Protokół z Posiedzenia
Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Socjologiczne w dniu 11 września 2020 roku
Posiedzenie zostało przeprowadzone w formie zdalnej (procedura pełna z telekonferencją i głosowaniem zdalnym podczas posiedzenia) w oparciu o zasady zawarte w Zarządzeniu nr 94 Rektora Uniwersytetu Warszawskiego z dnia 12 maja 2020 r. w sprawie zasad prowadzenia posiedzeń organów i podmiotów kolegialnych Uniwersytetu Warszawskiego oraz innych gremiów z wykorzystaniem narzędzi komunikacji elektronicznej.
Za zgodą członkiń i członków Rady przebieg posiedzenia został zarejestrowany na potrzeby sporządzenia protokołu.
Rozpoczęcie obrad
Około godziny 13.00 Przewodnicząca prof. dr hab. Anna Giza-Poleszczuk otworzyła posiedzenie Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Socjologiczne (dalej RND NS) w formie wideokonferencji, a następnie przeszła do sprawdzenia listy obecności. W posiedzeniu uczestniczyło 28 członkiń i członków Rady, w tym 21 pracowniczek i pracowników samodzielnych. Osiągnięto zatem kworum wymagane do podejmowania uchwał (RND NS liczy 37 członkiń i członków, w tym 27 pracowników samodzielnych).
Przewodnicząca powitała również obecnych na posiedzeniu gości zaproszonych w związku z omawianiem spraw dotyczących przewodów doktorskich i postępowań habilitacyjnych: prof. dr. hab. Antoniego Kamińskiego; dr. hab. Wojciecha Kniecia, prof. UMK;
dr. hab. Stanisława Kłopota, prof. UWr; dr. hab. Wojciecha Misztala; dr hab Małgorzatę Bogunię-Borowską, prof. UJ; dr hab. Magdalenę Arczewską; prof. dr hab. Elżbietę Czykwin;
dr. hab. Michała Kowalskiego; dr. hab. Michała Lenartowicza, prof. AWF; dr. hab. Tomasza Maślankę; prof. Pawła Możdżyńskiego; dr hab. Anetę Gawkowską, dr. hab. Michała Łuczewskiego, prof. dr hab. Janusza Muchę oraz dr. hab. Mikołaja Lewickiego.
Za obsługę techniczną narzędzi Google Meet i Ankieter oraz sporządzenie protokołu z posiedzenia odpowiadała pracowniczka Biura Rad Naukowych (dalej BRN) mgr Katarzyna Dombrowicz wspierana przez mgr Aleksandrę Fiałkowską (BRN).
Przyjęcie porządku obrad
Na początku Przewodnicząca zapytała p. Dombrowicz czy RND NS będzie w stanie głosować za pomocą systemu Ankieter, ponieważ od rana notowane są kłopoty z dostępnością do narzędzia. P. Dombrowicz odpowiedziała, że na chwilę obecną problemy ustały, zatem RND NS powinna móc głosować za pomocą systemu. Przewodnicząca podziękowała za informację, ale zanim przeszła do przedstawienia proponowanego porządku obrad, głos zabrał dr hab. Lech Nijakowski, prof. ucz., który zgłosił swoją obecność – nie mógł tego zrobić podczas sprawdzania listy ze względu na problemy z mikrofonem.
Prof. Giza-Poleszczuk poprosiła o odnotowanie tego faktu w protokole.
Następnie przeszła do przedstawienia proponowanego porządku obrad, jednocześnie wnosząc o jego zmianę (w stosunku do porządku przedstawionego 7 dni wcześniej wraz z zaproszeniem). Pierwsza proponowana przez prof. Gizę zmiana polega na dodaniu do porządku punktów:
15. „Uchwała RNDNS w sprawie ustalania kryteriów, które powinni spełniać nauczyciele akademiccy powoływani do Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Socjologiczne przez Rektora Uniwersytetu Warszawskiego”;
14. „Uchwała RNDNS w sprawie wyznaczenia promotora rozprawy doktorskiej mgr Alicji Pałęckiej” (na prośbę prof. Joanny Wawrzyniak).
Kolejna zmiana polega na przesunięciu punktu 5. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Karolinie Wigura stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne na sam początek obrad ze względu na ograniczenia czasowe referującego tę sprawę dr hab. Michała Łuczewskiego wynikające z innych zobowiązań.
Głos zabrała dr Karolina Sztandar-Sztanderska, która zauważyła, że proponowany punkt nr 14 dotyczy sprawy mgr Alicji Palęckiej, a nie mgr Alicji Pałęckiej i poprosiła o skorygowanie błędu. P. Dombrowicz przeprosiła za zaistniałą z jej winy pomyłkę w nazwisku, do czego dołączyła się również prof. Giza-Poleszczuk.
Proponowany porządek obrad po zmianach:
1. Przyjęcie porządku obrad.
2. Informacje Przewodniczącej Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Socjologiczne.
3. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Karolinie Wigura stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab.
Michał Łuczewski);
4. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr. Grzegorzowi Makowskiemu stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Mikołaj Pawlak);
5. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Ilonie Matysiak stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab.
Julia Kubisa);
6. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Marcie Juza stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab.
Wojciech Misztal);
7. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Aleksandrze Herman stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab.
Magdalena Arczewska);
8. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Justynie Salamońskiej stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Michał Kowalski);
9. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr. Marcinowi Darmas stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab.
Tomasz Maślanka);
10. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Ewie Stachowskiej stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab.
Paweł Możdżyński);
11. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Grażynie Szymańskiej- Matusiewicz stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Aleksandra Grzymała-Kazłowska);
12. Uchwała RNDNS w sprawie wyznaczenia promotora rozprawy doktorskiej mgr Weroniki Przecherskiej (referuje dr hab. Renata Włoch);
13. Uchwała RNDNS w sprawie wyznaczenia promotora rozprawy doktorskiej mgr. Mikołaja Przepiórkowskiego (referuje dr hab. Mikołaj Lewicki).
14. Uchwała RNDNS w sprawie wyznaczenia promotora rozprawy doktorskiej mgr Alicji Palęckiej;
15. Uchwała RNDNS w sprawie ustalania kryteriów, które powinni spełniać nauczyciele akademiccy powoływani do Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Socjologiczne przez Rektora Uniwersytetu Warszawskiego.
16. Sprawy różne i wolne wnioski.
Prof. Giza-Poleszczuk zapytała czy ktoś chciałby zgłosić uwagi co do porządku.
Wobec braku zgłoszeń Przewodnicząca zarządziła głosowanie jawne (za pośrednictwem systemu Ankieter) w sprawie przyjęcia porządku obrad posiedzenia RND NS w dniu 11 września br.
Problem z oddaniem głosu ze względu na odmowę uwierzytelnienia danych w systemie CAS zgłosili dr hab. Małgorzata Jacyno i prof. dr hab. Krzysztof Jasiecki.
Przewodnicząca zauważyła, że jest to znany już problem, z którym borykał się podczas ostatnich posiedzeń również prof. dr hab. Jacek Raciborski i raczej trudno będzie go rozwiązać bez pomocy informatyka. Głos zabrał również prof. dr hab. Aleksander Manterys, który poradził skopiować hasło do CAS zapisanego w przeglądarce, z której zgłaszający problem korzystają na co dzień, jeśli zmienili przeglądarkę na Google Chrome w celu uczestnictwa na posiedzeniu, tudzież w ogóle skorzystać ze swojej domyślnej przeglądarki.
P. Dombrowicz zgłosiła chwilową nieobecność ze względu na problemy techniczne z działaniem jej komputera. W tym czasie zastępowała ją jednak p.Fiałkowska, czuwając nad przebiegiem posiedzenia na platformie Google Meet i głosowaniem w systemie Ankieter.
Wobec braku innych zgłoszeń dotyczących problemów z głosowaniem, prof. Giza- Poleszczuk poprosiła o jego zamknięcie w systemie i udostępnienie wyników.
Wyniki:
Liczba osób uprawnionych do głosowania: 37 Kworum: 19
Oddano głosów:
OGÓŁEM WAŻNYCH ZA PRZECIW WSTRZYMUJĄCYCH SIĘ
31 31 30 0 1
Wobec powyższego Przewodnicząca stwierdziła, iż Rada przyjęła porządek obrad posiedzenia.
2. Informacje Przewodniczącej Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Socjologiczne;
Przewodnicząca poinformowała, że ze względu na obszerny porządek obrad obejmujący dziewięć spraw dotyczących nadania stopnia habilitowanego, bardzo prosi sekretarzy komisji habilitacyjnych o zwarte wypowiedzi i sprawne referowanie. Rada miała okazję zapoznać się ze wszelkimi dokumentami dotyczącymi postępowań, więc nie ma większej potrzeby szczegółowego przedstawiania spraw i należy skoncentrować się wyłącznie na najważniejszych kwestiach.
Następnie prof. Giza-Poleszczuk poruszyła problem protokołów komisji habilitacyjnych, które spływają do RND NS, a które przyjmują bardzo różne formy i charakter.
Zwłaszcza istotne jest to, że konkluzje zawarte w protokołach, nie zawsze mają poprawną formę. Przewodnicząca przypomniała, że komisja habilitacyjna nie powinna wnioskować o nadanie stopnia doktora habilitowanego, lecz wysuwa rekomendację do nadania stopnia.
Bywają protokoły, które budzą poważne wątpliwości co do ich poprawności. Prof. Giza- Poleszczuk proponuje, aby ustalono pewien standard dokumentów w trosce o jak najlepszą ich jakość. Jest to jednak pewna sugestia na przyszłość, do przemyślenia przez RND NS.
W protokołach niejednokrotnie pojawiają się wątpliwości co do wymagań związanych z nadaniem stopnia doktora habilitowanego. Zdaniem Przewodniczącej wyraźnie widać swego rodzaju rozdarcie między „starą kulturą habilitacji” a „nową kulturą habilitacji”.
Potrzebna jest dyskusja na temat tego jak powinny być rozumiane poszczególne wymagania, co podyktowane jest dbałością o jak najlepszą jakość osiągnięć habilitacyjnych. Prof. Giza- Poleszczuk, zwracając się do prof. dr hab. Elżbiety Hałas, wyraziła nadzieję, że również Rada Doskonałości Naukowej pochyli się nad tym problemem.
3. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Karolinie Wigura stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Michał Łuczewski);
Wobec braku innych informacji bieżących, którymi Przewodnicząca chciałaby się podzielić z RND NS, prof. Giza-Poleszczuk przeszła do kolejnego punktu w porządku obrad, a mianowicie sprawy nadania stopnia doktora habilitowanego. Początkowo poprosiła o zreferowanie sprawy nadania stopnia doktora habilitowanego dr Grzegorzowi Makowskiemu. Jednakże, jak zauważył dr. hab. Michał Łuczewski, była to pomyłka, gdyż punkt ten został uprzednio zamieniony z punktem dotyczącym sprawy nadania stopnia doktora habilitowanego dr Karolinie Wigurze.
Przewodnicząca przeprosiła za pomyłkę i poprosiła o zreferowanie właściwej sprawy (tj. dotyczącej dr Karoliny Wigury) dr. hab. Michała Łuczewskiego, który pełnił funkcję sekretarza w tym postępowaniu.
Dr hab. Łuczewski referat rozpoczął od informacji, że Komisja Habilitacyjna w postępowaniu habilitacyjnym dr Karoliny Wigury została powołana 9 grudnia 2019 r.
Posiedzenie Komisji Habilitacyjnej odbyło się 21 lipca 2020 r. w formie wideokonferencji, zgodnie z zaleceniami Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Przewodniczącym Komisji Habilitacyjnej był prof. dr hab. Janusz Mucha (Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie).
Recenzentami w postępowaniu byli: prof. dr hab. Marek Ziółkowski (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), dr hab. Dariusz Gawin (Instytut Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie) oraz dr hab. Maciej Gdula (Uniwersytet Warszawski). Członkami Komisji byli prof. dr hab. Anna Śliz (Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie) oraz dr hab.
Lech Nijakowski (Uniwersytet Warszawski). Funkcję sekretarza pełnił referujący tę sprawę dr hab. Michał Łuczewski (Uniwersytet Warszawski).
Komisja Habilitacyjna, wziąwszy pod uwagę osiągnięcie naukowe Habilitantki, aktywność naukową oraz osiągnięcia dydaktyczne i organizacyjne, zwraca się do RND NS z wnioskiem o nadanie stopnia doktora habilitowanego dr Karolinie Wigurze.
Dr hab. Łuczewski podkreślił, że Komisja nie miała żadnych wątpliwości co do spełnienia przez Habilitantkę wymogów stawianych przed kandydatami do stopnia doktora habilitowanego. Uwagi, które się pojawiły, były marginalne. W swoich opiniach Komisja była w zasadzie jednogłośna. Dr hab. Łuczewski odstąpił od przedstawiania życiorysu naukowego Habilitantki, gdyż RND NS mogła się z nim zapoznać w przedstawionej uprzednio dokumentacji.
Jako główne osiągnięcie naukowe dr Wigura przedstawiła monografię pt.: „Wynalazek nowoczesnego serca. Filozoficzne źródła współczesnego myślenia o emocjach” wydaną
w 2019 r. przez Wydawnictwo Naukowe Scholar. Należy przede wszystkim podkreślić, że wszyscy recenzenci bardzo pozytywnie ocenili monografię. Dr hab. Dariusz Gawin zauważył, że stanowi ona istotny wkład w badania nad historią emocji, historią idei, historią filozofii oraz filozofii idei. Habilitantka pokazała, że potrafi samodzielnie wybrać obszar swoich poszukiwań, konsekwentnie je przeprowadzić. Dr hab. Maciej Gdula wysoko ocenił dzieło wskazując szereg jego atutów, od interdyscyplinarności poprzez nawiązanie do warszawskiej szkoły historyków idei aż do uwzględnienia najnowszych osiągnięć w studiach nad przeszłością. Prof. dr hab. Marek Ziółkowski porównał dzieło do literatury zachodniej i stwierdził, że również na tym tle monografia Karoliny Wigury wnosi wiele nowych spostrzeżeń. Uwagi krytyczne recenzentów dotyczyły głównie nieuwzględnienia literatury czy sztuki oraz nadmiernej epickości jej własnej publikacji. Książka ta traktuje o zmianach światopoglądu dotyczącego emocji w historycznym pejzażu obejmującym okres od antyku aż do współczesności i w związku z tym nie jest w stanie się skupić na poszczególnych myślicielach w pogłębiony sposób. Dr hab. Maciej Gdula zauważył np., że autorka nie zrealizowała do końca ekscytującej obietnicy rekonstrukcji współczesnego sposobu myślenia o emocjach i nie powiązała tego ze współczesną polityką i prądami społecznymi. Uwagi te nie miały jednak wpływu na ogólną wysoką ocenę osiągnięcia naukowego.
Pozostały dorobek naukowy Habilitantki został uznany za dobry i dość okazały. Dr Wigura wypracowała sobie w polskiej socjologii pozycję autorytetu w obszarze sprawiedliwości transformacyjnej. Komisję Habilitacyjną rozczarowała jednak niska liczba cytowań, nawet w liberalnej bazie Publish or Perish. Na podstawie Google Scholar indeks Hirscha dr Wigury wynosi zaś tylko 3. Niemniej, członkinie i członkowie Komisji uznali dorobek Habilitantki za znaczny i oryginalny.
W obszarze osiągnięć dydaktycznych i popularyzatorskich dr Wigury należy podkreślić jej wkład w debatę publiczną i rozwój socjologii publicznej. Dorobek promotorski Habilitantki jest skromny i obejmuje tylko dwóch magistrantów i dwóch licencjantów. Komisja uznała jednakże dorobek dydaktyczny i popularyzatorski za wystarczający.
W konkluzji główne osiągnięcie naukowe dr Karoliny Wigury uznano za doniosły i oryginalny wkład w nauki socjologiczne stanowiący podstawę do nadania stopnia doktora habilitowanego. Nad uchwałą KH ws. wystąpienia do RND NS z wnioskiem o nadanie stopnia doktora habilitowanego dr Karolinie Wigurze głosowało 7 osób, za oddano 6 głosów, jedna osoba wstrzymała się, nie było głosów sprzeciwu. Za głosem wstrzymującym się kryła się opinia, że jest to wybitna praca na tle nauk humanistycznych i nauk społecznych, ale być może nie do końca spełnia ścisłe definicje socjologiczne. Dr hab. Łuczewski, kończąc swoją wypowiedź, podkreślił że praca dr Karoliny Wigury była dla Komisji Habilitacyjnej „ucztą humanistyczną starej daty”.
Na posiedzeniu miał być także obecny prof. dr hab. Janusz Mucha, który był przewodniczącym Komisji, lecz nie udało mu się ostatecznie połączyć, o czym poinformował dr hab. Łuczewski. Prof. Giza-Poleszczuk podziękowała dr hab. Łuczewskiemu za zreferowanie sprawy i otworzyła dyskusję. Wobec braku zgłoszeń Przewodnicząca zarządziła głosowania tajne (za pośrednictwem systemu Ankieter) w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Karolinie Wigurze.
Prof. Jasiecki, u którego wystąpiły problemy z głosowaniem, publicznie wyraził poparcie dla kandydatury Habilitantki za pośrednictwem czatu. Problemy z głosowaniem utrzymały się również w wypadku prof. Jacyno.
Wobec braku innych zgłoszeń dotyczących problemów z głosowaniem, Przewodnicząca poprosiła o jego zamknięcie w systemie i udostępnienie wyników.
Wyniki:
Liczba osób uprawnionych do głosowania: 27 Kworum: 14
Oddano głosów:
OGÓŁEM WAŻNYCH ZA PRZECIW WSTRZYMUJĄCYCH SIĘ
22 22 21 0 1
Wobec powyższego Przewodnicząca stwierdziła, iż Rada bezwzględną większością głosów nadała dr Karolinie Wigurze stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne.
4. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr. Grzegorzowi Makowskiemu stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Mikołaj Pawlak);
Przewodnicząca przeszła do omówienia kolejnej sprawy w porządku obrad, a mianowicie nadania stopnia doktora habilitowanego dr. Grzegorzowi Makowskiemu.
O zabranie głosu i krótkie przedstawienie tej sprawy poprosiła dr. hab. Mikołaja Pawlaka, który pełnił funkcję sekretarza Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu.
Dr hab. Pawlak poinformował, że posiedzenie Komisji Habilitacyjnej odbyło się 23 czerwca 2020 r. w formie wideokonferencji, zgodnie z zaleceniami Centralnej Komisji ds.
Stopni i Tytułów. Przewodniczącą Komisji Habilitacyjnej była prof. dr hab. Irena Machaj (Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim). Recenzentami w postępowaniu byli: prof. dr hab. Antoni Z. Kamiński (Instytut Studiów Politycznych PAN w Warszawie), prof. dr hab. Anna Lewicka-Strzałecka (Instytut Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie) oraz dr hab. Kaja Gadowska (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie). Członkami Komisji byli dr hab. Ewa Rokicka (Uniwersytet Łódzki) oraz dr hab. Stanisław Burdziej (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu). Funkcję sekretarza pełnił referujący tę sprawę dr hab. Mikołaj Pawlak (Uniwersytet Warszawski).
Następnie dr hab. Pawlak krótko przedstawił sylwetkę Habilitanta. Dr Grzegorz Makowski jest absolwentem Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych, gdzie w 2001 r. pod kierunkiem prof. dr hab. Jacka Kurczewskiego napisał pracę magisterską, za którą otrzymał nagrodę Floriana Znaniewskiego. Zajmuje się problematyka korupcji i tego dotyczyła jego rozprawa doktorska napisana pod opieką prof. dr hab. Małgorzaty Fuszary.
Dr Makowski jako główne osiągnięcie naukowe wskazał cykl prac pt. „Socjologiczne badania nad jakością życia publicznego, korupcją i polityką antykorupcyjną”, który obejmuje trzynaście publikacji i jedno osiągnięcie wdrożeniowe.
Dr Pawlak podkreślił, że w dyskusji Komisja Habilitacyjna, oprócz faktycznej oceny dorobku Habilitanta, pochylała się nad dwoma zagadnieniami. Pierwsze z nich dotyczyło tego czym jest doskonałość naukowa osiągnięcia, a czym aspekt stosowalności w socjologii.
Drugie zaś tego co jest obiektywne, a co jest konstrukcją społeczną. Ta kwestia pojawiała się zresztą w dociekaniach samego Habilitanta.
Cykl prac przedstawiony przez dr Makowskiego jako główne osiągnięcie habilitacyjne jest różnorodny i obejmuje zarówno artykuły, jak i rozdziały w monografiach oraz osiągnięcie wdrożeniowe. Sam Habilitant wskazał na trzy zakresy tematyczne swoich poszukiwań.
Pierwszy dotyczy aplikacji wyników badań poszukiwania metod i technik badania zjawiska korupcji. Drugi obejmuje ocenę polityk antrykorupcyjnych m.in. przez porównanie rozwiązań
obowiązujących w różnych krajach. Trzeci dotyka specyficznych zjawisk mających wpływ na jakość życia publicznego Dr Makowski najpierw umieszcza zjawisko korupcji w szeregu zjawisk dotyczących jakości życia publicznego, potem mówi o samym zjawisku korupcji, a następnie pokazuje różne sposoby badania korupcji. Jest to o tyle cenne, że zwykle korupcja jest ukrywana przed społeczeństwem, zatem także i badaczom jest trudno do niej dotrzeć.
Komisja Habilitacyjna jako najbardziej interesujący aspekt poszukiwań Habilitanta wskazała wykorzystanie dużych baz danych. Dr Makowski i jego zespół opracowali narzędzie nazywane barometrem ryzyka korupcji. Narzędzie to analizuje dane z Biuletynów Informacji Publicznej (ok. 2 miliony rekordów) i wyszukuje takie zamówienia publiczne, w których została złożona jedna oferta. Dzięki temu nie mierzy faktycznego zjawiska korupcji, ale wskazuje na pewne niebezpieczne obszary, gdzie korupcja może się pojawić. Zdaniem Komisji Habilitacyjnej jest to fascynujące narzędzie, które z jednej strony stanowi ciekawe rozwiązanie metodologiczne, a z drugiej strony ewidentnie służy jakości życia publicznego.
Jest ono powszechnie dostępne w Internecie i każdy może z niego skorzystać. Barometr ryzyka korupcji jest osadzony w konstruktywistycznym podejściu do badania problemów społecznych i teorii socjologicznej.
Za podobnie ciekawe Komisja Habilitacyjna uznała badania dr Makowskiego dotyczące radnych samorządowych, w których porównywał bazy danych z ich oświadczeniami majątkowymi. Jest to baza znacznie mniejsza, ale wciąż obszerna, obejmująca blisko dziewięć tysięcy oświadczeń. Może ona służyć znajdowaniu śladów nie tyle korupcji, co zakorzenienia w układach, które mogą korupcji sprzyjać.
Recenzja osiągnięcia dokonana przez prof. Antoniego Kamińskiego była negatywna, dwie pozostałe były pozytywne. Prof. Kamiński zarzucił Habilitantowi powierzchowność, skakanie po tematach, brak głębi i odpowiedniego jego zdaniem zanurzenia w teorii. Pojawiła się także wątpliwość co do tego czy te prace rzeczywiście stanowią jednorodny cykl, czy to nie jest po prostu trzynaście prac, które dotyczą podobnej problematyki. Pozostałe recenzentki oraz członkowie Komisji w swoich ocenach wyrazili daleko bardziej pozytywną ocenę osiągnięcia. Często niezwykle trudno oceniać jest cykl publikacji, sam Autor z pewnością nie rozpoczynał ich pisania ponad dekadę temu z myślą, że będą cyklem. W ostatecznym rozrachunku Komisja Habilitacyjna uznała jednak, że prace dr. Makowskiego stanowią spójną całość. Niemniej, jako wadę osiągnięcia wskazano różnorodny sposób publikowania prac. Nie ma tam bowiem zbyt wielu artykułów w stricte naukowych czasopismach. Należy jednak zaznaczyć, że część prac opublikowano w bardzo cennych wydawnictwach, do których dostęp nie jest szczególnie łatwy. Zwrócono uwagę, że osiągnięcie dr Makowskiego jest efektem prac zespołów badawczych, którymi Habilitant zwykle kierował.
W momencie, w którym Habilitant składał wniosek (tj. kwiecień 2019 r.) w bazie Google Scholar miał trzysta pięćdziesiąt cytowań, na chwilę obecną (tj. wrzesień 2020 r.) jest ich już niemal pięćset. W ramach pracy organizacyjnej dr Makowski brał udział w dużej liczbie projektów badawczych. Pracę dydaktyczną początkowo prowadził w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych, gdzie był adiunktem w latach 2006-2008, następnie pracował w Collegium Citvitas, gdzie wypromował łącznie trzydzieści prac magisterskich i licencjackich. Od kilku miesięcy dr Makowski pracuje w Szkole Głównej Handlowej w Instytucie Filozofii, Socjologii i Socjologii Ekonomicznej. Na dorobek naukowy Habilitanta (poza głównym osiągnięciem) składa się czterdzieści pięć różnych publikacji – część z nich to ekspertyzy i raporty.
Komisja Habilitacyjna nie miała wątpliwości co do spełniania przez kandydata wszelkich warunków nadania stopnia doktora habilitowanego i podjęła uchwałę, w której rekomenduje RND NS nadanie stopnia doktora habilitowanego dr Makowskiemu. Za
podjęciem uchwały głosowało 6 osób, jedna się wstrzymała, nie było głosu sprzeciwu. Należy podkreślić, że choć prof. Kamiński przedstawił negatywną recenzję dorobku kandydata, to nie przełożyła się ona na głos przeciwko nadaniu dr Makowskiemu stopnia doktora habilitowanego.
Na posiedzeniu miał być także obecny prof. dr hab. Antoni Kamiński, który był recenzentem w tym postępowaniu, lecz nie udało mu się ostatecznie połączyć. Prof. Giza- Poleszczuk podziękowała dr hab. Pawlakowi za zreferowanie sprawy i otworzyła dyskusję.
Głos zabrała prof. Elżbieta Hałas, która odniosła się do kwestii cyklu publikacji powiązanych tematycznie. Podkreśliła, że recenzja prof. Kamińskiego jest bardzo wnikliwa, a zarzut przez niego postawiony bardzo poważny. Dotyczy on bowiem zarówno aspektu merytorycznego, jak i formalnego, tzn. ustawowego wymogu przedstawienia powiązanego tematycznie cyklu publikacji, który to cykl ma być formą równoważną w stosunku do monografii. Oczekiwania w obu wypadkach są jednakowe – powinien być postawiony konkretny problem i konkretne kroki do jego rozwiązania. Dr hab. Pawlak powiedział, że trudno było kilka lat temu przewidywać, że będą to publikacje przedstawiane jako podstawa uzyskania stopnia naukowego doktora habilitowanego. Zdaniem prof. Hałas to nie jest dobry argument, ponieważ wskazuje na to, że bierze się pod uwagę możliwość przedstawienia cyklu jako osiągnięcia bez zastanowienia czy spełnia on wymogi ustawowe. Prof. Kamiński nie tylko wskazał na słabości merytoryczne, ale także na to, że osiągnięciu brakuje podstawy teoretycznej – m.in. nie została omówiona teoria państwa, która jest niezwykle ważna w kontekście tematyki podejmowanej przez Habilitanta. Prof. Hałas zauważyła także, że w jej odczuciu sam Habilitant nie do końca był pewien czy jego prace stanowią jeden cykl, ponieważ wielokrotnie w swojej dokumentacji pisze, że przedstawia publikacje pod roboczym tytułem. „Roboczy” tytuł oznacza, że ma on charakter wstępny, prowizoryczny, niedokończony. Stąd też zdaniem prof. Hałas sprawa ta nie jest lekkiej wagi.
Prof. Giza-Poleszczuk podziękowała za zabranie głosu i przyznała, że faktycznie recenzja prof. Kamińskiego jest bardzo wnikliwa. Przypomniała jednakże, że wstrzymał się on od głosu, a nie zagłosował przeciwko nadaniu stopnia doktora habilitowanego dr.
Makowskiemu. Przewodnicząca zapytała czy ktoś jeszcze chciałby wypowiedzieć się w tej sprawie.
Zgłosiła się dr hab. Barbara Lewenstein, zdaniem której prof. Hałas poruszyła bardzo ważny problem cyklu publikacyjnego, który nie jest dobrze zdefiniowany ustawowo. Stąd też mogą powstawać pewne nieporozumienia dotyczące tego czym on w istocie jest. Sami autorzy nie do końca wiedzą co tak naprawdę może być uznane za cykl, a co nie. W opinii dr hab. Lewenstein, która również miała podobne wątpliwości podczas składania wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego, stawianie zarzutu o to, że przedstawione osiągnięcie nie stanowi cyklu, nie do końca jest w porządku wobec litery prawa. Prof.
Lewenstain podniosła, że komisja RND NS, która zajmuje się kryteriami habilitacyjnymi, powinna pochylić się nad tym problemem. Na chwilę obecną nie przyjęto bowiem żadnych regulacji dotyczących tego czym powinien być cykl publikacji.
Następnie głos zabrał prof. dr hab. Krzysztof Jasiecki, który kontynuował wątek cyklu publikacyjnego. Zdaniem profesora, uwagi te powtarzają się dość często podczas prac różnych Komisji Habilitacyjnych. Jeśli chcemy dbać o wysoki poziom merytoryczny osiągnięć habilitacyjnych, należy doprecyzować kryteria, jakie powinien spełniać cykl publikacji. Jest to konieczne, aby w przyszłości uniknąć podobnych jak w wypadku sprawy dr. Makowskiego wątpliwości. W omawianym przypadku należy jednak brać pod uwagę, że Habilitant pracował przez dłuższy czas pracował nie tylko w środowisku ściśle akademickim, ale także poza nim – m.in. w Fundacji im. Batorego. Dr Makowski niewątpliwie jest jednym z pionierów badań nad korupcją. Prof. Jasiecki podkreślił, że pojawia się tutaj kontekst szerszej dyskusji związanej z problemem nauk stosowanych i wartości implementacji różnych koncepcji. Innym
punktem tej dyskusji nieco odmienny sposób funkcjonowania nauki współcześnie. Dr Makowski jest przykładem naukowca, który działa nie tylko w świecie naukowym, ale także na jego obrzeżach. Jego rola w tym zakresie była niezwykle istotna, ponieważ problematyka korupcji nie była przez dłuższy czas w Polsce w ogóle podnoszona. Należy zaznaczyć, że znaczenie tego zagadnienia nie słabnie, a wręcz przeciwnie – rośnie ze względu na kierunek przemian ustrojowych. Niezwykle ważne jest, aby osoby prowadzące badania w tym zakresie i opracowujące nowe narzędzia zyskiwały również wsparcie środowiska akademickiego.
Prof. Jasiecki podkreślił, że niezależnie od ocen stricte naukowych, należy brać pod uwagę kontekst działalności w sferze publicznej, zwłaszcza w obszarach, które często są bardzo konfliktogenne.
Dr hab. Barbara Lewenstain, jak i prof. Barbara Fatyga za pośrednictwem czatu gorąco poparły głos prof. Jasieckiego.
Następnie głos zabrał referujący tę sprawę dr hab. Pawlak, który odniósł się krótko do głosów przedmówczyń i przedmówcy. Zaznaczył, że Komisja Habilitacyjna w dyskusji pochyliła się nad kwestią pogodzenia pracy naukowej z działalnością w sferze publicznej. Osoba, która próbuje działać na obu tych polach zawsze jest postawiona w sytuacji, w której łatwo można ją skrytykować bądź za coś ukarać. Działając w ten sposób trudniej jest także zaplanować cykl, ponieważ praca naukowca w takim wypadku polega na odpowiedzi na bieżące pytania, które się pojawiają, a które nie zawsze będą ze sobą bardzo ściśle powiązane. Dr hab. Pawlak podkreślił, że Komisja Habilitacyjna uznała ostatecznie, że publikacje przedstawione przez dr. Makowskiego stanowią jeden cykl w którym można zaobserwować pewną spójność tematyczną.
Wobec braku innych zgłoszeń Przewodnicząca zarządziła głosowania tajne (za pośrednictwem systemu Ankieter) w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr.
Grzegorzowi Makowskiemu. Prof. Jasiecki i dr hab. Jacyno za pośrednictwem czatu wyrazili gorące poparcie kandydatury dr. Grzegorza Makowskiego do nadania stopnia doktora habilitowanego. Wobec braku innych zgłoszeń dotyczących problemów z głosowaniem, Przewodnicząca poprosiła o jego zamknięcie w systemie i udostępnienie wyników.
Wyniki:
Liczba osób uprawnionych do głosowania: 27 Kworum: 14
Oddano głosów:
OGÓŁEM WAŻNYCH ZA PRZECIW WSTRZYMUJĄCYCH SIĘ
23 23 18 1 4
Wobec powyższego Przewodnicząca stwierdziła, iż Rada bezwzględną większością głosów nadała dr. Grzegorzowi Makowskiemu stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne.
5. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Ilonie Matysiak stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Julia Kubisa);
Przewodnicząca przeszła do omówienia kolejnej sprawy w porządku obrad, a mianowicie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Ilonie Matysiak. O zabranie głosu i krótkie przedstawienie tej sprawy poprosiła dr hab. Julię Kubisę, która pełniła funkcję pani sekretarz Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu.
Dr hab. Kubisa poinformowała, że posiedzenie Komisji Habilitacyjnej odbyło się 19 czerwca 2020 r. w formie wideokonferencji, zgodnie z zaleceniami Centralnej Komisji ds.
Stopni i Tytułów. Przewodniczącą Komisji Habilitacyjnej była prof. dr hab. Irena Machaj (Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim). Recenzentami w postępowaniu byli: dr hab. Wojciech Knieć (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu), dr hab. Tomasz Drabowicz (Uniwersytet Łódzki) oraz dr hab. Sławomir Mandes (Uniwersytet Warszawski). Członkami Komisji byli dr hab. Stanisław Kłopot (Uniwersytet Wrocławski) oraz dr hab. Mikołaj Jasiński (Uniwersytet Warszawski). Funkcję pani sekretarz pełniła referująca tę sprawę dr hab. Julia Kubisa (Uniwersytet Warszawski).
Dr hab. Kubisa rozpoczęła referat od krótkiej prezentacji sylwetki Habilitantki. Dr Ilona Matysiak jest absolwentką Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 2005 r.
obroniła tytuł magistra, a w 2012 r. stopień doktora. Od 2012 r. pracuje w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Współpracuje również w projektach badawczych z Instytutem Studiów Społecznych im. prof. Roberta Zajonca.
Dr Matysiak jako główne osiągnięcie przedstawiła monografię pt.: „Młodzi i wykształceni w procesie przemian polskiej wsi” opublikowaną przez Wydawnictwo Naukowe Scholar w 2019 r. Publikacja prezentuje wyniki szeroko zakrojonego badania opierającego się na triangulacji metodologicznej. Habilitantka przeprowadziła badanie ilościowe na reprezentatywnej grupie mieszkańców obszarów wiejskich i jakościowe wywiady z dziewięćdziesięcioma dwoma osobami w dziesięciu celowo wybranych gminach oraz dwadzieścia cztery wywiady z kluczowymi informatorami. Badanie to było rozległe i rzetelnie przeprowadzone. Podmiotem zainteresowań Habilitantki są mieszkańcy wsi, którzy decydują się na uzyskanie wykształcenia wyższego. Jej pytania koncentrują się wokół wyborów edukacyjnych młodych mieszkańców wsi, ich motywacji do zamieszkania na wsi, a także charakterze ich pracy zawodowej i działalności na rzecz społeczności lokalnej. Ramą teoretyczną, którą Habilitantka przyjęła, jest koncepcja kapitału społecznego Pierre’a Bourdieu. W publikacji można także odnaleźć bardzo szerokie omówienie stanu współczesnych badań nt. życia wiejskiego i osób z wyższym wykształceniem zamieszkujących małe miejscowości. Habilitantka wyniki swoich badań ustawia w kontekście literatury międzynarodowej dotyczącej tej tematyki. Dalej dr hab. Kubisa przeszła do omówienia wniosków, jakie Habilitantka wyciąga ze swoich badań, a które zawarte zostały w monografii.
Głos zabrała Przewodnicząca, która ze względu na ograniczenia czasowe poprosiła dr Kubisę o przejście do zreferowania obrad Komisji Habilitacyjnej.
Dr hab. Kubisa podkreśliła, że aspekt empiryczny pracy Habilitantki spotkał się z uznaniem wszystkich członków Komisji Habilitacyjnej. Prof. Sławomir Mandes w swojej recenzji zaznaczył, że jest to pierwsze tak szerokie omówienie zagadnienia wyborów edukacyjnych i postaw mieszkańców wsi po wejściu Polski do Unii Europejskiej. Monografia dr Matysiak jest ciekawa nie tylko z perspektywy socjologii wsi, ale także z perspektywy socjologii edukacji czy socjologii pracy. Doceniono triangulację metodologiczną oraz to, że praca jest osadzona w literaturze przedmiotu, nawiązując z nią jednocześnie dialog.
Pozostały dorobek Habilitantki został oceniony bardzo pozytywnie. Obejmuje on dziewięć artykułów, osiemnaście rozdziałów w pracach zbiorowych oraz trzydzieści jeden referatów na konferencjach (w tym dwadzieścia sześć na konferencjach międzynarodowych).
Dr Matysiak jest bardzo aktywną naukowczynią, trzykrotnie kierowała grantami – Sonatą
NCN-u, grantem Fulbrighta i grantem MNiSW. Wielokrotnie pracowała także w grantach jako wykonawczyni. Jest również osobą aktywną dydaktycznie. Ponadto odbyła sześć staży zagranicznych (w tym jeden w ramach grantu Fulbrighta).
Komisja Habilitacyjna nie wyraziła wątpliwości co do spełnienia przez dr Ilonę Matysiak wszelkich warunków kwalifikujących do nadania stopnia doktora habilitowanego.
W głosowaniu nad podjęciem uchwały w sprawie rekomendacji dr Ilony Matysiak do nadania stopnia doktora habilitowanego wzięło udział 7 osób, wszystkie głosy oddano za, nie było głosów sprzeciwu ani wstrzymujących się.
Przewodnicząca podziękowała dr hab. Kubisie za zreferowanie sprawy i poinformowała, że na posiedzeniu obecny jest także prof. Stanisław Kłopot, który był recenzentem w tym postępowaniu, jednocześnie oddając mu głos.
Prof. Kłopot wypowiedź swoją rozpoczął od podkreślenia, że docenia wszystkie osiągnięcia zaprezentowane przez Habilitantkę poza samą monografią stanowiącą główne osiągnięcie. W jego ocenie jest to zła praca, w której nie ma teorii, ale co gorsza nie ma też empirii. Czytając rozprawę habilitacyjną człowiek musi się czegoś dowiedzieć. Tymczasem z pracy dr Matysiak można się dowiedzieć niewiele, ponieważ stanowi ona powierzchowny komentarz do zastanej literatury. Wprawdzie bardzo erudycyjny, ale wskazuje jedynie na liczbę przeczytanych przez Habilitantkę prac i na to, że lektura ta nie zawsze była precyzyjna.
Na polu empirii nie zaprezentowano żadnego narzędzia i tak naprawdę nie wiadomo o co Habilitantka pytała ani w wywiadach jakościowych ani w badaniach ilościowych. Zdaniem prof. Kłopota analiza ilościowa jest delikatnie mówiąc kiepska, ponieważ nawet przy wysublimowanych statystykach, trzeba wiedzieć co się liczy i po co. Prof. Kłopot nie zgadza się z pozostałymi członkami Komisji Habilitacyjnej co do tego, że Habilitantka oparła swoje badania na teorii kapitału kulturowego. Każdy kto zna Bourdieu wie, że sama kategoria wąsko rozumiana jest pusta, jeśli nie ma habitusu, jeśli nie ma pola, jeśli nie ma gry w polu.
Zdaniem prof. Kłopota Habilitantka zdefiniowała jedynie kapitał kulturowy, ale w empirycznej części pracy nie odnosi się do niego. Niemniej prof. Kłopot zagłosował za rekomendacją dr Matysiak do nadania stopnia doktora habilitowanego, ponieważ w jego ocenie jest ona osobą bardzo aktywną naukową i świadomie budującą swoją karierę. Z tego też powodu zasługuje na pozytywną rekomendację. Prof. Kłopot odniósł się również krótko do wcześniejszej dyskusji nt. cyklu publikacji, stwierdzając, że chociaż trudno jest określić co jest cyklem, to lepiej jest opublikować cykl artykułów, niż kiepską monografię.
Przewodnicząca dodała, że faktycznie w recenzjach i protokole pojawia się uwaga o niewystarczających informacjach nt. przeprowadzonych badań.
Wobec braku innych zgłoszeń Przewodnicząca zamknęła dyskusję i zarządziła głosowania tajne (za pośrednictwem systemu Ankieter) w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Ilonie Matysiak. Dr hab. Jacyno i prof. Jasiecki za pośrednictwem czatu wyrazili poparcie dla kandydatury dr Ilony Matysiak do nadania stopnia doktora habilitowanego. Wobec braku innych zgłoszeń dotyczących problemów z głosowaniem, Przewodnicząca poprosiła o jego zamknięcie w systemie i udostępnienie wyników.
Wyniki:
Liczba osób uprawnionych do głosowania: 27 Kworum: 14
Oddano głosów:
OGÓŁEM WAŻNYCH ZA PRZECIW WSTRZYMUJĄCYCH SIĘ
22 22 16 2 4
Wobec powyższego Przewodnicząca stwierdziła, iż Rada bezwzględną większością głosów nadała dr Ilonie Matysiak stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne.
6. Uchwała RNDNS w sprawie nadania lub odmowy nadania dr Marcie Juza stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne (referuje dr hab. Wojciech Misztal);
Przewodnicząca przeszła do omówienia kolejnej sprawy w porządku obrad, a mianowicie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Marcie Juzie. O zabranie głosu i krótkie przedstawienie tej sprawy poprosiła dr. hab. Wojciecha Misztala, który pełnił funkcję sekretarza Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu.
Dr hab. Misztal poinformował, że posiedzenie Komisji Habilitacyjnej odbyło się 20 maja 2020 r. w formie wideokonferencji, zgodnie z zaleceniami Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Przewodniczącą Komisji Habilitacyjnej była prof. dr hab. Irena Machaj (Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim). Recenzentami w postępowaniu byli: prof.
dr hab. Mirosława Marody (Uniwersytet Warszawski), prof. dr hab. Dariusz Jemielniak (Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie) oraz dr hab. Mirosław Filiciak (SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie). Członkiniami Komisji były dr hab.
Małgorzata Bogunia-Borowska (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie) oraz dr hab. Marta Olcoń-Kubicka (Instytut Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie). Funkcję sekretarza pełnił referujący tę sprawę dr hab. Wojciech Misztal (Uniwersytet Warszawski).
Biorąc pod uwagę osiągnięcia Habilitantki, recenzje oraz opinie przedstawione przez członków Komisji Habilitacyjnej, a także dyskusję podczas obrad, Komisja podjęła uchwałę o odmowie nadania dr Marcie Juzie stopnia naukowego doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne. Wynik głosowania Komisji nad uchwałą w sprawie wyrażenia opinii w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego przedstawia się następująco: za nadaniem głosowały 3 osoby, przeciw nadaniu 4 osoby, 0 osób wstrzymało się. Głosowanie miało charakter jawny, Habilitantka nie wnioskowała o jego utajnienie.
Jako główne osiągnięcie naukowe stanowiące podstawę do nadania stopnia doktora habilitowanego dr Marta Juza przedstawiła monografię pt.:”Między wolnością a nadzorem.
Internet w zmieniającym się społeczeństwie” wydaną w 2019 r. przez Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Dr hab. Misztal poinformował, że jedna z recenzji kończyła się negatywną konkluzją, pozostałe recenzje i opinie miały charakter pozytywny. Następnie dr hab. Misztal odczytał konkluzje zawarte w kolejnych recenzjach.
Konkluzja w recenzji prof. Mirosławy Marody: „Po zapoznaniu się z monografią stanowiącą główne osiągnięcie naukowe oraz pozostałym dorobkiem naukowym, dydaktycznym i organizacyjnym dr Juzy, stwierdzam, że nie spełnia on warunków Art. 16 . Ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym z dn. 14 marca 2003 r. Choć zarówno jej monografia, jak i publikacje świadczą o szerokiej znajomości literatury to ze względu na liczne braki warsztatowe mogą być rozpatrywane co najwyżej jako przejaw działalności
popularyzatorskiej niż stricte naukowej. Tym samym, nie widzę wystarczających podstaw, by poprzeć wniosek dr Marty Juzy o nadanie jej stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne.”.
Konkluzja w recenzji prof. Mirosława Filiciaka: „«Między wolnością a nadzorem»
oceniam jako wartościową książkę, dowodzącą naukowej samodzielności dr Juzy.
W związku z powyższym, wobec pozytywnej oceny całości dorobku Habilitantki i więcej niż pozytywnej oceny jej książki habilitacyjnej, wnoszę o nadanie dr Marcie Juzie stopnia doktora habilitowanego w dyscyplinie socjologia.”.
Konkluzja w recenzji prof. Dariusza Jemielniaka: „Biorąc pod uwagę łącznie istotną aktywność naukową, dorobek publikacyjny, przedstawione osiągnięcie naukowe, funkcjonowanie w dyskursie naukowym, a także pozostałą działalność, uważam wniosek dr Marty Juzy o nadanie jej stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk społecznych w dziedzinie socjologii za zasadny.”.
Podobne w wymowie były konkluzje sformułowane w opiniach pozostałych członków Komisji Habilitacyjnej. Jednakże, w dyskusji podczas posiedzenia, część członków zmieniła zdanie w sprawie poparcia wniosku dr Marty Juzy o nadanie stopnia doktora habilitowanego.
W związku z tym Komisja podjęła uchwałę o wystąpieniu do Rady Naukowej Dyscypliny z wnioskiem o odmowie nadania dr Marcie Juzie stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki socjologiczne. Komisja w wyniku przeprowadzonej debaty i głosowania opowiedziała się za odmową i taką też opinię przedkłada RND NS.
Następnie dr hab. Misztal zreferował krótko przebieg dyskusji podczas posiedzenia Komisji Habilitacyjnej. Jego zdaniem głosem, który zaważył nad przebiegiem obrad była recenzja i opinia, którą przedstawiła prof. Mirosławy Marody. Zauważyła ona, że „w kilku pracach z jakimi miała do czynienia napotkała zastosowanie zabiegu, który polega na umieszczeniu nazwiska cytowanego autora na początku wypowiedzi a następnie lekkiej modyfikacji treści przytaczanego tekstu. Jest to «niby cytat», «niby omówienie», które jest nie do wychwycenia przez system antyplagiatowy. Może to jedynie zrobić autor, który napotka na fragment swojego tekstu użytego w taki właśnie sposób w innym opracowaniu naukowym” (fragment odczytany z protokołu posiedzenia Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu). Prof. Marody podała trzy przykłady dokonania takiego zabiegu przez dr Juzę, a jednocześnie „wykazała daleko idącą rozbieżność pomiędzy myślą autora cytowanego tekstu (w tym wypadku I. Berlina) a interpretacją Autorki, mylącej stan faktyczny starożytnego niewolnika z subiektywną oceną sytuacji psychicznej osoby czującej zniewolenie, co jest niezgodne z intencjami cytowanego autora” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).
„Prof. Bogunia-Borowska zauważyła, że omawiana publikacja nie przeszła w sposób należyty przez ważny etap recenzji wydawniczych, które pomogłyby wyeliminować jakieś błędy czy dostarczyć sugestii” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).” Dr hab. Misztal poinformował, że recenzję wydawniczą monografii sporządzili prof. dr hab. Janusz Mucha i dr hab. prof. SWPS Kazimierz Krzysztofek.
Recenzent prof. Mirosław Filiciak ”utrzymał pozytywną ocenę dokonania habilitacyjnego a jednocześnie zwrócił uwagę, że w wypadku książki dr Juzy występuje poważny problem dotyczący rzetelności naukowej. Dlatego warto by było, aby komisja rozstrzygnęła swoje stanowisko, gdyż jest to zarzut dyskwalifikujący Habilitantkę i rozstrzygający o kształcie głosowania. Uznał tę kwestię za kluczową” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).
Podobnie prof. Jemielniak, który popierając stanowisko prof. Filiciaka nadmienił, że
„uważa książkę Habilitantki za spełniającą wymogi minimalne. Zarzut sformułowany przez prof. Marody uznał za dyskwalifikujący przyznając, że pozytywnym zjawiskiem jest to, iż w prowadzonej dyskusji nie wszyscy członkowie komisji mają podobną opinię o skali tego
zjawiska […] Publikację uznał za wystarczającą aczkolwiek nie-wybitną, jednakże jak stwierdził, mamy tu do czynienia z «problemem zatrutego jabłka» tzn. wkład w naukę został nieodwołalnie zatruty przez to, że nie jest to w całości i w każdym zdaniu wkład oryginalny i autorski” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).
Prof. Marody dodała, że „nie uważa tego «zabiegu» dokonanego na jej tekście za mało ważny. Podkreśliła, że nie był to zabieg jednorazowy, gdyż podobne nadużycie stwierdziła jeszcze w co najmniej dwóch przypadkach w stosunku do innych autorów. To wszystko składa się na bardzo poważny zarzut nierzetelności. Jak zaznaczyła nie jest w stanie przeprowadzić pogłębionych analiz dotyczących sposobu parafrazowania na całym tekście książki. Jest to zajęcie zbyt czasochłonne i pracochłonne” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).
Prof. Jemielniak zadał wówczas pytanie, „czy wg przekonania Pani Prof. Marody książka i dorobek nie spełniają wymogów habilitacyjnych oraz czy występek jest na tyle poważny, że powinien być powodem głosowania negatywnego? Profesor Marody udzieliła odpowiedzi potwierdzającej na obydwa pytania prof. Jemielniaka” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).
Pozostały dorobek Habilitantki został oceniony w większości pozytywnie – z wyjątkiem prof. Marody.
Na zakończenie dyskusji podczas posiedzenia Komisji Habilitacyjnej „prof. Marody przypomniała, że w swojej recenzji podała odpowiednie strony z książki, gdzie mamy do czynienia z przykładem podobnego wykorzystania autorów innych niż jej własne tekstów.
Podkreśliła, że mamy do czynienia z przypadkiem wielokrotnego stosowania quasi parafrazy, ale stara się unikać terminu «plagiat» jako trudnego do udowodnienia. Wtórność tej pracy związana jest nie tylko z techniką pisania, ale również z faktem, że ta praca nie zawiera poglądów Autorki z wyjątkiem wyrażanego wielokrotnie jej credo, że Internet z narzędzia wolności zmienił się w narzędzie nadzoru. To credo nie ma charakteru naukowej hipotezy, ponieważ musiałaby być ona udowodniana na innym poziomie niż to Autorka próbowała zrobić w «przyszywanym» rozdziale empirycznym. Podkreśliła, że komisja ma w chwili obecnej do dyspozycji również fakty, które ustaliła będąc w roli recenzentki. W czasie dyskusji na posiedzeniu komisji część osób przewartościowała swoją opinię i ocenę dorobku naukowego Habilitantki. Wyraziło się to w głosowaniu, w którym większość członków komisji stwierdziła, że w zakresie kryteriów wymienionych w rozporządzeniu MNiSW z dn. 1 września 2011 r. aktywność Habilitantki nie spełnia wymogów art. 18 ust. 2 ustawy” (fragment odczytany z uchwały Komisji Habilitacyjnej w tym postępowaniu).
Na tym dr hab. Misztal zakończył swoją wypowiedź.
Przewodnicząca podziękowała dr. hab. Misztalowi za zreferowanie sprawy i otworzyła dyskusję.
Jako pierwsza głos zabrała prof. Małgorzata Bogunia-Borowska, która podkreśliła, że przypadek dr Juzy jest bardzo trudny. Osobiście uważa, że jeden czy dwa przykłady wskazane przez prof. Marody nie są wystarczającym dowodem na niesamodzielność pracy Habilitantki, zwłaszcza biorąc pod uwagę objętość monografii.
Prof. Giza-Poleszczuk zadała pytanie o to jak liczne w zasadzie były przypadki „quasi parafrazy”. Dr hab. Misztal odpowiedział, że w trakcie dyskusji podczas posiedzenia Komisji Habilitacyjnej zauważono, że właściwie są one nie do wytropienia. Tak naprawdę może je wychwycić jedynie autor cytowanych tekstów. Stąd też pozytywne recenzje monografii – inni recenzenci nie dostrzegli „quasi parafraz” i nie wnosili zastrzeżeń. Prof.
Marody wskazała jedynie dwa przykłady, ponieważ wyszukiwanie większej ilości jest zajęciem zbyt czasochłonnym.
Przewodnicząca zapytała czy nazwisko autora było wskazane przy fragmentach zawierających parafrazę.
Dr hab. Misztal potwierdził i dodał, że prof. Marody wskazywała, że parafrazy zmieniały sens oryginalnej wypowiedzi autora.
Prof. Giza-Poleszczuk przyjęła odpowiedź i zachęciła do zadawania dalszych pytań.
Następnie głos zabrał dr hab. Dominik Batorski, który na początku zaznaczył, że praca Habilitantki jest mu znana – nie czytał jej wprawdzie w całości, ale miał okazję zapoznać się z obszernymi jej fragmentami. Dr hab. Batorski czytając dokumentację dotyczącą postępowania dr Juzy, odniósł wrażenie, że kluczowa była kwestia „quasi parafazy”.
Przykłady, które przytoczyła prof. Marody nie pozwalają na wystarczająco rzetelną ocenę zarzutu. Trudno jest się zorientować ile takich przypadków faktycznie występuje w pracy.
Prof. Jemielniak określił całą sytuację mianem „problemu zatrutego jabłka”. Dr hab. Batorski chciałby się dowiedzieć jak przebiegała dyskusja, tzn. czy faktycznie Komisja Habilitacyjna oparła się głównie na zdaniu prof. Marody czy pojawiły się także inne zarzuty.
Dr hab. Misztal podkreślił, że protokół z posiedzenia Komisji Habilitacyjnej bardzo dokładnie, a wręcz dosłownie oddaje przebieg dyskusji. Rzeczywiście, w trakcie dyskusji, została sformułowana opinia o tzw. zatrutym jabłku – pewnego rodzaju skażeniu, zatruciu, nieetycznym postępowaniu w nauce. Ten problem jest bardzo delikatny i trudny do rozstrzygnięcia. Dr hab. Misztal odnosi wrażenie, że recenzenci zmienili zdanie właśnie ze względu na manierę formułowania parafraz przez dr Juzę – to był kluczowy problem, który zdominował atmosferę obrad Komisji Habilitacyjnej.
Następnie głos zabrał prof. Aleksander Manterys, który wyrażając swoją opinię, chciał jednocześnie nawiązać do wypowiedzi dr hab. Batorskiego. Jeśli powstaje zarzut, to należy go zweryfikować – jest to podstawa. Nie zostało wykazane, że mamy do czynienia z nierzetelnym wykorzystaniem tekstów, czy to w postaci cytatu czy parafrazy. Inną kwestią jest tutaj interpretacja myśli innego badacza. Nierzadko autorzy cytują nieudolnie, ponieważ nie do końca rozumieją cytowany tekst. To jednak można poddać krytyce, niekoniecznie zarzucając komuś nierzetelność naukową. Słowo nierzetelność jest w tym wypadku zresztą użyte eufemistycznie, ponieważ tak naprawdę chodzi o fundamentalny zarzut nieuczciwości naukowej. Jeżeli ktoś ma wątpliwości, to powinny one zostać zweryfikowane, bez względu na to czy jest to czynność żmudna. Nie trzeba robić tego strona po stronie, wystarczy znaleźć kilka spektakularnych przykładów na to, że mamy do czynienia z nieuczciwością. Ten zarzut nie został w przypadku dr Juzy potwierdzony. Został „potwierdzony” przez wyrażenie opinii, że zapewne tak jest. To jednak stanowi domniemanie, sam zarzut nie został w żaden sposób zweryfikowany. Jak można oceniać pracę na podstawie niesprawdzonego zarzutu? Jeżeli ta praca faktycznie została przygotowana w nieuczciwy sposób, to powinna być odrzucona z przyczyn formalnych. Z perspektywy oceny merytorycznej, większość recenzentów i członków Komisji Habilitacyjnej uznała, że spełnia ona minimalne kryteria nadania stopnia doktora habilitowanego. W opinii prof. Manterysa Rada nie powinna nawet głosować w tej sprawie – ponieważ nie ma dostatecznych ku temu podstaw.
Głos zabrał dr hab. Michał Kowalski, który nie jest regularnym członkiem Rady, ale został zaproszony na posiedzenie jako gość ze względu na pełnienie funkcji sekretarza w jednym z postępowań habilitacyjnych, w których Rada będzie podejmować decyzję. Zadał pytanie dotyczące tego jak rozkładały się głosy recenzentów i członków Komisji Habilitacyjnej w głosowaniu.
Jednocześnie na czacie pojawiło się pytanie dr Karoliny Sztandar-Sztanderskiej, która chciała się dowiedzieć czy Komisja Habilitacyjna sprawdzała fragmenty pracy dr Juzy, co do których wątpliwości wyraziła prof. Marody. Pytanie odczytała Przewodnicząca.
Dr hab. Misztal na pierwsze pytanie odpowiedział, że dorobek dr Juzy dostał dwie pozytywne recenzje oraz cztery pozytywne opinie, tylko jedną recenzję negatywną. Podczas obrad Komisji, w trakcie rozmowy, prof. Marody powołując się na swoją recenzję wykazała, że praca dr Juzy zawiera nadużycia, o których cały czas mowa. Następnie dr hab. Misztal
odczytał fragment uchwały Komisj Habilitacyjnej, w którym przytoczone zostały słowa prof.
Marody: „Tymczasem gdy porównamy sformułowania użyte przez Autorkę w zdaniu: «Łatwo wykazać, że rozpad wzorów ról społecznych jest związany z indywidualizacją, rozmycie znaczeń łączących się z wyborami konsumpcyjnymi prowadzi do rozmycia tożsamości jednostki, a dewaluacja całościowych wizji świata wymusza na jednostkach refleksyjność»
(s. 91) z tymi użytymi w mojej książce: «Łatwo bowiem pokazać – i wielokrotnie to czyniono – że denormalizacja ról społecznych prowadzi do indywidualizacji jednostkowych zachowań, że rozmycie znaczeń wiązanych z wyborami w sferze konsumpcji skutkuje rozmyciem tożsamości, i wreszcie, że rozpad całościowych wizji świata wymusza na jednostce wzmożony poziom refleksyjności» [Marody 2014: 112], to widać wyraźnie, że nie jest to ani dokładny cytat, ani omówienie”. Na tym polegał zarzut wysunięty w kierunku pracy dr Juzy.
Głos zabrała dr Karolina Sztandar-Sztanderska, która zauważyła, że ten fragment znajduje się w recenzji i miała okazję się z nim zapoznać, natomiast prof. Marody przytacza również przykład parafrazy prac Isaiaha Berlina i Ericha Fromma.
Dr hab. Misztal odpowiedział, że już wcześniej przytaczał fragment dotyczący Isaiaha Berlina.
Następnie wypowiedziała prof. dr hab. Iwona Jakubowska-Branicka, która podkreśliła, że jest to bardzo trudna sytuacja, zwłaszcza dla członków RND NS. Wszyscy recenzenci i pozostali członkowie Komisji Habilitacyjnej szczegółowo zapoznali się z dorobkiem dr Juzy.
Jeżeli głosowali za rekomendacją wniosku ws. odmowy nadania stopnia już po zapoznaniu się z całością materiału, to prof. Jakubowska-Branicka nie czuje się kompetentna do podważania decyzji Komisji Habilitacyjnej. Wszyscy jej członkowie mieli podstawy do wyrażenia takiego a nie innego stanowiska. Jeżeli nie ma uchybień natury formalnej, to zdaniem prof. Jakubowskiej-Branickiej nie ma ona prawa negować decyzji Komisji Habilitacyjnej.
Przewodnicząca zauważyła, że sytuacja, w której recenzenci zmieniają swoje zdanie po zapoznaniu się z całością materiału jest niepokojąca. Prof. Giza-Poleszczuk poprosiła prof. Bogunię-Borowską, aby ta wyjaśniła, dlaczego mimo wszystko nie zdecydowała się zmienić swojej opinii nt. dorobku dr Juzy i pozostała przy pozytywnej konkluzji.
Prof. Bogunia-Borowska odpowiedziała, to jest bardzo trudna sprawa, za którą stoi człowiek, w którego karierze ta decyzja jest niezwykle istotna. W trakcie obrad Komisji Habilitacyjnej prof. Jemielniak powiedział, że w nauce amerykańskiej (którą bardzo dobrze zna i reprezentuje) wszelkie tego typu podejrzenia od razu dyskwalifikują pracę naukową.
Zdrugiej strony prof. Bogunia-Borowska była zdania, że jeżeli całą pracę i towarzyszący jej wysiłek twórczy się podważa poprzez tak poważny zarzut, to musi on być udokumentowany większą ilością przykładów. Podczas obrad Komisji Habilitacyjnej zapytała czy praca była badana w systemie antyplagiatowym, na co prof. Marody miała odpowiedzieć, że system nie byłby nawet w stanie wychwycić tych nadużyć. Jak na 400-stronicową książkę, przedstawionych przykładów było zbyt mało, aby mogło to przekonać prof. Bogunię- Borowską do zmiany zdania, tym bardziej, że inne prace dr Juzy są solidne. Ażeby potwierdzić ten zarzut i uznać nieuczciwość Habilitantki, trzeba by dokonać dogłębnej analizy tekstu i znaleźć więcej przykładów, które pokazują, że pewne nadużycia faktycznie mają miejsce.
Dr hab. Misztal ad vocem stwierdził, że podobnie jak prof. Bogunia-Borowska, on również podtrzymał swoje początkowe stanowisko.
Wobec braku innych zgłoszeń Przewodnicząca zamknęła dyskusję. Jeszcze raz podkreśliła, że przypadek dr Juzy jest bardzo trudny – stąd prosi Radę o dokładne rozważenie go w swoim sumieniu.
Głos zabrał ponownie dr hab. Misztal, który przypomniał, że wniosek Komisji Habilitacyjnej dotyczy odmowy nadania stopnia, więc jeśli RND NS zagłosuje za, to znaczy,
że odmówi nadania stopnia.
Przewodnicząca jednakże zauważyła, że RND NS nie głosuje nad wnioskiem Komisji Habilitacyjnej, tylko nad uchwałą w sprawie nadania lub odmowy nadania stopnia. Zatem jeśli zagłosuje za, to podejmie uchwałę w sprawie nadania stopnia. O potwierdzenie poprosiła p.
Dombrowicz z Biura Rad Naukowych.
P. Dombrowicz potwierdziła – RND głosują nad uchwałami w sprawie nadania nadania stopnia doktora habilitowanego. Jeśli bezwzględna większość zagłosuje przeciw, to wtedy podjęta zostanie uchwała w sprawie odmowy nadania stopnia.
Głos zabrał dr hab. Batorski, który podkreślił, że mamy do czynienia z sytuacją, w której postawiony zarzut nie został dostatecznie potwierdzony. W związku z tym chciałby spytać co Rada mogłaby w tej sytuacji zrobić poza głosowaniem, tzn. czy istnieje np.
możliwość wystąpienia o dodatkową opinię w tej sprawie czy też RND NS musi zdecydować wyłącznie na podstawie istniejącego już materiału.
Przewodnicząca odpowiedziała, że obecnie postępowanie jest na końcowym etapie – RND NS musi podjąć decyzję na podstawie przedstawionej dokumentacji. Habilitantka ma możliwość odwołania się od decyzji.
Następnie głos zabrała dr hab. Joanna Wawrzyniak, której zdaniem RND NS na chwilę obecną posiada zbyt mało danych dotyczących sprawy, aby mogła zagłosować. Chciałaby dowiedzieć się czy istnieje jakiś zabieg proceduralny, który pozwalałby sprawę tę cofnąć i poddać dodatkowej ekspertyzie.
Przewodnicząca odpowiedziała, że z formalnego punktu widzenia nie ma takiej możliwości. Jedynym rozwiązaniem jest złożenie przez Habilitantkę odwołania i późniejsze skierowanie sprawy do innej Komisji Habilitacyjnej. Na czacie pojawił się głos dr Sztandar- Sztanderskiej, która proponuje zdjąć sprawę z porządku obrad. Przewodnicząca odnosząc się do niego stwierdziła, że jest za późno – porządek został przyjęty, a sprawa omówiona.
Prof. Barabara Fatyga za pośrednictwem czatu zaproponowała superrecenzenta, na co Przewodnicząca odpowiedziała, że nie jest do dobre rozwiązanie, ponieważ w tym wypadku wszystkie recenzje i opinie były pozytywne za wyjątkiem jednej.
Głos zabrała prof. Jakubowska-Branicka, która zauważyła, że skierowanie sprawy do innej Komisji Habilitacyjnej stanowiłaby okazanie braku zaufania do Komisji, która sprawę pierwotnie procedowała. Jej zdaniem dobrym rozwiązaniem byłoby powołanie superrecenzenta, o ile byłoby to możliwe z formalnego punktu widzenia.
Następnie wypowiedziała się prof. Bogunia-Borowska, która również chętnie zapoznałaby się z dokumentem, w którym przedstawione byłyby wyniki szczegółowej analizy pracy dr Juzy pod kątem zarzucanej jej nieuczciwości. Wtedy byłoby jasne czy jest to nagminna praktyka, czy też tylko te dwa przypadki, które nie powinny rzutować na całość pracy.
Przewodnicząca przypomniała, że superrecenzję zleca się w wypadku, kiedy powstałe dotychczas recenzje pracy są nierozstrzygające, a tutaj mamy do czynienia z dwoma pozytywnymi i jedną negatywną recenzją. Głosowanie Komisji Habilitacyjnej nad wnioskiem ws. odmowy nadania również nie było całkowicie jednoznaczne – 4 osoby głosowały za, ale 3 przeciwko takiemu wnioskowi. RND NS w tej chwili zobligowana jest do głosowania w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego.
Następnie głos zabrał dr hab. Piotr Kulas, który stwierdził, że temu przypadkowi faktycznie należy się przyjrzeć bliżej, ponieważ chodzi tutaj nie tylko o nadanie bądź odmowę nadania stopnia, ale o dobre imię dr Juzy w ogóle. Zasadniczo może się za nią pociągnąć opinia, że jest plagiatorką, chociaż taka opinia nie została wyrażona wprost przez Komisję Habilitacyjną. Będzie to bardzo krzywdzące dla Habilitantki, zwłaszcza jeśli będzie się ponownie starać o nadanie stopnia doktora habilitowanego. Trudno jest głosować w tak ważnej sprawie, jeśli nie ma się dostatecznie dużo danych.
Przewodnicząca odczytała głos dr hab. Sosnowskiej-Jordanovskiej, która za pośrednictwem czatu proponuje, aby poprosić Komisję Habilitacyjną o dokonanie bardziej wnikliwej pracy recenzyjnej. Prof. Giza-Poleszczuk przypomniała, że RND NS nie ma takiej możliwości. Przypomniała, że jedynym sposobem na ponowne zbadanie pracy jest odwołanie samej dr Juzy, a żeby mogła ona złożyć odwołanie, to RND NS musi podjąć decyzję.
Głos zabrał prof. Krzysztof Jasiecki, który zauważył, że sprawa może się stać przedmiotem sporu sądowego i RND NS powinna o tym pamiętać podejmując decyzję.
Następnie wypowiedziała się prof. dr hab. Elżbieta Hałas, która przypomniała, że jest to postępowanie habilitacyjne procedowane zgodnie z dotychczasowymi przepisami, w związku z czym w całości leży w gestii Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Zarówno Przewodnicząca Komisji Habilitacyjnej prof. Irena Machaj, jak recenzentka prof. Mirosława Marody są członkiniami tej Komisji i dobrze znają procedury, które należy wdrażać w sytuacjach nadzwyczajnych. Podczas obrad Komisji Habilitacyjnej nie podjęły kwestii konsekwencji związanych z wnioskiem negatywnym wysuniętym na podstawie zarzutów natury etycznej.
Głos zabrał dr hab. Misztal, który zauważył, że podczas obrad sama prof. Marody stwierdziła, że zabiegi, które zastosowała w swojej pracy dr Juza są niemożliwe do wychwycenia przez zwykłego czytelnika, nawet jeśli jest on dobrze zorientowany w problematyce. Stąd pozostali recenzenci nie mieli nawet szansy, aby móc zwrócić na nie uwagę.
Następnie głos zabrał dr hab. Pawlak, który stwierdził, że osobiście nie ma pewności co do tego jak powinien głosować. Najlepiej pracę byłoby cofnąć do ponownego sprawdzenia, lecz RND NS nie ma takiej możliwości. Zdaniem dr hab. Pawlaka najlepszym rozwiązaniem byłoby, jeśli wszystkie osoby mające wątpliwości co do tego czy zarzut był słuszny, wstrzymały się od głosu. To wraz z protokołem z obrad posiedzenia RND będzie dla Habilitantki podstawą do podjęcia dalszych kroków. Jeśli dużo osób się wstrzyma, to stopień nie zostanie nadany, ale będzie to sygnał, że sprawę należy wyjaśnić.
Przewodnicząca zgodziła się z dr. hab. Pawlakiem i przypomniała, że w uchwale znajdzie się uzasadnienie, a Habilitantka otrzyma wyciąg z protokołu dotyczący jej sprawy.
Będzie oczywiste dlaczego RND NS w swojej większości wstrzymała się od głosu z powodu braku wystarczających dowodów czy też materiałów, które mogłyby wskazywać na winę Habilitantki.
Na tym Przewodnicząca ostatecznie zamknęła dyskusję w tej sprawie i zarządziła głosowanie tajne (za pośrednictwem systemu Ankieter) w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Marcie Juzie. Prof. Jasiecki i dr hab. Jacyno, którzy ze względu na problemy techniczne nie mogą brać udziału w głosowaniu, za pośrednictwem czatu publicznie wyrazili chęć wstrzymania się od głosu w tej sprawie. Wobec braku innych zgłoszeń dotyczących problemów z głosowaniem, Przewodnicząca poprosiła o jego zamknięcie w systemie i udostępnienie wyników.
Wyniki:
Liczba osób uprawnionych do głosowania: 27 Kworum: 14
Oddano głosów:
