Prawo zabezpieczenia społecznego SSP/WSP
rok akademicki 2018/2019 dr Ariel Przybyłowicz
Ariel.przybylowicz2@uwr.edu.pl
WPAiE, budynek A, pok. 123
System ubezpieczeń społecznych
Ubezpieczenie społeczne stanowi system
zagwarantowanych ustawowo i związanych z pracą świadczeń o charakterze roszczeniowym, pokrywających
potrzeby wywołane przez zdarzenia losowe lub inne zrównane z nimi zdarzenia, spełnianych przez
zobowiązane do tego instytucje oraz finansowanych na zasadzie bezpośredniego lub pośredniego rozłożenia
ciężaru tych świadczeń, w całości lub co najmniej w poważnej mierze na zbiorowość osób do nich
uprawnionych.
W. Szubert, Ubezpieczenie społeczne. Zarys systemu,
Warszawa 1987
Ubezpieczenia społeczne jako instytucja prawna wykazuje silne związki z ubezpieczeniami
gospodarczymi, ale też istotnie się od nich różni.
Przykład – ubezpieczenie społeczne a ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych
Ubezpieczenia społeczne cechuje występowanie:
- składki
- wspólnego funduszu - oznaczonego ryzyka
- szkody
- pokrycia szkody (świadczenia).
W
przypadku techniki ubezpieczeniowej kluczowe znaczenie ma pojęcie ryzyka socjalnego.Ubezpieczenie społeczne, co do zasady nie chroni samego zdarzenia losowego, np. choroby, ale skutki tych zdarzeń w zakresie
zdolności do zdobywania środków utrzymania (aspekt ekonomiczny).
Dopiero te skutki są zdarzeniami ubezpieczeniowymi, czyli zdarzeniami, których zajście powoduje obowiązki po stronie
ubezpieczyciela
(tzw. ryzyko ubezpieczeniowe).
Obecny kształt systemu wynika z reformy
ubezpieczeń społecznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
Prawo ubezpieczenia społecznego nie jest w Polsce skodyfikowane i regulują je następujące ustawy:
1) ustawa z dn. 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tzw. ustawa systemowa)
2) ustawa z dn. 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tzw. ustawa emerytalna)
3) ustawa z dn. 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tzw.
ustawa zasiłkowa)
4) ustawa z dn. 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tzw. ustawa
wypadkowa)
Cztery rodzaje ubezpieczeń – art. 1 ustawy systemowej:
- ubezpieczenie emerytalne - ubezpieczenie rentowe
- ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa - tzw.
chorobowe
- ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych tzw. wypadkowe
Przewidziane w ustawach świadczenia możemy podzielić ze względu na:
1) formę:
a) pieniężne b) w naturze
2) czasu trwania prawa do świadczeń:
a) okresowe - długoterminowe - krótkoterminowe
b) jednorazowe.
Nie jest rodzajem ubezpieczenia społecznego
ubezpieczenie zdrowotne uregulowane w ustawie z dn.
27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
Świadczenia przysługujące z tytułu ryzyk związanych ze stanem zdrowia (chorobą, kalectwem) lub ze śmiercią
ubezpieczonego możemy podzielić z punktu widzenia okoliczności, w jakich doszło do wystąpienia
danego zdarzenia.
Jeśli okoliczności te mają związek z pracą (działalnością zarobkową) ubezpieczonego, świadczenia mają
charakter świadczeń wypadkowych.
W pozostałych sytuacjach są to świadczenia z tzw.
ogólnego stanu zdrowia.
Świadczenia z ubezpieczeń społecznych mają charakter odpłatny i przysługują z tytułu ziszczenia się ryzyka
objętego danym ubezpieczeniem, po spełnieniu wszystkich warunków nabycia prawa
przewidzianych w ustawach.
Zasady konstrukcyjne
systemu ubezpieczenia społecznego
Zasada powszechności
Objęcie obowiązkiem ubezpieczenia osób pozostających w zatrudnieniu i osób których sytuacja faktyczna i prawna
jest analogiczna do sytuacji osób pozostających w
zatrudnieniu, mających stałe źródło dochodu.
Zasada przymusu
Obowiązek objęcia ubezpieczeniem wynika z ustawy (ex lege), jest niezależny od woli jednostki.
Dobrowolne przystąpienie do ubezpieczeń społecznych
ma charakter wyjątkowy.
Zasada automatyzmu
Obowiązek ubezpieczenia powstaje
(automatycznie) z chwilą nawiązania stosunku prawnego, z którym ustawa łączy obowiązek
podlegania ubezpieczeniom społecznym (tzw. tytuł ubezpieczenia).
Zgłoszenie do ubezpieczeń ma jedynie charakter deklaratoryjny.
Wyjątek – dobrowolne podleganie ubezpieczeniom
społecznym
Zasada odpłatności
Wyraża się w odpłatnym charakterze świadczeń związanym z obowiązkiem odprowadzania składek.
Składka jest ceną za przejęcie przez instytucję ubezpieczeniową (ZUS) ryzyka wystąpienia danej
sytuacji życiowej, która objęta jest ochroną.
Zasada równego traktowania
Nie oznacza jednolitego traktowania wszystkich
ubezpieczonych, zróżnicowanie jest dopuszczalne, jeśli jest usprawiedliwione (tzw. dyskryminacja pozytywna).
Normatywny wyraz – art. 2a ustawy systemowej.
Przepis ten stanowi samodzielną podstawę prawną wszczęcia przed sądem sprawy o roszczenia z
ubezpieczenia społecznego z tytułu naruszenia zasady
równego traktowania.
Zasada gwarancji wypłacalności świadczeń
Oznacza, że wypłata świadczeń z ubezpieczeń
społecznych jest ustawowo gwarantowana przez państwo
(art. 2 ust. 3 ustawy systemowej).
Zasada solidarności wspólnoty ryzyka
Zakotwiczona w Konstytucji RP (obowiązek solidarności z innymi), polegająca na wzajemnej pomocy w sytuacjach
narażenia na podobne niebezpieczeństwa.
Charakteryzuje się wyrównanym wkładem, sprawiedliwą kompensacją i odpowiednią proporcją między wkładem a
świadczeniem.
Zasada schematyzmu świadczeń i formalizmu normatywnego
Ściśle określone kryteria nabycia świadczeń i ich wypłaty, bez możliwości stosowania klauzul generalnych czy
indywidualnej oceny, czy dane świadczenie rzeczywiście rekompensuje szkody wynikające ze zrealizowania się
ryzyka w indywidualnym przypadku.
Podmioty wykonujące zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych:
- Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Otwarte Fundusze Emerytalne
- płatnicy składek
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
- państwowa jednostka organizacyjna posiadająca osobowość prawną - działa na podstawie ustawy
- składa się z centrali i terenowych jednostek organizacyjnych (oddziały, inspektoraty),
- posiada własne organy (Prezes, Zarząd, Rada Nadzorcza),
- wykonuje zadania powierzone ustawą systemową oraz określone na podstawie innych ustaw, a także inne zadania zlecone z zakresu
zabezpieczenia społecznego.
Otwarte Fundusze Emerytalne
- tworzone i funkcjonujące w oparciu o ustawę z dn. 28.08.1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych
- posiadają osobowość prawną
- tworzone i zarządzane przez towarzystwa emerytalne
- należą do sektora prywatnoprawnego, choć zarządzają środkami o charakterze publicznoprawnym
- przedmiot działalności: gromadzenie środków pieniężnych
pochodzących ze składki płaconej przez ubezpieczonego (obecnie 2,92% podstawy wymiaru)i ich lokowanie, z przeznaczeniem na wypłatę członkom funduszu emerytury po osiągnięciu przez nich
wieku emerytalnego oraz emerytury częściowej, lub okresowej emerytury kapitałowej.
Płatnik składek
Osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna, na którą przepisy ustawy systemowej lub innych ustaw ubezpieczeniowych
nakładają obowiązki:
- zgłaszania do ubezpieczenia
- comiesięcznego naliczania, pobierania i przekazywania składek do - realizacji prawa do tzw. świadczeń krótkoterminowych.ZUS,
Płatnikowi przysługuje wynagrodzenie z tytułu wykonywania zadań związanych z ustalaniem prawa i wysokości świadczeń z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz ich wypłatą i wynosi ono 0,1% kwoty prawidłowo wypłaconych
świadczeń.