Pakiety Javy, Java

Uniwersytet Łódzki

Wydział Matematyki i Informatyki, Katedra Analizy Nieliniowej

Pakiety Javy, Java

Wykład 6

Plan wykładu

 Obsługa wejścia/wyjścia (I/O API)

 Kolekcje

 Aplety

Podstawy obsługi wejścia/wyjścia

 Mechanizm ten bazuje na standardowym mechanizmie obsługi strumieni (stream)

 Strumień I/O określony jest przez źródło (input source) oraz ujście (output destination)

 Strumień może reprezentować różne rodzaje źródeł oraz ujść np. pliki, urządzenia, pamięć, inne programy, etc…

 Strumienie mogą wspierać różne typy danych:

bajt, obiekty, prymitywne typy danych, etc…

Strumienie

wejściowe/wyjściowe

 Strumień wejściowy służy do czytania porcji danych,

przychodzących z innego źródła

 Strumień wyjściowy

służy do zapisu porcji

danych, które zostaną

przesłane do ujścia

Strumienie Bajtowe (byte streams)

 Strumienie bajtowe wykorzystywane są do przesyłania danych w postaci paczek 8 bitów

 Wszystkie strumienie pochodzą od klas:

OutputStream i InputStream

 Przykład strumienia do pliku:

FileInputStream i FileOutputStream

 Przykład 1(P1) „KopowianieBajtow”

 Funkcja read() zwraca wartość int zamiast Byte, ponieważ umożliwa to

wykrycie sytuacji końca strumienia. Read() zwraca wówczas -1.

 Każdy strumień musi zostać zamknięty close(). Zamknięcie strumienia powinno odbywać się w klauzuli finaly. Pozwala to uchronić przed niepotrzebnymi wyciekami.

 Pozostałe typy strumieni bazują na typie bajtowym

 Przykład 1. Czytanie i zapisywanie strumieni.

I n X a n n

I n X a

Strumień wejściowy

int c = a

in.read() in

out.write(c)

Strumienie znaków (character streams)

 Przechowywanie znaków w konwencji Unicode przez JVM. Automatyczna konwersja lokalnych formatów do Unicode, nie jest wymagane dodatkowe sprawdzanie

wyjściowego formatu przez programistę

 Nie jest bardziej złożony niż strumień bajtów

 Wszystkie strumienie znakowe wyprowadzane są z klas: Reader & Writer. Np. dla plików: FileReader & FileWriter

 P2. CopyCharacters. Warto zauważyć, że zmienna służąca do kopiowania jest

podobnie jak w P1 typu int. Różnica: w P1 int bierze 8 bitów, w P2 int bierze 16 bitów

 Strumienie znakowe wykorzystują sekwencje:

 znak powrotu oraz znak końca linii (\r\n) tzw. carriage-return i line-feed

 lub jedno znakowy: znak końca linii (\n) oraz powrót (\r)

 Zastosowanie powyższych znaków pozwala pisać programy na dowolne systemy operacyjne.

 P3. Program CopyCharacters z uwzględnieniem końca linii. Klasy BufferReader &

PrintWriter. Metody readLine & println

Strumienie buforowane (Buffered Streams)

 Mała efektywność wykorzystania strumieni niebuforowanych – konieczność

każdorazowego wołania metody wirte & read przez system operacyjny (konieczność uzyskania dostępu do dysku, ograniczenia w wydajności sieci, etc…)

 Zwiększenie efektywność po przez wykorzystanie tzw. buffered streams na poziomie JVM. Dostęp do zasobów jest jednorazowy dla stosunkowo dużej liczby danych.

 Dane zapisywane są w buforze. Jeśli bufor staje się pełny wówczas wołane są

funkcje natywne dla SO. Jeśli bufor czytający jest pusty wówczas wołane są funkcje SO i bufor zostaje uzupełniony.

 Możliwość konwersji niebuforowanego strumienia do buforowanego:

 Przykład:

inputStream = new BufferedReader(new FileReader("x.txt"));

outputStream = new BufferedWriter(new FileWriter(„y.txt"));

 Klasy do tworzenia strumieni buforowanych:

 BufferedInputStream & BufferedOutputStream – dla typu bajt

 BufferedReader & BufferedWriters – dla typu character

 Czyszczenie strumienia: flushing

Formatowanie

 Strumienie implementujące formatowanie są instancjami PrintWriter i PrintStream (System.out, System.err)

 Dwa poziomy formatowania:

 print ⁱ println – formatują dane wyjściowe w standardowy sposób

 format – duże możliwości sparametryzowania sposobu formatowania danych wyjściowych

 Metoda format zawiera zbiór

parametrów specyfikujących sposób wyświetlenia argumentów

znajdujących się w tekście

 System.out.format("The square root of %d is %f.%n", i, r);

 Parametry konwertujące:

 Format d – formatuje wartość intger

do wartości dziesiętnej

 Format f – formatuje wartość typu

float do wartości dziesiętnej

 n - generuje ciąg znaków zakończony specyficznym dla danej platformy zakończeniem linii.

 Format x – formatuje wartość

integer do wartości szesnastkowej

 Format s – traktuje każdą wartość jako

string

 Format tB – formatuje integer ^jako

nazwę miesiąca

Formatowanie zasady

 Precyzja – jest to matematyczna

dokładność dla zmiennych typu float. Dla s i pozostałych ogólnych konwersji jest to

maksymalna długość. Liczba jest przycinana od prawej strony.

 Długość – jest to minimalna długość ciągu znaków. Jeśli potrzeba następuje

uzupełnienie do wymaganego minimum od lewej strony.

 Flaga – specyfikuje dodatkowe opcje formatowania. Np. + - określa, że liczba zawsze powinna być wyświetlana ze znakiem, a 0, że 0 jest znakiem, który będzie powtarzany w przypadku

uzupełniania. . – oznacza format liczby z specyficznym dla danej platformy

separatorem.

 Indeks argumentu – pozwala na

bezpośrednie wskazanie zmiennej, do której tyczy się dany format.

% 1$ +0 20 .10 f

Znak początku formatowania

Specyfikator formatu

Indeks argumentu Flaga Liczba znaków Precyzja Rodzaj konwersji

I/O dla konsoli



Standardowy strumień – charakterystyczne dla wielu systemów

operacyjnych. Dane czytają z klawiatury i wyświetlają na konsoli. Wspierają również I/O na plikach pomiędzy programami.



JVM wspiera trzy strumienie:

 Standard Input: System.in

 Standard Output: System.out (PrintStream)

 Standard Error: System.err (PrintStream)



Strumienie zarządzane przez JVM są tworzone automatycznie i nie jest wymagane ich otwieranie

 System.out

i

są strumieniami bajtowymi natomiast mają cechy strumieni znakowych.



System.in, żeby wspierać cechy strumieni znaków musi zostać opakowany.

 InputStreamReader cin = new InputStreamReader(System.in);

Konsola



Bardziej zawansowana wersja strumieni. Umożliwia m.in.

Wprowadzanie haseł.



Nie zawsze jest dostępna. Jeśli metoda System.console() zwróci null wówczas dany SO nie wspiera konsoli lub program został uruchomiony w nieinteraktywnym otoczeniu.



Wprowadzanie haseł w bezpieczny sposób realizowane przy pomocy metody readPassword. Metoda ta gwarantuje:



Przykrycie wprowadzanego hasła * na ekranie



Szybkość usunięcia z pamięci, gdyż metoda zwraca tablicę znaków, która może być od razu nadpisana, a nie String



Przykład 3 (P3) – (linux)

Strumienie danych (data streams)

 Wspierają bitową reprezentację podstawowych typów

 Implementują interfejs DataInput lub DataOutput

 Przykład:

 Utworzenie strumienia do zapisu:

 out = new DataOutputStream(new BufferedOutputStream(new FileOutputStream(dataFile)));

 Zapis do strumienia porcji danych:

 out.writeDouble(table[i]);

 out.writeUTF(table2[i]); - zapis z użyciem kodowania UTF-8

 Utworzenie strumienia do czytania

 in = new DataInputStream(new BufferedInputStream(new FileInputStream(dataFile)));

 Odczyt porcji danych ze strumienia:

 int libcza in.readInt();

 String znak = in.readUTF();

 DataStreams wykrywają koniec pliku i informują o tym fakcie po przez rzucenie wyjątku: EOFException

 Do programisty należy odpowiednio sekwencyjne używanie funkcji read i wirte przypisanych wybranym formatom

Serializacja

 Proces konwersji instancji obiektu, który posiada referencje na inne obiekty do postaci liniowego strumienia bitów. Zachowanie stanu obiektu.

 Po serializacji obiekt może zostać przesłany przez sieć (gniazda) i odtworzony po drugiej stronie.

 Serializacja jest mechanizmem standardowo używanym przez RMI.

 Programista, który chce posługiwać się tym

mechanizmem musi zaimplementować interfejs

Serializable. Większość klas podstawowych posiada

zaimplementowany interfejs Serializable.

Strumienie obiektów



Wspierają przesyłanie obiektów.



Klasami implementującymi strumienie obiektów są:

ObjectInputStream i ObjectOutputStream. Obiekty te

implementują ObjectInput & ObjectOutput, które dziedziczą po DataInput/Output. Podstawowe metody z DataStream zaimplementowane są w tych klasach.



Istotne metody writeObject & readObject.



Metoda readObject musi pozwolić na konstrukcję obiektu, który mógł zawierać wskazania na inne obiekty, a te obiekty mogą mieć referencje na inne, etc…



Metoda writeObject tworzy drzewo obiektów i zapisuje do

strumienia. Czasami wywołanie tej metody może spowodować zapis

dużej ilości danych.

Strumienie plików

 Ułatwiają niezależną od platformy obsługę plików (zmiana nazwy, zmiana atrybutów, kasowanie).

 Instancja typu File odwołuje się do nazwy plików. Nie warunkuje to istnienia pliku.

 Utworzenie zmiennej reprezentującej plik:

 File a = new File(„plik.txt");

 Różne zachowanie metody klasy File w zależności od systemu operacyjnego np.

AbsolutePath().

 Tworzenie ścieżki charakterystycznej dla danego SO (wykorzystanie File.separtor)

 File b = new File(".." + File.separator +

„przyklad" + File.separator + „plik.txt");

 Przykład 4 (P4).

 Koncepcja Random Access File



Przykłady metod klasy File

 Usuwanie:

 delete – natychmiastowe usunięcie pliku

 deleteOnExit – plik jest usuwany w momencie zakończenia

działania JVM

 Informacje o pliku

 Ustawianie atrybutów

 setLastModified

 Zmiana nazwy pliku

 renameTo()

 Praca z katalogami

 Mkdir – tworzenie katalogów

 List i ListFiles – listuje zawartość katalogów

Kolekcje (Collection)



Kolekcja jest to obiekt, który gromadzi i przechowuje zbiór innych obiektów porządkując je w określony sposób – tworzy strukturę danych.



Przykładami kolekcji są: Vector, Hashtable, tablica (array)



Szkielet kolekcji (Collection Framework - CF) jest to architektura

pozwalająca na manipulowanie oraz reprezentowanie dowolnych zbiorów.

Przykładem takiego szkieletu kolekcji jest STL w C++.



Elementami Collection Framework są:

 Interfejsy. Pozwalają na abstrakcyjne manipulowanie przechowywanymi danymi.

 Implementacje. Konkretne implementacje interfejsów. Są to gotowe do użycia struktury danych.

 Algorytmy. Są to metody, które mogą być wykonywane na obiektach, które implementują interfejsy collection framework np. szukanie, sortowanie.



Kolekcje były uważane jako mało wydajne podejście do reprezentacji

struktur danych.

Korzyści ze stosowania kolekcji



Redukcja nakładu pracy poświęcanego na tworzenie struktur

danych i implementację algorytmów. Wykorzystanie standardowych kolekcji pozwala na łatwiejszą integrację



Zwiększenie szybkość wykonywania programu oraz jego jakości.

Collection Framework posiada efektywnie zaimplementowane algorytmy oraz struktury danych. Programista może się skupić na ulepszaniu samego programu.



Zmniejsza wysiłki potrzebne na poznanie nowych API.



Brak konieczności projektowania nowych API – zastosowanie wcześniej stworzony przez specjalistów standardow.



Wielokrotne wykorzystanie kodu.

Interfejsy w CF



Dwa drzewa kolekcji



Set jest specjalizowaną kolekcją Collection, a SortedSet jest

specjalizowaną kolekcją Set



Wszystkie kolekcje są generyczne (możliwość użycia dowolnego

typu)

 public interface Collection<E>...



Przy deklarowaniu kolekcji należy wskazać typ. Gwarantuje to

możliwość wykrycia błędu na poziomie kompilacji



Zrozumienie stosowania interfejsów kluczem do korzystania z CF

Collection

Set List Queue

SortedSet

Map

SortedMap

Interfejsy CF



Collection – grupa obiektów

nazywanych elementami. Obiekty te mogą się duplikować, mogą, ale nie musza być posortowane.



Set – nie może zawierać takich samych dwóch elementów.

Modeluje matematyczną abstrakcję zbioru.



SortedSet – zbiór uwzględniający porządek.



List – uporządkowany zbiór. Może zawierać dwa takie same

elementy. Użytkownik może decydować, gdzie dany element zostanie wstawiony (na podstawie indeksu).



Queue – kolejka elementów.

Może być FIFO lub LIFO.

Elementy mogą być ustawiane z priorytetami.



Map – pozwala przypisywać kluczom określone wartości. Nie może zawierać duplikujących się kluczy.



SrotedMap – Map uwzględniający

kolejność elementów zgodnie z

malejącymi/rosnącymi wartościami

klucza.

Collection



Ma zastosowanie w

przypadku, gdy jest wymagana duża ogólność dotycząca

sposobu uporządkowania oraz unikatowości elementów



Posiada konstruktor

pozwalający na konwersje to szczególnej kolekcji.



List<String> list = new ArrayList<String>(c)

public interface Collection<E> extends Iterable<E> {

// podstawowe operacje int size();

boolean isEmpty();

boolean contains(Object element);

boolean add(E element); //optional boolean remove(Object element);

Iterator<E> iterator();

// masowe operacje

boolean containsAll(Collection<?> c);

boolean addAll(Collection<? extends E>

c);

boolean removeAll(Collection<?> c);

boolean retainAll(Collection<?> c);

void clear();

// operacje na tablicach

Object[] toArray(); <T> T[] toArray(T[]

a); }

Przechodzenie przez Collection



For-each

 Proste przejście przez całą kolekcję

 for (Object o : collection) System.out.println(o);



Iterators

 Możliwość przechodzenia przez kolekcję i usuwania pożądanych elementów

 Iterator zostaje pobrany po przez wywołanie metody kolekcji iterator

 Umożliwia usunięcie aktualnego elementu w przeciwieństwie do for-each

public interface Iterator<E> { boolean hasNext();

E next();

void remove();

}

static void filter(Collection<?> c) {

Interfejsd

Set

 Zawiera metody odziedziczone z Collection i dodaje, te które

uniemożliwiają istnienie dwóch takich samych elementów.

 Specyficzne zachowanie metod equals and hashCode

 Przykładowe implementacje:

 HashSet – przechowuje elementy w tablicy. Bardzo wydajne jednak nie gwarantuje kolejności iteracji.

 TreeSet – przechowuje elementy w drzewie czerwono-czarnym. Kolejność na podstawie wartości. Wolniejsze niż HashSet.

 LinkedHashSet – zaimplementowany jako tablica z listą.

 Przykład:

 Collection<Type> noDups = new

public interface Set<E> extends Collection<E> {

// podstawowe operacje int size();

boolean isEmpty();

boolean contains(Object element);

boolean add(E element);

boolean remove(Object element);

Iterator<E> iterator();

// operacje zbiorcze

boolean containsAll(Collection<?> c);

boolean addAll(Collection<? extends E>

c);

boolean removeAll(Collection<?> c);

boolean retainAll(Collection<?> c);

void clear();

Object[] toArray();

<T> T[] toArray(T[] a);

Podstawowe operacje na Set

import java.util.*;

public class FindDups {

public static void main(String[] args) { Set<String> s = new HashSet<String>();

for (String a : args) if (!s.add(a))

System.out.println("Duplicate detected: " + a);

System.out.println(s.size() + "

distinct words: " + s);

} }

Przykład

Uwagi!

• używaj typu Set zamiast konkretnego typu jak np.

HashSet. Pozwoli to na elastyczniejsze

programowanie po przez wykorzystanie

polimorfizmu

•

Źródło: Java Sun Tutorial

List

 List uwzględnia następujące rodzaje operacji na kolekcji:

 dostęp do wskazanego elementu (positional access)

 Szukanie

 Iteracje

 Widok zakresu

 Java dostarcza dwa rodzaje implementacji List:

 ArrayList – stosunkowo wydajna

 LinkedList – lepsza wydajność przy określonych warunkach.

 Porównanie do wektora:

 Długość nazw metod umieszczających elementy w kolekcji: setElement(), a w List set()

 Ta sama metoda set dla wstawiania elementów na określonej pozycji

 Iteracja w List może odbywać się w dwóch kierunkach

public interface List<E> extends Collection<E> {

// dostęp do danej pozycji E get(int index);

E set(int index, E element);

boolean add(E element);

void add(int index, E element);

E remove(int index);

boolean addAll(int index,

Collection<? extends E> c);

int indexOf(Object o);

int lastIndexOf(Object o);

ListIterator<E> listIterator();

ListIterator<E> listIterator(int index);

List<E> subList(int from, int to);

Podstawowe operacje na List

public static <E> void swap(List<E> a, int i, int j) {

E tmp = a.get(i);

a.set(i, a.get(j));

a.set(j, tmp);

}

Przykład

Uwagi! Powyższy przykład implementuje metodę zamiany miejscami dwóch wybranych elementów.

Zaimplementowane algorytmy:

• sort – sortuje listę z wykorzystaniem algorytmu sortowania przez scalanie.

• shuffle – losowa permutacja elementów

• reverse – odwórcenie kolejności elementów w liście

• rotate – rotacja elementów z określoną odległością

• swap – zamiana dwóch elementów miejscami

• replaceAll – zamiana wszystkich wystąpień określonej wartości przez inna wartość

• fill - nadpisanie każdego elementu posiadającego określoną wartość

• copy – utworzenie kopi listy

• binarySearch – przeszukiwanie z algorytmem drzewa binarnego

public static <E> void swap(List<E> a, int i, int j) {

E tmp = a.get(i);

a.set(i, a.get(j));

a.set(j, tmp);

}

Przykład

Queue

 Kolejka przechowuje elementy w kolejności do przetwarzania.

 Dwa rodzaje kolejek:

 zwraca określaną wartość, gdy operacja się nie powiedzie

 rzuca wyjątkiem, gdy operacja się nie powiedzie

 Element na początku będzie elementem usuwanym jako pierwszy (LIFO) lub jako ostatni (FIFO)

 Kolejki mogą mieć określą liczbę elementów (bounded)

 Pobieranie i usuwanie elementów

 poll

 Remove

 Pobieranie elementu bez usuwania

 peek

 element

public interface Queue<E> extends Collection<E> {

E element();

boolean offer(E e);

E peek();

E poll();

E remove();

}

Queue - przykład

import java.util.*;

public class Countdown {

public static void main(String[] args) throws InterruptedException { int time = Integer.parseInt(args[0]);

Queue<Integer> queue = new LinkedList<Integer>();

for (int i = time; i >= 0; i--) queue.add(i);

while (!queue.isEmpty()) {

System.out.println(queue.remove());

Thread.sleep(1000);

} } }

Przykład

Przykład pokazujący sposób implementacji licznika odliczającego w dół.

Map

 Trzy rodzaje implementacji Map:

 HashMap

 TreeMap

 LinkedHashMap

 Dwa słowniki są równe jeśli dla

odpowiednich kluczy wartości ich są sobie równe.

 Utworzenie obiektu słownika:

 Map<String, Integer> m = new HashMap<String, Integer>();

 Dostępne widoki: po przez klucz, po przez wartości i po przez wartości oraz klucz.

 Iteracja może odbywać się wyłączenie po przez widoki:

 for (KeyType key : m.keySet()) System.out.println(key);

 for (Map.Entry<KeyType, ValType> e : m.entrySet())

System.out.println(e.getKey() + ":

" + e.getValue());

public interface Map<K,V> { // podstawowe operacje V put(K key, V value);

V get(Object key);

V remove(Object key);

boolean containsKey(Object key);

boolean containsValue(Object value);

int size();

boolean isEmpty();

// operacje zbiorcze

void putAll(Map<? extends K, ? extends V> m);

void clear();

// konwersja

public Set<K> keySet();

public Collection<V> values();

public Set<Map.Entry<K,V>> entrySet();

// interfejs dla elemtów entrySet public interface Entry {

K getKey();

Aplety

 Aplety są to programy, dla których środowiskiem wykonawczym jest przeglądarka

 Aplet musi być podklasą java.applet.Applet lub wersja java.applet.JApplet, w przypadku używania kontrolek Swing.

 Aplet w początkach Javy pozwalał na łatwą dystrybucję programów, bez konieczności przeprowadzenia procesu instalacji.

 Aplety wykonywane są w

restrykcyjnym bezpiecznym obszarze (sandbox).

 W prowadzenie Java Web Start zmniejszyło znaczenie apletów.

 Umieszczanie apletów na stronie HTML

 <applet code=AppletWorld.class width="200" height="200"></applet>

 Możliwość wykonania apletu poza przeglądarką:

 appletviewer AppletWorld.html

 Aplet standardowo uruchamiany i zarządzany jest przez plug-in do przeglądarki.

Konwersja aplikacji do apletu

 Aplikacja jest programem tzw. stand-alone, gdzie punktem wejścia jest funkcja main.

 Aplet nie posiada metody main. Posiada kilka

metod, które są wołane na różnych etapach

wykonywania apletu



Kroki do przekształcenia aplikacji w aplet



Utworzenie podklasy java.applet.Applet



Nadpisanie metody Init, która inicjalizuje wykonanie apletu, podobnie jak main



Implementacja metody Init powinna uwzględniać fakt, że może być wołana

wielokrotnie.



Elementy GUI w Aplecie

dodawane są bezpośrednio

do niego.

Cykl życia apletu

 Ładowanie apletu



Utworzenie instancji podklasy Applet



Inicjalizacja apletu



Uruchomienie apletu

 Zatrzymanie apletu



Aplet zostaje zatrzymany w przypadku, gdy użytkownik

opuszcza stronę z apletem. Wówczas wołana jest funkcja stop.

 Przeładowanie apletu



Jest wyjście z apletu i ponowne załadowanie apletu przez przeglądarkę



Przy wyjściu z apletu wołana jest funkcja stop oraz następuje

zwolnienie zasobów

Cykl życia apletu

 Funkcje cyklu życia apletu



init – inicjalizacja apletu. Powinien zawierać kod, który

normalnie umieszczany jest w konstruktorze, a umieszczane w nim metody powinny mieć krótki czas wykonywania.



start – jest wołana w celu uruchomienia apletu w przypadku gdy jest ładowany aplet bądź kiedy użytkownik powraca na stronę.

W tej metodzie powinny zostać uruchomione wątki.



stop – zatrzymanie wykonywania apletu, w momencie gdy użytkownik opuszcza stronę bądź zamyka przeglądarkę.



destroy – zwolnienie zasobów, przygotowanie do wyłączenia apletu. Nie ma gwarancji, że metoda zostanie wykonana (!).

 Nie każdy aplet wymaga nadpisania wszystkich metod

Rysowanie



Rysowanie realizowane jest przez metodę paint



Applet dziedziczy metodę paint z AWT z klasy Container

public void paint(Graphics g) {

g.drawRect(0, 0,

getWidth() - 1, getHeight() - 1);

g.drawString(buffer.toStr ing(), 5, 15);

}

Przechwytywanie zdarzeń

 Aplet dziedziczy metody do obsługi zdarzeń z klasy Container

 processKeyEvent

 processMouseEvent

 processEvent – przechwytuje każdy rodzaj zdarzeń

 Przykład

Komponenty UI

 Przycisk (javax.swing.JButton)

 Checkboxes (javax.swing.JCheckBox)

 Pojedyncza linia tekstu (javax.swing.JTextField)

 Obszar tekstu (javax.swing.JTextArea)

 Etykieta (javax.swing.JLabel)

 Lista (javax.swing.JList)

 Okno wyskakujące tzw. pop-up (javax.swing.Popup)

 Scrollbars (javax.swing.JScrollBar)

 Sliders (javax.swing.JSlider)

 Płótno – przestrzeń do rysowania (java.awt.Canvas)

 Menu

(javax.swing.JMenu,javax.swing.JMenuBar javax.swing.JMenuItem,

javax.swing.JCheckBoxMenuItem)

 Kontenery (javax.swing.JPanel,

 Metody do zarządzania komponentami:

 add

 remove

 setLayout

Bezpieczeństwo



Poziomy bezpieczeństwa dla danego apletu implementowane są niezależnie przez każdą przeglądarkę



Restrykcje nakładane przez aplety:



Aplet nie może być ładować bibliotek, ani definiować natywnych metod



Nie może standardowo czytać ani zapisywać plików na dysku komputera, na którym jest wykonywany



Nie może tworzyć połączenia poza komputerem, z które został pobrany



Nie może uruchamiać programu, na komputerze, na którym jest zainstalowany



Nie może czytać właściwości systemu operacyjnego



Wygląd okna apletu różni się od wyglądu okna aplikacji



Każda przeglądarka implementuje Security Manager, w którym

można zmieniać moc ograniczeń. W przypadku, gdy SM uzna, że

zostały naruszone ograniczenia, rzuci wyjątkiem SecurityException

Wyświetlanie informacji w statusie

 Możliwość wyświetlania informacji w pasku statusu

 showStatus("MyApplet: Loading image file " + file);

 W pasku stanu nie powinny być wyświetlane krytyczne informacje. Warto natomiast

wyświetlić informację na temat statusu

ładowanych obrazków, źródeł, etc…

Wyświetlanie dokumentów

 Aplet oferuje możliwość wyświetlania sformatowanych dokumentów HTML

 Do wyświetlania dokumentu służą poniższe metody wykonywane na AppletContext:

 public void showDocument(java.net.URL url)

 public void showDocument(java.net.URL url, String targetWindow)

 Wartości dla parametru targetWindow: blank,

windowName, _self, _parent, _top

Odtwarzanie dzwięków

 JApplet oraz AudoClip znajdujące się w pakiecie java.applet umożliwiają odtwarzanie dźwięków w formacie: 8 bit, µ-law,

8000 Hz, mono, Sun ".au"

 Tworzenie muzyki

zapisanej w formacie .au umożliwia audiotool



getAudioClip(URL),

getAudioClip(URL, String) –

zwraca obiekt, który implementuje interfejs AudioClip



play(URL), play(URL, String) – odgrywa zasób umieszony pod wskazanym linkiem.



Interfejs AudioClip definiuje następujące metody:

 Loop – rozpoczyna ciągłe odtwarzanie dzwięku.

 Play – odgrywa dźwięk jednokrotnie

 Stop – zatrzymuje odtwarzanie pliku

Parametry