Kazimierz Ostrowski
Spóźnione doręczenie oskarżonemu
odpisu aktu oskarżenia
Palestra 28/5-6(317-318), 45-49
1984
KAZIMIERZ OSTROWSKI
SPÓŹNIONE DORĘCZENIE OSKARŻONEMU
ODPISU AKTU OSKARŻENIA
A u to r w s w y m a r t y k u l e z w ra c a u w a g ą n a to , k ie d y n a le ż y u zn a ć , ż e o d p is a k tu o s k a r ż e n ia z o s ta ł o s k a r ż o n e m u d o r ą c z o n y z o p ó ź n ie n ie m , oraz n a to , ja k ie w z w ią z k u z t y m w y n ik a ją k o n s e k w e n c je p ro c e so w e . O m a w ia ta k ż e ś c is ły z w ią z e k i w s p ó łza le ż n o ś ć , j a k i e za c h o d zą m ię d z y p r z e p isa m i p r o c e s o w y m i d o t y c z ą c y m i o b o w ią z k u d o rę c ze n ia o s k a r ż o n e m u o d p isu a k t u o sk a rż e n ia i o b o w ią z k u za w ia d o m ie n ia o te r m in ie r o z p r a w y g łó w n e j.
Będąc któregoś dnia przypadkowo na sali sądowej, byłem świadkiem nastę pującej sytuacji procesowej, jaka miała miejsce w rozpatrywanej wówczas sprawie: Obrońca oskarżonego tymczasowo aresztowanego wniósł przed rozpoczęciem prze wodu sądowego o odroczenie rozprawy, powołując się na to, że oskarżony, któremu zawiadomienie o rozprawie doręczono na siedem dni przed jej terminem, otrzymał odpis aktu oskarżenia w pięć dni później, bo dopiero na dwa dni przed rozprawą. Fakt ten spowodował, że kiedy na cztery dni przed rozprawą ustanowiony przez żonę oskarżonego obrońca spotkał się z nim w areszcie, nie miał on wtedy możli wości omówienia obrony i przygotowania wniosków dowodowych, gdyż oskarżony nie dysponował odpisem aktu oskarżenia. Sąd wniosku obrońcy nie uwzględnił, o d e b r a ł w y j a ś n i e n i a od o s k a r ż o n e g o , a następnie rozprawę przerwał, wzywając obrońcę oskarżonego do złożenia w ciągu siedmiu dni wniosków dowo- wych i zapewniając jednocześnie, że wnioski te będą uwzględnione.
Wydaje się, że na tle tego kazusu wymaga dokładnego rozważenia proble matyka związana ze spóźnionym doręczeniem oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia. Osobiście uważam, że w sytuacji, jaką przedstawiłem wyżej, niesłusznie zostało ograniczone przysługujące oskarżonemu (na zasadzie art. 9 k.p.k.) prawo do obrony oraz że naruszone zostały ponadto, mające charakter gwarancyjny w stosunku do tego prawa, przepisy art. 302 § 1 art. 305 § 1 i § 2 k.p.k., które powinny być inter pretowane z uwzględnieniem ich wzajemnego związku.
Doręczenie oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia nakazuje art. 302 § 1 k.p.k., który stanowi, co następuje: „Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, a sprawę skierowano na rozprawę główną, d o r ę c z a s i ę o s k a r ż o n e m u o d p i s a k t u o s k a r ż e n i a (podkr. moje — K.O.), wzywając do składania wniosków
dowodowych w terminie dni 7”.1 t 'a
Ponieważ przepis ten nie podaje, na ile dni przed rozprawą główną należy oskar- i
i P rz e g lą d a ją c — n a jc z ę ś c ie j w p r a k ty c e u ż y w a n e — k o m e n ta r z e do k o d e k s u p o s tę p o w a n ia k a r n e g o , z a u w a ż y łe m , że jeśli c h o d z i o a r t. 302 § 1 k .p .k ., t o z a w a rty w ty m p rz e p isie n a k a z d o rę c z e n ia o s k a rż o n e m u a k t u o s k a rż e n ia n ie je s t k o m e n to w a n y , a u w a g i do te g o p r z e p is u d o ty c z ą s p r a w y s k ła d a n ia w n io sk ó w d o w o d o w y c h , o k tó r y c h m o w a w ty m p rz e p is ie . l a P ra w o p ro c e so w e ty p u so c ja lis ty c z n e g o g w a r a n tu je k a ż d e m u p r a w o p e łn e j o b r o n y p r z e d s ą d e m z a ró w n o w se n sie m a te r ia ln y m ja k i fo rm a ln y m . J e d n ą z g w a r a n c ji z a p e w n ia ją c y c h o s k a rż o n e m u m o żn o ść r e a liz a c ji teg o p r a w a je s t p rz e p is a r t. 250 k .p .k ., n a k a z u ją c y d o rę c z e n ie o s k a rż o n e m u o d p isu a k t u o sk a rż e n ia , a b y m ó g ł z a p o z n a ć się ze s ta w ia n y m i z a r z u ta m i i z e b r a n y m i d o w o d a m i w s p ra w ie , a to w c e lu p r z y g o to w a n ia o b ro n y i w s k a z a n ia d o w o d ó w p r z e c iw n y c h . P o r. w y r^ k SN z dn. 11.1.1955 r . III K 1241/54 (n ie p u b lik o w a n y ).
46 K a z i m i e r z O s t r o w s k i N r 5-6 (317-318*
żonemu doręczyć odpis aktu oskarżenia, przeto należy rozstrzygnąć, kiedy powinno tc nastąpić oraz jakie są skutki procesowe w razie spóźnionego doręczenia oskarżo nemu odpisu aktu oskarżenia.
W kwiestii tej należy wziąć pod uwagę wspólne cele procesowe przepisów art. 302 § 1 i art. 305 § 1 i 2 k.p.k. oraz ich ścisłą w s p ó ł z a l e ż n o ś ć . Według stanowis- wa Sądu Najwyższego wyrażonego w wyrokach w sprawach III K 1241/542 i III K 134/593 przepis nakazujący doręczenie oskarżonemu odpisu aktu, oskarżenia stanowi jedną z gwarancji zapewniających oskarżonemu możność realizacji prawa do obrony przed sądem — zarówno w sensie materialnym jak i formalnym — po to, aby mógł on zapoznać się ze stawianymi mu zarzutami i zebranymi w sprawie dowodami w celu właściwego przygotowania się do obrony na rozprawie głównej i wskazania dowodów przeciwnych.
Ten sam cel procesowy ma na uwadze art. 305 § 1 i 2 k.p.k., według którego pomiędzy doręczeniem zawiadomienia o rozprawie a terminem rozprawy głównej powinno upłynąć przynajmniej 7 dni (§ 1), a w razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego, ulega odroczeniu (§ 2). W uzasadnieniu wy roku z dnia 2 sierpnia 1974 r. V KR 222/74 4 Sąd Najwyższy wyjaśnił, że „określony
2 T eza te g o w y r o k u m a b r z m ie n ie n a s tę p u ją c e : „ J e d n ą z g w a r a n c ji z a p e w n ia ją c y c h o s k a r ż o n e m u m o ż n o ść re a liz a c ji p r a w a p e łn e j o b r o n y p rz e d s ą d e m — z a ró w n o w se n s ie m a t e r i a l n y m ja k i fo rm a ln y m — je s t p rz e p is a r t . 250 n a k a z u ją c y d o rę c z e n ie o s k a rż o n e m u o d p is u a k t u o s k a rż e n ia , a b y m ó g ł się z a p o z n a ć ze s ta w ia n y m i m u z a r z u ta m i i z e b r a n y m i w s p r a w i e d o w o d a m i, a to w c e lu p rz y g o to w a n ia o b r o n y i w s k a z a n ia d o w o d ó w p r z e c iw n y c h ” . W y ro k o p u b lik o w a n y w K o m e n ta r z u d o k o d e k s u p o stę p o w a n ia k a r n e g o L eo H o c h b e r g a » A n d r z e ja M u r z y n o w s k i e g o i L e o n a S c h a f f a , W y d . P ra w n ., W a rsz a w a 1959, u w a g a d r u g a do a r t. 250, s tr . 290. 3 z u z a s a d n ie n ia w y ro k u : „ P r z e p is a r t. 250 k .p .k . o d o rę c z e n iu o s k a rż o n e m u o d p isu a k tu o s k a rż e n ia m a n a c e lu d a n i e m o ż n o ś c i o s k a rż o n e m u w ła ś c iw e g o p r z y g o to w a n ia się do r o z p ra w y g łó w n e j i do o b r o n y . W s k a z u ją n a to p o s ta n o w ie n ia z a r t . 256 k .p .k ., k tó r e p o r ę c z a ją o s k a rż o n e m u p r a w o w n o s z e n ia — w te r m in ie 7 -d n io w y m od d o rę c z e n ia o d p isu a k t u o s k a rż e n ia — o w e z w a n ie i n n y c h o só b o ra z sp ro w a d z e n ie in n y c h d o w o d ó w p ró c z w s k a z a n y c h w w y k a z ie z a łą c z o n y m d o a k t u o s k a rż e n ia , j a k ró w n ie ż p ra w o z ło ż e n ia u z a s a d n io n e g o w n io s k u o w e z w a n ie ś w ia d k ó w , c o d o k tó r y c h p r o k u r a t o r w n o s ił o o d c z y ta n ie ic h z e z n a ń n a ro z p ra w ie . R o z p isa n ie z a te m r o z p r a w y g łó w n e j z p o m in ię c ie m d o rę c z e n ia o s k a rż o n e m u o d p ic u a k t u o s k a rż e n ia s ta n o w i n a ru sz e n ie - u p r a w n ie ń p ro c e s o w y c h o sk a rż o n e g o , k tó r e n ie p o z w a la n a p ro w a d z e n ie ro z p ra w y . P o w s t a j e w ię c p y ta n ie , czy to u c h y b ie n ie m o że b y ć s a n o w a n e w o lą o sk a rż o n e g o , t j . c z y m o ż e są d p r o w a d z ić ro z p ra w ę , g d y — ja k w k o n k r e tn y m * w y p a d k u — o s k a rż o n y z g a d z a się n a p r z e p ro w a d z e n ie r o z p ra w y m im o n a ru s z e n ia p rz e z s ą d p o s ta n o w ie ń a r t. 250 k .p .k . N ie k tó r e p r z e p is y k .p .k . p o m a g a ją d o u d z ie le n ia o d p o w ie d z i n a to p y ta n ie . T a k n p . arc. 253 § 1 sta-io w i* że p o m ię d z y d o rę c z e n ie m w e z w a n ia o s k a rż o n e m u a te r m in e m r o z p ra w y p o w in n o u p ł y n ą ć p r z y n a jm n ie j sie d e m d n i. Cel p ro c e s o w y te g o p rz e p is u je s t p o d o b n y do c e lu , ja k ie m u s łu ż y a r t . 250 k .p .k . A le § 2 a r t. 253 k .p .k . w y r a ź n ie w s k a z u je , że w ra z ie n ie z a c h o w a n ia t e r m i n u , o k t ó r y m m o w a w § 1, o s k a rż o n y m o że ż ą d a ć o d ro c z e n ia r o z p ra w y . C z y li je ż e li o s k a rż o n y n ie ż ą d a o d ro c z e n ia , n a s tę p u je s a n o w a n ie u c h y b ie n ia . P o d o b n ie w e d łu g a r t. 313 k .p .k ., je ś li o s k a r ż y c ie l w to k u ro z p ra w y z a rz u c ił o s k a rż o n e m u in n y c z y n o p ró c z te g o , k tó r y a k t o s k a r ż e n ia w y k a z u je , to są d m o że p r z y s tą p ić d o n a ty c h m ia s to w e g o ro z p o z n a n ia n o w e g o a k tu o s k a r ż e n ia ty lk o za zg o d ą o s k a rż y c ie la i o sk a rż o n e g o . P rz y to c z o n e p rz e p is y , k tó r y c h c e l je s t a n a lo g ic z n y j a k w r o z p a tr y w a n y m w y p a d k u a r t . 250* w s k a z u ją , że sk o ro o sk a rż o n y i jeg o o b r o ń c a , p o z a r z ą d z o n e j p rz e z są d p rz e rw ie , o św ia d c z y li* iż z g a d z a ją się n a p r z e p ro w a d z e n ie r o z p ra w y , t o u c h y b ie n ie są d u z o s ta ło ty m o ś w ia d c z e n ie m u s a n o w a n e , a o s k a rż o n y n ie m o że ju ż p ó ź n ie j s k u te c z n ie p o d n o s ić z a r z u tu o b ra z y p r z e p is u p r a w a p ro c e so w e g o . Z re s z tą o b ro ń c a o sk a rż o n e g o n ie tw ie r d z i, b y ta o b ra z a p r a w a p r o c e s o w e g o m o g ła m ie ć w p ły w n a tr e ś ć w y r o k u , i w rz e c z y w is to śc i n ie m o g ła m ie ć w p ły w u , g d y ż o s k a r ż o n y m ó g ł w to k u p ro c e su w y k o r z y s ta ć u p r a w n ie n ia p r z y s łu g u ją c e m u z a r t. 256 k.p.k.** W y r o k S N z d n . 23.11.1960 r., p u b lik o w a n y ty lk o w B iu le ty n ie SN zesz. 10/60.
N r 5-6 (317-318) S p ó źn io n e doręczen ie o ska rżo n em u odpisu a k tu oskarżenia 4T
w art. 305 § 1 k.p.k. 7-dniowy termin, który musi dzielić dzień rozprawy od dorę czenia zawiadomienia o jej terminie, ustanowiony został po to, aby zapewnić stro nom i ich pełnomocnikom czas na przygotowanie się do rozprawy”.
Istnieje zgodność poglądów co do tego, że przepis „nakazujący zawiadomienie stron o rozprawie stanowi gwarancję, która zapewnia realizację prawa do należy
tego przygotowania się do rozprawy, a więc tym samym umożliwia oskarżonemu przygotowanie się do obrony”.5
Również Stefan Kalinowski6 uważa, że omawiany termin z art. 305 § 1 k.p.k. „jest potrzebny stronom na przygotowanie się do obrony, a zachowanie tego ter minu stanowi gwarancję procesową”; ponadto jest on zdania, że „z jego charakteru wynikają dalsze konsekwencje. Skoro bowiem termin ten przyznano oskarżonemu w tym celu, aby umożliwiać mu przygotowanie się do obrony, to okres 7-dniowy należy odpowiednio przedłużyć, jeżeli oskarżony udowodni, że ze szczególnych po wodów musi mieć w danej sprawie więcej czasu do przygotowania obrony”.
Na podobieństwo celów procesowych przepisu dotyczącego obowiązku doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia oraz przepisu o obowiązku zawiadomienia oskarżonego o terminie rozprawy na 7 dni wcześniej zwraca uwagę powołany wyżej wyrok SN z dnia 23.11.1960 r. III K 134/59 (vide przypis 3).
Wspólne cele art. 302 § 1 oraz art. 305 § 1 i 2 k.p.k. stwarzają ścisłą współzależ ność tych przepisów i wskazują na potrzebę ich interpretowania we wzajemnym związku.
Oskarżony, który otrzymał we właściwym terminie zawiadomienie o terminie roz prawy głównej, ale któremu nie doręczono odpisu aktu oskarżenia, nie może nale życie przygotować swej obrony materialnej, nie znając treści aktu oskarżenia, za wierającego ostateczne sformułowanie stawianych mu zarzutów i ich uzasadnienie. Dopiero lektura aktu oskarżenia, z której oskarżony dowiaduje się o wszystkich zebranych przeciwko niemu dowodach i sposobie rozumowania oskarżyciela, pozwala oskarżonemu na uniknięcie zaskoczenia go treścią aktu oskarżenia oraz na właściwe przygotowanie obrony i zgłoszenie dowodów przeciwnych. Samo więc doręczenie oskarżonemu zawiadomienia o terminie rozprawy, gdy oskarżony nie dysponuje od pisem aktu oskarżenia, nie spełnia gwarancyjnego celu art. 305 § 1 i 2 k.p.k.
Odpowiadając na pytanie, kiedy odpis aktu oskarżenia powinien być doręczony oskarżonemu, należy przyjąć, że powinno to nastąpić najpóźniej wraz z doręczeniem zawiadomienia o terminie rozprawy głównej, a więc stosownie do przepisu art. 305 § 1 k.p.k. na 7 dni przed terminem rozprawy głównej. Jeżeli oskarżony pozba wiony jest wolności, a w sprawie już w postępowaniu przygotowawczym występuje obrońca, to zgodnie z przepisem art. 126 k.p.k. również i on powinien na 7 dni przed terminem rozprawy głównej otrzymać odpis aktu oskarżenia. Doręczenie więc oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia bez zachowania 7-dniowego terminu, jaki po winien dzielić dzień rozprawy głównej od dnia doręczenia odpisu aktu oskarżenia i zawiadomienia o jej terminie, n a l e ż y u z n a ć za s p ó ź n i o n e .
Skutki uchybień procesowych w omawianej kwestii powinny być następujące. S t w i e r d z e n i e f a k t u n i e d o r ę c z e n i a o s k a r ż o n e m u lub jego obrońcy ustanowionemu w sprawie o d p i s u a k t u o s k a r ż e n i a , podobnie jak stwierdzenie niedoręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy głównej, powin no powodować odwołanie bądź odroczenie rozprawy. Jest to oczywista konsekwencja
5 J e r z y B a f i a i i n n i : K o d e k s p o s tę p o w a n ia k a r n e g o — K o m e n ta rz , W y d . P r a w n . 1975, s tr . 421, u w a g a c z w a rta do a r t . 305 § 1 i § 2.
« S te f a n K a l i n o w s k i : P o s tę p o w a n ie k a r n e — Z a r y s części sz c z e g ó ln e j, P W N , W a r sz a w a 1964, s tr . 153.
48 K a z i m i c r z ' O s t r o w s k i N r 5-6 (317-318>
wypływająca ze stanowiska Sądu Najwyższego .wyrażonego w wyroku z dnia 23.11. I960 r. III K 134/59 (vide przypis 3), według którego „rozpisanie rozprawy głównej z pominięciem doręczenia oskarżonemu aktu oskarżenia stanowi naruszenie upraw nień procesowych oskarżonego, które nie pozwala na prowadzenie -rozprawy”.
W wypadku g d y o d p i s a k t u o s k a r ż e n i a z o s t a ł d o r ę c z o n y « s k a r ż o n e m u (l ub j e g o o b r o ń c y ) b e z z a c h o w a n i a 7 - d n i o w e - go t e r m i n u przewidzianego w art. 305 § 1 k.p.k. (podobnie jak wypadku spóź nionego doręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy głównej), rozprawa na wnio sek oskarżonego lub jego obrońcy, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądo wego, powinna być odroczona, gdyż oskarżony, który nie dysponował odpisem aktu oskarżenia, miał ograniczoną możliwość przygotowania obrony. Jeżeli oskarżony wy stępuje na rozprawie bez obrońcy, to stosownie do przepisu art. 10 § 2 k.p.k. zachodzi potrzeba pouczenia oskarżonego przez sąd o przysługującym mu żądaniu odroczenia rozprawy.
Gdyby mimo niedoręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia sąd przeprowa dził rozprawę i wydał wyrok, to w razie wniesienia rewizji wyrok taki powinien być uchylony ze względu na obrazę art. 9, 302 § 1 i art. 305 § 1 k.p.k.
Niedoręczenie odpisu aktu oskarżenia „jest trafnie uznawane przez orzecznictwo za usterkę powodującą uchylenie wyroku przez sąd rewizyjny”.7
Adwokat E. Górnicki w artykule pt. „O doręczeniu aktu oskarżenia” 8 słusznie zauważa, że rozprawa główna wyznaczona bez uprzedniego doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia powinna ulec odwołaniu bądź odroczeniu w celu dokonania powyższych czynności, a w wypadku przeprowadzenia przez sąd rozprawy i wyda nia wyroku, wyrok taki powinien ulec w postępowaniu rewizyjnym uchyleniu z po wodu obrazy przepisów prawa procesowego, która to obraza miała wpływ na wy nik sprawy.
W razie spóźnionego doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia bądź spóź nionego zawiadomienia go o terminie rozprawy głównej, gdyby sąd nie uwzględnił zgłoszonego przez oskarżonego lub jego obrońcę (przed rozpoczęciem przewodu sądo wego) wniosku o odroczenie rozprawy i mimo to — po przeprowadzonej rozpra wie — wydał wyrok, należy zająć stanowisko, że w instancji rewizyjnej wyrok taki również powinien być uchylony.
Za przyjęciem takiej konsekwencji procesowej omawianego uchybienia przemawia wypowiedź Sądu Najwyższego zawarta w wyroku z 22.1.1954 r. III K 21/54 (nie opu blikowany), że „niezawiadomienie oskarżonego o terminie na 7 dni przed rozprawą sprzeczne jest z obowiązującymi przepisami kodeksu postępowania karnego i mogło ono ograniczyć obronę oskarżonego”. Podobne względy wskazują na potrzebę uchy lenia wyroku także w wypadku przeprowadzenia rozprawy wtedy, gdy oskarżonemu doręczono odpis aktu oskarżenia z opóźnieniem, gdyż w takiej sytuacji -także nastą piło ograniczenie prawa do obrony oskarżonego zagwarantowane przepisem art. 9 k.p.k. Ze względu na ścisły związek i wzajemną współzależność przepisu dotyczącego zawiadomienia oskarżonego o terminie rozprawy z przepisem o doręczeniu oskarżo
nemu odpisu aktu oskarżenia, orzecznictwo dotyczące art. 305 § 1 i 2 k.p.k. powinno mieć odpowiednie zastosowanie przy interpretacji przepisu art. 302 § 1 k.p.k.
W wyroku z dnia 2.VIII.1974 r. V KR 222/74 (OSNKW z 1974 r. nr 12, poz. 232) Sąd Najwyższy uznał, że „obraza art. 305 § 2 k.p.k. nie należy do rzędu tych uchy bień proceduralnych wyliczonych w art. 388 k.p.k., które prowadzą nieuchronnie
7 S t e f a n K a l i n o w s k i i M ie czy sław S i e w i e r s k i : K o m e n ta rz , W yd. P ra w n ., W a r s z a w a 1966, s tr. 344, u w a g a p ią ta d o a r t. 255.
49 N r 5-6 (317-318) S p ó ź n io n e d o rę c z e n ie o sk c frżo n e m u o d p isu a k tu o sk a rż e n ia
do uchylenia wyroku. Uchybienie to stanowi obrazę przepisów postępowania karnego wymienioną w art. 387 pkt 2 k.p.k.”. Podobny charakter ma również obraza art. 302 § 1 k.p.k. Należy jednak zauważyć, że wspomniany wyrok z dnia 2.VIII.1974 r. do tyczy obrazy art. 305 § 1 k.p.k. przy rozpoczęciu przewodu sądowego, który nie do prowadził jeszcze do wydania wyroku, i dlatego uchybienie takie nie mogło mieć wpływu na treść orzeczenia wydanego w następstwie przeprowadzonego na nowo
przewodu sądowego. W uzasadnieniu wyroku z dnia 2.VIII.1974 r. czytamy:
„Rozprawa główna (...) została przerwana w dniu 27 lipca 1973 r. do dnia 10 sierp nia 1973 r., kiedy to doszło do ponownej przerwy. Sprawa znalazła się następnie na wokandzie dopiero dnia 10 października 1973 r. Sąd postanowił prowadzić ją od po czątku ze względu na przekroczenie terminu określonego w art. 347 § 2 k.p.k. Tak więc ostatecznie rozprawa główna przeprowadzona została w całości dopiero w dniu 10 października 1973 r. i na jej wynikach nie mogła zaważyć okoliczność, że w dniu 27 lipca 1973 r. Sąd Wojewódzki niesłusznie oddalił wniosek o odroczenie rozprawy”. Natomiast w tych wypadkach, gdy obraza art. 302 § 1 lub 305 § 2 k.p.k. ma miejsce przy rozpoczęciu przewodu sądowego, który został zakończony wydaniem wyroku, zawsze może ona mieć wpływ na jego treść, a'więc w instancji rewizyjnej zgłoszenie odpowiedniego zarzutu powinno spowodować uchylenie zaskarżenia wy roku. *
Ponieważ jednak uchybienia dotyczące doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia i zawiadomienia o terminie rozprawy głównej nie należą do uchybień proceduralnych wyliczonych w art. 388 k.p.k., przeto możliwe jest s a n o w a n i e tych uchybień w o l ą o s k a r ż o n e g o i j e g o o b r o ń c y , jeżeli oświadczą wyraźnie, że jakkolwiek oskarżony nie otrzymał odpisu aktu oskarżenia bądź za wiadomienia o rozprawie, to jednak z g a d z a j ą s i ę na przeprowadzenie rozprawy bądź też w razie spóźnionego doręczenia odpisu aktu oskarżenia lub zawiadomienia o rozprawie nie zgłaszają wniosku o odroczenie rozprawy. Za możliwością takiego sanowania omawianych uchybień wolą oskarżonego wypowiedział się Sąd Najwyż szy w wyroku z dnia 23.11.1960 r. III K 134/59 (vide przypis 3).a Stanowisko takie wyraża również adwokat E. Górnicki w powołanym wyżej jego artykule „O dorę czeniu aktu oskarżenia” (vide przypis 8).
9 K o m ite t R e d a k c y jn y „ P a le s tr y ” n ie p o d z ie la p o g lą d u a u to r a i c y to w a n e g o p rz e z e ń w y r o k u SN, że sp ó ź n io n e z a w ia d o m ie n ie o ro z p ra w ie lu b d o rę c z e n ie a k t u o s k a rż e n ia u le g a s a n o - w a n iu , je ż e li a n i o sk a rż o n y , a n i je g o o b r o ń c a n ie ż ą d a ją / o d ro c z e n ia r o z p ra w y . M o ż liw o ść w p ły w u d a n e g o u c h y b ie n ia n a tr e ś ć o rz e c z e n ia n a le ż y o c e n ia ć z u w z g lę d n ie n ie m w s z e lk ic h o k o lic z n o ś c i d a n e g o w y p a d k u , w ty m ró w n ie ż s ta n o w is k a o s k a rż o n e g o i je g o o b r o ń c y . I c h z g o d a , z w ła sz c z a m ilc z ą c a , n ie m o że s a m a p rz e z się p rz e s ą d z a ć s p ra w y (p rz y p . R e d a k c ji).
