Spostrzegawczość i koncentracja uwagi 1. Cele lekcji

Spostrzegawczość i koncentracja uwagi

1. Cele lekcji

Dzieci uczą się wnikliwej obserwacji, ćwiczą refleks, spostrzegawczość, pamięć, koncentrację uwagi.

2. Metoda i forma pracy

Metody interakcyjne z wykorzystaniem zabaw i gier psychologicznych.

3. Środki dydaktyczne

Około pół kilograma ziaren fasoli, osiem drobnych przedmiotów codziennego użytku, prześcieradło.

4. Przebieg lekcji

Dzisiaj będziemy mieć zajęcia warsztatowe – odsuńcie proszę ławki, siądziemy w kręgu. Na tych zajęciach będziemy bawić się w wiele fajnych gier, ale żeby dobrze się nam współpracowało,

chciałabym, żebyśmy ustalili kilka zasad. Postarajmy się słuchać, gdy ktoś mówi, nie wyśmiewajmy się z siebie i nie bijmy. Czy możemy się tak umówić? Nauczyciel kieruje pytanie do całej klasy.

b) Faza realizacyjna Co się zmieniło?

Chciałbym teraz, żebyście pobawili się w detektywów. Dobierzcie się w pary. Stańcie naprzeciwko siebie i porównajcie, kto jest wyższy, a kto niższy. A teraz przyjrzyjcie się dokładnie, jak wygląda wasz partner. Zróbcie sobie w pamięci jakby jego zdjęcie – postarajcie się zapamiętać wszystkie szczegóły.

Dajemy dzieciom 30 sekund do minuty na przypatrzenie się i zapamiętanie.

Teraz poproszę mniejszego z was, żeby zamknął oczy. Nie można podglądać, bo to popsuje całą zabawę. Zamknijcie oczy i zasłońcie je dłońmi. W tym czasie większy z was może zmienić coś w swoim ubraniu – np. rozpiąć jeden guzik, rozwiązać buta. Postarajcie się to wykonywać możliwie cicho – jeśli wasz partner usłyszy, że na przykład tupnęliście noga, to od razu będzie wiedział, gdzie szukać zmiany. Kiedy już coś zmienicie, powiedzcie partnerowi, żeby otworzył oczy. Powinien przypatrzyć się wam dokładnie i zgadnąć – a wy mówicie, czy dobrze trafił. Czy wszystko zrozumieliście? To

zaczynamy. Mniejszy z was niech zamknie oczy.

Kiedy dzieci wykonają zadanie, prosimy, żeby zamieniły się rolami – teraz większa osoba ma zamknąć oczy, a mniejsza zmienia coś w swoim wyglądzie.

Omówienie: Czy udało się wam odgadnąć? Czy były takie zmiany, które trudno było zauważyć? Kiedy w życiu obserwujemy otoczenie szczególnie uważnie?

Polowanie na fasolę:

Chciałabym, żebyście teraz zapolowali na fasolę. Już wyjaśniam, o co chodzi. Za chwilę wyjdziecie z klasy, a ja poukrywam bardzo dużo ziarenek fasoli w różnych miejscach klasy. Oczywiście nie będę w

stanie sama zapamiętać wszystkich „schowków”, więc pewnie niektórych ziarenek nie znajdziemy teraz.

Ale za to możemy mieć później niespodzianki, kiedy będziemy stopniowo odnajdywać zagubioną fasolę. Ale teraz zrobimy wielkie polowanie. Za chwilę poproszę, żeby wszyscy wyszli. Kiedy już poukrywam fasolki, zaproszę was do klasy. Będziecie mieć dokładnie trzy minuty, żeby odnaleźć jak najwięcej ziarenek. Pamiętajcie, że ustaliliśmy pewne zasady obowiązujące na tych zajęciach – nie wolno się bić i przepychać. Zwycięzcą zostanie ten, kto zbierze najwięcej ziaren. Czy zrozumieliście wszystko, czy są jakieś pytania? Jeśli wszystko jest jasne, to wyjdźcie na chwilę z klasy, ale nie oddalajcie się i bądźcie bardzo cicho, żeby nie przeszkadzać innym w lekcjach.

Omówienie: Czy dobrze się bawiliście? Czy trudno było znaleźć fasolki? Jak to zrobił zwycięzca, że znalazł najwięcej? (Czy szukał w różnych miejscach, czy skoncentrował się na wybranym fragmencie sali? Czy działał samodzielnie, czy obserwował innych?)

Wszystko, co zapamiętałem:

Teraz chciałabym, żebyście wypróbowali, jak dobrze posługujecie się swoją pamięcią. Najpierw rozłożę osiem różnych przedmiotów na moim stoliku, ale będę je wkładała pod chustę tak, żebyście nie mogli na razie nic zobaczyć. Za chwilę poproszę was, żebyście podeszli do stolika. Wtedy ja zdejmę chustę i przez 20 sekund (to jest dość krótko – mniej niż pół minuty) będziecie starali się zapamiętać, jakie przedmioty tam się znajdują.

Czy jesteście gotowi? Czy każdy dobrze widzi stolik?

Po zakończeniu ćwiczenia nauczyciel prosi, żeby uczniowie narysowali przedmioty, które zapamiętali.

Trzeba zaznaczyć, że nie mają to być dokładne obrazki, ale raczej „notatki” tak, żeby wiadomo było, co kto zapamiętał.

Omówienie: Czy któreś z przedmiotów było wam łatwiej zapamiętać? Czy staraliście się po prostu zapamiętać, co było na stoliku, jak on wyglądał, czy łączyliście jakoś przedmioty w pamięci, np. o podobnym kolorze albo podobnym zastosowaniu?

c) Faza podsumowująca

Co najbardziej podobało się wam na tych zajęciach?

5. Bibliografia

K. Vopel, Zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Wydawnictwo „Jedność”, 2004.

6. Załączniki

brak

7. Czas trwania lekcji

ok. 45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak