Szanowni Państwo!
Bardzo dziękuję za wszystkie pytania i zainteresowanie moimi planami. Odpowiedzi udzielam na karcie pdf, nie wskazując na autorów pytań. Doceniam Państwa wysiłek i wiedzę na temat Uczelni. Pytania dotykają bardzo różnorodnych i ważnych kwestii.
Szanowny Panie Doktorze, w PWSZ w Raciborzu prowadzone są zajęcia dla studentów praktycznie przez 7 dni w tygodniu od godzin porannych do godziny ok.
21.00 (z korzyścią dla studentów). Wydaje się, że istotnym z punktu widzenia studentów (jak i pracowników) jest podejmowanie działania zmierzającego do rozwoju
„stref komfortu", gdzie osoby zainteresowane mogłyby spędzać czas podczas przerw w zajęciach. Istotne wydaje się również umożliwienie prowadzenia lokalu/punktu gastronomicznego na terenie uczelni, gdzie można zamówić ciepły posiłek. Ciekaw jestem Pana opinii na ten temat.
Zgadzam się z Panem w 100%. Też zauważyłem, że zachodzi taka potrzeba. W budynku B już udało się stworzyć taką przyjazną przestrzeń, ale myślę, że to dopiero początek. Zadbamy o takie strefy. Będąc w podróżach służbowych w innych uczelniach widziałem takie miejsca i myślę, że niewielkimi nakładami możemy mieć je także u nas. Jeżeli chodzi o lokal gastronomiczny, temat jest bardziej złożony. Istnieje w Uczelni rodzaj takiego lokalu, ale wiem, że nie jest czynny w czasie, o którym Pan pisze. Myślę, że warto rozważyć kolejne automaty czy punkty samoobsługowe, które umożliwiłyby nabycie ciepłego posiłku czy napoju. W razie palącej potrzeby sam osobiście mogę zrobić kawę…
Panie Doktorze, interesuje mnie Pańska opinia na temat pracy zdalnej w tym semestrze, oczywiście zdaję sobie sprawę, że było to jedyne wyjście. I ewentualnej kontynuacji tego sposobu nauczania jesienią. Tak jak pisałam, chodzi mi raczej o refleksję, niż oceny, czy deklaracje. Dziękuję i pozdrawiam
Niewiele wiem o tym, jak poradziły sobie z tym inne instytuty. Mogę wypowiedzieć się jedynie na temat pracy zdalnej w naszym Instytucie oraz pracy kilku znanych mi nauczycieli z innych instytutów.
Zacznę od Uczelni. Byłem pod dużym wrażeniem, jak szybko dział informatyki uruchomił narzędzia do pracy zdalnej, udostępniając listy z adresami studentów.
Z kolei wśród nauczycieli akademickich omawialiśmy pracę zdalną w ramach spotkań Instytutowego Zespołu Zapewnienia Jakości Kształcenia, który obradował znacznie częściej niż wcześniej. To tam wymieniliśmy się informacjami i dzieliliśmy doświadczeniem. Muszę powiedzieć, że kilka osób bardzo mi zaimponowało ich szybkością reakcji na nowe warunki pracy, elastycznością i sumiennością z jaką podeszli do pracy zdalnej. Warto wspomnieć, że odbywaliśmy nauczanie zdalne także poza platformami Uczelni. Nauczyciele zakupili indywidualnie dość kosztowną licencję na narzędzie „zoom”, ponieważ nie chcieli mieć przerw w kontaktach (darmowy „Zoom”
rozłącza po 40 minutach) i chcieli zapewnić dobrą jakość połączenia. Sam nie prowadzę typowej nauki języka, ale z relacji wiem, że nawet zajęcia z mówienia udało się z sukcesem przeprowadzić. Brawo!
Wiem także, że powstała bogata baza danych z nagraniami wykładów, prelekcji, a także materiałów do pracy na odległość i testowania efektów uczenia się. Materiały te będą dostępne dla studentów i na pewno wzbogacą ofertę kształcenia w przyszłości.
A mówiąc o przyszłości… Wydaje się, że pandemia na długo zmieni podejście do nauczania. Już dziś słyszymy, że Uniwersytet Jagielloński semestr zimowy przeprowadzi zdalnie. W naszej Uczelni także jest to możliwe. Myślę, że warto postawić tu na dobre narzędzia (poza MS Teams), ale także na szkolenia kadry czy wymianę doświadczeń. Wiem, że inne Uczelnie wykorzystywały dosłownie wszystkie dostępne platformy komunikacji zdalnej: Zoom, MS Teams, Skype, Whatsapp i oczywiście komunikacje przez mailing. Na pewno i u nas warto skorzystać z poznanych narzędzi i wypracowanych materiałów, i prowadzić pracę hybrydową.
Część zajęć można publikować online i zachęcać studentów do pracy z nimi.
Panie Pawle, czasami słyszymy w firmach, miejscach pracy o mobbingu – jeżeli taka sytuacja miałby miejsce na uczelni, w jaki sposób można byłoby ją rozwiązać i jakie środki należy przedsięwziąć, by nikomu do głowy nie przyszło traktowanie drugiego człowieka w taki sposób? Dziękuję!
W programie wyborczym deklaruję poszanowanie podmiotowości człowieka, a także umożliwienie pracy w poczuciu stabilności i bezpieczeństwa, atmosferze szacunku i spokoju. Dlatego wyraźnie deklaruję, że nie będzie miejsca na jakiekolwiek formy mobbinu w Uczelni. Pracodawca jest zresztą nie tylko moralnie, ale także prawnie zobowiązany do przeciwdziałania temu negatywnemu zjawisku. Jako uczelnia powinniśmy dawać przykład, jak szanować drugiego człowieka. Zamierzam (o ile nie zostało to jeszcze zrobione) powołać komisję antymobbingową i stworzyć Kodeks antymobingowy. Chcę także aktywnie reagować na każdy zgłoszony przypadek lub podejrzenie takiego zachowania. Myślę, że należy także zwiększyć świadomość wszystkich pracowników w tym zakresie. Na rynku są dostępne szkolenia antymobbingowe, zamierzam z nich skorzystać.
Panie Doktorze, chciałabym zabrać głos w temacie kierunku pielęgniarstwo. Chodzi o tematy mogące zwiększyć szanse i kompetencje zawodowe naszych absolwentek i absolwentów.
Pytanie 1.
Czy widzi Pan możliwość rozszerzenia zakresu praktyk studenckich na kierunku pielęgniarstwo o kontakty międzynarodowe? Mam na myśli podjęcie praktyk w szpitalach, domach opieki społecznej czy hospicjach na terytorium Niemiec, Holandii i innych krajów zachodnich.
Oczywiście, że tak. Pierwszym realizowanym przez nas krokiem w tym zakresie jest nauczanie języka niemieckiego, bez którego taki wyjazd nie miałby najmniejszego sensu. Uczelnia jest także przygotowana do międzynarodowej wymiany doświadczeń przez studentów w formie praktyki odbywanej w ramach programu Erasmus+ i nasi studenci już takie praktyki odbyli z sukcesem. Pozostaje kwestia nawiązania kontaktów z takimi instytucjami, co jest jak najbardziej możliwe. Jestem germanistą, znam język, więc komunikacja będzie zapewniona. Przygotujemy odpowiednie pisma i zbudujemy
sieć kontaktów. Pozostaję w kontakcie z Rektorami uczelni prowadzących pielęgniarstwo, na pewno nie odmówią nam informacji, w jaki sposób wzmacniać międzynarodowo ten nowy u nas kierunek.
Pytanie 2.
Czy rozważa Pan poszerzenie oferty edukacyjnej o organizowanie szkoleń zwiększających zawodową mobilność naszych absolwentów? Mam tu na myśli szkolenia (również te opierające się o wiedzę i doświadczenie lokalnie działających jednostek medycznych) rozwijające umiejętności komunikacyjne, w tym np.
umiejętności prawidłowych relacji z rodziną i pacjentem w sytuacji kryzysowej?
Dziękuję.
Pytanie dotyczy zajęć dodatkowych (prawdopodobnie nie są te zajęcia ujęte w programie studiów) na kierunku pielęgniarstwo. Oferty takich zajęć są dostępne na rynku komercyjnym. Oczywiście istnieje możliwość zorganizowania kursu (odpłatnego) dla studentów ostatnich semestrów, w przypadku wystąpienia takiego zapotrzebowania. Ponadto można opracować wniosek aplikacyjny, jeśli zostanie ogłoszony kolejny konkurs wspierający kierunki medyczne w Programie PO WER (Ministerstwo Zdrowia lub NCBiR). Znalazłem ofertę firmy TALMED, która oferuje kurs dokształcający dla pielęgniarek i położnych pt. "Aspekty psychologiczne i etyczne w opiece paliatywnej nad chorym i jego rodziną", "Komunikowanie interpersonalne z osobą starszą". Kurs specjalistyczny: "Komunikowanie interpersonalne w pielęgniarstwie".
Ponadto informuję, że w ramach wniosku "Program rozwojowy kierunku pielęgniarstwo IKFiZ w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Raciborzu" POWR.05.03,00-IP.05- 00-005/19, 5.3 Wysoka jakość kształcenia na kierunkach medycznych, IP.
Ministerstwo Zdrowia, okres realizacji 01.04.2020 do 30.11.2022, zaplanowano szkolenia warsztatowe dla studentów pt. Rozwój kluczowych umiejętności w zakresie budowania relacji interpersonalnych "Bliżej siebie, bliżej innych" w wymiarze 20 h przez 2 dni szkoleniowe. Szkolenie obejmuje studentów 2 ostatnich semestrów studiów.
Na temat lokalnie działających jednostek dokształcających czy możliwości skorzystania z doświadczeń bark mi na tę chwilę wiedzy. W wyszukiwarce szkoleń brak ofert takich kursów organizowanych przez podmiot z Raciborza.
Przyznaję, że pytanie będzie nieco „egoistyczne”, ale wynika z refleksji na temat dobra Uczelni. Zdaję sobie sprawę z praktycznego charakteru kształcenia na PWSZ, ale chciałbym zapytać o przyszłość humanistycznych przedmiotów w programach studiów (np. filozofia, etyka, logika) na coraz bardziej różnorodnych kierunkach kształcenia.
Im dłużej mam zaszczyt realizować zawód nauczyciela akademickiego, tym bardziej uświadamiam sobie, że np. brak znajomości podstaw logiki praktycznej ma daleko idące konsekwencje dla jakości kształcenia oraz ogólnego profilu intelektualnego przyszłego absolwenta. Czy widzi Pan możliwości poprawienia tej sytuacji?
Problem jest poważny i na szczęście dostrzegł go sam ustawodawca. W rozporządzeniu w sprawie studiów z 27 września 2018 r. znajduje się opis programu studiów, w którym m. in. czytamy, że każdy program studiów przyporządkowany do dyscyplin w ramach dziedzin innych niż nauki społeczne i humanistyczne musi zawierać zajęcia z nauk humanistycznych lub społecznych w wymiarze nie mniej 5 punktów ECTS. To oznacza, że jest możliwość i miejsce zaplanowania, np. zajęć z logiki na wielu kierunkach prowadzonych przez naszą Uczelnię. Trzeba to zrobić systemowo i po przeprowadzeniu dyskusji na temat zasadności takich zajęć, wybrać przedmiot i wprowadzić do programu studiów.
Panie Doktorze, dlaczego Państwo nie uruchomili do tej pory studiów II stopnia na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe oraz I i II stopnia Bezpieczeństwo Transgraniczne?
Wiem, że wywodzi się Pan ze środowiska dużego uniwersytetu i stąd to inne spojrzenie… Uczelnia naszej wielkości musi bardzo racjonalnie gospodarować zasobami i ostrożnie przesuwać akcenty kształcenia. System edukacji posiada dużą bezwładność, dlatego mało tu miejsca na błędy. Źle zaplanowane kierunki skutkują koniecznością ich prowadzenia przez cały cykl kształcenia nawet w przypadku braku opłacalności. Prowadzenie studiów II stopnia w PWSZ jest prawnie możliwe, jednak algorytm podziału środków na subwencję jest mniej korzystny niż dla studiów I stopnia.
Przypomnę – studenci studiów II stopnia mają przypisaną wagę 0,6, a studenci I stopnia wagę 1,0. Różnica wcale nie jest mała.
Mimo tego w trosce o rozwój regionu i wypełniania misji Uczelni rozważamy uruchomienie studiów II stopnia na kierunkach „Bezpieczeństwo Państwa” i
„Administracja”. Prowadzenie kierunku „Bezpieczeństwo transgraniczne” byłoby nadmiernym atomizowaniem kierunków. Myślę, że można by rozważyć taką specjalność.
Uruchomienie kierunku Zarządzanie i Inżynieria Produkcji, na którym kształci się studentów interdyscyplinarnie okazało się bardzo dobrym posunięciem. Nieustający rozwój techniki i technologii sprawia, że rynek jest chłonny i oczekuje na absolwentów kierunków technicznych. Już dziś większość absolwentów studiów inżynierskich zaraz po obronie podejmuje pracę w wyuczonym zawodzie. Jednakże wiadomym jest, że wymaga to nieustających nakładów na rozwój bazy laboratoryjnej oraz oprogramowania, żeby nie pozostawać w tyle. Jaki jest Pana pomysł na dofinansowanie i wspieranie kierunków, które bez odpowiedniego zaplecza technicznego (sprzętowego) będą mało konkurencyjne w stosunku do innych uczelni.
Finansowanie rozwojowych kierunków musi odbywać się ze środków na rozwój Uczelni. Można wnioskować do MNiSW o dotacje celowe w tym zakresie lub wykorzystać środki z subwencji. Wiem, że Uczelnia otrzymała także obligacje na rozwój i ich wykorzystanie planowałbym – w pierwszej kolejności – na takie wydatki.
Niezależnie od tego pozyskiwałbym środki zewnętrzne w ramach dostępnych możliwości. A projekty dot. rozwoju Uczelni możemy składać m. in. do takich instytucji,
jak: Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Ministerstwo Zdrowia, Ministerstwo Sportu, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Możemy aplikować w programach: Program Operacyjny Inteligentny Rozwój (PO IR), Program Współpracy Transgranicznej INTERREG V-A RCz-RP (PWT, INTERREG V-A RCz- RP), Regionalny Program Operacyjny Województwa Śląskiego (RPO WSL), Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój (PO WER). Takie wnioski zostały już zresztą złożone, Uczelnia pozyskała w ostatnim czasie kwotę ponad 18 milionów złotych.
Panie Doktorze, w ostatnich miesiącach zarówno wszystkie zajęcia, jak i ogrom pracy administracyjnej realizowane były w sposób zdalny; spora część naszej rzeczywistości akademickiej przeniesiona została do świata wirtualnego. Sytuacja ta wpływa bezpośrednio na kształt naszych relacji z otoczeniem zewnętrznym, stąd moje pytanie dotyczy sfery promocji Uczelni i poszczególnych kierunków studiów. W jaki sposób możemy zwiększyć zainteresowanie kandydatów naszą ofertą edukacyjną? Jakie działania ma Pan zamiar podjąć, by oferta ta trafiała do większego grona osób, które rozważyłyby podjęcie studiów w PWSZ? Dziękuję
Poza działaniami realizowanymi obecnie widzę kilka dodatkowych możliwości.
Uczelnia powinna bardziej otworzyć się na szkoły średnie z regionu i objąć je swoim patronatem. Wykorzystując platformy do nauczania zdalnego powinna publikować nagrania wykładów i organizować regularnie otwarte webinaria. Doskonałym narzędziem promocji jest wirtualny spacer po uczelni czy prelekcja dyrektora instytutu na temat przebiegu i treści studiów. A wszystko to w krótkiej i atrakcyjnej wizualnie formie na urządzenia mobilne…
Panie Doktorze, dlaczego chce Pan wracać do przeszłości? Przeczytałam w komentarzu Nowin, że jest Pan w opozycji do rozwiązań i decyzji wdrożonych w trakcie bieżącej kadencji. Czemu ma służyć ten krok wstecz?
Myślę, że to nieporozumienie. Jestem za jak najszybszym rozwojem i jak najsprawniejszym funkcjonowaniem Uczelni. W czasie czterech lat funkcji prorektora zaplanowaliśmy i wdrożyliśmy wiele innowacji. Podam przykład kilku już zakończonych i pracujących z sukcesem: System Internetowej Rekrutacji: wprowadzenie płatności systemem pay you, wprowadzenie formuł SMS wysyłanych do kandydatów na studia, informujących o zarejestrowaniu, brakach formalnych, przygotowanie wydruków, które kandydat otrzymuje drogą mailową, umieszczenie zakładki na stronie internetowej PWSZ dotyczącej rekrutacji, na której umieszczono wszystkie najważniejsze informacje o kierunkach, procesie rekrutacji, porady, pytania i odpowiedzi, akty prawne, itd. Wszystkie te rozwiązania są nowe i bardzo dobrze się sprawdzają.
Obecnie kieruję Projektem, w ramach którego implementujemy Centralny System Informatyczny. Działanie przewiduje wdrożenie csi w formie multifunkcjonalnej platformy do obsługi kluczowych obszarów działalności placówki. Pełna implementacja nastąpi zgodnie z planem do maja 2021 r. Z wielkim zaangażowaniem i zapałem wdrażamy system. Już nie mogę się doczekać jego pełnej funkcjonalności!
Nie chcę wracać do przeszłości. Jestem gotowy na nowe, dobrze zaplanowane i przemyślane rozwiązania. Nowości te powinny służyć ludziom i Uczelni. Bo uczelnia to ludzie, a nie systemy.
