I. Międzynarodowa Konferencja w sprawie włośnicy

Z

ŻYCIA

NAUKOWEGO-KRONIKA

I

MIĘDZYNARODOWA

KONFERENCJA W SPRAWIE WLOSNICY Zgodnie z programem opublikowanym w numerze

4 (1960)

naszego pisma I

Międzynarodowa

Konferencja w sprawie

włośnicy odbyła się

w

Warszawie (w

Pałacu

Kultury i Nauki) w dniach

12

i

13

IX

1960

r.

W obradach

brało udział około 150

osób. Na otwarciu Zjazdu byli obecni wiceminister szkolnictwa

wyższego

prof. dr W.

Michajłow,

wiceminister zdrowia dr J. Rutkiewicz, przedstawiciele Dep. Weterynarii, Dep. Sani- tarno-Epidemiologicznego i innych instytucji, ponadto w

Zjeździe

ucze- stniczyli

dość

liczni zainteresowani

włośnicą

pracowni.cy naukowi.

Goście

zagraniczni, w liczbie

42

osób, przybyli z

18 państw.

Najliczniejsza

była

delegacja USA

(11

osób), w której znajdowali

się

m. in. dr B. Schwartz, jeden z najwybitniejszych parazytologów weterynaryjnych USA, re-

prezentujący

na Konferencji

Amerykańskie

Towarzystwo Parazytolo- gów, dr S.

E.

Gould, autor znanej monografii o

włośnicy

i przewodni-

czący Amerykańskiego

Komitetu do walki z

włośnicą,

dr J. Bozicevich, dyrektor Instytutu Immunologii w Bethesda, dr H. J. Gomberg, dyrektor Instytutu Fizyki

Jądrowej

na Uniwersytecie Michigan, dr

E.

J. Witte, dyrektor Sanitarne j

Służby

Weterynaryjnej Stanu Pensylwania, dr R.

Rausch, kierownik

Działu

Zoonoz na Alasce, i inni.

Przybył też

specjalnie dla przeprowadzenia rozmów na temat

międzynarodowej

organizacji pa- razytologicznej sekretarz

Amerykańskiego

Towarzystwa Parazytologów dr

F.

J . Kruid enier

(posiadający również pełnomocnictwa

od Am. Tow.

Protozoologów). Delegacja ZSRR

była

tym razem stosunkowo mniej liczna.

Niestety wielu zainteresowanych nie

mogło

z

różnych

przyczyn

wziąć

czynnego udzi2lu w Konferencji. Grupie radzieckich helmitologów prze- .

wodniczył

akademik K.

I.

Skrjabin (który

przybył

z

małżonką),

byli po- nadto prof.

N. P.

Szichobalowa, prof.

I.

W.

Orłow

i dr J.

A.

Berezancew.

Z

innych

gości

przybyli na

Konferencję:

z Kanady - prof. Th. Came- ron, z Indonezji - prof. J. Holz, z Anglii - prof.

E.

T. Soulsby i dr R. F. Phillipson,

z

Francji -- prof. J. Guilhon

i

prof. J. Ranque, z Danii - dr H. Madsen, z NRF -- prof. R. Lehmensick i dr

H.

Themann, z

Buł­

garii - prof. K. Matow

i

dr S . Nenow, z

Jugosławii

- prof. J. Ruka-

vina,

z Rumunii - prof. dr

V.

Bu:;;ila, Z CSRS - prof. J. Hovorka i dr Podhaj ecky, z

Węgier

- dr

L.

Nemeseri, z

Włoch

- dr

V.

Marazza, z Ho- landii - dr

E.

H. Kamp elmacher, z NRD - prof. W. Eichler, dr H. En-

;.selbrecht, dr

S.

Nickel, dr

K.

Odening i dr G. Zimmerman.

Swiatową Organizację

Zdrowia (WHO)

reprezentował

prof. M. Abdussalam z Ge- new:v.

Konferencjq

otworzył

i

powitał

zebranych w imieniu Polskiej Aka-

demii Nauk p rof. W .

Stefański.

Przemawiali ponadto w imieniu

gości

,338

^Z ZYCIA NAUKOWEGO - KRONIKA

zagranicznych akad.

K. I.

Skrjabin i w imieniu Office Intern. des Epi- zootie prof. J. Guilhon. Obradom przewodniczyli: w pierwszym dniu przed polu.dniem - prof. Z. Kozar, akad. K.

I.

Skrjabin i dr B. Schwartz, po

południu

-- dr S. E. Gould, prof. N. P.

Szichobałowa

i prof. J. Ko- strzewski, w drugim dniu rano -- dr J. Bozicevich, prof. V. Bu~ila i doc.

K. Rachoń,

po

południu

- prof. W.

Stefański,

prof.

K.

Matow i prof.

R. Lehmensick.

Wygłoszone

na Konferencji referaty wraz z

głosami

dyskusji

ukażą się

drukiem za kilka

miesięcy. Zostaną również uwzględnione

prace tych autorów, którzy nie mogli

przybyć osobiście

do Warszawy.

W dniach 14 i 15 IX 1960 r.

dzięki

wydatnej pomocy Ministerstwa Zdrowia, szczególnie pracowników Departamentu San.-Epid., zorgani- zowano dla uczestników Konferencji

wycieczkę

do

Białegostoku

i

Biało­

wieży.

W

Białymstoku

po zwiedzeniu Woj. Stacji San.-Epid. ·

goście

za- poznali

się

z

sytuacją włośnicy

na terenie województwa i dotychczaso- wymi

osiągnięciami

w walce z

pasożytem

(dr B.

Kolłoto-Szymajda).

W

Białowieży zaś

zwiedzono Park Narodowy,

w

którym

utrzymują się

silne ogniska n&turalne

włośnicy.

W czasie obrad poza sprawami przewidzianymi programem prze- .dyskutowano w

węższych

grupach wiele

zagadnień

organizacyjnych,

szczególnie polski projekt stworzenia

międzynarodowej

organizacji. para- zytologicznej, który

spotkał się

z bardzo

żywym,

czasem

wręcz

entuzja- stycznym,

przyjęciem wśród

licznych parazytologów

całego świata. Bliż­

sze

szczegóły

w tej sprawie

zostaną

podane w

następnych

numerach na- szego pisma.

Wydaje

się, że

Konferencja

spełniła

swe

główne

zadania.

Była

ona nie tylko uczczeniem setnej rocznicy odkrycia Zenkera, lecz

dokonała również

podsumowania obecnego stanu wiedzy na temat

włośnicy

i wy-

tknęła

szereg problemów dla dalszych

badań. Można

by je

ująć

w na-

stępujących

punktach:

I.

Sumując

dotychczasowe

materiały odnośnie

do

występowania

Trichinella spiralis w

świecie

uczestnicy Konferencji

stwierdzają, że

pro- blem

włośnicy

jest

wciąż

jeszcze zagadnieniem bardzo aktualnym, rów-

nież

z sanitarnego punktu widzenia, w wielu

państwach

Ameryki i Europy, a prawdopodobnie i Azji. Dotychczasowe

zaś materiały

z Afryki i Australii

są niewystarczające

dla stwierdzenia braku

pasożyta

na tych kontynentach.

Zwracamy

się z

apelem do wszystkich zainteresowanych o

1. podejmowanie i popieranie

badań

nad

częstością występowania

Trichinella spiralis

wśród:

a)

ogółu ludności (pośmiertne

badanie

zwłok

lub masowe badania

przyżyciowe

metodami immunologicznymi),

b) wszystkich podejrzanych

zwierząt

domowych i wolno

żyjących, znajdujących się

biotopie

człowieka,

c)

zwierząt mięsożernych

i innych podejrzanych z dzikiej przyrody.

.. -~ ¼ >., ... .?-ą41\~·(,.t¼.i I

MIĘDZYNARODOWA

^KONFERENCJA W SPRAWIE

WŁOSNICY 539 ':':i~

Wskazane jest w

miarę możności posługiwanie się równocześnie

2 me- todami, tj. wytrawiania i trychinoskopii.

2)

Prosimy

też władze

sanitarne i weterynaryjne poszczególnych

państw

o

ścisłe

rejestrowanie i

udostępnianie materiałów odnośnie

do:

a)

zachorowań

na

włośnicę

z

uwzględnieniem ilości

ognisk, liczby przypadków w poszczególnych epidemiach,

źródła zakażeń

itp.,

b)

osiągalnych

danych z prowadzonej trychinoskopii, w

miarę moż­

ności

z

rejonizacją

w

obrębie

kraju i ewentualnymi uwagami.

II. Podane w punkcie I

materiały niezbędne są

dla

dokładniejszego

poznania epidemiologii i epizoocjologii

włośnicy

oraz opracowania na ich podstawie planu zwalczania

pasożyta.

Uczestnicy Konferencji uwa-

żają

bowiem,

że

dotychczasowa walka z

pasożytem, polegająca

w

wię­

kszości państw

tylko na trychinoskopii, jest

niewystarczająca

i na

ogół

nie daje wyników

pozwalających żywić nadzieję

na

całkowitą

likwi-

dację włośnicy.

Konieczne jest

podjęcie

kompleksowej walki,

uwzględniającej

wszyst- kie

dostępne

elementy niszczenia

pasożyta. Główną uwagę

w walce z pa-

sożytem

winno

się zwrócić

na:

1) bezwzględną profilaktykę

w stosunku do

człowieka,

w oparciu o najskuteczniejsze metody, jak trychinoskopia,

mrożenie mięsa,

pro- mienie

jonizujące,

propaganda za

dokładnym

gotowaniem

mięsa

itp.,

2) profilaktykę

w hodowli

świń

(nie skarmianie surowymi odpadka- mi

mięsa

oraz izolacja

świń

od

środowiska zewnętrznego, mogącego stać się źródłem

zarazy),

3)

przecinanie

połączeń

epizoocjologicznych

istniejących między leś­

nym a przydomowym

krążeniem pasożyta

(niszczenie tusz upolowanych w lesie

zwierząt, tępienie wałęsających się

psów i kotów itp.).

Bliższe

omówienie sposobów walki z

włośnicą

zostanie opublikowane w

materiałach

niniejszej Konferencji.

III. Uczestnicy Konferencji

stwierdzają wyraźny postęp

nauki w dziedzinie

włośnicy.

Dotyczy on lepszego poznania biologii i fizjologii pasozyta, innych

niż

dawniej

ujęć

epidemiologii, epizoocjologii, pato- genezy i kliniki

włośnicy. Również poważne są osiągnięcia

w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej i terapii.

Należy możliwie

szybko rozpowszech-

nić

te dane,

gdyż

zbyt

często

spotyka

się

jeszcze

poglądy przestarzałe

i niezgodne z

współczesnym

stanem wiedzy.

IV.

Równocześnie

zarysowuje

się

wiele

ważnych

i aktualnych w da- nym momencie tematów do dalszych

badań

naukowych.

Są

to dla przy-

kładu:

1. z biologii - badania nad metabolizmem i

fizjologią pasożyta

w

różnych

stadiach jego rozwoju, poznanie czynników

uaktywniających

i obnii,a_iących slopień

inwazji,

540

^{Z ŻYCIA} NAUKOWEGO - KRONIKA

2. z patogenezy -

dokładniejsze wyjaśnienie

mechanizmu powsta- wania objawów chorobowych, lepsze poznanie stosunków

zachodzących

między żywicielem

a

pasożytem, prześledzenie

wszystkich zmian, jakie

zachodzą

w organizmie podczas inwazji,

3. z kliniki - zwrócenie

większej

uwagi na przypadki nietypowe oraz

małoobjawowe, zależność

przebiegu

włośnicy

od innych

schorzeń

i

powikłań, następstwa

przebytej

włośnicy,

ewentualny

wpływ słabej

inwazji na

ogólną reaktywność

ustroju,

4. z terapii -

dokładne

ustalenie najlepszych warunków dla stoso- wania objawowej terapii hormonalnej, dalsze poszukiwania skutecznych

środków przeciwpasożytniczych

i poznanie mechanizmu ich

działania,

5. z diagnostyki - opracowanie

możliwie

najczu~szych, swoistych i

dostępnych

dla wszystkich, metod laboratoryjnych,

6. z epidemiologii - . poznanie dla poszczególnych terenów wszyst- kich czynników i ogniw epidemiologicznych,

7. z epizoocjologii

^·:..s_ dokładne

ustalenie

najczęstszych źródeł

za-

każania się świń

oraz innych

zwierząt,

ustalenie

możliwie pełnej

listy

żywicieli włośni

w przyrodzie wraz ze stopniem

częstości

ich

zakażenia,

poznanie wszystkich ogniw epizoocjologicznych,

8. z profilaktyki - dalsze poszukiwania nad skutecznymi i

łatwo dostępnymi

metodami niszczenia

pasożyta

we wszystkich postaciach.

Godny

podkreślenia

jest

szczegół, że

konferencja

dotycząca

jednego

dość wąskiego

problemu, jednej choroby inwazyjnej

człowieka

i

zwierząt, zgromadziła

tak wielu specjalistów z

różnych

dyscyplin wiedzy. Byli tu bowiem prócz parazytologów liczni zoolodzy i biolodzy, immunolodzy, patolodzy, lekarze

różnych specjalności,

lekarze weterynarii, biochemicy, fizycy

jądrowi

itd. Tylko

współpraca

ich wszystkich z

administracją pań­

stwówą może przynieść

konkretne rezultaty.

Właśnie

w tym tkwi

główna

idea naszej Konferencji, a nie

wątpimy, że

przyczyni

się

ona

też

do

oży­

wienia

różnorodnych badań

nad

włośnicą

na

całym świecie.

Omawiana Konferencja

była pierwszą konkretną próbą

szerszej,

ogólnoświatowej działalności

Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego.

Mimo

dość

licznych jeszcze braków,

głównie

natury organizacyjnej i trud-

ności

lokalnych, wydaje

się, że wywiązaliśmy się

ze swego zadania.

Było­

by ono dla nas zbyt trudne bez poparcia

i

bardzo czynnego

udziału

Pol- skiej Akademii Nauk, szczególnie sekretarza II

Wydziału

Nauk Biologicz- nych prof. Witolda

Stefańskiego.

Niemal wszystkie prace organizacyjne wykonali bezinteresownie

członkowie

naszego Towarzystwa. Prócz

człon­

ków

Zarządu Głównego,

którzy przygotowali

całą Konferencję,

prowa- dzili

liczną korespondencję,

wydali

materiały

itd.,

należą się słowa

uzna- nia i

wdzięczności

niektórym Kolegom z

Oddziału

Warszawskiego PTP, szcze gólnie drowi C.

Marańskiemu,

jako sekretarzowi Komitetu Organiza- cyjnego, i Kolegom

Żebrowskiej, Świetlikowskiemu,

Malczewskiemu

i

K azubsk iem u. Wymieniam tu tylko najaktywnie jszych, bo lista

współ­

pracujących była

zbyt

duża.

r'ot. CAF

Prezydium Konferencji w pierwszym dniu obrad. Od lewej siedzą: dr B. Schwartz (USA), akad. K. I. Skrjabin (ZSRR), prof. Z. Kozar i prof. W. Stefański

Fol. CAi<'

Fragment z sali obrad

W pierwszym rzędzie od prawej - H. ,J. Gomberg (USA), Z. Borowska (Polska), J. Bozicevich (USA), E. J. Witte (USA), w drugim rzędzie widoczni są m. in.

J. Holz (Indonezja), R. Lehmensick (NRF), N. P. Szichobałowa (ZSRR), I. W. Orlow (ZSRR)

H>t. CAF

Fragment z sali obrad

V,7 pierwszym rzędzie od lewej - T. V. !.Vf. Cameron (Kanada), p. Skrjabin {ZSRH), S. E. Gould (USA), w nastE;pnych rzędach m. in. - L. Nemeseri (Węgry), J. Ho- vorka (Czechosłowacja), J . .Januszkiewicz, K. Rachoń, T. Sobiech (Polska), H. F.

Phillipson (A11glia), F. J. K.ruidenier (USA)

Fragment z sali obrad

W pierwszym rzędzie od lewej - M. Abdussalam (WHO), K. Matoff (Bułgaria),

V. Bu~ila (Rumunia), w drugim rzędzie - E. Żarnowski (Polska), R. L. Rausch (USA), L. V. Hankes (USA), R. D. Stoner (USA), E. T. L. Soulsby (Anglia)

I MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA W SPRAWIE WŁOŚNICY

541

"- - -- "- -- -- --

Na

początku

Konferencji

została

wybrana Komisja Wniosków w

składzie:

Abdussalam, Busila, Cameron, Gould, Guilhon, Kostrzew- ski, Kozar, Kruidenier, Lehmensick,

Orłow,

Schwartz, Skrjabin, Soulsby

i Stefański. Odbyła

ona 2 posiedzenia, na których przygotowano rezolucje Konferencji,

przyjęte

pod koniec przez wszystkich uczestników.

Brzmią

one

następująco:

1.

Komisja Wniosków pod przewodnictwem prof. dr W.

Stefańskiego odbyła

posiedzenia w dniach 12 i 13 IX 1960 r. i

powzięła następujące

zalecenia.

2. Podsumowanie wyników I Konferencji w sprawie trychinellozy

"powinno

być

przygotowane przez Sekretariat Konferencji.

3. Komisja

uważa

za wskazane dalsze kontynuowanie prac Konfe- rencji.

4. Komisja zaleca utworzenie

stałej

komisji pod

nazwą

„Miqdzy- narodowa Komisja do Walki z

Trychinellozą"

oraz proponuje

następu­

jący skład Zarządu:

honorowy prezes - Akad. K. I. Skrjabin (ZSRR), prezes - prof. dr W.

Stefański

(Polska),

· sekretarz - prof. dr Z. Kozar (Polska) (z

siedzibą

we

Wrocławiu,

ul. C. Norwida 29).

Komis 'a proponuje

również powołanie

Komitetu Wykonawczego w

składzie:

dr B. Schwartz - USA -

przewodniczący,

dr S. E. Gould - USA -

wiceprzewodniczący,

prof. R. Lehmensick - Niemcy, prof. I. W.

Orłow

- ZSRR, prof. J. Guilhon - Francja,

dr K. J . Kruidenier (USA) - asystent

przewodniczącego

5. Komisja

postawiła

sobie za zadanie dalsze prowadzenie

badań

i

koordynację działalności, zmierzającej

do zwalczania

włośnicy

na ca-

łym świecie

i ewentualnego jej

wytępienia.

6. Konferencja zaleca Komitetowi Wykonawczemu zebranie

się

w

ciągu następnego

roku dla

nakreślenia

swoich

zadań

i

sformułowania

programu II

Międzynarodowej

Konferencji na temat

włośnicy.

7. Proponuje

się następujący

program

działalności

Komitetu:

a) zebranie dotychczasowych danych z

całego świata

na temat epi- zoocjologii i epidemiologii,

b) opracowanie standardowych metod rozpoznawczych w

współpracy

z

Międzynarodową Organizacją

Zdrowia,

c) przygotowanie

względnie

zlecenie do opublikowania bibliografii ze streszczeniami aktualnych prac

dotyczących

problemów

interesu:ią­

cych lfomitet,

d) zorganizowanie II

Międzynarod.

Konf. na temat trychinellozy.

542

^{Z ŻYCIA} NAUKOWEGO - KRONIKA

8. Komisja

wyraża podziękowanie

PAN i Polskiemu Towarzystwu Parazytologicznemu za zorganizowanie I

Międzynarodowej

Konferencji.

REPORT OF COMMITTEE ON RESOLUTION OF THE !ST INTERNATIONAL CONFERENCE ON TRICHINELLOSIS

Warsaw, September 12th, and 13th, 1960 1. The Committee oh Resolutions appointed by Chairman Prof.

W.

Stefański

has met and made the following recommendations.

2. A statement concerning the results of the First International Conference on Trichinellosis should be prepared by the Secretariat of the Conferenc.

3. The Committee recognizes the need for continuation of the work of the Conference and recommends that the Conference go on record to this effect.

4. The Committee recommends the formation of a permannent committee to be known as the International Commission for the Con- trol of Trichinellosis. It recommends that the officers shall be:

International Council Honorary Pre, sident: Prof. K. I. Skryabin (USSR) President: Prof. W.

Stefański

(Poland)

Secretary: Prot Z. Kozar (Poland)

and that the headquarters be in Poland

(Wrocław,

C. Norwida-Str. 29).

The Commission shall also have an Executive Committee. 'fhe mem- bers recommended for this Executive Committee are:

Dr. B. Schwartz, USA - Chairman Dr. S. E. Gould, USA - V-Chairman Prof. R. Lehmensick, Germany

Prof. I. W. Orlow, USSR Prof. J. Guilhon, France

Dr. F. I. Kruidenier (USA) - Assistant to the Chairman.

5 The Commission has set for itself the objectives of furthering investigations and of coordinating activities leading to the worldwide control of trichinellosis and its eventual eradication.

6. The Conference recommends that the Executive Committee shall meet within the next year . to evaluate its progress and formulate a program for the Second International Conference on Trichinellosis.

7. Suggestions for the program of the Committee:

a) to accumulate data from all over the world on epi,zootology and

epidemiology;

I MIĘDZYNA1-'0DOWA KONF'ERENCJA W SPRAWIE WLOśNICY fl43

b)

to

work to develop and encourage use of standardized technics in cooperation with the World Hea,lth Organisation;

c)

to

prepare or direct the publication of bibliography with sum- maries of recent papers pertinent to the problems of the Committee;

d) to recommend and organize the Second International Conference on Trichinellosis.

Z. Kozar