Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

MRR w ciągu ostatnich kilku lat stała się w Polsce metodą stosowaną powszechnie podczas zajęć z dziećmi.

Urzekająca prostotą, naturalnością i uniwersalnością swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim temu, że w gruncie rzeczy jest to system ćwiczeń – zabaw - relacji.

Metoda została stworzona przez Weronikę Sherborne, angielską nauczycielką tańca i ruchu, w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi. Stosowana jest przede wszystkim w celu wspomagania rozwoju psychoruchowego dzieci, rozwijania sfery emocjonalno-społecznej oraz świadomości samego siebie i innych osób za pomocą ruchu, w terapii osób niepełnosprawnych intelektualnie i fizycznie /możliwości korzystania z niej są praktycznie nieograniczone/. W. Sherborne jest uczennicą i kontynuatorką teorii Labana.

Zajęcia prowadzone tą metodą mogą być organizowane indywidualnie oraz grupowo. Grupa nie powinna być jednak większa niż 6-14 dzieci. Wiek dzieci nie jest ograniczony, gdy dzieci są zróżnicowane wiekowo może to podnieść aspekt terapeutyczny zajęć, dzięki przełamywaniu zahamowań w kontakcie ze starszymi dziećmi. Ważne jest jednak, aby zapewnić każdemu uczestnikowi partnera, którym może być rówieśnik, starsze dziecko lub rodzic. Podczas pracy z dziećmi głęboko zaburzonymi możemy wykorzystać jako partnerów dzieci starsze, o mniejszych deficytach. Zajęcia powinny

odbywać się systematycznie/minimum raz w tygodniu przez 1 godzinę/.

Ćwiczenia mogą odbywać się w prawie każdych warunkach, trzeba jedynie zadbać o odpowiednią przestrzeń umożliwiającą ruch, a także do niektórych ćwiczeń potrzebne są materace i koce.

Przykładowa struktura zajęć:

Podstawowa sekwencja Planowane do realizacji ćwiczenia i relacje Powitanie grupy Piosenka „Witaj”

Witaj ... (imię dziecka), witaj (imię dziecka). Jak się masz, jak się masz? Wszyscy cię witamy, Wszyscy cię kochamy. Bądź wśród nas, bądź wśród nas. /Wszyscy chwytają się za ręce, tworząc krąg/.

Ćwiczenia świadomości osoby, schematu ciała i otaczającej przestrzeni:

kołysanie się,

przechodzenie przez tunele,

przewracanie się,

pełzanie i czołganie się,

Ćwiczenia rozwijające świadomość osoby

Fotelik (D: dorosły siedzi z nogami wyprostowanymi, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko, Dz:

dziecko siedzi na udach i podudziach dorosłego, odwrócone do niego plecami, R: obejmowanie i kołysanie dziecka;) Powitanie paluszkami (D i Dz: wszyscy

siedzą w kole, dzieci na przemian z dorosłymi, R: pochylając się do środka

Korzyści płynące ze stosowania

metody

daje radość, wyzwala zaangażowanie, daje możliwość zaspokojenia własnych potrzeb, daje pewność siebie,

zbliża do siebie uczestników zajęć, daje radość z działania w grupie, daje poczucie partnerstwa, jest próbą pokonania własnych zahamowań wynikających z uprzednich doświadczeń

daje pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem, wyzwala swobodę zachowań i naturalność ,daje okazję do rozładowania energii.

poklepywanie,

wzajemne uściski,

przechodzenie nad i pod osobami,

obejmowanie,

wskazywanie części ciała,

naśladowanie partnera,

czworakowanie,

spacerowanie,

masowanie (opukiwanie, głaskanie, uciskanie, klepanie itp.);

koła, wszyscy witają się ze sobą paluszkami rąk i całymi dłońmi;)

Powitanie się paluszkami – stopami (D i Dz : cała grupa siedzi w kole, trzymając się za ręce, R: wszyscy witają się ze sobą paluszkami stóp:;)

Iskierka;

Iskierka-meksykańska fala;

Iskierka (w pozycji leżącej na brzuchu);

Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała

Moje-Twoje (D i Dz: wszyscy znajdują się w pozycji siedzącej , R: nazywanie przez dzieci różnych części ciała i jednoczesne wykonywanie konkretnego ruchu, np.

uderzanie stopami o podłogę, przeliczanie palców, poklepywanie brzucha;)

Wystukiwanie rytmu (D i Dz: wszyscy leżą w rozsypce na podłodze, R: jedna osoba wystukuje dowolny rytm wybraną przez siebie częścią ciała, np.klaskanie, uderzanie dłoni o uda itp.;)

Koncert- gra na plecach (D: klęczy obok leżącego na podłodze dziecka, Dz: leży na brzuchu na podłodze, R: dorośli grają palcami na plecach dzieci;)

Świadomość kolan (wszyscy przyjmują pozycję siedzącą, R: poklepywanie, masowanie, stukanie łokciami o kolana;) Ruchoma podłoga ( D: kilkoro dorosłych leży na brzuchu na podłodze obok siebie, Dz: ustawiają się z jednej strony leżącej grupy osób, R: dzieci przeczołgują się po dolnej stronie pleców, po pośladkach i udach leżących;)

Ruchoma podłoga II (D: kilkoro dorosłych leży obok siebie, na brzuchu na podłodze, Dz: jedno dziecko leży na brzuchu na powierzchni utworzonej z pleców leżących dorosłych, R: na sygnał wszystkie osoby leżące przetaczają się powoli, przez to samo ramię;)

Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni

Przeciąganie się (D i Dz leżą na plecach w rozsypce na podłodze, R: przeciąganie się, każdy próbuje zając jak najwięcej miejsca na podłodze, a potem na sygnał prowadzącego, kuli się jak najmocniej, aby zająć jak najmniejszą przestrzeń;) Bączek (D i Dz: wszyscy siedzą na

podłodze z nogami ugiętymi w kolanach

i lekko uniesionymi, R: odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi;)

Wiatraczek (D i Dz: wszyscy leżą na brzuchu na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach, R: odpychając się rękoma, każdy próbuje obracać się na brzuchu wokół własnej osi;)

Turlanie się;

Małe tunele;

Spacery (D i Dz, wszyscy stojąc tworzą pary, R: spacerowanie osobno, a potem z partnerem do przodu, do tyłu, w prawo, w lewo, chodzenie dużymi krokami, podskakiwanie itp.,)

Ćwiczenia oparte na relacji z „Z”:

obejmowanie

kołysanie

przechodzenie przez domki,

bujanie,

podtrzymywanie,

turlanie,

pełzanie,

ciąganie,

balansowanie,

wzajemne uściski,

huśtanie,

przechodzenie nad i pod osobami,

przenoszenie innych osób;

Fotelik;

Leżanka (D: leży na plecach na podłodze, Dz: leży brzuchem na brzuchu dorosłego, twarze partnerów zwrócone są do siebie, R: obejmowanie o kołysanie dziecka;)

Rolowanie na nogach dorosłego,

Masażyki –pisarzyki (D: siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami, Dz: leży brzuchem na udach dorosłego, R: dorosły masuje plecy dziecka, lekko opukuje je palcami, rysuje lub pisze;)

Wycieraczka;

Małpka (D: wykonuje klęk podparty, Dz: leży na plecach na podłodze, jego twarz znajduje się na wysokości dorosłego, R: dorosły pochyla się nad dzieckiem, tak aby ono mocno mogło go objąć. Następnie lekko kołysze dziecko, próbuje poruszać się z nim po Sali;) Huśtawka;

Mały tunel;

Mały samolot (D: leży na plecach na podłodze, z nogami ugiętymi w kolanach, Dz: leży brzuchem na podudziach dorosłego, trzyma go za ręce, R: trzymając dziecko za ręce, ruchem nóg unosi je w górę i lekko kołysze;).

Ćwiczenia oparte na relacji

„przeciwko”:

opieranie się,

zapieranie się,

popychanie i odpychanie,

przepychanie się,

przyklejanie się do podłoża,

wyczołgiwanie się,

naciskanie i zaciskanie,

Spychacz (D: siedzi w rozkroku na podłodze, Dz: siedzi w rozkroku na podłodze, odwrócone plecami do dorosłego, R: dorosły przesuwa dziecko do przodu po podłodze, odpychając się nogami i rękoma od podłoża);

Przetaczanie (D: klęczy obok leżącego na podłodze dziecka, Dz: leży na plecach na podłodze, R: dorosły próbuje przetoczyć leżące dziecko na brzuch i z powrotem na plecy);

Paczka (D: klęczy naprzeciwko dziecka, Dz: siedzi skulone na podłodze, mocno ściska ręce i nogi, układem ciała przypominając paczkę, R: dorosły

turlanie i toczenie się,

powstrzymywanie partnera;

próbuje ”rozpakować” paczkę, z wyczuciem odciągając ręce i nogi dziecka);

Kłoda (D: leży na brzuchu na podłodze, Dz: leży brzuchem na plecach dorosłego, przygniatając go do podłogi, R: dorosły próbuje wydostać się spod leżącego na nim dziecka/dzieci);

Kula u nogi (D: stoi w lekkim rozkroku, Dz: siada przy nodze partnera, obejmuje ją rękoma i nogami, mocno się jej trzyma, R: dorosły próbuje poruszać się po sali z dzieckiem u nogi);

Kto Kogo? (D: stoi obok dziecka, opierając się biodrem o jego biodro, Dz: stoi bokiem do dorosłego, R:

partnerzy-nie odrywając stóp od podłogi -„mocują się ze sobą”, próbują przepychać się nawzajem);

Ćwiczenia oparte na relacji

„razem”:

opieranie się o partnera,

przyciąganie,

podpieranie’

balansowanie,

podnoszenie,

trzymanie,

współdziałanie partnerów,

wzajemne uściski,

obejmowanie

ciągnięcie,

naśladowanie partnera,

masowanie,

poklepywanie

Rowerek;

Tunel;

Lustro (D: siedzi na podłodze w lekkim rozkroku, zwrócony przodem do dziecka, Dz: siedzi naprzeciw dorosłego, zwrócone do niego przodem, R: dorosły rysuje ręką w powietrzu różne figury lub naśladuje różne czynności, dziecko zaś stara się naśladować ruchy dorosłego);

Razem w kole (D, Dz: wszyscy siedzą w kole, trzymając się za ręce, R: cała grupa kładzie się na brzuchu, potem na plecach, a następnie wstaje, cały czas trzymając się za ręce);

Plecami do siebie (D: siedzi tyłem do dziecka, lekko opierając się o nie plecami, trzymając je pod łokcie, Dz: siedzi tyłem do dorosłego, lekko opierając się o niego plecami, R: partnerzy próbują razem wstawać, a potem siadać);

Masaż grupowy (D: kilkoro dorosłych i dzieci klęczy wokół leżącego dziecka, Dz: leży na brzuchu na podłodze, z rękoma wyciągniętymi wzdłuż tułowia, R:

grupa wykonuje polecenia prowadzącego np.

rozgrzewamy dłonie, pada drobny deszczyk, pada grad, wycieramy leżącego ręcznikiem itp.);

Pożegnanie grupy Ćwiczenia relaksacyjne przy muzyce relaksacyjnej;

Propozycje ćwiczeń z rekwizytem/kocem:

Podróże na kocu,

Naleśniki,

Bujanie w kocu,

Podrzucanie w kocu

Huśtawka ( rolujemy wcześniej koc);

Zabawy z chustą:

Kogo brakuje,

Wywoływanie osób w danym kolorze,

Bieganie z chustą,

 Owocowa sałatka,

Rekiny;

Opracowano na podstawie : M. Bogdanowicz, D. Okrzesik „Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne”, Harmonia 2006r.

Dominika Kuźniak, Agata Traczyk, PPP Poddębice