1
SPIS ZA W A RTO ŚC I T E C Z K I ...
x 4 .'. ...
1/1. Relacja —
I/2. Dokumenty (sensu slrictoj dotyczące osoby relatora —
u>
I/3. Inne materiały dokumentacyjne dotyczące osoby relatora —
II. M ateriały u zupełn iające relację <J k . 5' ^ 3
111/1 - Materiały dotyczące rodziny relatora —-
III/2 - Materiały dotyczące ogólnie okresu sprzed 1939 r. —
III/3 - Materiały dotyczące ogólnie okresu okupacji (1939-1945) __
III/4 - Materiały dotyczące ogólnie okresu po 1945 r.
fz III/5 - inne..:—
IV. Korespondencja —
V. Nazwiskowe karty informacyjne v
VI. Fotografie \J
2
3
— —
— ---... ...
' f r f j f r S / ^ c s u f f i t
'Z -MOŚCIC ZE STĘSZEWA •— MOŚCiCKA MICHALINA
* *■ 'fSit^Ą
--- --- --- W*--- -... ,,
C
l' < ■ Cs- (-4
7 137
V
/wn. H:st.-Geogr Średniowiecznej W ielkopolski lii ?A ;r w P. (głów nie . ięszew , K oźm in, Opalenica).
Antoni Oąiioruwskl
Mo»cic ze Ściborza h. Mościc-Ostoja (zm. m ię
dzy r. 1374 a 1383), w ojew oda gniewkowski i starosta brzeski kujawski. Pochodził z k u ja w skiej rodziny rycerskiej o lo ka lnym znaczeniu, jego był Mikołaj ze Ściborza, c horą ży w dru g im dziesięcioleciu X I V w.
M. pojawia się w źródłach po raz pierwszy w r.
1353, od razu n a urzędzie w ojew ody gniewkow skiego przy ówczesnym księciu tego t e r y t o r iu m Władysławie Białym. Na jego prośbę książę ów zezwolił wówczas n o r b e r ta n k o m płockim na lo ka
cję ich wsi Ostrowąs. M. jako najw y ż sz y d o stojnik księstwa otwierał z reguły listę św iadków na do
kumentach W ładysław a. W r. 1357 rozstrzygnął, .
"ci z
sędzią Tom aszem z B ra n n a , spór między biskupem k u ja w s k im a rodziną ry c e rsk ą z Masze- uci Wróblewa o wieś Bazyliszewo (dziś Baśkowo) na korzyść biskupa. D rogą za m ia n y za wieś Złotniki uzyskał o d b r a ta n k ó w : Mikołaja, Bych- nia i Ścibora, ich udział we wsi Ściborze (1362).Zastaw księstwa gniewkowskiego przez W ł a d y s ława Białego Kazim ierzowi W ielk iem u (1363/4) wprowadził M-a w służbę królewską. Z now ym v , w s p ó ł p r a c a M-a ułożyła się ja k najlepiej.
W otoczeniu Kazim ierza przebywał on zarówno na zjtździe z książętam i głogowskim i bełskim w Bobrownikach (1365), j a k i na wielkim z g ro m a dzeniu książąt i d o stojników w Pło cku i Łowiczu kiedy to celebrowano z a ślubiny królew
skiego w n u k a K a ź k a z M ałg orzatą mazowiecką.
Co więcej, między 9 V a 14 X I 1368 został on
>tr,rostą brzeskim ku ja w s k im . N a urzędzie t y m odnotowują go źródła jeszcze w r. 1370.
Nie v n.domo, jak odniósł się M. do sukcesji .ino-pweńskiej w Polsce, j a k o ż yjąc y w y stę p u je zr rządów L udw ika ty lko raz, i to na liukttiMciu ic ks. K aźka, w y sta w io n y m w Korono- wie dla p lebana wyszogrodzkiego. D o k u m e n t ten, zachowany w kopii, m a je d n a k b łę d n ą d a t ę rocz
ną; dzień w ystaw ienia (cz w a rtek po 8 I X ) oraz^/
tytulatura w ysta w c y, odp o w ia d a ją c a późniejszym/
jego aktom, d o puszczają 1.1374— 6. Z r. 1383 po-J chodzi wiadomość o M-u jako z m a r ły m . Od r.) 1373/4 sta rostw o brzeskie znajd ow ało się w re
kach Bartosza z Sokołowa i B artosza z We- zemborka. D y p lo m y węgierskie z końca XIV w. dia kas z te la n a bydgoskiego Mikołaja ze ściborza m ia n u ją go synem M-a, woj. inowro
cławskiego; w y n ik a stą d , że ten o s ta tn i dożył momentu rozszerzenia n a ziemię inowrocławską terytorialnych k o m p e ten c ji wojew odów gniew
kowskich. M om entu tego nie udało się je d n a k dotąd precyzyjnie ustalić. Relacja J a n k a z Czarn
kowa o dw ukrotnie (1373 i 1375/6) podejm ow anej przez W ładysław a Białego próbie o dzyskania księstwa nie przynosi ż a d n y ch wiadomości o M-u.
Zięć M-a, P rz edpe łk ze Stęszewa, po śmierci K a zimierza Wielkiego należał do in ic ja to ró w spro
wadzenia W ład y sław a Białego z D ijon do k r a ju ; w r. 1 3 7 4 j e d n a k o tr z y m a ł od króla L udw ika kasztelanię m iędzyrzecką. W szczególnie bliska ko m ity w ę z dw orem węgierskim weszli synowie M-a, z głośnym woj. siedm io grodzkim Ściborem na czele. Ze względu na niemożliwość dokła dnego d a to w a n ia zgonu M-a nie sposób określić jego osobistego udziału w u k sz tałto w an iu tej nowej polityki ro d /in n e j.
M. pozostaw ił czterech synów : Mikołaja, kasz
te la n a bydgoskiego (zob.), A ndrz eja, podczaszego inow rocła w skiego. lu b gniewkowskiego, Ścibora, Woj. siedmiogrodzkiego oraz kom esa kilku k o m i
ta tó w gornowęgierskich (w lite ra tu r z e zazw yczaj mylnie u tożsam ianego z b r a ta n k ie m M-a o ty m ż e imieniu), i Marcina, k a n o n ik a włocławskiego.
Córka M-a Zofia była ż o n ą k a s z te la n a m iędzyrze
ckiego P rz ed p e łk a ze Stęszewa h. Łodzią.
Imię. M-a, pierwszego z rodziny n a n ajw yż sz ym urzędzie ziemskim , stało się zaw ołaniem całej kujawskiej linii rodu.
G u l d o n Z., Pówiersk i J . , P o d z ia ły adm inis trac yjne K u ja w i ziemi dobrzy ńskiej w X I I I — X I V wieku, W. 1974 s. 214— 20; J a s i ń s k i K ., Zjazd na Mazow
szu w kw ie tniu 1369 r. I jego geneza, A cta U n iversi- tatis N ic olai Copernici, Historia, 9, Tor. 1973 s. 59—
00; P r o c h a s k a A., sc ih o r ze Ściborzyc, „Roczn iki Tow . N a u k . w T or.” , R . 19: 1912 s. 139— 42, 146, 195, 205; W e n z c l ( i ., Stibo r vajda, B u d a p e s t 1874 s. 7, 32, 34, 4(5— 7, 8(3— 90, !17, 202; — Cod Pol. , 1 104, 120, 124, II 215— 16, 297. 310, 50 1, 508, 526;
Dok. kui. i maz.; D o k u m e n t y śfidu ziem sk iego kra
kow sk ie go 1302— 1453, Wr. 1971 nr 5; In ed ita kujaw
skie i dob rz yńskie z lat 1345— 1308, w: D o k u m e n t y do dziejów K u ja w i ziemi dobrzyńskiej X I V — X I X w., W. 1974 nr 4 — 5; K od. m az. (Lu bomirskiego), nr 179 s. 192; Kod. W p o i., III; Kronika J a n a z Czarnkowa, Mon. Pol. H is t., II 6 7 7 —8, 738— 9, 747; Księga z ie m ska poznań ska 1400 — 1407, P. 1960 nr 414; Liber sc abino rum Veteris C ivitatis Th orun icn sis 1363—
1428, Tor. 1936 nr 190; Zbiór dok. m pol., IV 979; — A O A D : .Metryka Kor., t. 34 f. 184— 185; Arch. Diec.
w Pelplinie: Kopiarz V-3 f. 1 5 — 1C; W A P w B y d g o s z czy: Koronow o KI. A 106, Strzelno KI. A 23.
______ J a n u s z B ie n ia k
Mościcka z Czyżewsla d i Michalina. (1871 — 1932), działaczka społeczna, żona p re z y d e n ta P P . Ur. 20 X I I w Klicach w pow. ciechanowskim , była córką A ntoniego Czyżewskiego, właściciela niewielkiego folw arku Czyżew w pow. g ostyniń- skim , i Agnieszki z Mościckich. G im n a z ju m u k o ń czyła w Płocku i t a m u zy s k ała p a ń s tw o w y p a t e n t n a nauczycielkę. Krótki czas prow a dziła ta j n e nauczanie . W r. 1892 poślubiła swego k u z y n a Ig
nacego Mościckiego (zob.). W związku ze sw ą działalnością po lity cz n ą Mościcki m usiał opuścić Król. Pol. i oboje z żoną emigrowali do L ondynu, a w r. 1897 przenieśli się do F ry b u r g a w Szwajcarii.
M., w sp ó łp rac u jąc politycznie z mężem , um ia ła stw orzyć w swoim dom u p r z y s ta ń dia licznie p r z y b y w ają cy c h z k r a ju działaczy i s tu d iu jąc ej w Szwaj-
4
138
M O Ś C I C K A M I C H A L I N Acarii młodzieży polskiej. W r. 1912 P olitechnika we Lwowie powołała Mościckiego na profesora i po 20 la tach Mościccy powrócili do kraju. AL została w prow adzona przez żonę; prof. Bronisława Pawłowskiego H e n r y k ę (cioteczną siostrę Marii Curie-Sklodowskicj) do Związku R ów noupraw nie
nia Kobiet Polskich i do Koła P a ń Tow. Szkoły Ludowej (TSL). Później przeszła z TSL do Tow.
U niw ersyte tu Ludowego im. A. Mickiewicz;;, klórc odpowiadało jej bardziej ideowo. W !. 1913— 22 byia czynnym członkiem zarząd:? T ow arzystwa.
Najżywszą dzinłańwwć rozwinę-'.- Al. u okresie pierwszej w ojny światowej ; w Polsce Nie;- 'le
głej. Związana z ideologią Józ>. fa Pił«tuisk: go i «Strzelca», popierała. Legiony, w któ rych walczyli też jej dwaj synowie. R azem z M. Pawłowską i .Marią Kclfes-Kra!:z«wą zorgauizow.ón lwows
kie ;<»!(* L’"i K obiet G-~':cji i śląska (11 \ ' l ! 1915) przy N aczeln ym Komitecie N arodow ym (N K N ) i weszła w skład zarząd;: o b ejm ują c -karb i sekcję dochodową: praco-.-, 'la leż w sekcjach:
pomocy legionistom (prowa zącej *D ■::: su per- arbitrowa-’vch legionistów-' : .Gospodę Legi. 'li
stó w Polskich-)) oraz opieki nad rodzinami i dzieć
mi. znajdującym i schronienie w Ochronce im.
Józefa Piłsudskiego. Zjazd Ligi Kobiet w K ra kowie w dn. 11 i 12 Y! 1 y 1«» wybrał Al-ą do pre
zydium ; o d tą d do r. 192fi pozostawała we w ła
dzach naczelnych, a w i. 1920—4 pełniła obo
wiązki przewodniczącej. W e wrześniu 1910 w y
buchł konflikt ideowy między N K N a Ligą;
dn. 29 I X Zarząd Glównv Ligi uchwali! w K r a kowie wystąpienie z N K Ń . W iy m cz. <ie z a a t a kował też Ligę episkopat za jej «radykaine» po
glądy, za «namiętne i publiczne upra.wiauic polityki przez kobiety*, za za tru d n ia n ie w O chron
ce im. J . Piłsudskiego Żydówki Fryderyki l.aza- rusówny. Al. poujela obronę Lazarusówny i prze
konywała kobiety, b y ni? w ystę powały z Ligi.
Stanowisko większości członkiń na ogól znalazło zrozumienie, o czym świadczy! iist o tw a r ty
„ W imię słuszności” M aurycego Myci-.iskiego (ogłoszony w tygodniku „N a P o s te r u n k u ” 1917 nr 26/7). (Idy z końcem 1917 r. Liga została roz
wiązana przez władze, koło lwowskie -przekształ
ciło sic na zebraniu 20 I 1918 w Kom itet O byw a
telski Polek (K O P /, do którego dołączył się też K om ite t Pracy O bywatelskiej Kobiet ( N ł ’OK).
d o tą d uchylający się od wsp ółp racy ze względu na różnice orient cyjne. K : wni ct wo objęła przewodnicząca K P O K Atari.i D ułębianka, a AL została jedną z jej zastępczyń. Przełom lat 1917/
18 zaznaczył się ożywioną działalnością na rzecz pomocy legionistom in te r n o w a n y ni w Beniam i
nowie i Szczypiornic w r. 1917, a później w r. 191$
w Huszt i Marmaros-Sziget, oraz a n t v rz ą d o w v ! ii Wystąpieniami p ro te sta c y jn y m i. Al. znalazła się wśród organizatorów lwowskiej Ligi Niezawisłości i oddziału Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), w k tó r y m kierowała sp raw am i finansowymi. W
KOP na plan pierwszy w ysunęła się sprawa zapew
nienia pracy kobietom, k tó r y m groziło bezrobocie na skute k powrotu inwalidów w ojennych do pracy.
K O P zajmował się też p ro p a g a n d ą na rzecz rów
nouprawnienia we władzach p a ństw ow yc h i sa
morządowych przyszłej Polski i zrównania kobiet w dostępie do w ykształcenia.
Walki listopadowe we Lwowie za sta ły M-ą w dzielnicy zajętej przez wojska ukraiński;.
Udzielała się ak ty w n ie w p racach K O P , w którego lokalu skupiała się akcja pomocy dla walczących i mieści! się p u n k t kurierski oraz redakcja tajnego
„ K o m u n i k a t u " .Z końcem !91Sr. M. przedostała się przez, tereny walk na. czele szesnastoosobowej deiegacji do K ra k o w a na Zjazd Zjednoczeniowy Lig. Kobiet Galicji i Śląska oraz Pogotowia Wo
jennego. odb y w ają cy sie w dn. 29—3* XI I . Zo
stała w y b ra n a je d n ą z wiccprzewodn:c;:ących.
Z ramienia Ligi Kobiet i Ligi Niezawisłości weszła w ieeie 1919 do R a d y Miejskiej m. Lwowa, działała w sekcji dobroczynności, potem opieki społecznej. P ra ca połączone! Ligi Kobiet Pol
skich skupiła się później głównie na opiece nad dzieckiem, prowadzeniu zakła dów i zamierzonej budowie przy p o m oc y Związku Polek w Am e
r y c e — sa n ato riu m w Rabce. W 1. 1027— 8 M.
została członkinią K o m ite tu Honorowego Budowy Sanatorium w Rabce. Trudności finansowe przesz
kodziły realizacji planów. W w ybora ch 1922 r.
kandydowała • do S enatu
(z
wystawionej przez Związek Kobiet Polskich listy nr 2ó,V
K r a p r / < -p.alła w glosowaniu) z ramienia Klubu P.-j li tycz
nego Kobiet P ostępowych. Brala udział w wielu inicjatywach społeczno-kultu raln ych, ja k m. in.
K om itet Domu dla S a m o tn y c h Kobiet im. Marii Duiębianki, K om ite t Budow y Ii Dom u Techni
ków dia młodzieży akadem ickiej, Aliejski K om itet Pom ocy B e z r o b o tn y m .P r zysposobienie Woj; kov,ji Kobiet do Obrony
cśa c a o d d z r l n Iw
w akcji na rzecz upnńs!W)\vicnin średnich szkół żeńskich we Lwowie, w akcji organizowania kolonii letnich dla dzieci i współpracowała z Ro
botniczym Tow. Przyjaciół Dzieci ( R T P D ) W y b ó r Ignacego Mościckiego n a p rez ydenta R z p l t e i i wyjazd do W a rsza w y nie przerwały prac y społecznej M-iej, choć zmieniły jej c h a r a k ter. P atronow ała Lidze Kobiet, a następnie p o w s t a ł e m u w r. 1928 Związkowi P ra cy Obywatelskiej
Kobiet, którego była honorową przewodniczącą.
Polskiemu Komitetowi P o m o c y Dzieciom, K o m i
tetowi Opieki nad Dziećmi Kresów' Zachodnich, organizacjom, w których była dawniej czynna, i w ie lu innym. W czasie powodzi na Huculszczyź- uie w r. 1927 zorganizowała Kom itet Pom ocy Ofiaro::; Powodzi: ośrodki doraźnej pomocy zo
stały potem przekształcone w stałe Ośrodki Zdro wia i Opieki Społecznej. W Spalę założyła ochron
kę i szkole, zaś di.i dzieci niższych funkcjonariuszy Zam ku i Łazienek w W arszawie K o m ite t Doż.y-
5
wiania i Kalorii Letnich. Przekonana o wielkiej roli kobiet w życiu n a r fiu, powołała w r. 1927 Kom itet, który przygotował ,>okaz udziału ko
biet w dorobkj X-!ecia R P w Pawilonie Pracy K o b iet na Poznańskiej W ystaw ie. Była czynna do ostatka miir.o ciężkiej choroby. Zmarła 18 V I 11 i 032 w Spalę, pochowana została na< cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.*!
*17.
m ałżeństwa z Ignacym Mościckim miała czworo dzieci (zob. życiorys męża).[ C c y s i n g e r ó w n a H.] H .C .,Ś p . Michalina .Mościcka,
„Praca O b y w a u ls k a " 1932 nr 15• IG (fot.); Dziesięcio
lecie Polski Odrodzonej; J a w o r s k a M., W sh:zbie Ojczyzny, „Praca O b y w a te ls k a ” 1032 nr 22 (fot.);
M ę c z k o w s k a T., Michalina Mościcka, „K obieta V. spólcz.” 1032 s. 52<> (fot.): Michalina Mościcko, W.
i i f o t . ) ; M o r a c z e w s k n Z., [Wspomnienie], „Praca o :.y .-.. .n K k a ” 1932 nr 15 16 (fot.); t a ż , W Żałobnym
!i.iK:/.ie, tamże nr 22 (cały poś więcon y M-iej); N a g l e - r u w a H ., Śp. .Michalina Mościek.i, ..Iihi / e z ” I!C12
\ r 35 (fot.); N i e d z i a ł k o w s k a Z., [Michalina Moś
cicka), u : Jednodniówk a D omu A k a d e m ic z .k w War
szawie, W. 1935 s. 1 - 3 (fot.); [ W i t t e k ó w n a M.]
M. W., Prezyd entowa Michalina Mościcka, „D la Przyszłości" 1932 nr 8 /9 ( f o t . ) ; — K om unik at Zarzą
du Głównego Polskiego Stow arz ys zen ia K o b iet z w y ż szym wyk ształcen iem 1932 r., 1933 nr 6 s. 1 (fot.};—
„Oaz. Lwów." 1922 nr 222 s. 3, nr 2 2 8 s. 3, nr 245 s. 3; „Kobieta Wspólcz.” 1929 nr 21 s. 1— 2; — Nekro
logi i opisy pogrzebu w prasie codziennej; — B. Ossol.:
rkp. 14029— 14038,111 (zespól papierów Ligi Kobiet we Lwowie 1915— 1 9 2 8 ) ; — informacja Mariusza K elies -K rau/a, pasierba Jan u sz a Czyżew skiego, bra
tank a Michaliny Mościckiej; W sp om nien ia własne autorki artykułu.
J a n in a K e U a -K r a u z
Mościcki Bolesław Euzebiu sz (1877— 1918), puł- kowniK W P , pierwszy dowódca P u ł k u . U l a n ó w Krccłiowieckich. Ur. 14 XI i w W ysokiem Ma
zowieckim, pochodził z drobnej szlachty, by!
sy nem Ludwika, uczestnika p o w sta n ia stycznio
wego, i P.iu!iriy z Zarybów. Uczęszczał do g im n a zju m w Łomży, ale nauki nie ukończył. Ok. r. 1893 rozpoczął p r a k ty k ę górniczą w Zagłębiu D ą b r o w skim, jednocześnie podjął sam okształc enie, które umożliwiło m a złożenie egzaminu upraw nia jąc ego c‘o odbycia jednorocznej ochotniczej słu ż b y w o j
skowej w armii rosyjskiej. Pełnił ją w Srarokol- skim Batalionie Zapasowym, skąd został .skiero
w a n y do szkoły piechoty w Czuguiewić i ukończyi ją w stopniu chorążego. W r. 1902 n a w łasną prośbę zosta! przeniesiony do oddziału kawalerii w Z aa m urskim Okręgu S tra ż y Granicznej (M an dżuria). Uczestniczył w wojnie r o sy jsk o -ja p o ń skiej (1904—
5)
jako porucznik jednego z k o n n y ch oddziałów zaam urskich. Po zakończeniu w o jn y dowodził sz wadronem kawalerii, w ydzielonym do walki z tu n g u sk ą p a r t y z a n t k ą . W 1. 1911— 13 kształcił sie w oficerskiej szkole kawalerii*w Pete rsb u r g a i ukończył j ą jako rotm istrz . O J k w ie t
nia 1915 uczestniczył w działaniach pierwszej wojny .światowej. Wyróżni! sic wkrótce ja ko do w ódca sz wadronu 2 Zaanmrskiego P u łk u K a w a
M O Ś C I C K A M I C H A L I N A -
lerii w boju pod H orodenką i został odznaczony oficerskim Krzyżem Św. Jerzego. Podczas na
stę p n y ch działań wojennych uzyska! wiele rosyj
skich odznaczeń bojowych, a w czerwcu 1916 otrzym a! złotą szablę za szarże k o n n ą pod Neter- pincami. W k ró tc e potem zosta! aw ansow any do stopni;; p o d pułkow nika i objął zastępczo dowódz
tw./ p u łku. Wczesną wiosną 1917 został m iano
w an y pułk ownik iem i dowódcą 1 Zaamurskiego P ułku Kawalerii.
Kiedy zaczęto tw orzyć wojskowe je dnostk i polskie, M. cbjnl 19 V!1 1917 dowództw o P.ilku Ulanów Polskich. Dn. 24 VII t.r. na czele pułku pow strzym a! pod Krechuwcami n atarcie wojsk niemieckich ścigających 11 dyw. piechoty rosyj
skiej. S akces ten zadecydował o przyjęciu przez puik m ia n a «Krechowiecki». Następnie M. dowo
dził pułkiem w czasie walk odwrotowych armii rosyjskiej na linie Z h r t : u a i podczas walk na froncie ru m u ń sk im , a od 15 IX 1917 kwaterował wraz z puikiem w Dukorze koio Mińska na Biało
rusi i podlega! dowódcy I Korpusu Polskiego.
W styczniu i lu ty m 191S dowodził 1 P uikiem Ulanów Krccłiowieckich podczas walk, jakie 1 K orpus Polski toczył z sitami zbrojnym i Rosji Radzieckiej. Dn. 11 11 sta nął na czele delegacji wysianej z Bobrujska do R a d y Regencyjnej i wyruszy! do W arszawy z e.-kortą szwadronu ułanów. D n. 17 11 stoczy! o s ta tn ią poty czkę pod L.opalyczami, po czym odesłał sz wadron do B obrujska, a sam w przebraniu podjął próbę przed..rcia s it przez iin ię f rontu. Zginął 18 ił 1918 w re j o n ie l e ś n ic z ó w k i D ub kolo Lunińca.
W kilka dni później zwłoki M-ego zostały odszu
kane przez specjaln ą ekspedycję, przewieziono do Mińska i ziozone w podziemiach tam tejszej k a te d r y . W r. 192! prochy M-ego zostały sp ro
wadzone do kraju, najpierw złożone na terenie koszar i P u łk u Ulanów Krechow ieekichw Augusto wie, a n as tęp n ie przewiezione do W a rsza w y i po
chowane 2G VI I ! i 021 w podziemiach kościoła S w . Krzyża przy ul. Krakowskie Przedmieście.
Znajdowała się t a m jego pły ta nagrobna, w y k o n ana wg proj. ktu Antoniego Madfcskiego z r.
5922, zniszczona w r. 1944; tablica zastępcza zos
ta ła wini.: .iwana w ty m sa m ym miejscu w r. 1958.
M. był pośmiertn ie odznaczony Krzyżem Y irtuti Militari 5 ki., Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Krzyż.em Walecznych. Rodziny nie założył.
Portret przez K onst an tego Górskiego (olei., W.
19.31) w Muz. \V..jska Polskiego w W.; Portret k o n n y przez M i k o ł a j a Wisznickieg i (akwarela, Londyn IJ02) w In st ytucie Polskim i Muz. im. Gen. Sikorskiego w Londynie; P ot. obu portretów w Materiałach Red.
P S B ; —■ Eac. Wojsk.; — K o ź m i ń s k i K., Kamienie na szaniec, Lw. — W. 1937 s. 79— 91 (fot. por
tretu); Księga ja zd y polskiej, W. 1938; L i p i ń s k i W., Walka zbrojna o niepodległość Polski 1905— 19J8, W . 1935; L i t e w s k i J . , Dz iewanow ski W., Dzieje 1 P u łk u Ułanó w Krechowieckich, W. 1932 s. o l i n., 132; W r z o s e k M., P o ls k ie ko rpusy wojsko-
- MOŚCICKI IW.nSŁAW 139
6
7
f' K c l c> k
' ł Y (h Ot 01 C K A co U yyv
i c (
Mi c h a l i n a Mo ś c i c k a, z d. Czyżewska, u r . 1871.
Działaczka wielu organizacji społecznych. Żona Prezydenta RP. Członkini POW , w latach 1924-26 przewodnicząca Oddziału Lwowskiego P KdOK, od 1926 w Warszawie patronowała Organizacji PKdOK. Zm. 18 VIII 1932 w Spalę. Pochowana w Warszawie.
