SYLABUS PRZEDMIOTU NA STUDIACH WYŻSZYCH
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
l. Nazwa przedmiotu Literatura romantyzmu
2. Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Polonistyki
Katedra Historii Literatury Polskiej Oświecenia i Romantyzmu
3. Kod przedmiotu WF.IP.k/2/3
4. Język przedmiotu Polski
5.
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest
realizowany
Grupa treści kierunkowych
6. Typ przedmiotu
Przedmiot
obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów, obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów,
7. Rok studiów, semestr I i II semestr II roku filologii polskiej; studia pierwszego stopnia; wszystkie specjalności
8. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot Prof. dr hab. Bogusław Dopart
9.
Imię i nazwisko osoby (osób) egzaminującej bądź
udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
Prof. dr hab. Bogusław Dopart
10. Formuła przedmiotu Wykład
11. Wymagania wstępne 12. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
60 godzin
13. Liczba punktów ECTS przypisana przedmiotowi
3 ECTS 14. Czy podstawa obliczenia
średniej ważonej?
15. Założenia i cele przedmiotu Przedmiot przynosi systematyczną wiedzę o literaturze romantyzmu wraz z niezbędnymi informacjami z zakresu historii kultury (sztuki, mentalności, idei), dziejów społecznych i politycznych. Ukazuje pluralizm i dynamikę tendencji literackich, a także artystycznych; przebieg zjawisk
romantycznych oraz skalę przejawów neoklasycyzmu, sentymentalizmu, postromantyzmu, realizmu. W powiązaniu z koncepcjami
światopoglądowymi i doktrynami estetycznymi przedstawia formy wypowiedzi poetyckiej oraz prozy narracyjnej i faktograficznej, dorobek głównych przedstawicieli literatury okresu i międzynarodowe związki literatury polskiej. Wykład literatury romantyzmu łączy narrację o procesie literackim i biografii twórczej (oeuvre pisarza) z interpretacją dzieła, kształtując erudycję i wyobraźnię historyczną oraz wzbogacając wrażliwość literacką i estetyczną słuchacza.
16. Metody dydaktyczne Wykład i indywidualne konsultacje na dyżurach.
17. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu, w tym zasady dopuszczenia do egzaminu, zaliczenia z przedmiotu, a także formę i warunki zaliczenia poszczególnych form zajęć wchodzących w zakres danego przedmiotu
Metody pracy studenta: udział w wykładzie, samodzielna lektura i interpretacja zadanych tekstów.
Forma i warunki zaliczenia: złożenie egzaminu ustnego, obejmującego zagadnienia z podręcznika (do wyboru „Romantyzm” A. Witkowskiej i R. Przybylskiego lub „Historia literatury polskiej w dziesięciu
tomach”, t.V: „Romantyzm”, vol. 1-2). Wymagana znajomość tytułów z listy lektur.
18. Treści merytoryczne przedmiotu oraz sposób ich realizacji
1. Romantyczna przemiana w kulturze europejskiej. Pluralizm literatury i sztuki w wieku XIX. Filozofia a różnicowanie się romantycznego obrazu świata.
2. Wyznaczniki romantyzmu w literaturze, sztuce, w innych dziedzinach kultury symbolicznej. Forma otwarta i dzieło romantyczne. Romantyzm jako okres literacki.
3. Zjawiska wczesnego romantyzmu w Polsce (1822-1829). Mickiewicz jako inicjator literatury nowoczesnej, twórca romantyzmu polskiego i projektodawca romantycznej literatury narodowej. Ludowość, bajronizm, poezja transcendentalna, orientalizm, mediewizm.
4. Współtwórcy wczesnego romantyzmu: Antoni Malczewski, Seweryn Goszczyński, Maurycy Mochnacki. Zagadnienie szkół prowincjonalnych.
Krytyka literacka, spory przełomu romantycznego.
5. Kulminacyjna faza romantyzmu (1830-1849). Charakterystyka ogólna.
6. Mickiewicz w latach 1830-1844. Profetyzm, neosarmatyzm, Mickiewiczowska droga do kresu literatury. Słowo i czyn.
7. Wielcy twórcy drugiego pokolenia romantyzmu polskiego. Nowe programy literackie i warianty prądowe: romantyzm historiozoficzny Krasińskiego, ironizm – profetyzm – mistycyzm Słowackiego.
8. Oeuvre Zygmunta Krasińskiego. Wielkie poematy dramatyczne i liryczno-profetyczne. Proza narracyjna i epistolarno-eseistyczna.
Krasiński jako myśliciel.
9. Sylwetka twórcza Juliusza Słowackiego. Okres płodnych poszukiwań: od
„Godziny myśli” do „Anhellego”. Czas arcydzieł: od publikacji
„Balladyny” do I Rapsodu „Króla-Ducha”. Aspekty indywidualizmu Słowackiego. Pisarz wobec ducha czasu i etosu poety-wieszcza.
10. Aleksander Fredro – nie tylko dramatopisarz. Przemiany komedii Fredrowskiej. Literatura sceniczna w kraju: Józef Korzeniowski, Dominik Magnuszewski.
11. Proza historyczna i obyczajowa: Henryk Rzewuski, Józef Ignacy Kraszewski, Korzeniowski. Romantyczna proza kreacyjna: Ludwik Sztyrmer i Narcyza Żmichowska. Gawęda, podróżopisarstwo, epistolografia.
12. Zmierzch romantyzmu i postromantyzm. Doświadczenie generacyjne i dojrzała twórczość trzeciego pokolenia romantyków. Nowa kulminacja liryki okresu romantycznego: Kornel Ujejski, Teofil Lenartowicz, Władysław Syrokomla.
13. Romantyzm i postromantyzm Cypriana Norwida. Manifesty ideowy i koncepcje estetycznoliterackie twórcy „Promethidiona”. Systematyka form literackich Norwida. Rozwój liryki; „Vade-mecum”. Poematy narracyjne: „Quidam”, „Assunta”. Nowelistyka.Sztuka narodowa w ujęciu Norwida. Norwidowski wiek XIX.
14. „Przedburzowcy” – formacja generacyjna przejściowa. Mieczysław Romanowski i Walery Łoziński.
15. Literackie i pozaliterackie znaczenie romantyzmu. Europejska miara romantyzmu polskiego. Tradycja romantyczna i jej losy.
