Pięciolatki 11.12.2020 Temat: Idzie zima Cele:
• poznawanie nazw sportów zimowych,
• rozwijanie mowy,
• zachęcanie do uczestniczenia w zabawach badawczych,
• badanie i określanie właściwości fizycznych śniegu(lodu).
I Karta pracy, cz. 2, s. 43.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.
Dzielenie nazw obrazków na sylaby (na głoski).
• Zabawa słowna – Przeciwieństwa.
R. podaje przykłady słów przeciwstawnych. Np. biały – czarny, mały – duży, wesoły – smutny.
Potem R. mówi słowa, a dziecko podaje słowa o znaczeniu przeciwnym.
Np. słodki… (kwaśny) lekki … (ciężki) wysoki… (niski) gorący … (zimny) mokry… (suchy) młody … (stary) itd. gruby … (chudy)
II Zajęcia 1. Rozmowa na temat sportów zimowych.
R. pyta:
− Jakie znacie sporty zimowe?
− Jaką dyscyplinę sportową uprawia Kamil Stoch?
− Jakie sporty zimowe wy chcielibyście uprawiać?
• Dzielenie nazw sportów zimowych na sylaby.
Dzieci oglądają zdjęcia różnych zimowych dyscyplin sportowych. Nazywają je samodzielnie lub z R. Np.:
skoki narciarskie: sko-ki nar-ciar-skie, biegi narciarskie: bie-gi nar-ciar-skie, łyżwiarstwo: łyż-wiar-stwo,
hokej: ho-kej,
jazda figurowa na lodzie: jaz-da fi-gu-ro-wa na lo-dzie.
• Wymienianie cech sportowca.
R. pyta:
− Jaki powinien być sportowiec?
− Co powinien codziennie robić?
• Zabawa ruchowo-naśladowcza – Sporty zimowe.
R. podaje nazwy dyscyplin sportowych uprawianych zimą, dzieci naśladują ruchy sportowców, którzy uprawiają daną dyscyplinę.
• Ćwiczenia ruchowo-graficzne.
R. opowiada o zimie, a dzieci kreślą w powietrzu odpowiednie kształty.
Był ładny zimowy dzień. Słońce (kreślą kształt słońca) świeciło mocno i odbijało swe promienie na śniegu, który lśnił. Nieliczne chmury (kreślą kształt chmury) leniwie płynęły po niebie. Nagle zerwał się wiatr (naśladują odgłos wiatru). Chmury zasłoniły słońce i zaczął padać śnieg (ruchami palców dłoni naśladują padający śnieg).
Rysowanie swojej ulubionej dyscypliny sportowej.
Pomoce: kartki, kredki.
Dzieci rysują swoją ulubioną dyscyplinę sportową uprawianą zimą. Nazywają ją.
Zajęcia 2. Doświadczenie i obserwacja – poznawanie właściwości fizycznych śniegu (lodu).
• Rozmowa na temat śniegu (lodu).
− Co to jest śnieg (lód)?
− W jakich porach roku się pojawia?
− Jaki jest śnieg(lód)?
R. zwraca uwagę, że śnieg, który pada, jest miękki, delikatny, puszysty. Natomiast gdy poleży dłużej, robi się twardszy.
− Co dzieje się ze śniegiem (lodem), gdy go trzymamy w ciepłym pomieszczeniu?
Pamiętajmy! Śnieg topi się, a nie rozpuszcza.
https://www.youtube.com/watch?v=13sLYW-F2OE Doświadczenie ze śniegiem - czy śnieg jest krystalicznie czysty?
• Określanie koloru i zapachu śniegu (lodu).
Miseczki, śnieg (lód), lupa.
Dzieci oglądają i wąchają śnieg (lód) umieszczony w miseczkach.
Wyciągają wniosek: śnieg jest biały, mokry, składa się z wielu gwiazdek śniegowych,i nie ma zapachu.
Wnioski: lód jest zimniejszy niż śnieg, jest twardy, przezroczysty, wydaje się czysty, topi się pod wpływem ciepła rąk, zmienia się w wodę.
Układanie porównań określających charakterystyczne cechy śniegu.
Dzieci kończą porównania rozpoczęte przez R.:
− Śnieg jest biały jak…
− Śnieg jest zimny jak…
− Śnieg jest miękki jak…
− Śnieg jest mokry jak…
https://www.youtube.com/watch?v=c71b9A5Wz2k Jak powstaje ŚNIEG
Śnieg to opad atmosferyczny składający się głównie z sześcioramiennych kryształków lodu łączących się w płatki śniegu. Na ziemi tworzy porowatą pokrywę śnieżną. Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna zamarza – krystalizuje (sublimacja – ze stanu gazowego przechodzi w ciało stałe).
• Badanie plastyczności śniegu. Przepis na sztuczny śnieg:
https://www.youtube.com/watch?v=fvx3Fr4QJZA Dzieci lepią kule śniegowe.
R. wyjaśnia, że nie zawsze śnieg tak łatwo się lepi. Np. puch śnieżny – lekki, puszysty śnieg, zaraz po opadzie jest mało plastyczny.
• Zabawa ruchowo-naśladowcza – Narciarz.
R. naśladuje ruchy narciarza: biegnącego po śniegu, podchodzącego pod górkę, zjeżdżającego z niej, a dzieci powtarzają te ruchy.
• Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Wirujące płatki śniegu.
Dzwonek.
R. rozkłada ręce w bok i dzwoni dzwonkiem. Dziecko jest wirującym płatkiem śniegu. Wiruje wokoło wolnym ruchem. Gdy dźwięk dzwonka milknie i R. opuszcza ręce, płatki śniegowe opadają na ziemię – dziecko przykuca.
III
• Budowanie kilkuzdaniowych wypowiedzi na temat zimy.
Klocki.
• Liczenie zdań w wypowiedzi na temat zimy.
R. wypowiada kilka zdań na temat zimy. Dzieci liczą je i układają odpowiednią liczbę klocków (jeden klocek po każdym zdaniu). Np.
Zima jest chłodną porą roku. Często pada śnieg i wieje silny wiatr. Dni są krótkie, szybko robi się ciemno. Zimowe miesiące to grudzień, styczeń, luty. Dopiero w marcu nadchodzi wiosna.
Potem dzieci liczą słowa w kolejnych zdaniach.
• Liczenie na zbiorach zastępczych z jednoczesnym przenoszeniem ich liczby na inne zbiory.
Zabawki z pokoju.
Dziecko:
− liczy palce u jednej ręki, u obu rąk,
− liczy lalki i pokazuje na palcach, ile ich jest,
− liczy misie i pokazuje ich liczbę na klockach,
− liczy wymieniane przez R. przedmioty z pokoju i pokazuje na palcach, ile ich jest.
Liczenie obiektów niewidocznych.
Puszka po napoju, puszka po napoju częściowo napełniona wodą, fasolka Jaś, monety, bębenek.
• Dziecko siedzi tyłem do R., który wrzuca fasolki Jaś do puszki po napoju.
Dziecko liczy uderzenia fasolek o puszkę. Potem podaje liczbę wrzuconych fasolek i sprawdza, wyciągając je z puszki.
• Dziecko siedzi tyłem do R., który wrzuca monety do puszki z wodą. Dziecko po cichu liczy odgłosy uderzeń monet o wodę. Potem podaje liczbę wrzuconych monet i sprawdza, wyjmując je z puszki.
• Dziecko siedzi tyłem do R., który klaszcze (tupie, uderza w bębenek). Dziecko po cichu liczy klaśnięcia. Potem podaje ich liczbę.
