• Nie Znaleziono Wyników

TEST – ANALIZA I INTERPRETACJA WIERSZA

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "TEST – ANALIZA I INTERPRETACJA WIERSZA"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

………...

imię i nazwisko

TEST – ANALIZA I INTERPRETACJA WIERSZA

Przeczytaj uważnie wiersz Juliusza Słowackiego pt. „Hymn”. Następnie odpowiedz na pytania.

Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą;

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie Gwiazdę ognistą...

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze, Smutno mi, Boże!

Jak puste kłosy z podniesioną głową Stoję rozkoszy próżen i dosytu...

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, Ciszę błękitu.

Ale przed Tobą głąb serca otworzę, Smutno mi, Boże!

Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali Ostatnie błyski...

Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze, Smutno mi, Boże!

Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany, Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem, Widziałem lotne w powietrzu bociany Długim szeregiem.

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze, Smutno mi, Boże!

Żem często dumał nad mogiłą ludzi, Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi Przy blaskach gromu,

Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, Smutno mi, Boże!

Ty będziesz widział moje białe kości W straż nie oddane kolumnowym czołom;

Alem jest jako człowiek, co zazdrości Mogił popiołom...

Więc że mieć będę niespokojne łoże, Smutno mi, Boże!

(2)

Kazano w kraju niewinnej dziecinie Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie, Płynąc po świecie...

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może, Smutno mi, Boże!

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie Anieli twoi w niebie rozpostarli,

Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie Patrzący – marli.

Nim się przed moją nicością ukorzę, Smutno mi, Boże!

Pisałem o zachodzie słońca na morzu przed Aleksandrią.

[19 października 1836 r.]

1. Jaki to typ liryki? (1 p.)

...

2. Do kogo zwraca się podmiot lityczny? (1 p.)

...

3. W czyim imieniu się zwraca? (1 p.)

...

4. Jakie uczucia czuje podmiot liryczny? (5 p.) -

- - - -

5. Kim jest podmiot liryczny? (1 p.)

...

...

6. Jaki jest stosunek podmiotu lirycznego do Boga? (1 p.)

...

7. Czego Bóg nie jest w stanie spełnić? (1 p.)

...

8. Czy znasz utwór (romantyczny), w którym możesz odnaleźć zupełnie inną postawę wobec Boga? (2 p.)

...

9. Wymień inne wiersze poety. (3 p.) -

- -

10. Wypisz trzy środki stylistyczne, które dominują w utworze. (3 p.) -

- -

11. Czy utwór spełnia kryteria hymnu? (1 p.)

...

(3)

Punktacja:

Suma: 19 p.

19 p.– 18 p. bdb.

17 p.– 16 p. db.

15 p.– 14 p. dost.

13 p.– 12 p. dost.

11 p. – ndst.

Odpowiedzi:

1. wyznania;

2. Boga;

3. własnym;

4. żal, smutek, gorycz, melancholia;

5. artysta, wygnaniec, samotnik;

6. docenia piękno jego dzieła;

7. ukoić smutek;

8. cz. III Dziadów A. Mickiewicza;

9. Testament mój, Grób Agamemnona;

10. apostrofa, anafora, epitety;

11. nie.

Cytaty

Powiązane dokumenty

• Następnie jeden uczeń czyta na głos jedną strofę wiersza, wszyscy wspólnie uzupełniają tabelkę, która jest notatką z lekcji, potem następny czyta kolejną strofę i

żółty szalik białą spódnicę kolorowe ubranie niebieskie spodnie 1. To jest czerwony dres. To jest stara bluzka. To są czarne rękawiczki. To jest niebieska czapka. To są modne

W związku z tym, że burza przeszkodziła nam w dzisiejszej wideo katechezie postaram się Wam krótko przedstawić dzisiejszy temat.. Dzisiejszy temat: Nie zatrzymuję się

Tragedja miłosna Demczuka wstrząsnęła do głębi całą wioskę, która na temat jego samobójstwa snuje

Jeśli przez cały rok uczyliście się w miarę systematycznie i powtórzyliście cały lub prawie cały materiał - na pewno będziecie się mniej denerwować..

Wszystkie typu ubrań oceniono pod względem stopnia wzbudzanego zaufania na poziomie powyżej neutralnego (wynik w skali Likerta >3), wyjątkiem był strój swobodny codzienny,

Jeśli ktoś ma niewierzącego współmałżonka, a sam jest osobą wierzącą i wiara jest dla niego czymś najcenniejszym w życiu, to wydaje się zrozumiałe, że chce się tym

Zygmunt II August (1548 – 1572), syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, wielki książę litewski od 1529 r., ostatni król na tronie polskim z dynastii Jagiellonów;