Poczucie własnej wartości – zajęcia dla młodzieży 1. Cele lekcji

Poczucie własnej wartości – zajęcia dla młodzieży

1. Cele lekcji

Ćwiczenia mają na celu uświadomienie uczniom ich mocnych stron – odbywa się to na drodze introspekcji i informacji zwrotnych od innych uczestników. Uczniowie uświadamiają sobie, co mogą osiągnąć i jak do tego dążyć. Zwracamy także uwagę na występowanie zachowań, które przeczą przypisywanym sobie wadom.

2. Metoda i forma pracy

Metody interakcyjne, z wykorzystaniem zabaw i gier psychologicznych

3. Środki dydaktyczne

Kartony z wypisanymi imionami i nazwiskami uczestników, szpilki, długopisy, kartki

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

Dzisiaj będziemy mówić o poczuciu własnej wartości. To są już kolejne nasze warsztaty, więc chciałam tylko przypomnieć, że w czasie zajęć staramy się wzajemnie słuchać i nie obrażamy, nie atakujemy się.

Jeśli ktoś nie będzie się czuł na siłach, żeby wziąć udział w jakimś ćwiczeniu, to może zrezygnować.

Usiądźmy jak zwykle w kręgu.

b) Faza realizacyjna

Stan idealny:

Chciałabym, żebyście teraz wyobrazili sobie, kim moglibyście być za 10 lat, jeśli nie pojawiłyby się w waszym życiu żadne przeszkody, wszystko układałoby się po waszej myśli – jednym słowem, gdyby udało się wam spełnić marzenia. Pomyślcie o stanie idealnym, zapomnijcie o wszelkich ograniczeniach.

Pomyślcie, w jakim miejscu świata chcielibyście być, jak wyglądałoby wasze codzienne życie, co bycie robili... Postarajcie się to sobie jak najwyraźniej wyobrazić. Zapiszcie to, co przyjdzie wam do głowy.

Kiedy uczniowie skończą, prosimy, żeby przedstawili swoje wyobrażenia na forum klasy; zaznaczamy, że mogą powiedzieć tylko o części tego, o czym pomyśleli.

Uwagi: Jeśli niektórzy będą mieli i z tym problemy, mogą powiedzieć krótko „chciałabym być X”. W przypadku, kiedy jacyś uczniowie nie będą chcieli w żaden sposób przedstawić swoich marzeń,

szanujemy ich prawo do odmowy. Pilnujemy, żeby uczniowie nie wyśmiewali się ze swoich aspiracji – podkreślamy, że każdy ma prawo do odmienności i każdy ma swój prywatny „stan idealny”.

A teraz chciałabym, żebyście wypisali kilka przeszkód, które mogłyby uniemożliwić wam osiągnięcie tego stanu – wypiszcie po trzy takie przeszkody, po jednej na każdej karteczce.

Kiedy uczniowie skończą – kontynuujemy instrukcję. Teraz poproszę was, żebyście się zastanowili,

dzięki jakim waszym mocnym stronom moglibyście przezwyciężyć te przeszkody. Do „staranowani”

każdej przeszkody postarajcie się użyć jak największej liczby waszych zasobów. Za zasoby można uważać zarówno wasze cechy, zdolności, zainteresowania, usposobienie, jak i wsparcie, które możecie dostać od rodziny i przyjaciół. Chciałabym jednak, żebyście skoncentrowali się głównie na waszych prywatnych silnych stronach.

Omówienie: Co pomogłoby wam przezwyciężyć te przeszkody? Czy teraz bardziej realne wydaje się wam spełnienie marzeń? (rundka)

Wady i zalety:

A teraz dla odmiany chciałam was prosić, żebyście podali po kolei po jednej swojej wadzie.

Kiedy wszyscy wymienią swoje wady, nauczyciel kontynuuje instrukcję. Na pewno zdarzyło się tak, że zachowaliście się zupełnie przeciwnie niż świadczyłaby wymieniona przed chwilą cecha. Przypomnijcie sobie taką sytuację albo sytuacje. Chciałabym, żeby teraz każdy powiedział głośno cechę przeciwną do wymienionej wady i uzasadnił ją. Na przykład jeśli ktoś powiedział, że jest strachliwy, to teraz mówi:

„Bywam odważny, potrafię nocą wracać sam piechotą przez całe miasto”.

Uwagi: jako przykładu lepiej nie podawać cechy, którą wymienił ktoś z uczestników.

Jak nas widzą, tak nas piszą...

Widzicie sami, że czasem nie zauważamy tego, co udało nam się zrobić. Zdarza się, że nasi znajomi widzą więcej niż my. Chciałbym teraz, żeby każdy z was spróbował napisać na osobnych kartkach mocne strony każdego z klasy. Wiem, że każdy z was ma tu bliższych i dalszych znajomych. W przypadku osób dobrze znanych będzie to łatwe. Postarajcie się jednak pomyśleć także, co pozytywnego jest w osobach, które mniej znacie. Chodzi o to, żeby te krótkie opisy albo wymienione cechy były szczere. Kiedy skończycie, każdą z karteczek złożycie na pół i przypniecie do plansz z imionami i nazwiskami. Ja zaraz rozwieszę te plansze. Po skończonym ćwiczeniu, każdy dostanie planszę z opisami, które dostała od klasy.

Nauczyciel rozwiesza plansze po całej klasie, rozkłada przy nich szpilki.

Omówienie: Czy wszystkie wypisane cechy są w waszym odczuciu pozytywne? Jak się czujecie z tymi opisami, które dostaliście? Czy coś was w nich zaskoczyło, czy też wszystko jest zgodne z waszą samooceną?

c) Faza podsumowująca

Jak czujecie się po tych warsztatach, co było szczególnie przyjemnego albo zaskakującego. Czego nowego dowiedzieliście się o sobie i innych?

5. Bibliografia

1. Kobiałka A. Jak żyć z ludźmi. Warszawa, Agencja Informacji Użytkowej, 1992.

2. Wiśniewska M., Cassidy E. Psychologiczne gry i ćwiczenia grupowe. Warszawa, Wydawnictwa Instytutu Badań Edukacyjnych, 1991.

6. Załączniki

brak

7. Czas trwania lekcji

ok. 60-70 minut

8. Uwagi do scenariusza

Zajęcia przeznaczone są dla klas, które zrealizowały już parę innych warsztatów tematycznych i są dość zintegrowane.