• Nie Znaleziono Wyników

Dla punktów na osi, położonych daleko od cewki, możemy przyjąć z  R w równaniu (30.28)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Dla punktów na osi, położonych daleko od cewki, możemy przyjąć z  R w równaniu (30.28)"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

Przypomnij sobie, że kierunek Eµ wynika z reguły prawej dłoni: Uchwyć uzwojenie cewki w taki sposób, aby palce twojej prawej dłoni wskazywały kierunek prądu; twój wyciągnięty kciuk wskaże kierunek momentu dipolo- wego Eµ.

Pole magnetyczne cewki

Zajmiemy się teraz inną cechą cewki z prądem jako dipola magnetycznego. Ja- kie pole magnetyczne wytwarza taka cewka w otaczającej ją przestrzeni? Sy- metria takiego układu jest niewystarczająca, aby skorzystać z prawa Amp`ere’a.

Musimy zatem zastosować prawo Biota–Savarta. Dla ułatwienia rozpatrzmy naj- pierw cewkę w postaci pojedynczego okrągłego zwoju oraz punkty, znajdujące się na osi symetrii, którą oznaczymy jako oś z. Wykażemy, że wartość indukcji magnetycznej pola w tych punktach jest równa:

B(z)= µ0I R2

2(R2+ z2)3/2, (30.28) gdzie R jest promieniem cewki, a z jest odległością danego punktu od środka cewki. Ponadto kierunek wektora indukcji EB jest taki sam, jak kierunek dipolo- wego momentu magnetycznego Eµ cewki.

Dla punktów na osi, położonych daleko od cewki, możemy przyjąć z  R w równaniu (30.28). Przy takim przybliżeniu równanie to redukuje się do:

B(z)≈ µ0I R2 2z3 .

Pamiętając, że πR2 jest polem powierzchni S cewki i uogólniając wynik na przypadek cewki o N zwojach, możemy zapisać to równanie w postaci:

B(z)= µ0

2π N I S

z3 .

Co więcej, ponieważ wektory EB i Eµ mają ten sam kierunek, możemy zapisać to równanie w postaci wektorowej, korzystając z zależności µ = NIS:

EB(z) = µ0

2π Eµ

z3 (cewka z prądem). (30.29)

Tak więc możemy traktować cewkę z prądem jako dipol magnetyczny w dwo- jaki sposób: 1) cewka umieszczona w zewnętrznym polu magnetycznym doznaje działania momentu siły; 2) cewka wytwarza swoje własne pole magnetyczne, opisywane równaniem (30.29) dla punktów na osi cewki, położonych dostatecz- nie daleko. Na rysunku 30.21 przedstawiono pole magnetyczne pojedynczej pę- tli z prądem. Jedna strona pętli odgrywa rolę bieguna północnego (w kierunku Eµ), a druga — bieguna południowego, co ilustruje magnes, naszkicowany na rysunku.

Rys. 30.21. Pętla z prądem wytwarza pole magnetyczne, podobne do pola ma- gnesu sztabkowego, dlatego można sko- jarzyć z pętlą biegun północny i po- łudniowy. Dipolowy moment magne- tyczny Eµ pętli, wyznaczony za pomocą reguły prawej dłoni, jest skierowany od bieguna południowego do północnego, zgodnie z kierunkiem linii pola EB we- wnątrz pętli

236 30. Pole magnetyczne wywołane przepływem prądu

Cytaty

Powiązane dokumenty

W cząsteczce wody dwa atomy wodoru i atom tlenu nie leżą na jednej prostej, ale proste, jakie można przez nie przeprowadzić, tworzą kąt równy około 105 ◦ , jak przedstawiono

W ten sposób stosując analizę klasyczną (tzn. niekwan- tową) otrzymaliśmy taką samą wartość i kierunek orbitalnego momentu magne- tycznego, jak w podejściu kwantowym. Być

Kineskop typu IL (In Line) zbudowany jest w ten sposób, że składa się z trzech wyrzutni elektronów położonych dokładnie w jednej linii.. W ten sposób podobnie

Rozszczepienie poziomów atomowych w niezbyt silnym zewnętrznym polu magnetycznym to efekt Zeemana.. Rozróżniamy 2 rodzaje

•całkowite lub połówkowe dla całkowitego momentu pędu - sumy wektorowej momentu orbitalnego i spinowego.. Magnetyczna liczba kwantowa m przebiega wartości od –l do l

II.6.2 Efekt Zeemana i zjawisko Paschena-Backa Rozszczepienie poziomów atomowych w niezbyt silnym zewnętrznym polu magnetycznym to efekt Zeemana.. Rozróżniamy 2 rodzaje

Pola pośrednie - zaburzenia od oddz.. (konieczna dokładna diagonalizacja

b) po włączeniu prądu w solenoidzie w walcu powstaje pole magnetyczne, które ustawia momenty magnetyczne atomów żelaza równolegle do pola magnetycznego. Obserwujemy obrót walca