17. SCHEMATY BLOKOWE
Obwody elektryczne są modelami układów elektrycznych (układów fizycznych).
Modele te można przedstawić w postaci graficznej jako schematy ide- owe obwodów.
Schematy blokowe stanowią także jedną z koncepcji przedstawiania obwodów elektrycznych.
Schemat blokowy tworzy się bezpośrednio na podstawie układu równań opisujących schemat ideowy obwodu. Poszczególnym rów- naniom przyporządkowuje się elementy strukturalne schematu blo- kowego, które łączy się razem.
17.1. ELEMENTY SCHEMATÓW BLOKOWYCH
Modelowanie układów elektrycznych w postaci schematów bloko- wych realizuje się za pomocą trzech podstawowych elementów. Są to:
układy służące do przekazywania sygnałów, które mają wejścia i wyjścia, tzw.
• bloki (człony) o transmitancji K
F R
K
oznacza to, że do wejścia członu doprowadzony jest sy- gnał F, zaś na jego wyjściu pojawia się sygnał R określony zależnością:
F K
R = (17.1)
UWAGA: Przy rozpatrywaniu członów zakładamy, że przepływ sygnałów odbywa się w ściśle określonym kierunku, a mianowicie od wejścia do wyjścia. Wykluczamy prze- pływ sygnałów w kierunku odwrotnym. Wobec czego bloki są elementami jednokierunkowymi.
miejsca, w których sygnały rozgałęziają się lub spotykają – nazy- wane węzłami, wyróżniamy:
• węzły zaczepowe, w których sygnał rozgałęzia się płynąc od te- go miejsca dwoma, trzema lub więcej torami, przy czym w każdym torze istnieje taki sam sygnał.
Węzły zaczepowe stanowią punkty, do których zostaje doprowa- dzony sygnał wejściowy F i od których zostaje odprowadzony sy- gnał wyjściowy także równy F, w dowolnej liczbie odprowadzeń.
F
F F F
UWAGA: Do węzłów zaczepowych nie stosuje się I prawa Kirchhoffa!
• węzły sumacyjne, stanowiące punkty, do których zostaje do- prowadzona dowolna liczba sygnałów wejściowych F1, F2 ... Fn i od których zostaje odprowadzony sygnał wyjściowy R równy
( )
ii
F
R=
∑
±1 (17.2)przy czym znak z jakim dany sygnał wejściowy wchodzi do sumy jest zaznaczony na rysunku
F1 R
F2
F3
+ +
-
F F
F
R = + −
PRZYKŁAD 17.1: Wyznaczyć schemat blokowy obwodu, jeśli wymu- szeniem jest U1 a odpowiedzią U4.
a) 3 4 3
2
4 1
I K C I
j
U =− =
ω
b) 2 3 2
2 2
3 1
1 U K U
j C R
I =
−
=
ω c) U2 = R1I2 = K2I2 d) I2 = I1 −I3
C R2
I1
U1
R1
1
I3
I2
U2 C2 U4
e)
(
1 2)
1(
1 2)
1
1 1
1 U U K U U
j C
I − = −
−
=
ω
a) U4 = K4I3 I3
K4
U4
+ b) I3 = K3U2 U2
K3
I3
K4
U4
+ c) U2 = K2I2 K2
I2 U2
K3
I3
K4
U4
+ d)
3 1
2 I I
I = −
I1
K2
I2 U2
K3
I3
-
K4U4
-
K1 U U1- 2
U1 I1
K2
I2 U2
K3
I3
-
K4U4
17.2. REGUŁY PRZEKSZTAŁCANIA (UPRASZCZANIA) SCHEMATÓW BLOKOWYCH
R. Rodzaj operacji Postacie równoważne
1. Połączenie równoległe
F K1 K2
+
R+ -
F R
K1
+
K22. Połączenie kaskadowe
F R
K1 K2 F R
K1K2
3. Przesunięcie węzła sumacyjnego
za blok
R
+ -
F1
F2
K R
+ -
K
K F1
F2
4. Przesunięcie węzła sumacyjnego
przed blok
R
+ -
K F1
F2
R
+ - 1/K
F1
F2 K
5. Przesunięcie węzła zaczepowego
za blok
R F
F
K F R
F K
1/K
6. Przesunięcie węzła zaczepowego
przed blok
F R
K
R
F R
K K R
7. Eliminacja pętli sprzężenia
zwrotnego
R
+ -
F K1
K2
F R
K1K2 1
K1
PRZYKŁAD 17.2: Obliczyć transmitancję
1 4
U Ku =U
-
K1 U1
K2 K3
-
K4U4
1
2
3
4
1) Stosując regułę 5 – przenosimy węzeł zaczepowy 3 z wejścia na wyj- ście bloku o transmitancji K3
-
K1 U1
K2 K3
-
K4U4
1
2 4
1/K3
2) Wykorzystując regułę 2 – zastępujemy bloki połączone kaskadowo o transmitancji K2 i K3 jednym blokiem
-
K1 U1
K2K3
-
K4U4
1
2 4
1/K3
3) Eliminujemy pętlę sprzężenia zwrotnego (reguła 7) obejmującą blok o transmitancji K2 K3
-
K1 U1
K4
U4
1
4
1/K3
1
K2K3 K2K3
4) Wykorzystując regułę 2 – zastępujemy bloki połączone kaskadowo jednym blokiem
U1
-
K4
U4
1
4
1/K3
1
K2K3 K2K3 K1
5) Eliminujemy pętlę sprzężenia zwrotnego (reguła 7)
U1
K4
U4 1
K2K3 K2K3 K1
1 1
K2K3 K2K3 K1
K3 1
6) Ostatecznie wykorzystując regułę 2 i upraszczając otrzymujemy:
U1 U4
1
K2K3 K1K2 K1 K4
K2K3