Lista 5 - Wskazówki (część I)
Niezbędna teoria dotycząca schematu spłaty długu w różnych wariantach znajduje się w wykładzie 5 z Matematyki finansowej (plik MatFin(wyklad5).pdf)
Wskazówki do zadania 1. Ad. (a). W tym zadaniu po pierwsze należy przygotować schemat spłaty długu. Po pierwsze zakładamy, że kredyt w wysokości S = 30 000 zł jest zaciągnięty w momencie t0 = 0. Zgodnie z warunkami zaproponowanymi przez bank ten dług ma być spłacony w 12 miesięcznych ratach stałych (annuitetowych) przy stopie rocznej ief = 9%.
Zatem, skoro raty powinny być płacony raz na miesiąc, to znaczy, że okresem bazowym jest miesiąc, a więc do wyznaczenia wysokości raty Pj i jej części odsetkowej Ij potrzebujemy stopy miesięcznej, czyli
i = ief
12 = 0, 09
12 = 0, 0075, co więcej oczywiście ta stopa i jest taka sama na każdy miesiąc.
Podsumowując, z danych zadania wynika, że
S = 30 000 zł, n = 12, i = 0, 0075.
Żeby wyznaczyć pełny schemat (plan) spłaty tego długu należy policzyć, dla każdego j = 1, 2, . . . , 12,
- wysokość raty Pj,
- wysokość części odsetkowej Ij raty Pj, - wysokość części kapitałowej Kj raty Pj,
- wysokość bieżącego zadłużenia Sj po wpłaceniu raty Pj,
a następnie otrzymane wartości należy umieścić w tabeli (wzór tabeli w treści zadania).
Jak policzyć wymagane wartości?
- wysokość raty Pj = R, można policzyć korzystając wprost ze wzoru R = S
anei.
(po więcej szczegółów odsyłam do wykładu). Jednak w przypadku rat stałych (annuite- towych) wysokość takiej raty w arkuszu kalkulacyjnym Excel można policzyć korzystając z funkcji finansowej PMT, która potrzebuje następujących danych
PMT (stopa; liczba rat; wa; wp; typ), gdzie
stopa - stopa procentowa dla okresu bazowego pożyczki, np. użyj 6%4 dla płatności kwartalnych w przypadku stopy 6% w skali roku;
liczba rat - liczba wszystkich płatności pożyczki,
wa - wartość bieżąca lokaty, teraźniejsza łączna wartość przyszłych płatności, wp - wartość przyszła lub saldo gotówkowe, które chcemy uzyskać po dokonaniu ostatniej płatności, 0 (zero), jeśli pominięta,
typ - wartość logiczna; płatność na początku okresu =1; płatność na koniec okresu
=0 lub pominięta.
Dodam jeszcze, że te wyboldowane (wytłuszczone) wielkości są danymi niezbędnymi, po- zostałe można pominąć. W naszym przypadku do policzenia wysokości raty przy pomocy funkcji PMT należy wpisać
stopa= i, liczba rat= n,
wa= S, bo to jest wysokość zadłużenia w chwili t0 = 0,
wp= 0, bo po wpłaceniu ostatniej raty dług powinien być całkowicie spłacony, typ= 0.
Ostatecznie
R = −PMT (i; n; S; 0; 0) .
Wyjaśniam jeszcze, że przemnożenie wartości policzonej przy pomocy funkcji PMT przez
−1 jest spowodowane tym, że chcemy w tabeli umieścić dodatnią wartość raty, a funkcja PMT zwraca wartość ujemną (traktuje ratę jako wydatek).
- wysokość części odsetkowej Ij raty Pj, liczymy ze wzoru Ij = Sj−1· i, j = 1, 2, . . . , 12.
Po więcej szczegółów odsyłam do wykładu (w szczególności przydatne będzie dokładne prześledzenie przykładu 4.1).
- wysokość części kapitałowej Kj raty Pj, liczymy ze wzoru Kj = Pj− Ij, j = 1, 2, . . . , 12.
Po więcej szczegółów odsyłam do wykładu (w szczególności przydatne będzie dokładne prześledzenie przykładu 4.1).
- wysokość bieżącego zadłużenia Sj po wpłaceniu raty Pj,liczymy ze wzoru Sj = Sj−1− Kj, j = 1, 2, . . . , 12.
Po więcej szczegółów odsyłam do wykładu (w szczególności przydatne będzie dokładne prześledzenie przykładu 4.1).
Ad. (b). Sprawdź, czy Sn = 0 oraz czy suma spłat kapitału (części kapitałowych) jest równa S.
Aby odpowiedzieć na pytanie, czy Sn = 0, wystarczy sprawdzić w tabeli ze schematem spłaty długu, czy po wpłaceniu ostatniej raty bieżące zadłużenie jest zerowe, tzn. S12 = 0 zł?
Jeśli nie, to znaczy, że w rachunki wkradł się błąd, bo odpowiedź powinna być pozytywna.
Jeśli chodzi o drugie pytanie, czyli czy suma spłat kapitału (części kapitałowych) jest równa S, to wystarczy zsumować wartości z kolumny, w której znajdują się części kapitałowe poszcze- gólnych rat.
Ad. (c). Sprawdź, czy części kapitałowe tworzą ciąg geometryczny o ilorazie 1 + i, gdzie i oznacza stopę miesięczną.
Raty stałe (annuitetowe) charakteryzują się między innymi tym, że części kapitałowe po- winny tworzyć ciąg geometryczny o ilorazie 1 + i, gdzie i oznacza stopę okresu bazowego (po więcej informacji odsyłam do wykładu, w szczególności Uwaga 4.2 i komentarz pod tą uwagą).
Oczywiście, aby sprawdzić, czy części kapitałowe tworzą ciąg geometryczny o ilorazie 1 + i, gdzie i oznacza stopę miesięczną, wystarczy np. policzyć ilorazy
Kj+1
Kj , j = 1, 2, . . . , 11.
Jeśli wartość każdego tego ilorazu będzie wielkością stałą, to będzie to oznaczało, że części kapitałowe tworzą ciąg geometryczny. Wtedy pozostanie sprawdzić, czy ten iloraz jest równy 1 + i = 1, 0075. Rachunki te proponuję wykonać w kolumnie obok tabeli ze schematem spłaty długu przygotowanej w podpunkcie (a).
Ad. (d). Wykonaj wykres przedstawiający jaką część poszczególnych rat stanowi jej część kapitałowa, a jaką część odsetkowa.
W arkuszu kalkulacyjnym Excel oczywiście istnieje możliwość tworzenia różnego typu wykre- sów. Musimy po pierwsze zdecydować, który typ wykresu będzie najlepiej obrazował wskazaną w tym przykładzie zależność, a po drugie należy wybrać odpowiedni zakres komórek zawiera- jących dane, które mają być uwzględnione na wykresie.
Wydaje się, że w tym przypadku najlepszym wyborem będzie jeden z wykresów kolumno- wych, a dokładniej typ wykresu: 100 % kolumnowy skumulowany, bo ten typ pozwala porównać procentowe udziały w sumie dla wszystkich kategorii.
Należy najpierw zaznaczyć zakres komórek, w których znajdują się części odsetkowe i części kapitałowe wszystkich 12 rat (oczywiście zakres komórek wybieramy w tabeli ze schematem spłaty długu), a następnie wybieramy typ wykresu. Dalej pozostaje tylko uzupełnić wykres odpowiednią legendą, czyli wyjaśnić co oznaczają poszczególne serie (powinny pojawić się dwie serie, a więc jedna z nich oznacza część odsetkową, zaś druga część kapitałową), dodać opis osi (przynajmniej osi poziomej, na której powinny się znaleźć numery rat), a także tytuł wykresu.
Wskazówki do zadania 2. Należy przygotować schematy spłaty kredytu w wysokości S = 30 000 zł zaciągniętego w momencie t0 = 0 przy stopie rocznej ief = 9%. Raty mają być
płacone raz na miesiąc, a więc okresem bazowym ponownie jest miesiąc, czyli do rachunków potrzebujemy stopy miesięcznej, która wynosi
i = ief
12 = 0, 09
12 = 0, 0075, co więcej oczywiście ta stopa i jest taka sama na każdy miesiąc.
Zatem, z danych zadania wynika, że
S = 30 000 zł, n = 12, i = 0, 0075,
a schemat należy przygotować w trzech różnych wariantach. Warto zauważyć, że w każdym tych trzech wariantów części kapitałowe są takie same (są stałe) i wynoszą
Kj = S
n = 2 500 zł, j = 1, 2, . . . , 12,
natomiast rożnie liczone będą części odsetkowe Ij raty Pj dla j = 1, 2, . . . , 12.
Ad. (a). Wysokość części odsetkowej Ij raty Pj, liczymy ze wzoru (podobnie jak w zadaniu 1)
Ij = Sj−1· i, j = 1, 2, . . . , 12,
wysokość raty Pj otrzymujemy dodając jej część kapitałową i odsetkową, czyli Pj = Kj+ Ij, j = 1, 2, . . . , 12,
a wysokość bieżącego zadłużenia Sj po wpłaceniu raty Pj(podobnie jak w zadaniu 1) wystarczy policzyć następująco
Sj = Sj−1− Kj, j = 1, 2, . . . , 12.
Ad. (b). Tym razem wszystkie odsetki mają być spłacone jednorazowo w ostatniej racie, a więc
I1 = I2 = . . . = I11 = 0 zł,
natomiast część odsetkową ostatniej raty, czyli I12, należy policzyć ze wzoru I(m) = n − anei · (1 + i)m·S
n,
przyjmując, że m = 12 oraz licząc wartość anei używając np. funkcji finansowej PV, a miano- wicie
anei= PV (i; n; −1; ; 0) . Czyli przyjmujemy, że I12= I(12).
Wysokość raty Pj liczymy oczywiście sumując otrzymane części kapitałowe i odsetkowe tej raty, a więc
Pj = Kj+ Ij, j = 1, 2, . . . , 12.
Z kolei żeby policzyć wysokość bieżącego zadłużenia Sj po wpłaceniu raty Pj musimy po- stąpić podobnie jak w przykładzie 6.1 (wykład). Mianowicie, oznaczmy przez Ij0 wartość nie- spłaconych odsetek w j-tym okresie. Wtedy oczywiście
Ij0 = Sj−1· i, j = 1, 2, . . . , 12
zaś bieżące zadłużenie po wpłacie j-tej raty policzymy poprzez pomniejszenie o część kapitałową j-tej raty i powiększenie o niespłacone odsetki, czyli
Sj = Sj−1− Kj + Ij0, j = 1, 2, . . . , 11.
Natomiast
S12= S11+ I120 − P12. Podkreślam, że powinniśmy otrzymać S12 = 0.