Asysta grawitacyjna

Wykład jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Asysta grawitacyjna

Wykład nr 6

KOSMONAUTYKA

Piotr Wolański

Asysta grawitacyjna

Metoda zwiększania prędkości pojazdu kosmicznego za pomocą pola

grawitacyjnego planet (Księżyca, itp..) bez konieczności zużywania materiału pędnego.

δ – kąt o jaki będzie obrócony wektor prędkości satelity (180 - 2β) β – kąt asymptoty hiperbolicznej

planeta Słońce

pojazd kosmiczny

asymptota przybycia

asymptota odejścia

Zasada działania

Zmiana prędkości statku w stosunku do planety

Zmiana prędkości statku w układzie absolutnym (odniesionym do Słońca)

V_∞a – prędkość przylotu V_∞d – prędkość odlotu



cos 2





wartość bezwzględna prędkości, względem ciała w pobliżu którego następuje przelot się nie zmienia, zmianie ulega prędkość względem Słońca

Asysta grawitacyjna

Asysta grawitacyjna

V_sa – prędkość przylotu wzg. słońca V_sd – prędkość odlotu wzg. słońca V_p/s – prędkość planety wzg. słońca

a

a s

p

V V





 sin 

sin ^/

a

  180   

  









 ^{2 2} cos 

2 V V V V

V_{sd sa sa}

sd s

p sd w

s p

d V V

V V

V

/

2 2

/

cos 2  

 

Wektory prędkości dla obu układów odniesienia

Zmiana prędkości statku w stosunku do planety

Zmiana prędkości statku w układzie absolutnym (odniesionym do Słońca)

Animacja – strona www ESA

http://www.esa.int/esaSC/SEMXLE0P4HD_index_0.html