AWT cd..Java

Uniwersytet Łódzki

Wydział Matematyki i Informatyki, Katedra Analizy Nieliniowej

AWT cd..

Java

Wykład 4

Plan wykładu

 Manager rozkładu

 Zdarzenia w AWT

 Grafika 2D w AWT

 Omówienie przykładowych pakietów

 Wyjątki

Layout Manager



Menadżer rozkładu przypisany jest do każdego kontenera

 Ustala pozycję i wielkość dla komponentu w oknie

 Pomocny przy organizowaniu zawartości okna, które zmienia rozmiar lub jest wyświetlane na różnych systemach



Prosty dla prostych rozkładów, jednakże bardzo ciężko jest projektować programy zawierające wiele elementów w pojedynczym menadżerze rozkładu.



W celu zarządzania złożonymi rozkładami należy:

 Używać zagnieżdżonych kontenerów – każdy z własnym layout manager

 Używać niewidzialne komponenty oraz opcji menadżerów rozkładów

 Pisać własne layout manager

 Wyłączyć niektóre layout manager i zarządzać komponentami manualnie.



Wszystkie Layout Manager implementują Layout Manager Interface

FlowLayout Manager



Domyśłny dla Panel, JPanel, Applet



Zachowanie:

 Zmienianie rozmiaru komponentów do ich najlepszego rozmiaru

 Umieszczanie komponentów w rzędzie od lewej do prawej od góry do dołu



Wiersze są wyśrodkowane domyślnie



Konstruktor

 FlowLayout() – wyśorodkowuje każdy wiersz i utrzymuje 5 px. odstępy pomiędzy komponentami i wierszami

 FlowLayout(int alignment) – utrzymuje 5px odstępy w wierszu, ale zmienia wyrównanie w wierszach: FlowLayout.LEFT, FlowLayout.RIGHT,

FlowLayout.CENTER

 FlowLayout(int alignment, int hGap, int vGap) – pozwala specyfikować

wyrównanie w wierszach jak i również odstęp poziomy i poionowy pomiędzy komponentami w [px].

BorderLayout Manager

 Każdy z komponentów może być włożony do kontenera w jedną z lokalizacji:

 North

 South

 East

 West

GridLayout

 Zachowanie

 Podział okna na równej wielkości prostokąty bazujące na liczbie wierszy i kolumn podanych jako argument.

 Komponenty umieszczane są w komórkach w kolejności od lewej do prawej od góry do dołu w porządku dodawania do kontenera

posiadającego ten rozkład

 Ignoruje preferowany rozmiar

komponentu. Każdy komponent jest skalowany i dopasowywany do

komórki

 Zbyt mała liczba komponentów powoduje pozostawienie wolnego miejsca w postaci białych prostokątów

 Zbyt wiele komponentów powoduje nieplanowane dodanie nowych kolumn

 GridLayout()

 Tworzy pojedynczy wiersz z jedną kolumną zaalokowana dla każdego komponentu.

 GridLayout(int rows, int cols)

 Dzieli okno zgodnie z podaną liczbą kolumn oraz wierszy

 Liczba kolumn lub wierszy może być zero

 GridLayout(int rows, int cols, int hGap, int vGap)

 Pozwala na wyspecyfikowanie

przestrzeni pomiędzy poszczególnymi komórkami

GridBagLayout



Zachowanie



Dzieli okno na komórki, w których komponenty mogą mieć różne rozmiary



Dużo wygodniejsze i bardziej elastyczne niż inne standardowe menadżerzy rozkładów, jednakże dużo trudniejsze w użyciu:



Każdy komponent zarządzany przez GridBagLayout skojarzony jest z GridBagConstraints, który definiowany jest przez:



jak komponent jest rozkładany w wyświetlanym obszarze



w której komórce komponent się rozpoczyna i kończy



jak komponent rozciąga się, kiedy przestrzeń się zwiększa



wyrównanie w komórkach

Java 5 wprowadziła SpringLayout, który jest podobny jednakże bardziej

Użycie GridBagLayout



Ustawienie rozkładu i zachowanie go w zmiennej referencyjnej:

 GridBagLayout layout = new GridBagLayout();

 setLayout(layout);



Przygotowanie objektu GridBagConstraints

 GridBagConstraints constraints = new GridBagConstraints();



Ustawienie GridBagConstraints dla jednego komponentu:

 constraints.gridx = x1;

 constraints.gridy = y1;

 constraints.gridwidth = width1;

 constraints.gridheight = height1;



Dodanie 1 komponentu do okna uwzględniając jego GridBagConstraints

 add(component1, constraints);



Powtórzenie kroków dla pozostałych komponentów

Pola w GridBagConstrains

 gridx, gridy



Specyfikuje górny lewy róg komponentu



Najwyższa komórka jest lokowana w (gridx, gridy)=(0,0)

 Ustawienie GridBagConstraints.RELATIVE w sytuacji autoinkrementacji kolumn wierszy

 GridBagConstraints constraints = new GridBagConstraints();

 constraints.gridx = GridBagConstraints.RELATIVE;

 container.add(new Button(„1"), constraints);

Wyłączenie menadżera rozkładu

 Zachowanie

 Jeśli rozkład jest ustawiony jako null, wówczas komponenty muszą być

rozmieszczane i skalowane ręcznie.

 Pozycjonowanie i skalowanie komponentów:



component.setSize(width, height)



component.setLocation(left, top)



lub component.setBounds(left, top,width, height)

Wskazówki przy używaniu Layout Manager



Używaj zagnieżdżonych kontenerów



Nie próbuje dopasować na siłę swojego złożonego rozkładu elementów do jednego menadżera rozkładu. Staraj się podzielić projekt w sekcje.



Skorzystaj z Panel jako sekcji wykorzystując do tego jego własny layout manager



Wyłącz menadżera rozkładu dla niektórych kontenerów, w których nie ma zbyt wielu elementów i można zarządzać nimi ręcznie.



Dopasuj puste miejsce wokół komponentów:



Po przez zmianę rozmiaru przestrzeni przydzielonej standardowo przez menadżera rozkładu



Użyj Płótna lub Box (w Swing) jako niewidzialnych elementów

oddzielających komponenty

Menadżer rozkładu - podsumowanie



Inne rozkłady: BoxLayout, CardLayout



Domyślne layout managers

 Dla apletu i panelu: FlowLayout

 Dla okienka i dialog BorderLayout



Menadżer rozkładu respektuje preferowany rozmiar komponentu w różny sposób



GridBagLayout jest najbardziej skomplikowanym rozkładem ale jednocześnie najbardziej funkcjoanlnym/elastycznym



GridBagConstraints wykorzstywany w przypadku konieczności wyspecifikowania rozkładu dla każdego komponentu



Złożone rozkłady mogą być uproszczone przez zastosowanie zagnieżdżonych kontenerów



W AWT jako element odzielający wykorzystuje się Canavas a w Swing Box

Zdarzenia (Events)



Cel: potrzeba dowiedzenia się o czymś, co wydarzyło się poza obiektem.



Zdarzenie (Event) – nośnik informacji o zajściu określonej sytuacji



Przykład 1: użytkownik wciska przycisk na ekranie



Przykład 2: Przyjście pewnej porcji informacji na port serwera (aplikacja web chat)



Obiekt, w którym pojawiło się zdarzenie – generator zdarzeń (event generator). Np. przycisk na ekranie.



Obiekt, który wykona pewne zadanie po otrzymaniu zdarzenia –

event handler. Dla wybranego zdarzenia może być wiele event

handlers, które mogą wykonać różne zadania.

Mechanizm obsługi zdarzeń

 Archaiczne podejście do obsługi zdarzeń: polling.

Przebieganie stanu obiektów w pętli. Podejście absorbujące dużą ilość zasobów (olbrzymia pętla).

 Generator zdarzeń udostępnia usługę rejestracji –

pamięta, do których event handlers powinien przekazać zdarzenia

 Rejestracja event handlers u generatora zdarzeń

 Wykorzystanie diagramów MSC do modelowania systemów sterowanych zdarzeniami.

 Message Driven Application - Zastosowania w

systemach rozproszonych.

Mechanizm obsługi zdarzeń w Javie



Generatory zdarzeń

udostępnia JVM. Programista implementuje wyłączenie

zachowanie event handlers – tzw. nasłuchiwaczy (listeners) .



W razie wyszukanych potrzeb programista może jednak

zaimplementować własne generatory zdarzeń.



Po implementacji event

handlers należy zarejestrować

Przykład: Java Button

 Generuje zdarzenia ActionEvents

 Nasłuchiwacz rejestruje się u Java Button po przez wywołanie metody

addActionListner z parametrem

wskazującym kto będzie nasłuchiwał.

Metoda ta generuje wiadomość addActionListener

 Java Button pamięta, kto się u niego zarejestrował (automatyczny mechanizm dostarczany przez JVM)

 W momencie wystąpienia zdarzenia w Java Button, Java Button generuje wiadomość actionPerformed, do każdego z

zarjestrowanych nasłuchiwaczy.

 Listner powinien mieć zaimplementowaną metodę actionPerformed, która zostanie

Mechanizm obsługi zdarzeń diagram MSC

Button Button = new Button(„Klik!");

Button.addActionListener(new Nasluchiwacz());

// rejestracja

class Nasluchiwacz implements ActionListener { public void actionPerformed(ActionEvent e) { System.out.println(„nasinieto przycisk");

// wykonanie zadania }

}

Przykład 2 – hierarchia generowania zdarzeń przez komponenty.



public boolean handleEvent(Event e)



e – parametr z referencją na zdarzenie, które powstało



Ważna jest wartość zawracana przez handleEvent. Informuje JVM, czy zdarzenie zostało w pełni obsłużone



Zdarzenie propaguje w górę

drzewa, do momentu, kiedy nie

zostanie poprawnie obsłużone

Metody pomocnicze do obsługi zdarzeń



W przypadku konieczności obsłużenia wybranych zdarzeń można skorzystać z funkcji pomocniczych



Metoda pomocnicza zwraca wartość false w przypadku, gdy zdarzenie nie zostanie w pełni obsłużone



Przykład 3



action(Event evt, Object what)



gotFocus(Event evt, Object what)



lostFocus(Event evt, Object what)



mouseEnter(Event evt, int x, int y)



mouseExit(Event evt, int x, int y)



mouseMove(Event evt, int x, int y)



mouseUp(Event evt, int x, int y)



mouseDown(Event evt, int x, int y)



mouseDrag(Event evt, int x, int y)



keyDown(Event evt, int key)



keyUp(Event evt, int key)

Przykładowy zestaw zdarzeń

 Window Events

 WINDOW_DESTROY (201)

 WINDOW_EXPOSE (202)

 WINDOW_ICONIFY (203)

 WINDOW_DEICONIFY (204)

 WINDOW_MOVED (205)

 Keyboard Events

 KEY_PRESS (401)

 KEY_RELEASE (402)

 KEY_ACTION (403)

 KEY_ACTION_RELEASE

 Mous Events

 MOUSE_DOWN 501

 MOUSE_UP 502

 MOUSE_MOVE 503

 MOUSE_ENTER 504

 MOUSE_EXIT 505

 MOUSE_DRAG

 Różne zdarzenia

ACTION_EVENT 1001

Przykłady zdarzeń

Klasa Event

 long when Chwila, w które zdarzenie wystąpiło.

 int id Typ zdarzenia (patrz następny slajd)

 int x Współrzędna X określająca miejsce, w którym zdarzenie się pojawiło w odniesieniu do komponentu, który jest aktualnie przetwarzany. Początkowa

wartość x jest to górny lewy róg.

 int y Współrzędna X określająca miejsce, w którym zdarzenie się pojawiło w odniesieniu do komponentu, który jest aktualnie przetwarzany. Początkowa

wartość x jest to górny lewy róg.

 int key Dla zdarzeń pochodzących z klawiatury. Jest to kod wciśniętego klawisza. Przeważnie jest to wartość zapisana w postaci unicode.

 int modifiers arytmetyczna reprezentacja wartości SHIFT_MASK, CTRL_MASK, META_MASK, and ALT_MASK. Wartość zostaje zmieniona odpowiednio dla zmiany stanu klawiszy shift, control, meta, alt.

 int clickCount Liczba kliknięć myszy. Pole te jest istotne wyłącznie przy zdarzeniu MOUSE_DOWN.

 Object arg Zależny od zdarzenia argument. Dla obiektów Button, object jest ciągiem znaków, który zawiera jego etykietę.

Przykład 1. Aplikacja obsługująca

zdarzenia

Java 2D



Java 2D API umożliwia pracę z obrazami, tekstem i grafiką jako rozszerzenie AWT



Zakres dostarczanej funkcjonalności:



Ujednolicony model renderingu dla różnych rodzajów wyświetlaczy i drukarek (user space)



Duży zbiór różnych podstawowych kształtów geometrycznych takich jak:

prostokąty, krzywe, elipsy jak i również mechanizm do renderowania dowolnych kształtów.



Mechanizm dla wykrywania kilknięć na kształtach, tekście i obrazkach



Sterowanie sposobem rednerowania zachodzących na siebie obiektów



Zarządzanie kolorami



Wsparcie dla wydruków złożonych dokumentów



Sterowanie jakością renderowanych obiektów (anty-aliasing)

Układ współrzędnych

 Java 2D rozróżnia dwa układy współrzędnych



Przestrzeń użytkownika (user space) – miejsce, w którym obiekty są

specyfikowane



Przestrzeń urządzeń (device space) – układ

współrzędnych związanych z urządzeniem, na którym ma zostać wyświetlona wyspecyfikowana grafika

(0,0) x

y

Typem dla x i y jest integer. Wspierany jest również float i double.

Java 2D rendering



Java udostępnia wspólny

mechanizm modelowania grafiki dla różnych urządzeń



W przypadku konieczności

wyświetlenia/wykreślenia danego kształtu wywoływane są

automatycznie metody paint() lub update() z kontekstem

graficznym Graphics. Metody te zawiera każdy obiekt

rozszerzający Component.



Pakiet java.awt.Graphics2D oferuje następujące możliwości:

 rysowanie podstawowych kształtów geometrycznych z

uwzględnieniem krawędzi (metody draw)

 wypełnianie kształtów kolorem lub określonym wzorem (metody fill)

 rysowanie tekstu (drawString).

Określenie czcionki wskazuje w jaki sposób ma być danych tekst przekształcony w obiekt graficzny, który jest wypełniony kolorem lub wzorem

 rysowanie obrazków (metoda drawImage)

Metody wykorzystywane przy rysowaniu w Java 2D



Metody do rysowania można podzielić na dwie grupy

 Metody definiujące kształt (metody draw, fill)

 Metody określające w jaki sposób ten kształt ma być narysowany – zmiana atrybutów kontekstu (Graphics)



W celu użycia dodatkowych funkcjonalności oferowanych przez Java 2D należy rzutować obiekt typu Graphics na

Graphics2D



Możliwość modyfikacji atrybutów związanych z określonym

kontekstem

 modyfikacja szerokości linii/krawędzi rysunku

 zmiana sposobu łączenia linii/krawędzi

 przekształcanie rysunku:

obracanie skalowanie lub przycinanie

 określanie koloru i wzoru wypełnienia kształtu

 określenie w jaki sposób obiekty są ze sobą skomponowane

Java 2D vs AWT

public void paint(Graphics g) { // ustawianie atrybutów pędzela g.setColor(someColor);

g.setFont(someLimitedFont);

// kreślenie kształtów g.drawString(…);

g.drawLine(…)

g.drawRect(…); // outline g.fillRect(…); // solid

g.drawPolygon(…); // outline g.fillPolygon(…); // solid g.drawOval(…); // outline g.fillOval(…); // solid //etc…

}

public void paintComponent(Graphics g) { // czyszczenie obrazu

super.paintComponent(g);

// rzutowanie kontekstu na konteskt Java2D Graphics2D g2d = (Graphics2D)g;

// Set pen parameters

g2d.setPaint(fillColorOrPattern);

g2d.setStroke(penThicknessOrPattern);

g2d.setComposite(someAlphaComposite);

g2d.setFont(anyFont);

g2d.translate(…);

g2d.rotate(…);

g2d.scale(…);

g2d.shear(…);

g2d.setTransform(someAffineTransform);

// definiowanie własnego kształtu SomeShape s = new SomeShape(…);

// rysowanie kształtu g2d.draw(s); // outline g2d.fill(s); // solid }

Figury podstawowe - rysowanie (1)



Java 2D API udostępnia podstawowe kształty: linia, punkt, prostokąt, etc…

w pakiecie java.awt.geom



Klasy reprezentujące kształty implementują interfejs

 Shape: pozwala opisać krzywą

 PathIterator: określa w jaki sposób są pobierane elementy krzywej.



Należy uzyskać obiekt typu Graphics2D



Każda funkcja wymaga zdefiniowana punktu zaczepienia

 np. java.awt.Graphics.drawLine(int x1, int y1, int x2, int y2).

 (x1, y1) początek linii, a (x2, y2) koniec linii.



Jeśli chcemy narysować kształt z Java 2D możemy użyć funkcji draw

 g2.draw(new Line2D.Double(x1, y1, x2, y2));

 lub Line2D.Float(float X1, float Y1, float X2, float Y2) ;

Figury podstawowe - rysowanie (2)



Krzywe kwadratowe:

QuadCurve2D



Metoda setCurve – pozwala na określenie dwóch punktów

końcowych oraz punktu sterującego krzywą



Krzywe sześcienne:

CubicCurve2D



Kawałek parametryzowanej krzywej sześciennej



Metoda setCurve analogiczna do metody setCurve z krzywej kwadratowej poszerzona o drugi punkt kontrlony

QuadCurve2D q =

new QuadCurve2D.Float();

q.setCurve(0, 0, 200, 600, 400, 0);

g2d.draw(q);

CubicCurve2D q =

new CubicCurve2D.Float();

q.setCurve(0, 0, 50, 50, 10,100, 400, 0);

g2d.draw(q);

Figury podstawowe - rysowanie (3)



Klasa Rectangle dziedziczy po RectangularShape i

implementuje interfejs Shape oraz kilka dodatkowych metod pozwalających na określenie położenia, rozmiaru, środka, etc…

 Klasa RoundRectangle definiuje prostokąt z zaokrąglonymi

wierzchołkami.

 Do wyspecyfikowania prostokąta wymagane są: położenie, wysokość, szerokość, wartość wysokości kąta zaokrąglenia, wartość szeorkości kąta zaokrąglenia

Figury podstawowe - rysowanie (4)



Elipsa – krzywa zdefiniowana w typie Ellipse2d



Do narysowania wymagana jest położenie oraz wysokość i szerokość

 Łuk – część elipsy. Zdefiniowana w klasie Arc2D. Do opisania potrzebne jest: położenie, wysokość i szerokość prostokąta w który jest wpisana elipsa, początek i koniec kąta, typ zamknięcia.

 Typy zamknięcia: OPEN, PIE, CHORD

g2.draw(new Ellipse2D.Double(x, y,

rectwidth, rectheight));

g2.draw(new Arc2D.Double(x, y,

rectwidth,

rectheight, 90, 135,

Arc2D.OPEN));

Własne kształty



Do rysowania własnych kształtów została stworzona klasa

GeneralPath.



GeneralPath implementuje

interfejs Shape i pozwala rysować krzywe, które złożone są z

podstawowych kształtów: linie, krzywe sześcienne i kwadratowe,



Metody do kształtowania GeneralPath

 moveTo(float x, float y) – przesuń aktualny punkt ścieżki do danego punktu

 lineTo(float x, float y) – dodaj kawałek linii do obecnej ścieżki

 quadTo(float ctrlx, float ctrly, float x2, floaty2) – dodaj krzywą

sześcienną do aktualnej ścieżki.

 curveTo(float ctrlx1, float ctrly1, float ctrlx2, float ctrly2, float x3, floaty3) – dodaj krzywą sześcieną do aktualnej ścieżki

int x2Points[] = {0, 90, 0, 90};

int y2Points[] = {0, 40, 40, 0};

GeneralPath lamana =

new GeneralPath(GeneralPath.WIND_EVEN_ODD, x2Points.length);

lamana.moveTo (x2Points[0], y2Points[0]);

Określenie grubości i rodzaju krawędzi (stroking) oraz wypełnienia



Wygląd kształtów możemy modyfikować po przez:



wypełnienie (filling) – wypełnianie kształtu określonym kolorem, gradientem lub wzorem



określanie krawędzi (stroking) – krawędź może mieć

grubość, kolor, styl



Ażeby narysować kształty należy zmienić przed

wywołaniem metody draw ustawienia kontsktu

Graphics2D.

Zaokrąglony prostokąt z przerywaną linią final static float przer1[] = {10.0f};

final static BasicStroke przer = new

BasicStroke(1.0f, BasicStroke.CAP_BUTT, BasicStroke.JOIN_MITER,

10.0f, przer1, 0.0f);

g2.setStroke(przer);

g2.draw(new RoundRectangle2D.Double(x, y, rectWidth, rectHeight, 10, 10));

Gradient na elpisie

czerwon2bialy = new GradientPaint(0,0, color.RED,100, 0,color.WHITE);

g2.setPaint(czerwony2bialy);

g2.fill (new

Ellipse2D.Double(0, 0, 100, 50));

Style linii



Style linii są definiowane przez atrybut krawędzi dla danego kontekstu Graphics



W celu ustawienia wybranego stylu linii należy utworzyć

instancje BasicStroke i ustawić dla kontekstu Graphics za

pomocą funkcji setStroke.

Metoda draw narysuje kształt zgodnie z ustawioną definicją linii



Właściwości stylu linii:



Grubość linii



Rodzaj połączenia linii:

JOIN_BEVEL, JOIN_MITER, JOIN_ROUND



Styl zakończenia linii:

CAP_BUTT, CAP_ROUND, CAP_SQUARE



Przerywanie linii. Ażeby

zdefiniować przerywanie linii

należy określić długość części

widocznej i niewidocznej i

Wzory wypełnienia



Wzory wypełnienia są definiowane jako atrybut procesu malowania



Wybranie wzoru wypełnienia wymaga utworzenia obiektu

implementującego interfejs Paint oraz ustawienia go dla wybranego kontekstu graficznego Graphics za pomocą metody setPaint



Trzy klasy implementują interfejs Paint:



Color,



GradientPaint – określony przez punkt, w którym rozpoczyna się dany kolor oraz punkt, w którym kończy się dany kolor.



TexturePaint – definiowany przez BufferImage. Należy wskazać obraz

oraz rozmiar prostokąta z obrazem, który będzie powielany

Praca z obrazami

 Obrazy są obiektami, które posiadają wysokość i szerokość oraz własny układ współrzędnych

 Możliwe akcje do wykonania na obrazach:

 Ładowanie zewnętrznych obrazów w formatach GIF, PNG, JPEG do wewnętrznej reprezentacji obrazu w Java 2D

 Bezpośrednie tworzenie obrazu i jego renderowanie

 Bezpośrednie rysowanie zawartości obrazu na

powierzchni przeznaczonej do rysowania

Klasy związane z obrazami

 java.awt.Image – jest to klasa bazowa dla pozostałych klas związanych z obrazami

przechowująca informację o obrazie jako tablica pikseli

 java.awt.image.BufferdImage – klasa dziedzicząca po Image umożliwiająca bezpośrednią pracę nad obrazem (np.

ustawianie kolorów pikseli). Aplikacje mogą

bezpośrednio tworzyć instancję tej klasy

Klasa BufferedImage



Przeprowadzane operacje na obrazie realizowane są

bezpośrednio w pamięci



Udostępnia metody do

przechowywania, interpretacji i uzyskiwania danych

dotyczących pikseli



Może być renderowany przez Graphics lub Graphcis2D



BufferedImage określony jest przez:



Raster



Funkcje Raster’a:



Reprezentuje układ

współrzędnych związanych z obrazem



Zarządza danymi dot. obrazu bezpośrednio w pamięci



Udostępnia mechanizm tworzenia różnych

podobrazów z pojedynczego bufora z danymi o obrazie



Oferuje metody pozwalające

na dostęp do poszczególnych

pikseli obrazu

Czytanie/ładowanie obrazu

 Java 2D umożliwia ładowanie obrazu z zewnętrznego formatu za pomocą

Image I/O API.

 Image I/O API obsługuje następujące formaty: GIF, PNG, JPEG, BMP, WBMP

 Rozpoznanie typu kodowania obrazu realizowane jest automatycznie

 Wczytywanie obrazu może być

realizowane również nie tylko z pliku, ale także ze strumienia danych

 Więcej informacji na temat Image I/O API:

http://java.sun.com/j2se/1.4.2/docs/g

uide/imageio/spec/imageio_guideTOC.fm .html

 Przykład wczytania obrazu

 BufferedImage img = null;

try {

img = ImageIO.read(new File("strawberry.jpg"));

} catch (IOException e) {}

Rysowanie obrazów



Do rysowania obrazów w danym położeniu służy funkcja:

 boolean Graphics.drawImage(Image img, int x, int y, ImageObserver observer);

 x, y – określają pozycję obrazu

 observer informuje aplikację o fakcie załadowania obrazu w przypadku asynchronicznym. Nie jest wymagany dla BufferedImage



Obraz jest rysowany 1:1 w przestrzeni użytkownika (user space)



Przykład metody umożliwiającej rysowanie części obrazu, skalowanie oraz stosowanie filtrów:

 boolean Graphics.drawImage(Image img, int dstx1, int dsty1, int dstx2, int dsty2, int srcx1, int srcy1, int srcx2, int srcy2, ImageObserver observer);

 src – reprezentuje obszar, który będzie skopiowany i odrysowany

 dst – określają obszar, w którym będą przerysowane dane z src

 Rozmiary obrazka obliczane są analogicznie dla wysokości i szerokości w następujący sposób: srcx2-scrx1

Stosowanie filtrów



Filtrowanie danego obrazka polega na utworzeniu nowego z użyciem pewnego algorytmu modyfikującego poszczególne piksele (np. modyfikacja

kanału alpha, czyli przeźroczystości)



void

Graphics2D.drawImage(

BufferedImage img, BufferedImageOp op, int x, int y)

 BufferedImageOp – klasa implementująca określony filtr

 Przykładowe filtry:

 ConvolveOp. Każdy z wyjściowych pikseli jest obliczany z pośród go otaczających. Może być wykorzystany do rozmywania lub wyostrzania

obrazów.

 AffineTransformp. Filtr ten mapuje piksele ze źródłowej pozycji do innego położenia docelowego dokonującą transformacji na lokalizacji pikseli

 LookupOp. Filtr dokonuje zamiany kolorów na podstawie dostarczonej tablicy kolorów.

 RescaleOp. Filtr mnoży wartości opisujące kolor przez ten sam

współczynnik. Może być wykorzystany do rozjaśniania lub przyciemnia obrazu lub zmiany przeźroczystości.

Tworzenie i rysowanie obrazów



Dowolny obraz może być utworzony z wykorzystaniem następujący konstruktorów:

 new BufferedImage(width, height, type) – konstruuje BufferedImage dla wybranego predefiniowanego typu obrazu of

 new BufferedImage(width, height, type, colorModel) – konstruuje BufferedImage dla wybranego typu obrazu: TYPE_BYTE_BINARY lub TYPE_BYTE_INDEXED.

 new BufferedImage(colorModel, raster, premultiplied, properties) – konstruuje nowy BufferedImage z określonym Modelem Kolorów i Rastrem.



Obraz może być stworzony nie tylko na ekranie. Obraz może być

rozważany w kontekście powierzchni po której można rysować. Do tego celu służy metoda createGraphics()

 BufferedImage off_Image = new BufferedImage(100, 50, BufferedImage.TYPE_INT_ARGB);

Graphics2D g2 = off_Image.createGraphics();

Podwójne buforowanie



Obraz tworzony w pamięci może być wykorzystany do budowy mechanizmu podwójnego buforowania.



Mechanizm podwójnego buforowania zmniejsza użycie zasobów dzięki czemu animacja jest płynna



W tym przypadku przetworzenie obrazu realizowane w pamięci po czym obraz jest kopiowany na ekran



Java 2D umożliwiających dostęp do mechanizmów przyśpieszających obróbkę obrazów w buforze:

 Metoda getCapabilities pozwala określić, czy wyświetlanie obrazu jest przyśpieszone (accelerated).

 Metoda setAccelerationPriority pozwala na ustawienie współczynnika określającego jak ważne jest przyśpieszenie wyświetlania danego obrazu

 Metoda getAccelerationPriority zwraca informacje na temat priorytetu przyśpieszenia wyświetlania obrazu.

Zapisywanie obrazu



Zapisanie obrazu na dysku z BufferedImage z użyciem Image I/O API

 static boolean ImageIO.write(RenderedImage im, String formatName, File output) throws IOException

 Metoda ImageO.write woła plug-in dla danego typu obrazka, które nazwa przekazywana jest w parametrze formatName. Dzięki temu można łatwo rozszerzyć listę obsługiwanych formatów.



Standardowo obsługiwane formaty: JPEG, PNG, GIF, BMP i WBMP



Metoda String writerNames[] = ImageIO.getWriterFormatNames(); zwraca listę wspieranych formatów przez JRE

try {

BufferedImage bi = getMyImage();

// zapisanie obrazu

Właściwości obrazów

Format Zalety Wady

GIF

PNG

kolorowych obrazów, które nie mogą być zakodowane stratnie w

porównaniu do JPG i GIF

Nie wspiera animacji

JPG

zdjęciami. Kompresja stratna, źle się

zachowuje w przypadku kodowania tekstu, i innych rodzajów obrazu, które muszą zachować ostrość.