• Nie Znaleziono Wyników

Zagadnienia na warto±ci i funkcje wªasne

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Zagadnienia na warto±ci i funkcje wªasne"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Zagadnienia na warto±ci i funkcje wªasne

Przykªad 1. Odnale¹¢ warto±ci i funkcje wªasne zagadnienia brzegowego:

( x 00 = λx,

x(0) = x 0 (1) = 0. (1)

Rozwi¡zanie: B¦dziemy rozwa»a¢ trzy przypadki λ > 0, λ = 0 oraz λ < 0.

Przypadek λ > 0 : W celu unikni¦cia pierwiastków przyjmijmy, »e λ = µ 2 . Z równania x 00 = µ 2 x, gdzie µ 6= 0, otrzymujemy równanie charakterystyczne k 2 = µ 2 . St¡d pierwiastki równania charak- terystycznego s¡ równe k 1,2 = ±µ. Wobec tego rozwi¡zanie ogólne w tym przypadku ma posta¢:

x(t) = C 1 e µt + C 2 e −µt.

Z warunku x(0) = 0, mamy

C 1 + C 2 = 0 =⇒ C 2 = −C 1 , wi¦c

x(t) = C 1 e µt − C 1 e −µt oraz x 0 (t) = C 1 µe µt + C 1 µe −µt . Teraz korzystaj¡c z warunku x 0 (1) = 0, mamy

C 1 µ e µt + e −µt  = 0.

St¡d oraz na podstawie µ 6= 0 wynika, »e C 1 = 0, a zatem i C 2 = 0. Wówczas rozwi¡zanie x(t) byªo by zerowe, ale takie nas nie interesuj¡. Wobec tego, λ > 0 nie jest warto±ci¡ wªasn¡ rozpa- trywanego zagadnienia.

Przypadek λ = 0. Tym razem pierwiastki równania charakterystycznego wynosz¡ k 1,2 = 0, a roz- wi¡zanie ogólne ma posta¢

x(t) = At + B.

Stosuj¡c warunek x(0) = 0, mamy, »e B = 0. Natomiast z warunku x 0 (1) = 0 wynika, »e A = 0.

Zatem rozwi¡zanie x(t) ≡ 0, co oznacza, »e λ = 0 nie jest warto±ci¡ wªasn¡ zagadnienia (1).

Przypadek λ < 0. Niech λ = −µ 2 . Wówczas dla równania x 00 = −µ 2 x mamy nast¦puj¡ce pierwiastki odpowiedniego mu równania charakterystycznego k 1,2 = ±µi. Natomiast rozwi¡zanie ogólne dla tego przypadku b¦dzie miaªo posta¢:

x(t) = C 1 sin µt + C 2 cos µt.

Z warunku x(0) = 0, mamy C 2 = 0, wi¦c

x(t) = C 1 sin µt oraz x 0 (t) = C 1 cos µt.

Teraz korzystaj¡c z warunku x 0 (1) = 0, otrzymujemy

C 1 cos µ = 0.

(2)

St¡d wynika, »e albo C 1 = 0 albo cos µ = 0. Gdyby C 1 = 0 wówczas otrzymaliby±my zerowe rozwi¡zanie i λ < 0 nie byªaby warto±ci¡ wªasn¡. Poniewa» jeste±my zainteresowani rozwi¡zaniem niezerowym, wi¦c cos µ = 0. St¡d

µ n = π

2 + nπ.

Poniewa» λ n = −µ 2 n , wi¦c wszystkie warto±ci wªasne zagadnienia (1) maj¡ posta¢

λ n = −  1 2 + n

 2

π 2 , n = 0, 1, 2, ...

a odpowiednie im funkcje wªasne s¡ postaci:

x n (t) = sin  1 2 + n

 πt.

Przykªad 2. Odnale¹¢ wszystkie warto±ci i funkcje wªasne zagadnienia brzegowego:

 

 

x 00 = λx, x(0) = 0,

x(t) = O(1) dla t → +∞.

(2)

Rozwi¡zanie: Drugi warunek brzegowy oznacza, »e rozwi¡zanie x(t) przy t d¡»¡cym do niesko«- czono±ci jest ograniczone przez pewn¡ staª¡ tzn. x(t) ≤ C, C = const..

Przypadek λ > 0. Niech λ = µ 2 , gdzie µ > 0. Podobnie jak w poprzednim przykªadzie rozwi¡- zanie ogólne dla tego przypadku ma posta¢:

x(t) = C 1 e µt + C 2 e −µt .

Z warunku x(0) = 0 dostajemy, »e C 2 = −C 1 . Zatem x(t) = C 1 (e µt − e −µt ) . Dalej, poniewa»

t→+∞ lim (e µt − e −µt ) = +∞, wi¦c drugi warunek brzegowy speªniony jest dla C 1 = 0. Wówczas C 2 = 0 i otrzymujemy rozwi¡zanie zerowe. Wobec tego λ > 0 nie jest warto±ci¡ wªasn¡ zagadnienia (2).

Przypadek λ = 0. Tutaj, równie» tak jak poprzednio rozwi¡zanie ogólne jest postaci:

x(t) = At + B, A, B = const.

Z warunku x(0) = 0, wynika, »e B = 0, wi¦c x(t) = A. W tym przypadku drugi warunek brzegowy jest speªniony dla dowolnej staªej A. Oznacza to, »e λ = 0 jest warto±ci¡ wªasn¡, a odpowiednie jej funkcja wªasna jest postaci x(t) = C, C = const..

Przypadek λ < 0. Niech λ = −µ 2 , gdzie µ > 0. Analogicznie jak w poprzednim zadaniu roz- wi¡zanie ogólne dla tego przypadku jest postaci:

x(t) = C 1 sin µt + C 2 cos µt.

Z warunku x(0) = 0, mamy C 2 = 0, wi¦c x(t) = C 1 sin µt. Nast¦pnie, z faktu ograniczono±ci funkcji sin µt dla dowolnego t zachodzi, »e dowolne λ < 0 jest warto±ci¡ wªasn¡ rozwa»anego zagadnienia.

Poniewa» µ = √

−λ, gdzie λ < 0, stowarzyszona z warto±ci¡ wªasn¡ funkcja wªasna jest postaci x(t) = C sin √

−λt.

(3)

Przykªad 3. Odnale¹¢ wszystkie warto±ci i funkcje wªasne zagadnienia brzegowego:

 

 

t 2 x 00 − tx 0 + x = λx;

x(t) = 0, przy t → 0 + ; x(1) = 0.

(3)

Rozwi¡zanie: Na pocz¡tku rozwi¡»my równanie t 2 x 00 − tx 0 + x = λx. Jest to równanie Eulera.

Zatem dokonujemy podstawienia t = e τ . Wówczas na podstawie:

x 0 = dx dt = dx

dτ · dτ

dt = ˙x · 1 t , x 00 = d

dt



˙x · 1 t



= d ˙x dτ · dτ

dt · 1 t + ˙x d

dt

 1 t



= (¨ x − ˙x) · 1 t 2 otrzymujemy równanie o staªych wspóªczynnikach postaci:

t 2 (¨ x − ˙x) 1

t 2 − t ˙x 1

t + x = λx,

¨

x − 2 ˙x + (1 − λ)x = 0.

Zapisujemy odpowiednie mu równanie charakterystyczne:

k 2 − 2k + 1 − λ = 0. (4)

Liczymy wyró»nik ∆ = 4 − 4(1 − λ) = 4λ. Oznacza to, »e równie» w tym przykªadzie b¦dziemy rozpatrywa¢ trzy przypadki.

Przypadek λ > 0. Niech λ = µ 2 , gdzie µ > 0. Wówczas wyró»nik ∆ > 0, a pierwiastki równania charakterystycznego s¡ równe k 1,2 = 1 ± µ. W celu wyznaczenia rozwi¡zania ogólnego zapisujemy:

x(τ ) = C 1 e (1+µ)τ + C 2 e (1−µ)τ , C 1 , C 2 = const..

Stad na podstawie zamiany t = e τ otrzymujemy rozwi¡zanie ogólne:

x(t) = C 1 t 1+µ + C 2 t 1−µ .

Z drugiego warunku brzegowego x(1) = 0 wynika, »e C 1 + C 2 = 0. Niech C 2 = −C 1 , wówczas rozwi¡zanie b¦dzie postaci:

x(t) = C 1 t 1+µ − t 1−µ  . Teraz zastosujemy pierwszy warunek brzegowy lim

t→0 x(t) = 0. Poniewa»

lim t→0 t 1+µ = 0, dla wszystkich µ > 0 oraz

lim t→0 t 1−µ =

( 0 dla µ < 1;

+∞ dla µ > 1,

jak równie» z λ = µ 2 , µ > 0 wynika, »e λ > 1 nie jest warto±ci¡ wªasn¡, a λ ∈ (0, 1) ni¡ jest.

Natomiast odpowiednia jej funkcja wªasna jest postaci:

x(t) = C  t 1+

λ − t 1−

√ λ 

.

(4)

Przypadek λ = 0. Tutaj pierwiastki równania charakterystycznego wynosz¡ k 1,2 = 1, wi¦c x(τ ) = C 1 e τ + C 2 τ e τ .

St¡d oraz poniewa» t = e τ , mamy

x(t) = C 1 t + C 2 t ln t.

Z warunku brzegowego x(1) = 0 wynika, »e C 1 = 0, zatem x(t) = C 2 l ln t. Dalej, na podstawie reguªy L'Hospitala

lim t→0 t ln t = 0,

wi¦c λ = 0 jest równie» warto±ci¡ wªasn¡ zagadnienia (3), a odpowiednia jej funkcja wªasna to x(t) = Ct ln t, gdzie C 6= 0.

Przypadek λ < 0. Niech λ = µ 2 , µ > 0. Wówczas pierwiastki równania charakterystycznego (4) wynosz¡ k 1,2 = 1 ± µi, wi¦c

x(τ ) = C 1 e τ sin µτ + C 2 e τ cos µτ.

St¡d na mocy dokonanego podstawienia t = e τ rozwi¡zanie ogólne w tym przypadku jest postaci:

x(t) = C 1 t sin (µ ln t) + C 2 t cos (µ ln t) . Z warunku x(1) = 0, wynika, »e C 2 = 0. Nast¦pnie, poniewa»

lim

t→0

+

t sin (µ ln t) = 0

oraz λ = −µ 2 , wi¦c dowolna λ < 0 jest warto±ci¡ wªasn¡ zagadnienia (3) a odpowiednia jej funkcja wªasna wyra»a si¦ wzorem:

x(t) = Ct sin √

−λ ln t 

, C 6= 0.

Ostatecznie otrzymujemy odpowied¹:

x(t) = C

 

 

t sin √

−λ ln t 

dla λ ∈ (−∞, 0);

t ln t dla λ = 0;

 t 1+

λ − t 1−

√ λ 

dla λ ∈ (0, 1),

C 6= 0.

(5)

Przykªady do samodzielnej pracy:

Zadanie: Odle¹¢ wszystkie warto±ci i funkcje wªasne podanych zagadnie« brzegowych a)

( x 00 = λx;

x 0 (0) = x(1) = 0, b)

( x 00 = λx;

x 0 (0) = x 0 (1) = 0,

c)

 

 

x 00 = λx;

x(0) = x(1);

x 0 (0) = x 0 (1),

d)

( x 00 = λx;

x(t) = O(1) dla t → ±∞,

e)

( t 2 x 00 − tx 0 + x = λx;

x(1) = x(2) = 0, f )

 

 

t 2 x 00 − tx 0 + x = λx;

x(1) = 0;

x(t) = O(1), dla t → +∞, g)

 

 

t 2 x 00 + 3tx 0 + x = λx;

x(1) = 0;

x(t) → 0, dla t → +∞, Odpowiedzi:

a)

( λ n = − n + 1 2  2

π 2 ;

x n (t) = C n cos n + 1 2  πt, C n 6= 0, n = 0, 1, 2, ...

b)

( λ n = −n 2 π 2 ;

x n (t) = C n cos nπt, C n 6= 0, n = 0, 1, 2, ...

c)

( λ n = −4n 2 π 2 ;

x n (t) = C 1n cos 2nπt + C 2n sin 2nπt, |C 1n | + |C 2n | 6= 0, n = 0, 1, 2, ...

d)

( λ ≤ 0;

x(t) = C 1 cos √

−λt + C 2 sin √

−λt, |C 1 | + |C 2 | 6= 0, e)

( λ n = − ln 2  2

;

x n (t) = C n t sin nπ ln t ln 2  , C n 6= 0, n = 1, 2, 3, ...

f ) brak funkcji i warto±ci wªasnych,

g) x(t) = C

 

 

1

t sin √

−λ ln t 

dla λ ∈ (−∞, 0);

ln t

t dla λ = 0;

 t −1+

λ − t 1−

√ λ 

dla λ ∈ (0, 1),

C 6= 0.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Sprawdzamy, czy cho¢ jedna z granic prawo lub lewostronna jest równa +∞ lub −∞..

Dla wi¦kszych macierzy jest efektywna, gdy umiemy wyznaczy¢ pierwiastki wielomianu charakterystycznego. Pojawia¢ si¦ b¦d¡ granice typu

Przyszłość ta związana jest, jak się wydaje, z możliwością zachowania idei swoistości ludzkiej świadomości, działania i praktyki (jako jawnych dla samych siebie),

Zmienna losowa X przyjmuje wartości równe liczbie

Rzucamy dwiema kostkami. Niech zdarzenie A polega na tym, że suma wyników jest równa 4, a B - na tym, że przynajmniej na jednej kostce wypadła liczba parzysta. Z talii 52 kart

Rzucamy dwiema kostkami. Niech zdarzenie A polega na tym, że suma wyników jest równa 4, a B - na tym, że przynajmniej na jednej kostce wypadła liczba parzysta. Z talii 52 kart

GEOMETRIA ALGEBRAICZNA, Lista 12 (na

Niech przestrze« wektorowa V oznacza zbiór wszystkich wielomianów co najwy»ej drugiego stopnia w