podstawie