Tadeusz Pawluk
Dziesięciolecie pontyfikatu Jana
Pawła II
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 32/1-2, 3-5
1989
D Z IESIĘC IO LEC IE P O N T Y FIK A T U JA N A PA W Ł A II P o n ty fik a t Ja n a P a w ła I I je s t b lis k i serc u k a żd e g o P olaka. P a m ię ta m y ó w d z ie ń e u fo rii, k tó r a ogarnęła P o la kó w w k r a ju i poza k r a je m , g d y d o w ie d z ie li się, że ich R o d a k za siad ł na sto lic y P io tro w e j, sta ją c się c z ło w ie k ie m o n a jw y ż s z y m a u to r y te c ie m o r a ln y m . W t y m d n iu p o c z u liś m y się s z c z ę ś liw y m i, że je s te ś m y P o la ka m i. D zię k i w y b o r o w i P a p ieża -P o la k a w ie lu za g u b io n y c h w św ie cie u św ia d o m iło sobie s w ó j p o lsk i ro d o w ód.
B e zp re c e d e n so w e p o w o ła n ie P o la ka na B is k u p a R z y m u je s t w y d a r z e n ie m h is to r y c z n y m i p r e s tiż o w y m dla P o lski. N i k t n ie y jy n ió s ł n a s z e j O jc z y z n y ta k w y s o k o , n a o c zy całego św ia ta , ja k je j S y n , J a n P a w e ł II. N a w e t s c e p ty c z n ie u sp o so b ien i do P o ls k i d o szli do w n io sk u , że naró d , k t ó r y w y d a je P a pieża, m u s i b y ć n a r o d e m o w y s o k ie j k u ltu r z e d u c h o w e j i u m y s ło w e j.
P o n ty fik a t Ja n a P a w ła I I je s t b ło g o sła w ie ń s tw e m dla K o ścioła ka to lic k ie g o . K o śció ł o tr z y m a ł P a p ieża na m ia rę sw o ic h p o trze b , p ełn eg o w ia ry i d y n a m iz m u c h rze śc ija ń sk ie g o ; o t r z y m a ł P a sterza sze ro k ie g o fo r m a tu , u tr z y m u ją c e g o b ezp o śred n i k o n ta k t z p o w ie r z o n y m sob ie lu d e m B o ż y m , o d w a żn ie w p r o w a d za ją ceg o s w o je ow ce na bogate p a stw is k a , z a tro sk a n e g o ró w n ie ż o ow ce, k tó r e o d d a liły się od stada.
P o n ty fik a t Ja n a P a w ła I I s łu ż y d o b ru lu d zko ści. L u d z k o ś ć dążąca do lep szeg o ju tr a zn a la zła w P a p ie żu n ie za w o d n eg o s p rzy m ie r ze ń c a . Do w s z y s tk ic h lu d z i d o b r e j w o li do cierają j e go oręd zia w ia ry , n a d zie i i m iło ści. C a ły ś w ia t zn a jeg o a p ele o u sza n o w a n ie w o ln o śc i i w r o d z o n e j godno ści czło w ie k a , o za ch o w a n ie sp ra w ie d liw o śc i i p o k o ju m ię d z y n a ro d a m i. N ie lic zn e
4 Dziesięciolecie pontyfikatu
są z a k ą tk i zie m i, w k tó r y c h b y n ie p o ja w ił się ja k o z w ia s tu n p o w sze c h n e g o p o k o ju .
O b chodząc d ziesięcio lecie p o n ty fik a tu J a n a P a w ła I I u ś w ia d a m ia m y sobie, że i K o ścio ło w i, i ś w ia tu b y ł i je s t p o tr z e b n y w ła śn ie ta k i B is k u p R z y m s k i, ja k ie g o w y b r a n o 16 p a ź d z ie r n i k a 1978 r. Ś w ia tu z o b o ję tn ia łe m u na p r a w d z iw e w a rto śc i ż y cia i p o s łu g u ją c e m u się p ó łp ra w d a m i b y ł i je s t p o tr z e b n y P a p ież u c zą c y p r a w d z iw e j h iera rch ii w a rto ści, z całą siłą u k a z u ją c y p ełn ą p ra w d ę o c z ło w ie k u . Ś w ia tu w y ła m u ją c e m u się sp o d p ra w a B ożego i n a ru s za ją c e m u u s ta lo n y p r z e z S tw ó r c ę p o rz ą d e k m o r a ln y b y ł i je s t p o tr z e b n y P a p ież d o n o ś n y m g ło s e m b u d z ą c y su m ie n ia lu d z k ie , w s k a z u ją c y n a c zło w ie k a ja k o dob ro n a jw y ż s z e w ż y c iu s p o łe c z n y m oraz g ło szą cy, że tr w a ły p o k ó j to n ie ty lk o b ra k w o jn y sp o w o d o w a n y s ta n e m r ó w n o w a g i sił p r z e c iw s ta w n y c h sobie c zy d e m o n ta ż e m śm ie rc io n o ś n y c h r a k ie t, lecz p rze d e w s z y s tk im d zieło s p ra w ie d liw o śc i i m iłości.
D la k a n o n is tó w is to tn y m e le m e n te m p o n ty fik a tu Ja n a P a w ła I I je s t jeg o dzia ła ln o ść u sta w o d a w c za , zw ła szc za p r o m u l g o w a n ie n o w eg o K o d e k s u P ra w a K a n o n iczn eg o . U s ta w o d a w s tw o Ja n a P a w ła I I w y w a r ło i w y w ie r a — po d o b n ie ja k n a u k a S o b o ru W a ty k a ń s k ie g o I I — d o n io sły w p ły w n a p o g łę b ien ie św ia d o m o ści K ościoła i k o śc ie ln ą fo r m a c ję w ie r n y c h . P ra w o k a n o n ic zn e b o w ie m je s t t y m in s tr u m e n te m K ościoła, k t ó r y d o sta rcza b o d źcó w do ż y c ia p r a w d ziw ie c h r z e śc ija ń s k ie go w w y m ia r z e za ró w n o s p o łe c zn y m , ja k i in d y w id u a ln y m , u k ie r u n k o w a n e g o do d u c h o w eg o r o z w o ju , u św ię c e n ia i z b a w ie n ia c zło w ie k a ; je s t p o d sta w ą jed n o ści w ż y c iu s p o łe c z n y m K o ścioła i j e j ochron ą oraz im p u ls e m do ży c ia w łasce B o żej.
J e d n a k ż e m y lił b y się w ocenie P apieża te n , k to b y chciał w y p r o w a d z ić jeg o w ie lk o ś ć ty lk o z p r z e sła n e k d o sta rc zo n y c h p r z e z p a tr io ty z m p o lsk i i z e w n ę tr z n ą dzia ła ln o ść p a p ie sk ą na r z e c z K ościoła c z y lu d zko ści. W ie lk o ść P a p ieża w y n ik a p r z e d e w s z y s t k i m z k a r t E w a n g elii. Z a jego w ie lk o śc ią p rze m a w ia a u to r y te t w ia ry . Do P io tra , p ie rw sze g o B is k u p a R z y m s k ie g o , C h r y s tu s p o w ied zia ł: „ T y je s te ś P io tr (c z y li S ka ła ), i n a te j S k a le z b u d u ję K o śció ł m ó j... I to b ie d a m k lu c z e k r ó le s tw a n ie b ieskieg o ; c o k o lw ie k z w ią ż e sz na z ie m i, b ęd zie zw ią za n e w
Dziesięciolecie pontyfikatu 5
n ieb ie, a co ro z w ią ż e s z na zie m i, będ zie ro zw ią za n e w n ie b ie ” (M t 16, 18■—19). W z w ą z k u z tą o b ietn icą C h r y s tu s o św ia d c z y ł P io tro w i: „ P ro siłem za tobą, ż e b y n ie u sta w a ła tw o ja w iara. T y ze s w e j s tr o n y u tw ie r d z a j tw o ic h b raci” ( Ł k 22, 32). A po s w o im z m a r tw y c h w s ta n iu C h r y s tu s z a p y ta ł P io tra po trz y k r o ć : „ S zy m o n ie , s y n u Jan a , c z y m iłu je s z m n ie uoięcej a n iże li ci?” P io tr, p a m ię ta ją c o s w o je j słabości, o d p o w ied zia ł sk ro m n ie : „ T ak, P anie, T y w iesz, że C ię k o c h a m ”. P o te j ro z- m o to ie C h r y s tu s — w y p o w ia d a ją c z n a m ie n n e słow a: „Paś b a r a n k i m o je... Paś o w ce m o je ” (J 21, 15—17) — dał P io tro w i n a jw y ż s z ą , pełn ą , b e zp o śred n ią i p o w sze c h n ą w ła d zę z w y cza jn ą w K ościele.
B y ło w ię c w o lą Boga, a b y P io tr odegrał szczeg ó ln ą rolę w K o ściele C h r y s tu s o w y m . Z w o li B o ż e j P io tr zo sta ł P a s te r z e m całego K ościoła, gło w ą K o le g iu m A p o sto łó w i Z a stęp cą C h r y s tu s a na ziem i.
Ja n P a w eł II je s t n a stęp cą P io tra (zob. ka n. 331).
