Karolina RadkowskaInstytut Prawa CywilnegoZakład Postępowania CywilnegoPOSTĘPOWANIE CYWILNE

Karolina Radkowska Instytut Prawa Cywilnego

Zakład Postępowania Cywilnego POSTĘPOWANIE CYWILNE

Środki zaskarżenia

ZAKRES ZAJĘĆ

• Zaskarżanie orzeczeń sądowych.

• Pojęcie środków zaskarżenia.

• Klasyfikacja środków zaskarżenia.

• System środków zaskarżenia.

• Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

• Skarga o wznowienie postępowania.

Art.  363 KPC

§   1 Orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy lub inny środek zaskarżenia.

§  2 Mimo niedopuszczalności odrębnego zaskarżenia nie stają się prawomocne postanowienia podlegające rozpoznaniu przez sąd drugiej instancji, gdy sąd ten rozpoznaje sprawę, w której je wydano.

§  3 Jeżeli zaskarżono tylko część orzeczenia, staje

się ono prawomocne w części pozostałej z upływem

terminu do zaskarżenia, chyba że sąd drugiej

instancji może z urzędu rozpoznać sprawę także w

tej części.

POJĘCIE I KLASYFIKACJA ŚRODKÓW ZASKARŻENIA

Klasyfikacja środków zaskarżenia (prof. A. Zieliński)

ZWYCZAJNE ŚRODKI NADZWYCZAJNE

ODWOŁAWCZE: ŚRODKI

ODWOŁAWCZE:

1) zażalenie INNE ŚRODKI 1) skarga kasacyjna 2) apelacja ZASKARŻENA: 2) skarga o wznowie

1) sprzeciw od wyroku postępowania

zaocznego 3) skarga stwierdzenie 2) zarzuty od nakazu niezgodności z prawem

zapłaty prawomocnego

3) sprzeciw od nakazu orzeczenia

zapłaty 4) skarga o uchylenie wyroku sądu

polubownego

Cechy wspólne środków zaskarżenia:

•skierowane bezpośrednio przeciwko zaskarżonemu orzeczeniu,

•strona zmierza bezpośrednio do uchylenia lub zmiany orzeczenia,

•skutkuje wywołaniem postępowania weryfikacyjnego (kontrolnego), które może być połączone z uzupełniającym postępowaniem dowodowym.

Wymogi stawiane środkom zaskarżenia:

•zachowanie formy pisemnej (są składane poza rozprawą),

•oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem, w jakim zakresie jest zaskarżone,

•przytoczenie podstaw zaskarżenia i ich uzasadnienie,

•wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia.

Wyłączenia z katalogu środków zaskarżenia:

środki restytucyjne - środki, wniesienie których nie prowadzi do weryfikacji orzeczenia, a jedynie do ponownego rozpoznania sprawy, już prawomocnie orzeczonej:

•skarga o wznowienie postępowania,

•skarga o uchylenie wyroku sądu polubownego,

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem

prawomocnego orzeczenia - nie prowadzi do

zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia z

wyjątkiem art. 424 ¹¹ § 3 KPC – quasi środek

zaskarżenia.

SYSTEM ŚRODKÓW ZASKARŻENIA

SYSTEM APELACJI PEŁNEJ vs SYSTEM APELACJI OGRANICZONEJ

Funkcją sądu apelacyjnego w systemie apelacji pełnej jest ponowne merytoryczne badanie i osądzenie sprawy.

Z tego względu postępowanie apelacyjne jest ujmowane jako dalsze stadium postępowania przed sądem I instancji

W przypadku uwzględnienie zarzutów, wydawane są orzeczenie reformatoryjne (zmieniające orzeczenie), a nie kasatoryjne, w których sąd II instancji uchyla wyro i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

W tym systemie brak katalogu postaw zaskarżenia.

W systemie apelacji ograniczonej, funkcja sądu apelacyjnego została ograniczona jedynie do kontroli zaskarżonego orzeczenia, bez możliwości samodzielnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy. Sąd II instancji nie może uzupełniać materiału procesowego zgromadzonego przez sąd I instancji, a w konsekwencji nie może dokonywać ustaleń faktycznych.

W polskim systemie prawnym funkcjonuje system apelacji pełnej z pewnymi ograniczeniami.

Postępowanie ma charakter postępowania

rozpoznawczego – sąd II instancji ma pełną

swobodą jurysdykcyjną, ograniczoną jedynie

granicami zaskarżenia.

APELACJA

art. 367-391 KPC ZAŻALENIE

art. 394-398 KPC

SKARGA KASACYJNA art. 398 ¹ -398 ²¹ KPC

SKARGA NA ORZECZENIE REFERENDARZA SĄDOWEGO

art. 398 ²² -398 ²³ KPC

SKARGA NA PRZEWLEKŁOŚĆ POSTĘPOWANIA Nie zmierza ani do weryfikacji orzeczenia, ani jego uchylenia lub zmiany, bo w istocie jest dopuszczalna tyko w toku postępowania, przed jego zakończeniem. Jej przedmiotem jest wyłącznie ustalenie, czy w postępowaniu którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.

Pozytywne ustalenia w tym zakresie mogą jednak

doprowadzić do wydania sądowi rozpoznającemu

sprawę zalecenia podjęcia w wyznaczonym terminie

odpowiednich czynności, a także do zarządzenia

odpowiedniej sumy pieniężnej.

SKARGA O STWIERDZENIE NIEZGODNOŚCI Z PRAWEM PRAWOMOCNEGO ORZECZENIA

art.  424 ¹ -424 ¹² KPC

•dodatkowy, obok skargi kasacyjnej, procesowy środek kontroli legalności wyroków i postanowień co do istoty sprawy wydawanych w postępowaniu nieprocesowym,

•przysługuje od prawomocnego wyroku sądu II instancji kończącego postępowanie w sprawie oraz prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu II instancji kończącego postępowanie w sprawie w postępowaniu nieprocesowym (art. 424 ¹ § 1 i art. 519 ¹ § 1 KPC). Dopuszczalność wniesienia skargi jest jednakże ograniczona do wypadków, w których:

1) przez wydanie zaskarżonego orzeczenia stronie została wyrządzona szkoda,

2) zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze

przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie

jest możliwe.

Art. 767

KPC

§ 1 Zażalenie na postanowienie sądu przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie.

§ 2 Na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia skarga kasacyjna nie przysługuje.

§ 3 W sprawach egzekucyjnych skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie przysługuje.

Art. 202 Prawo restrukturyzacyjne

Skarga kasacyjna, skarga o wznowienie postępowania oraz skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w postępowaniu restrukturyzacyjnym nie przysługują.

Art. 33 Prawo upadłościowe

ust. 1 Zażalenie przysługuje na postanowienie sądu kończące postępowanie oraz w przypadkach określonych w ustawie.

ust. 2 Od postanowienia sądu drugiej instancji skarga kasacyjna nie przysługuje.

ust. 3 Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem

prawomocnego orzeczenia nie przysługuje.

Uchwała SN z dnia 23 listopada 2005 r., III BZP 2/05

Skarb Państwa nie jest stroną w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia

Postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 2006 r., II CNP 53/06

Zgodnie z art. 424[1] § 3 KPC, od orzeczeń sądu drugiej

instancji, od których wniesiono skargę kasacyjną, oraz

od orzeczeń Sądu Najwyższego skarga o stwierdzenie

niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie

przysługuje. Przez skargę kasacyjną wniesioną należy

przy tym rozumieć skargę wniesioną skutecznie, czyli

taką, która została przez Sąd Najwyższy rozpoznana,

albo co najmniej poddana tzw. przedsądowi.

Postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 22/05

Wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z

prawem prawomocnego orzeczenia, która została

odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu

wniesieniu skargi od tego orzeczenia przez tę samą

stronę (art. 424[3] KPC).

• skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia może być wniesiona przez stronę i uczestnika postępowania nieprocesowego,

• skargę może wnieść Prokurator Generalny, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka – podmioty te mogą jednak wnieść skargę jedynie wówczas, gdy nie uczyniła tego strona,

• skargę można oprzeć na podstawie naruszeń

prawa materialnego lub przepisów postępowania,

które spowodowały niezgodność wyroku z

prawem, gdy przez jego wydanie stronie została

wyrządzona szkoda. Podstawą skargi nie

mogą być jednak zarzuty dotyczące

ustalenia faktów lub oceny dowodów.

art.  424

KPC  

§  1 Skarga powinna zawierać:

1)oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości lub w części;

2)przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie;

3)wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny;

4)uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy;

5)wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono, stosując art. 424

§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi;

6)wniosek o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.

§  2 Ponadto skarga powinna czynić zadość wymaganiom

przewidzianym dla pisma procesowego. Do skargi - oprócz jej

odpisów dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom

- dołącza się dwa odpisy przeznaczone do akt Sądu

Najwyższego.

• co do zasady, do postępowania wywołanego wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej,

• w postępowaniu przed Sądem Najwyższym wywołanym wniesieniem skargi, ale także w postępowaniu międzyinstancyjnym przed sądem II instancji, obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych,

• skargę wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony

wyrok, w terminie dwóch lat od dnia jego

uprawomocnienia się.

Postanowienie SN z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05

Umocowanie adwokata lub radcy prawnego do

reprezentowania strony skarżącej w sprawie o

stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego

orzeczenia nie może wynikać z treści pełnomocnictwa

udzielonego temu pełnomocnikowi w sprawie

zakończonej prawomocnie orzeczeniem

kwestionowanym w skardze.

• sąd, który wydał zaskarżony wyrok i do którego została wniesiona skarga przeprowadza postępowanie międzyinstancyjne, którego przedmiotem jest jedynie ocena zachowana przez skarżącego ustawowych wymogów skargi, w tym także w zakresie opłaty i przymusu adwokacko-radcowskiego,

• sąd niższej instancji odrzuca skargę tylko jeśli

jest ona nieopłacona, wniesiona z

naruszeniem przymusu adwokacko-

radcowskiego lub której braków strona nie

usunęła w terminie.

Art.  424 ⁸ KPC

§  1 Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd niższej instancji, skargę wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 424 ⁵ § 1, jak również skargę z innych przyczyn niedopuszczalną.

§  2 Skarga podlega także odrzuceniu, jeżeli zmiana

zaskarżonego wyroku w drodze innych środków

prawnych była lub jest możliwa albo jeżeli nie

zachodzi wyjątek, o którym mowa w art. 424 ¹ § 2.

•po wstępnej kontroli pisma zawierającego skargę Sąd Najwyższy dokonuje wstępnej oceny merytorycznej skargi, decydując o przyjęciu lub odmowie przyjęcia jej do rozpoznania (przedsąd),

•Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania tylko jeżeli jest oczywiście bezzasadna,

•Sąd Najwyższy rozpoznaje merytorycznie skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w składzie trzech sędziów; w pozostałych wypadkach orzeka w składzie jednego sędziego,

•Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę na

posiedzeniu niejawnym; rozpoznanie skargi na

rozprawie następuje jedynie fakultatywnie, jeżeli

przemawiają za tym ważne względy.

•w razie braku podstawy do stwierdzenia, że zaskarżony wyrok jest niezgodny z prawem, Sąd Najwyższy oddala skargę; oddalenie nastąpi w przypadku, gdy:

1) Sąd Najwyższy stwierdzi, że nie doszło do naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania,

2) wprawdzie doszło do naruszenia przepisów, ale pomimo to wyrok jest zgodny z prawem,

3) wydanie wyroku niezgodnego z prawem nie spowodowało powstania szkody.

•oddalenie skargi wniesionej od wyroku

następuje także w formie wyroku, a od

postanowienia co do istoty sprawy w

postępowaniu nieprocesowym – odpowiednio

w formie postanowienia.

•uwzględniając skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, Sąd Najwyższy stwierdza, że wyrok (postanowienie co do istoty sprawy) jest w zaskarżonym zakresie niezgody z prawem,

•stwierdzenie niezgodności z prawem nie uchyla prawomocności ani mocy obowiązującego tego orzeczenia, stanowi jedynie prejudykat dla późniejszego procesu odszkodowawczego, w którym strona może dochodzić od Skarbu Państwa odszkodowania za wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem,

•orzeczenie Sądu Najwyższego uwzględniające

skargę ma charakter deklaratoryjny.

Ustawodawca przewidział jedną sytuację, w której po rozpoznaniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia może dojść do uchylenia zaskarżonego wyroku:

•jeżeli w chwili orzekania sprawa ze względu na osobę nie podlegała orzecznictwu sądów polskich albo w sprawie droga sądowa była niedopuszczalna, Sąd Najwyższy - stwierdzając niezgodność wyroku z prawem - uchyla zaskarżony wyrok oraz wyrok sądu pierwszej instancji i odrzuca pozew albo umarza postępowanie,

•w razie braku jurysdykcji krajowej lub

niedopuszczalności drogi sądowej Sąd Najwyższy

okoliczności te bierze pod uwagę z urzędu, bez

względu na to, czy były one objęte podnoszoną

przez skarżącego podstawą.

SKARGA O WZNOWIENIE POSTĘPOWANIA

art. 399-416 ¹

•skarga o wznowienie postępowania jest środkiem restytucyjnym o najbardziej złożonym charakterze,

•podobnie jak środki zaskarżenia, środek ten

zmierza do obalenia orzeczenia co do istoty sprawy,

jednocześnie jednak jego skuteczne wniesienie

powoduje ponowne rozpoznanie sprawy przy

zastosowaniu, co do zasady, przepisów o

postępowaniu przed sądem I instancji (art. 406

KPC).

DOPUSZCZALNOSĆ SKARGI O WZNOWIENIE POSTĘPOWANIA

Art. 399 KPC

§ 1 W wypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem.

§ 2 Na podstawie określonej w art. 401 ¹

postępowanie może być wznowione również w razie

zakończenia go postanowieniem.

Można żądać wznowienia postępowania wyłącznie w sprawach, w których postępowanie:

1) zostało zakończone,

2) wyrok, kończący postępowanie, jest prawomocny.

Przy czym obydwa warunki muszą być spełnione łącznie.

Skarga o wznowienie postępowania przysługuje, gdy postępowanie zakończono jednym z następujących orzeczeń:

1) wyrokiem,

2) nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym(art.

494 § 2 KPC),

3) nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym (art. 504 § 2 KPC),

4) Postanowieniem uznającym orzeczenie sądu zagranicznego (art. 1148

§ 3 KPC),

5) postanowieniem orzekającym o wykonalności orzeczenia

sądu zagranicznego (art. 115

§ 1 KPC).

Przedmiotem skargi może być zatem każdy wyrok bez względu na tryb postępowania, w jakim zapadł, tj. wyrok w trybie zwykłym, uproszczonym i w europejskim postępowaniu w sprawach drobnych roszczeń (art. 505 ²¹ i n. KPC), a także, bez względu na jego charakter, tzn. wyrok końcowy, częściowy (art. 317 KPC), wstępny (art.

318 KPC) i zaoczny (art. 339 KPC). W sytuacji wniesienia skargi od wyroku częściowego lub wstępnego, dalsze postępowanie – jak należy sądzić – powinno zostać zawieszone do czasu zakończenia postępowania skargowego (art. 177 § 1 pkt 1 KPC).

(M. Kłos (w:) Art. 399 KPC T. II red. Piasecki 2016,

wyd. 7).

Art. 524 KPC

§ 1 Uczestnik postępowania może żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy, jednakże wznowienie postępowania nie jest dopuszczalne, jeżeli postanowienie kończące postępowanie może być zmienione lub uchylone.

§ 2 Zainteresowany, który nie był uczestnikiem

postępowania zakończonego prawomocnym

postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy, może

żądać wznowienia postępowania, jeżeli postanowienie to

narusza jego prawa. W takim wypadku stosuje się

przepisy o wznowieniu postępowania z powodu

pozbawienia możności działania.

PODSTAWY SKARGI O WZNOWIENIE POSTĘPOWANIA

przyczyny nieważności przyczyny

restytucyjne

Można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:

1)jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia;

2)jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub

procesowej albo nie była należycie reprezentowana

bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa

była pozbawiona możności działania; nie można

jednak żądać wznowienia, jeżeli przed

uprawomocnieniem się wyroku niemożność

działania ustała lub brak reprezentacji był

podniesiony w drodze zarzutu albo strona

potwierdziła dokonane czynności procesowe.

Art.  379 KPC

Nieważność postępowania zachodzi:

1)jeżeli droga sądowa była niedopuszczalna;

2)jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej, organu powołanego do jej reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego, albo gdy pełnomocnik strony nie był należycie umocowany;

3)jeżeli o to samo roszczenie między tymi samymi stronami toczy się sprawa wcześniej wszczęta albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona;

4)jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy;

5)jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw;

6)jeżeli sąd rejonowy orzekł w sprawie, w której sąd

okręgowy jest właściwy bez względu na wartość przedmiotu

sporu.

Podstawy restytucyjne:

1) oparcie wyroku na dokumencie podrobionym lub przerobionym;

2) oparcie wyroku na skazującym wyroku karnym następnie uchylonym;

3) uzyskanie wyroku za pomocą przestępstwa;

4) późniejsze wykrycie prawomocnego wyroku dotyczącego tego samego stosunku prawnego;

5) wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na

wynik sprawy, a z których uczestnik nie mógł skorzystać w poprzednim postępowaniu;

6) stwierdzony wpływ na treść wyroku postanowienia niekończącego postępowanie w sprawie,

wydanego na podstawie aktu normatywnego uznanego przez TK za niezgodny z Konstytucją RP,

ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą,

uchylonego lub zmienionego zgodnie z art. 416

KPC.

Uchwała SN z dnia 17 grudnia 2009 r., III PZP 2/09

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające w sentencji niezgodność z Konstytucją określonej wykładni aktu normatywnego, które nie powoduje utraty mocy obowiązującej przepisu, nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania przewidzianej w art.

401[1] KPC.

•o wniesienia skargi o wznowienie postępowania legitymowane są strony, ich następcy prawni, interwenient uboczny samoistny oraz prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i organizacje pozarządowe w zakresie, w jakim są uprawnione do wszczęcia postępowania,

• postępowaniu nieprocesowym skarga może być wniesiona przez uczestników postępowania,

•skargę może wnieść także zainteresowany, który

nie był uczestnikiem postępowania zakończonego

prawomocnym postanowieniem orzekającym co do

istoty sprawy – może on żądać wznowienia, jeżeli

postanowienie to narusza jego prawa (art. 524 § 2

KPC).

Art.  409 KPC 

Skarga o wznowienie powinna czynić zadość

warunkom pozwu oraz zawierać oznaczenie

zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i

jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające

zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz

wniosek o uchylenie lub zmianę zaskarżonego

orzeczenia.

•w skardze o wznowienie postępowania muszą zostać wskazane ustawowe podstawy wznowienia – wymóg ten wyznacza granice, w jakich sąd rozpoznaje sprawę na nowo,

•rozpoznając sprawę, sąd pozostaje bezwzględnie związany przyczyną wznowienia i wyłącznie do niej ogranicza rozpoznanie sprawy,

•sąd może oprzeć się wyłącznie na ustaleniach poczynionych w związku z przytoczoną przez skarżącego podstawą wznowienia,

•dodatkowym elementem skargi o wznowienie postępowania jest wskazanie okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi,

•dopuszczalność wniesienia skargi ograniczona jest

terminem 3-miesięcznym, przy czym początek jego

biegu jest uzależniony od okoliczności konkretnej sprawy.

Art.  407 KPC

§  1 Skargę o wznowienie wnosi się w terminie trzymiesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.

§  2 W sytuacji określonej w art. 401 ¹ skargę o wznowienie wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.

Jeżeli w chwili wydania orzeczenia Trybunału

Konstytucyjnego orzeczenie, o którym mowa w art. 401 ¹ ,

nie było jeszcze prawomocne na skutek wniesienia

środka odwoławczego, który został następnie odrzucony,

termin biegnie od dnia doręczenia postanowienia o

odrzuceniu, a w wypadku wydania go na posiedzeniu

jawnym - od dnia ogłoszenia tego postanowienia.

•nie można żądać wznowienia postępowania po

upływie dziesięciu lat od dnia uprawomocnienia się wyroku, z wyjątkiem wypadku, gdy strona była

pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana,

•termin ten jest terminem prawa materialnego, w związku z czym nie stosuje się do niego instytucji prawa procesowego – w szczególności termin ten nie podlega przedłużeniu, skróceniu ani

przywróceniu,

•skarga wniesiona po upływie tego terminu jest

niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

•do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności oraz na podstawie przewidzianej w art. 401

KPC właściwy jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie, a jeżeli zaskarżono orzeczenia sądów różnych instancji, właściwy jest sąd instancji wyższej,

•do wznowienia postępowania na innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał co do istoty sprawy (art. 405 KPC),

•po wniesieniu skargi do sądu właściwego następuje jej badanie przez przewodniczącego po kątem spełnienia wymogów formalnych,

•dopuszczalne jest uzupełnianie braków skargi przy zastosowaniu art. 130-130

KPC – skarga, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, jak również skarga nieopłacona podlega zwrotowi,

•skutecznie wniesiona skarga podlega następnie ocenie sądu pod względem jej terminowości, dopuszczalności oraz oparcia na ustawowej podstawie – na potrzeby tego badania sąd może zażądać od skarżącego uprawdopodobnienia okoliczności stwierdzających zachowanie terminu lub dopuszczalność wznowienia (art. 410 § 2 KPC),

• skarga spóźniona lub niedopuszczalna podlega odrzuceniu,

•rozpoznając ponownie sprawę, sąd stosuje odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem I instancji, w tym przepisy o rozprawie, o postępowaniu dowodowym, o czynnościach procesowych, o doręczeniach, jak również dotyczące wydawania orzeczeń, ich uzasadniania i doręczania,

•nie znajdują zastosowania przepisy o zmianach przedmiotowych i podmiotowych,

•sędzia, którego udziału lub zachowania się w

procesie poprzednim dotyczy skarga, wyłączony

jest od orzekania w postępowaniu ze skargi o

wznowienie (art. 413 KPC).

Art.  414 KPC

Wniesienie skargi o wznowienie nie tamuje

wykonania zaskarżonego wyroku. W razie

uprawdopodobnienia, że skarżącemu grozi

niepowetowana szkoda, sąd może na wniosek

strony wstrzymać wykonanie wyroku, chyba że

strona przeciwna złoży odpowiednie

zabezpieczenie. Postanowienie może być wydane

na posiedzeniu niejawnym.

•orzeczenia, jakie sąd wydaje po ponownym rozpoznaniu sprawy we wznowionym postępowaniu, uzależnione są od merytorycznej oceny zasadności podniesionych przez skarżącego podstaw wznowienia,

• przypadku bezzasadności podstaw wznowienia sąd oddala skargę,

•pozytywna ocena zasadności podstaw wznowienia może doprowadzić do zmiany zaskarżonego orzeczenia lub jego uchylenia i odrzucenia pozwu lub umorzenia postępowania,’

•jeżeli do rozstrzygnięcia o wznowieniu postępowania zakończonego wyrokiem właściwy jest Sąd Najwyższy, sąd ten orzeka tylko o dopuszczalności wznowienia, a rozpoznanie sprawy przekazuje sądowi drugiej instancji,

•o oddaleniu skargi i zmianie zaskarżonego orzeczenia sąd

rozpoznający skargę rozstrzyga wyrokiem, a o uchyleniu

orzeczenia i odrzuceniu pozwu lub umorzeniu postępowania

– postanowieniem,

•od wyroków wydawanych przez sąd I instancji po ponownym rozpoznaniu sprawy przysługuje apelacja,

•wyrok wydany przez sąd II instancji może być zaskarżony skargą kasacyjną, o ile z uwagi na przedmiot sprawy i wartość przedmiotu sporu zaskarżenia skarga taka będzie dopuszczalna,

•postanowienie w przedmiocie uchylenia

zaskarżonego orzeczenia i odrzucenia pozwu lub

umorzenia postępowania wydane przez sąd I

instancji jest zaskarżalne zażaleniem; jeżeli zostało

ono wydane przez sąd II instancji, to może być od

niego wniesiona skarga kasacyjna (o ile z uwagi na

przedmiot sprawy i wartość przedmiotu sporu

zaskarżenia skarga taka będzie dopuszczalna).

Dziękuję za uwagę